جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « حضرت علی(ع) » در نشریات گروه « ادیان و عرفان »
تکرار جستجوی کلیدواژه «حضرت علی(ع)» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مولوی با اینکه سنی مذهب است، در ابیات و حکایت های متعددی به ستایش اهل بیت عصمت و خصوصا حضرت علی (ع) پرداخته و جنبه هایی از عشق و محبت به این خاندان والا را در اشعارش منعکس کرده است. اعتقاد و ارادت مولوی به حضرت علی (ع) مانند بسیاری دیگر از عقاید و دیدگاه های وی از سوی منتقدان مثنوی و عرفان با نقد و انکار همراه شده است. منتقدان، ابیات و حکایت هایی از مثنوی را که نشانگر محبت خالصانه مولوی به حضرت علی (ع) است، با خوانش مغرضانه و به میان آوردن مواضع درون دینی و معیارهای مذهبی خود، تفسیر و نقد کرده اند. در نوشتار حاضر با رویکردی تحلیلی انتقادی و با استفاده از شیوه های علمی تحلیل متن و استناد، نقدهای واردشده به این ابیات مولوی بررسی شده است. هدف از این ارزیابی، معرفی منتقدان مثنوی در عصر حاضر و بررسی انتقادی نقدهای آنان بر حکایت ها و ابیات مرتبط مثنوی با حضرت علی (ع) است تا از این رهگذر، شناختی روشن و حقیقی تر از اعتقاد و اندیشه مولوی حاصل شود. بر اساس بررسی های انجام گرفته، چنین برداشت می شود که مولوی در نقل حکایت «خدو انداختن خصم بر روی علی (ع)» از اتهام تصرف و تاریخ سازی مبراست؛ درواقع مولوی این حکایت را مطابق روایت کتاب های معارف و کیمیای سعادت سروده و برخلاف نقد و نظر منتقدان، انگیزه وی از سرودن این حکایت، تعلیم اندیشه های عرفانی است و نه تاریخ سازی و غرض ورزی با شیعه؛ همچنین در نقد نقدهای وارد بر تفسیر مولوی از حدیث غدیر با استناد و استشهاد به قراین مختلف ثابت می شود که مولوی حدیث ولایت را تقریبا موافق با اعتقاد شیعیان تفسیر کرده است.
کلید واژگان: حدیث غدیر, حضرت علی(ع), حکایت «خدو انداختن خصم بر روی علی(ع)», مولوی, نقدهای مثنوی} -
مسیله رد الشمس، به ویژه آنگاه که همچون فضیلت و کرامتی برای حضرت علی (ع) مطرح شد، بحث های درازدامنی را در میان مفسران، حدیث پژوهان و متکلمان در پی داشت. آنچه در مطالعات مربوط به این موضوع کمبودش احساس می شود توجه نکردن به وجود این مسیله در عهدین و مطالعات عهدین است. در این نوشتار به دنبال آنیم تا با مقایسه رویکردهای شیعی و عهدینی به این مسیله، به روندهای فکری موجود در میان دو گروه دست یابیم و آنها را با یکدیگر مقایسه کنیم. وجود دو جریان نص گرا و عقل گرا در مطالعات شیعی و عهدین از اشتراکات این دو گروه است. جریان نص گرا می خواهد این واقعه را همان طور بپذیرد که نقل شده است، هرچند توجیهی عقلی برایش نیابد؛ اما جریان عقل گرا در صدد بیان توجیهی باورپذیر و مطابق وقایع خارجی و کشفیات علمی برای این اتفاق است، توجیهاتی همچون وقوع تکانه های زمین که هرچند به سختی، اما تا حدودی می تواند امکان وقوع این حادثه را تبیین کند.
کلید واژگان: رد الشمس, حضرت علی (ع), یوشع, شریف مرتضی, عهدین}The issue of returning the sun, especially when it was raised as a virtue for Imam Ali (AS), led to long-standing debates among Quran commentators, hadith scholars, and theologians. What has remained unnoticed concerning this matter is its background in the Bible and related studies. In this article, we seek to compare the Shiite and biblical approaches to this issue, in order to identify the currents of thought in these two groups and compare them with each other. The existence of two currents, textualist and rationalist, in Shiite and biblical studies is one of the similarities between two groups. The textualist current wants to accept this incident as it has been narrated, although they do not find any rational justification for it. But the rationalist current seeks to give a plausible justification for this event, in accordance with external events and scientific discoveries, justifications such as the occurrence of earthquakes, which, although difficult, can somewhat explain the possibility of this event.
Keywords: Returning of the Sun, Ali (As), Joshua, Sharif Morteza, Old, New Testaments} -
دانشمندان علوم قرآنی همواره درباره موضوع توقیفیت ترتیب چینش آیات در سوره های قرآن کریم، بحث و بررسی کرده اند و این موضوع در طول تاریخ موافقان و مخالفانی داشته است. در این بحث که از مصادر تاریخی - روایی و گاه کلامی سرچشمه می گیرد، نقش روایات از جایگاه ویژه ای برخوردار است. بررسی مستقل این روایات، شاید برای روشن شدن ابعاد مختلف این موضوع اثر شایان توجهی داشته باشد. پس در این نوشتار، بدون در نظر گرفتن سایر ادله مطرح میان مدعیان توقیفیت و منکران آن، تنها به گرد آوری و ارزیابی سندی و دلالی روایات مربوط به کیفیت ترتیب چینش آیات قرآن در دوره پیامبر اکرم (ص) پرداخته ایم و علاوه بر آن، روایات مربوط به چینش مصحف حضرت علی (ع) و موضع آن حضرت نیز بررسی و ارزیابی گردیده و در نهایت این نتیجه به دست آمده که از منظر روایات، ترتیب اصیل آیات قرآن همان ترتیب نزولی بوده و جابه جایی های صورت گرفته در ترتیب برخی از آیات، به فعل پیامبر (ص) مستند نیست.
کلید واژگان: پیامبر (ص), ترتیب نزول, توقیفیت چینش آیات, حضرت علی (ع), روایات تغییر ترتیب آیات}The topic of the Mawqūfiyyat of the verse order (i.e., their original, divine order) in the noble Qur’ān chapters has always been discussed by the scholars of the Qur’ān sciences and has had proponents and opponents during the history. In this discussion, which has roots in the historical-narrative and sometimes in the theological sources, the role of narrations is highly significant, and the independent examination of the related narrations might have a significant effect on the clarification of its various dimensions. Therefore, in this study we did not take into account the other evidences presented by the proponents and opponents of the originality of the verse order, and only collected and evaluated the chains of transmission and indications of the narrations related to the manner of ordering the qur’ānic verses during the lifetime of the noble Prophet (s). Moreover, the narrations about the ordering of the verses in Imām ‘Alī’s (a) manuscript and his stance to this issue are also examined. At the end, it is concluded that from the viewpoint of the narrations, the original order of the qur’ānic verses is their very revelation order, and the changes made in the order of some verses did not come from the actions of the Prophet (s).
Keywords: The Prophet (s), Revelation Order, Originality of the verse order, Imām ‘Alī (a), Narrations on changing the order of the qur’ānic verses} -
از دیدگاه شیعیان و مفسران شیعی، واقعه غدیرخم و اعلام جانشینی حضرت علی (ع) از سوی پیامبر اکرم (ص)، یکی از بزرگ ترین وقایع تاریخی صدر اسلام به شمار آمده و از اهمیت خاصی، بویژه برای اثبات حقانیت ولایت امیرالمومنین (ع)، برخوردار بوده است. در میان شرح حدیث و روایت غدیر خم، اشارات بسیاری نیز به آیات نازل شده از سوی خداوند در این زمینه از جمله آیه تبلیغ و آیه اکمال شده است. این واقعه به دلیل اهمیت و جایگاه خود در میان شیعیان در عرصه های مختلف هنری، اجتماعی، سیاسی و نیز در زندگی عادی مردم، بازخوردی ویژه داشته است. در این میان، نگارگری اسلامی- ایرانی نیز مجال و فرصتی مناسب برای به تصویر کشیدن و متجلی ساختن داستان ها و مضامین مختلف، بویژه مضامین دینی- مذهبی در اختیار نگارگران قرار داده است. از جمله مضامینی که با سفارش حاکمان و حامیان شیعی مذهب کتابت و مصور شده، واقعه غدیرخم است. بیشتر نگاره های به دست آمده از این مضمون، متعلق به نسخ خطی دوره صفویه با نگرش خاص شیعی است. این کتب شامل آثارالباقیه، حبیب السیر، فال نامه، آثار المظفر، احسن الکبار، روضه الصفا، حمله حیدری و اثر استاد فرشچیان می باشد. اکثر نگاره های به دست آمده از این نسخ، واقعه را تقریبا با همان شرح و تفسیر حدیث غدیر در دشتی فراخ نمایش داده اند، اما برخی نگاره ها نیز با نماد و مفهومی متفاوت، شان ولایت حضرت را با توجه به احادیث، روایات و آیات قرآنی نشان داده اند. این مقاله نیز با توجه به شان و جایگاه ولایت حضرت علی (ع)، به شرح و بررسی روایت غدیر در آثار نگارگری و نمونه های به دست آمده، پرداخته است.
کلید واژگان: غدیرخم, حضرت علی (ع), شان ولایت, نگارگری صفویه}From the point of view of Shiites and Shiite commentators, the event of Qadir Khom and the announcement of the succession of Imam Ali (PBUH) by the Holy Prophet (PBUH) is one of the greatest historical events of the beginning of Islam and beholds a special position particularly to substantiate the legitimacy of Amir al-Momenin (PBUH). Among the explanations of the hadith and the narration of Qadir Khom many references have been made to the verses revealed by God in this regard, including the verse of “Tabliq” and the verse of “Akmal”. This event has received exceptional responses due to its prominence and position among Shiites in various fields of art, society, politics and also in the daily life of Muslims. In the meantime, Islamic-Iranian painting has provided the painters with an opportunity to portray and display various stories and themes, specifically sacred and religious themes. Qadir Khom is one of the themes that has been written and illustrated by the order of Shiite and religious rulers and supporters. Most of the paintings obtained from this subject belong to the Safavid manuscripts that follow a unique Shiite approach. Such artworks include the works of Al-Baqiyah, Habib al-Sir, Fal-nameh, the works of Al-Muzaffar, Ahsan al-Kabar, Rozat al-Safa, the attack of Heydari, and the paintings of Master Farshchian. Most of the handwritten drawings from this copy display the event with almost the same description and interpretation of the Qadir hadith in Dasht-e Farakh, nevertheless a number of the drawings behold diverse symbols and concepts; furthermore, they demonstrate the dignity of the Imam's guardianship according to the hadiths, narrations and verses of the holy Qur'an. This article, considering the dignity and status of Imam Ali's (PBUH) guardianship has explained and examined the event of Qadir Khomin the paintings and samples obtained.
Keywords: Qadir Khom, Imam Ali (PBUH), Velayat, Safavid painting} -
سید محی الدین بن تاج الدین بن قتال متخلص به «محیا»، یک از شاعران پارسی گوی قرن 11 قمری و سنی مذهب است که در آثار خویش، عشق و ارادتش را به پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) به ویژه حضرت علی(ع) بی پرده ابراز داشته است. او در دیوان اشعارش، در کنار مدح پیامبر(ص) و خلفای راشدین، بارها و به طور خاص، از حضرت علی(ع)، در نهایت احترام، اصالت و تقدس یاد کرده است. در این نوشتار، به بیان دیدگاه های این شاعر درباره خلفای راشدین و به ویژه حضرت علی(ع) پرداخته شده است. محیا، حضرت محمد(ص) را محبوب و معشوق خود می داند و به حضرت علی(ع) عشق می ورزد و خود را از نسل حضرت علی(ع) می داند.کلید واژگان: محیا, حضرت علی(ع), خلفای راشدین, اهل بیت, فضایل و مناقب}eyed Mohiddin ebn Tajeddin ebn Qattal known as Mahya is one Soni Persian poets of 11th century A.H who in his works express his passion openly to Ahlol Beit (PUT) especially Imam Ali (PUH). He in his court poetry in addition to praising Prophet Mohammad (PUH) and Rasheddins Caliphs, repeatedly and specifically, praised Imam Ali (PUH) with respect, holiness and originality. This article illustrates the poets views about Rasheddins Caliphs and especially Imam Ali (PUH). Mahya knows Prophet Mohammad (PUH) as his beloved and loved Imam Ali (PUH) and knew himself as Imam Alis (PUH) generation.Keywords: Mahya, Imam Ali (PUH), Rasheddin's Caliph, Ahlol Beit (PUT), the virtues}
-
اهل حق (یارسان) / مطالعه مردم شناسانه گروهی از شیعیان غالی استان کرمانشاهعلیرغم اختلاف نظرهای فراوان درباره هویت و ماهیت آئین اهل حق (یارسان)، به وضوح می-توان بنیان های شیعی را در اصول اعتقادات و باورهای معتقدان این آئین مشاهده کرد؛ هرچند بهتر آنست که به سبب پاره ای اضافات و افراط ها، از جمله قائل شدن مقام الوهیت برای بسیاری از پیشوایان دینی بویژه حضرت علی(ع)، آنان را تحت عنوان «غلاه شیعه» مطالعه کرد. امروزه آئین اهل حق که معتقدانش غالبا در مناطق باختری کشور، بخصوص استان کرمانشاه سکونت دارند، با ایده هایی چون قداست، مظهریت، الوهیت، دون-به دون شدن، اجرای مراسمات مذهبی و ذکر اوراد و ادعیه های روحانی در جمخانه، برپاداری رسومی چون رسم سرسپردن و جوز سرشکستن، ادای شکل خاصی از روزه، قربانی و نذر، گرایش به موسیقی های عرفانی و رقص سماع، نگهداری کتب مقدس در منازل، شارب دست نخورده مردان و... پیوند دارد.کلید واژگان: اهل حق, یارسان, غلات شیعه, حضرت علی (ع), سلطان اسحاق}Ahl Ḥaqq (Yārsān): Anthropological Study of an Extremist Group of the Shiites in Kermanshah ProvinceIn spite of numerous disagreements regarding the identity and nature of Ahl Ḥaqq, we may clearly see the Shiite foundations in creeds and beliefs of the believers of Ahl Ḥaqq. However, they may be studied as extremist Shiites due to some excesses such as divinity of many religious leaders, especially Imam Ali. Today, Ahl Ḥaqq's creed whose followers mostly settle in western parts of Iran, especially Kermanshah province is linked to ideas such as sacredness, embodiment, divinity, certain religious rites, certain formulas and spiritual prayers in Jam-Khānas, holding rites such as sar-sepurdan and jowz sar-shekastan, a certain form of fasting, sacrifice and vow, mystic music and samā' dance, keeping scriptures in houses, and unshaved moustaches of men.Keywords: Ahl Ḥaqq, Yarsan, extremist Shiites, Imam Ali, Sultan Isḥaq}
-
هدف مقاله حاضر، واکاوی اندیشه های اجتماعی و سیاسی حضرت علی(ع)، به ویژه درباره عدالت است. این مقاله سعی دارد مفهوم عدالت و ابعاد آن را از دیدگاه ایشان بررسی کند. در این مطالعه، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از متن کتاب نهج البلاغه، به مثابه متن اصلی، مقوله های مرتبط با عدالت استخراج گردید. یافته های تحلیل محتوا نشان می دهد مفهوم عدالت، کلیدی ترین و باارزش ترین مفهوم در نظام فکری، و مبنایی ترین اصل در سلوک سیاسی اجتماعی ایشان است. در دیدگاه حضرت علی(ع)، عدالت امری اجتماعی است و در تمامی ارکان جامعه با مفاهیم حق، نیاز، شایستگی، مساوات و برابری گره خورده است. عبارات مختلف نهج البلاغه درباره عدالت، نشان می دهد نگاه حضرت به مفهوم عدالت، نه نگاه محافظه کارانه و انطباق با وضع موجود و نه نگاه صرف مساوات گرایانه است. انطباق پاداش های اجتماعی و مادی برحسب تلاش فردی، ارج نهادن حاکم عادل به شایستگی های افراد، و رفع حداقل نیاز همه افراد جامعه در عین پذیرش خلقت برابر انسان ها، فضای مفهومی عدالت علوی را از دیدگاه مساوات گرایی و برابری گرایی مرسوم در ادبیات سیاسی رایج غرب متمایز می سازد.
کلید واژگان: حضرت علی(ع), عدالت, قدرت, عدالت اقتصادی, عدالت اجتماعی, عدالت سیاسی}The present article aims at investigating social and political thoughts of Imam Ali, especially on justice. It attempts to investigate the concept of justice and its aspects in Imam Ali's view. In this study, the texts related to justice were extracted from Nahj al-Balagh through content analysis. The findings of content analysis show that the concept of justice is the most important and most valuable concept in Imam Ali's thinking system and the most fundamental principle in his political-social conduct. In Imam Ali's view, justice is a social affair and is related to all elements of society such as the concepts of truth, need, qualification, and equality. Different statements in Nahj al-Balagha about justice show that Imam Ali's view of justice is neither a conservative view nor a merely egalitarian one. Adjusting social and material rewards based on individual efforts, and the just ruler's appreciating the qualifications of individuals and fulfilling the basic needs of the society members while acknowledging the sameness of creation of all human beings are distinctive points between Alawid justice and egalitarianism common in western political literature.Keywords: Imam Ali, justice, power, economic justice, social justice, political justice} -
آموزه ولایت حلقه اتصال دو جریان مهم تشیع و تصوف در عالم اسلام است، از این رو درونمایه اصلی آثار پیشگامان هردو جریان سیره و سخنان اولیا بوده است. این جستار به تحلیل و نشان دادن سیمای علی(ع) در سه اثر سترگ جلال الدین محمد مولوی (مثنوی، کلیات شمس و مجالس سبعه) و گزارش افلاکی از مناقب او اختصاص دارد. مولانا (604-672ق) که بی تردید خود از کاملان طریقت است، سلسله طریقت و حتی نسبیت مادری خود را به امیرالمومنین می رساند. در نگاه مولوی، از ویژگی های بی قیاس حضرت علی(ع)، اخلاص، زهد، بینش، شهود و مرگ ستایی مورد اقتدای جلال الدین است. افزون بر آنها، رحمت و کرم علی تا بدان حد است که در گزارش احتمالا برساخته مولوی از داستان عمرو بن عبدود، علی(ع) سرانجام هم حیات جسمانی و هم حیات معنوی به آن یل عرب اعطا می کند و حتی به ابن ملجم نوید شفاعت در روز حشر می دهد. در نظر مولوی، علی تنها محرم اسرار شب معراج پیامبر بوده است. همچنین در باور وی، اگر آن شاه هستی، در پی کسب مقام خلافت بود، نه برآمده از حب دنیا و ریا است، بلکه در پی این بود تا نخل خلافت و نیابت پیامبر را به ثمر برساند و آن را جانی دگر بخشد.
کلید واژگان: مثنوی معنوی, مولوی, حضرت علی(ع), ولایت, تشیع}Velayat’s trainings are a link among two important course of Tashayo’ and Tssavof in Islam’s World, so the main subjects of scholars’ works in these two courses were life and words of saints. This article analyses and shows Ali’s features in three main works of Jalal al-Din Mohammad Moulavi (Mathnavi, Koliyat Shams and Majalese Sab’e) and presents a report through his virtues. Moulana (Rumi) (672-604) who without any doubt is one of complete people of path related his mother relativity to Imam Ali (PUH). From Moulavi’s perspective, devotion, piety, attitude, intuitive and praising death are immeasurable remarkable features of Imam Ali (PUH) that Rumi imitated from them. Moreover, for Moulavi munificence and mercy of Ali (PUH) is too high that Moulavi in his imaginary story claimed, Ali gave Mohammad Abdovad both bodily and spiritual live and even Ali (PUH) [in Moulavi story] promised to Ebn Moljam about his intercession in resurrection. From Moulavi perspective Ali (PUH) was the only confident person in Me’raj (Prophet’s nocturnal ascent) with Prophet Mohammad (PUH). Furthermore, from his idea not only Ali (PUH) was not thinking to Khalafah but also he was trying to renew Prophet’s representation and Khalafah.Keywords: Mathnavi Manavi, Moulavi, Imam Ali (PUH), Velayat, Tashayo'}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.