به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ویتگنشتاین دوم » در نشریات گروه « فلسفه و کلام »

تکرار جستجوی کلیدواژه «ویتگنشتاین دوم» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • عبدالحمید محمدی، علی پایا*
    ویتگنشتاین دوم هر نوع شناختی را در قالب بازی های زبانی مطرح می کند. او در عین حال معتقد است که هیچ بازی زبانی ای بدون وجود یقین امکان پذیر نیست. یقین امری است بیرون از بازی های زبانی، اما قوام هر نوع بازی زبانی متکی بدان است. حتی شک کردن از نظر او در قالب یک بازی زبانی شکل می گیرد که آن نیز مستلزم یقین و دارای قواعد خاص خود است. در نظر ویتگنشتاین یقین، و نیز شک مطلق و همچنین شناخت مطلق بی معناست. اما شک نسبی، یا به بیان خود او شک معقول، واجد معناست و می تواند یک بازی زبانی پدید آورد. این نوع بازی زبانی، همچون بازی های زبانی دیگر، مبتنی بر چیزی است که ویتگنشتاین آن را "جهان-تصویر" یا نظام "گزاره های لولایی" می نامد. "گزاره های لولایی" در نظر ویتگنشتاین بر اساس تجربه های زیسته آدمیان و توافق جمعی ایشان بر سر آن ها به وجود می آیند. "لولا"ها به این اعتبار عینی اند، ولی هرچند او با عنوان "گزاره" از آن ها یاد می کند، از جنس گزاره در معنای معمول این اصطلاح نیستند: از آن ها در ارایه دلایل و استدلالات استفاده نمی شود؛ بلکه در گفتمان های راجع به علت ها (و معلول های شان) به کار می روند. در این نوشتار اولا به ویژگی های شک نسبی و قواعد بازی زبانی شک و نیز به ویژگی های یقین و نظام "گزاره های لولایی" پرداخته شده است و ثانیا با طرح برخی ناسازگاری های درونی در استدلالات ویتگنشتاین و نیز نشان دادن کاستی هایی در دیدگاه او از منظر عقلانیت نقاد، رویکرد او مورد نقد قرار گرفته است.
    کلید واژگان: ویتگنشتاین دوم, بازی زبانی شک, یقین, گزاره های لولایی, جهان-تصویر, عقلانیت نقاد}
    Abdolhamid Mohammadi, Ali Paya *
    The later Wittgenstein presents all types of knowledge claims in the context of language games. He also maintains that no language game is possible without certainty. Certainty lies outside of language games, but the very existence of any kind of language game depends on it. In his view, even "the game of doubting presupposes certainty". According to Wittgenstein, certainty, as well as absolute doubt and absolute knowledge are meaningless. But relative doubt, or as he calls it, "reasonable doubt", is meaningful and can produce its own language game. The language game of doubting, like other language games, is based on what Wittgenstein dubs a set of "world-picture" or a system of "hinge propositions". In Wittgenstein's opinion, ‘hinge propositions’ are based on people’s lived experiences and their collective agreements over them. ‘Hinge propositions,’ in this sense, are objective, and although he refers to them as ‘propositions’, they are not propositions in the usual sense of this term: they do not partake in reasoning and arguments but the discourses of causes (and their effects). In this article, we first discuss the characteristics of relative doubt and the rules of the language game of doubt, as well as the characteristics of certainty and the system of ‘hinge propositions’. We then move on to a critical assessment of Wittgenstein’s views on the above topics by highlighting some internal inconsistencies in his arguments and exposing some shortcomings in his views through the prism of Critical Rationalism.
    Keywords: The later Wittgenstein, The language game of doubting, Certainty, hinge propositions, World-Picture, critical rationalism}
  • علیرضا آزادی، گلی رمضانی
    هانس گئورگ گادامر و لودویگ ویتگنشتاین بعنوان نمایندگان سرشناس دو سنت اصلی فلسفه معاصر، یعنی سنت فلسفه قاره ای و سنت تحلیلی به حساب می آیند. نگرشهای فیلسوفان این دو سنت همواره در مقابل هم بوده است. اما به نظر می رسد برخلاف تصور رایج بتوان مشابهت هایی را میان آنها یافت. در این مقاله تلاش کرده ایم تا به بررسی وجوه اشتراک دیدگاه های زبانی گادامر و ویتگنشتاین دوم بپردازیم. در این تحقیق به سه وجه اشتراک مهم دیدگاه های آنها اشاره شده است که عبارتند از: 1. ماهیت زبان 2. تمثیل بازی، 3. نقد اندیشه سوژه محوری فلسفه مدرن.
    کلید واژگان: گادامر, ویتگنشتاین دوم, زبان, بازی, اندیشه ضدذهن گرایی}
    Alireza Azadi, Goli Ramezani
    Hans-Georg Gadamer and Wittgenstein are widely regarded as prominent proxies of the two main traditions of contemporary philosophy, namely, Continental and Analytic tradition. The thoughts of philosophers of these traditions, as considered by the most contemporary thinkers, are always opposed together, but unlike them, we can find similarities between their thoughts. In this paper, we’ve tried to investigate commonalities of Gadamer and later Wittgenstein’s linguistic views. Here, we point to three main commonalities in their views, i.e.: 1. The nature of language 2. The analogy of the game 3. The critique of the subjectivism of modern philosophy.
    Keywords: Gadamer, later Wittgenstein, language, game, anti, subjectivism thought}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال