جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « امان » در نشریات گروه « فقه و حقوق »
تکرار جستجوی کلیدواژه «امان» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
با توجه به اصول مختلف قانون اساسی به خصوص اصل 12، استفاده از واژه «اقلیت» صرفا در خصوص گروه های دینی غیرمسلمان دارای وجاهت قانونی است. اصل 13، برخی از اقلیت های دینی را به رسمیت شناخته و اصل 14 نیز بدون اشاره به اقلیتی خاص، دولت اسلامی و مسلمانان را موظف به رعایت «حقوق انسانی» غیرمسلمانان کرده است. با این اوصاف نظام حقوقی ایران با دو دسته از اقلیت های دینی با عنوان «شناخته شده» و «شناخته نشده» مواجه است. برخی از حقوق و تکالیف این اقلیت ها، در هاله ای از ابهام قرار دارد. بخش زیادی از این ابهام به سبب روشن نبودن مبانی فقهی اساسی سازی حقوق این اقلیت هاست. ازاین رو پرسش از «کیفیت تحلیل مبنای فقهی اساسی سازی وضع حقوقی اقلیت های دینی در نظام جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر نهاد امان» سوال محوری پژوهش حاضر است که با روش تحلیلی-توصیفی در ضمن استفاده از آرا و نظرهای فقیهان امامیه، تلاش شده زمینه رفع برخی از نواقص فراهم شود. این پژوهش بررسی موضوعی «حقوقی» را از منظر علم «فقه» در دستور کار دارد. در نهایت پس از تبیین نهاد های مختلف فقهی اعم از «ذمه»، «هدنه» و «امان»، چنین جمع بندی شده که وضعیت اقلیت های دینی در جمهوری اسلامی، اعم از شناخته شده و شناخته نشده، قابل تطبیق بر نهاد «امان» است.کلید واژگان: اصل 13 قانون اساسی, اصل 14 قانون اساسی, امان, ذمه, هدنه, حقوق اقلیت ها}Under various principles of the [Iranian] Constitution, especially Article 12, the use of the word "minority" is only valid when used to describe non-Muslim religious groups. Article 13 only recognizes some religious minorities, and article 14 obliges the Islamic state and Muslims to respect the human rights of non-Muslims, without referring to a specific minority. Therefore, the Iranian legal system is faced with two categories of religious minorities, namely "recognized" and "unrecognized" minorities. Despite the legal recognition of rights in the Constitution, their implementation is ambiguous. Much of this ambiguity is due to the lack of a clear religious jurisprudential basis for the fundamental rights of these minorities. In this paper, using an analytical-descriptive method, it has been concluded that the use of “aman treaty” in Islamic jurisprudence can resolve many issues concerning religious minorities in Iran. After explaining the various Islamic jurisprudential institutions, including "dhimma”, “hudna”, and "aman", it will be concluded that the situation of religious minorities in the Islamic Republic, both recognized and unrecognized, conforms to the institution of "aman".Keywords: Aman Treaty, Dhimma Treaty, Hudnah Treaty, Minority Rights, Religious minorities}
-
پناهندگی در فقه اسلامی و نیز در حقوق بین الملل دارای سابقه طولانی است و تنها مختص مسلمانان نیست ، بلکه شامل تمام جهانیان است با این شرط که علت پناهندگی، ارتکاب جرم طبق نظر شرع نباشد. در این مقاله در صددآن هستیم که به روش توصیفی و تحلیلی حقوق پناه جویان را در چند محور مورد بررسی قرار دهیم. در این مسیر ابتدا به تعریف مفاهیم کلیدی و سپس به بیان انواع پناهندگی و شرایط پذیرش پناهنده ازمنظر دین و شریعت نبوی و همچنین اسناد بین المللی پرداخته شده است. در ادامه به این نتیجه رسیدیم که حق امنیت، آموزش، اقامت، شغل، عدم استرداد به دولت پناهنده و عدم تبعیض، از جمله حقوق اساسی پناهندگان به شمار می رود.کلید واژگان: پناهنده, اسلام, پناهندگی, فقه, امان, حقوق, حقوق بین الملل}
-
پدیده پناهندگی از زمان های دور وجود داشته و امروزه در قرن بیست و یکم نیز همچنان یکی از مهمترین مشکلات جامعه جهانی به حساب می آید. قدمت پناهندگی به اندازه زندگی اجتماعی بشری بوده و در هر تاریخ و جامعه ای مطابق با سنت ها و فرهنگ آن جامعه راه حلی برای آن ارایه شده است. انسان همیشه در طول تاریخ در مقابل برخی از تهدیدات طبیعی و غیرطبیعی سعی داشته است پناهگاه مناسبی برای ادامه حیات خود تهیه نماید. هرانسانی بنا به هر دلایلی جان یا حقوق خود را به مخاطره ببیند حق دارد به کشور دیگری پناه برد. وجود احکام و مقررات کامل راجع به پناهندگی در فقه، اشاره صریح آیات قرآنی، روایات اسلامی و آراء فقها به حق پناهندگی و اهمیت و تبیین حقوق پناهنده، از جمله دلایل بررسی تطبیقی آن با کنوانسیون 1951 ژنو می باشد. همچنین در حقوق بینالملل نیز نسبت به رعایت حقوق پناهندگان تاکید شده است. پناهندگی در فقه اسلام هم از جمله نهادها و حقوقی است که تحت عنوان «استجاره و امان» آمده است. علمرغم وجود تاکیدات و تشکیل کنوانسیونها و اتخاذ تدابیر گوناگون در مورد پناهندگی، به دلیل نبود ضمانت اجرایی در این خصوص دولتهای پذیرنده پناهنده، خود را ملزم به رعایت این مقررات نمیبینند. این مقاله، با رویکرد تحلیلی-توصیفی، به بررسی تطبیقی حقوق پناهندگی در فقه و کنوانسیون 1951 ژنو، پرداخته است.کلید واژگان: پناهندگی, فقه امامیه, کنوانسیون ژنو, امان}The phenomenon of asylum has existed since time immemorial and today in the 21st century is still one of the most important problems of the world community. Asylum is as old as human social life and a solution has been provided in every history and society according to the traditions and culture of that society. Throughout history, man has always tried to provide a suitable shelter to survive in the face of some natural and unnatural threats. Anyone who, for whatever reason, risks his or her life or rights has the right to seek refuge in another country. The existence of complete rules and regulations regarding asylum in jurisprudence, explicit reference to Quranic verses, Islamic traditions and jurists' opinions on the right to asylum and the importance and explanation of refugee rights are among the reasons for its comparative study with the 1951 Geneva Convention. Refugee rights are also emphasized in international law. Asylum in Islamic jurisprudence is also one of the institutions and rights that is referred to as "rent and safety". Despite the emphasis and formation of conventions and the adoption of various measures on asylum, due to the lack of enforcement guarantees in this regard, the host refugee states do not consider themselves obliged to comply with these provisions. This article, with an analytical-descriptive approach, comparatively examines the rights of asylum in jurisprudence and the 1951 Geneva Convention.Keywords: Asylum, Imami Jurisprudence, Geneva Convention, Amman}
-
با توجه به حضور گروه های مختلف نژادی، قومی، زبانی، دینی و مذهبی در جای جای ایران، حقوق این گروه ها هماره مورد توجه بوده است. این مباحث با پیروزی انقلاب اسلامی جنبه های جدیدی نیز به خود گرفته و حقوق این گروه ها، به ویژه اقلیت های دینی به یکی از کانونی ترین مسایل و چالش های اجتماعی، سیاسی و حقوقی کشور بدل شده و ابعاد بین المللی نیز پیدا کرده است. اصل 13 قانون اساسی، زرتشتیان، کلیمیان و مسیحیان را تنها اقلیت های دینی شناخته شده ایرانی اعلام کرده و همین امر منشا تقسیم اقلیت های دینی ایرانی به دو قسم «شناخته شده» و «شناخته نشده» شده است. مجلس خبرگان قانون اساسی کوشیده است با تصویب اصل 14 پایانی بر مباحث پیرامون عدم شناسایی برخی اقلیت ها باشد که به علت برخی از ابهام های مفاد این اصل، کوشش موفقی به نظر نمی رسد. پس از آن نیز مقنن عادی به هنگام تصویب قانون مجازات اسلامی در سال 1392 برای نخستین بار در تاریخ حقوق ایران از زمان مشروطه تاکنون از ایرانیانی سخن گفته که ذمی، معاهد و مستامن نیستند که این امر منشا بحث های جدیدی در خصوص اقلیت های مذکور شده است. لذا، پرسش از وضع حقوقی اقلیت های دینی شناخته نشده در حقوق اساسی ایران را می توان سوال اصلی این نوشتار دانست که با روش تحلیلی-توصیفی بررسی و تلاش شده یک جمع قابل قبول بین اقتضایات تابعیت و عدم شناسایی این اقلیت ها ارایه شود. این مهم بدون توجه به آموزه های فقهی، به عنوان مبنای نظام حقوقی جمهوری اسلامی، میسور نیست و لذا پژوهش حاضر به انطباق تحلیل خود بر موازین اسلامی التزام دارد.کلید واژگان: اقلیت های دینی, اقلیت های دینی شناخته نشده, امان, حقوق اقلیت ها, قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران}Legal Studies, Volume:12 Issue: 3, 2020, PP 191 -218Today, many countries around the world have different minorities as their citizens. The Islamic Republic of Iran also has various types of minorities. Different racial, linguistic, cultural and religious minorities have formed a diverse population in Iran. Muslims in Iran are about 99.4% of the population, so the Constitution of the Islamic Republic of Iran mandates that the official religion of Iran is Islam. Then, non-Muslim Iranian citizens as “religious minorities” are divided into two general categories in the Iranian Constitution: Religious minorities subject to Article 13 of the Constitution as “recognized religious minorities” and Religious minorities subject to Article 14 of the Constitution as “unrecognized religious minorities”. The Constitution enables recognized religious minorities -Christians, Jews and Zoroastrians- to apply their own cannel law in the interpersonal affairs. According to Article 14, unrecognized religious minorities will be treated well and fairly in Iran. As mentioned in the Constitution, Iran’s legal system based on Islamic jurisprudence. So, by using citizenship -as a legal entity- and considering the teachings of Islamic jurisprudence, this research seeks to make clear the status of unrecognized Iranian religious minorities, using an analytical-descriptive method.Keywords: Aman treaty, Constitution of the Islamic Republic of Iran, Minority Rights, Religious Minorities, Unrecognized Religious Minorities}
-
حقوق پناهندگی در اسلام با داشتن صبغه مثبت، از زمان جاهلیت (مفهوم جوار)، حمایتی حداکثری و نظام مند را به پناهندگان و پناه جویان ارائه می دهد. در این زمینه، منابع اسلامی، اعم از آیات قرآن کریم، روایات، سیره پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام و خلفای اسلامی و نیز آراء فقها و حقوق دانان بر این حمایت با حداقل مستثنیات تاکید دارند. عقد «استیمان یا امان»، پناهندگی به افراد مسلمان و غیرمسلمان در عصر غیبت، و حقوق و تکالیف پناهندگان و دولت های اسلامی در قبال یکدیگر از جمله موضوعات بررسی شده است. با توجه به آیات، روایات و سیره معصومان علیهم السلام مشاهده می شود که پناهندگان در حمایت آحاد جامعه اسلامی و دولت اسلامی قرار دارند، مگر اینکه هدف فرار از عدالت و قانون باشد که در این حالت، مشابه کنوانسیون ژنو، حمایتی در کار نخواهد بود. با توجه به گسسته بودن حمایت های ارائه شده تحت حقوق بین الملل، پناهندگی کنونی و عدم کفایت آنها، دین مبین اسلام می تواند به عنوان منبع حقوقی، اخلاقی و بشری به ارتقا و توسعه بیش از پیش حقوق بین الملل پناهندگی یاری رساند.
کلید واژگان: پناهنده, اسلام, فقه, حقوق بین الملل پناهندگی, عقد استیمان, امان}The refuge law in Islam, with its positive character, known in the pre-Islam period as concept proximity, presents a maximum and systematic support to asylum seekers and refugee. Islamic sources, including Quranic verses, narrations, the lifestyle of the prophet(pbuh), the pure Imams(pbut) and Muslims caliphs and also the views of jurists emphasize on this support with the least exceptions. The paper examines the contract of ‘’ seeking a refugee’’ which grants a haven to Muslims and non-Muslims in the period of occultation of the Twelfth Imam(pbuh) and the right and duties of refuges and Islamic government towards each other. An inquiry into Quranic verses, narrations and the lifestyle of the infallibles (pbut) shows that the refugee enjoy the support of the individuals of Islamic community and Islamic government, but if they seek to break the law, they are deprived of any support, a position which is established by case like Geneva Convention, as well. Considering the lukewarm support and current inadequate refuge offered by the international law the true religion of Islam, can be a legal, moral and human source, which contributes to the enhancement and development of international refuge law.Keywords: refugee, Islam, fiqh, international law of refuge, contract of seeking refuge, safe} -
فقهای عظام در باب مشروعیت اصل پناهندگی تنها به آیه 6 سوره مبارکه توبه استناد کرده اند و آن رابه کافر حربی اختصاص داده اند. وحال آنکه می توان از آیات، روایات و قواعد فقهی دیگر مباحث جدید رادر رابطه با پناهندگی به تناسب زمان مطرح نمود. در این مقاله سعی شده با مراجعه به کتب فقهی و تفاسیر معتبر موجود اصول مشروعیت پناهندگی استخراج و با هدف توسعه مفهوم پناهندگی، با ذکر موارد مشابه آن با موارد موجود در مهم ترین قوانین داخلی و بین المللی در این عرصه، به ایجاد ارتباط بیشتر بین مسائل مستحدثه پناهندگی در دنیای امروز و مبانی فقهی مرتبط پرداخت؛ امری که در نوع خود کاری نوین محسوب می شود. در این مقاله به دوازده مورد از مهم ترین اصول مشروعیت پناهندگی اشاره و در پایان هر یک از این اصول فقهی، موارد مطروحه مشابه به آن درحقوق موضوعه داخلی و بین المللی بیان می شود.
کلید واژگان: امان, پناهندگی, کافرحربی, کافر ذمی}supreme jurists have focused on sixth verse of sura TOBEH to legitimize refuge in Islam and assigned it to unbelievers. However, deliberating on other verses of holy Quran, traditions and juristically regulations we can justify new issues which haven’t mentioned by supreme jurists. Referring to the juridical books and various interpretations of holy Quran to develop the concept of refuge this essay tried to indicate bases of refuges legitimation in Islam and its similar bases of refuge in written laws underlining new issues related to this mater and clarifying this issue. In this research, that is unprecedented in this respect, twelve fundamental, Juridical bases of refuge and similar bases in written laws have been cited. -
با بررسی کتب فقهی در می یابیم که فقهای معظم در ابواب جهاد و در بحث امان و پناهندگی تمام توجه خود را به آیه 6 سوره مبارکه توبه «وان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلام الله ثم بلغه مامنه» معطوف کرده و تنها به این آیه برای تجویز اصل پناهندگی استناد کرده اند و با توجه به تفاسیری که از این آیه وجود دارد آن را مختص کافر حربی دانسته اند.در حالی که از آیات و روایات و قواعد فقهی دیگری که به عنوان مبانی در این زمینه وجود دارد، می توان سایر مباحث جدید مطروحه در پناهندگی را که شاید قبلا موضوعیت نداشته وبه همین دلیل فقها متعرض آن نشده اند را مطرح نمود. و نیز پناهندگی دراسلام بر یک سری ضوابط کلی مبتنی است که این ضوابط از آیات و روایات و قواعد فقهی اخذ شده است که به دوازده مورد از مهمترین آنها اشاره می شود.
کلید واژگان: پناهندگی, امان, کافرحربی, اهل ذمه}Considering jurisprudence books, we will comprehend that supreme jurists have focused on the sixth verse of Surah TOBEH: " And if one of the infidels seek protection from you, grant him protection till he hears the word of Allah, then make him attain his place of safety, this is because they are a group who don’t know; " to legitimize refuge in Islam and assign it to unbelievers. However, deliberating on other verses of Holly Quran, traditions and juristically regulations we can justify new issues which haven’ t mentioned by the supreme jurists. Referring to the jurisprudence books and various interpretations of Holly Quran to develop the concept of refuge this essay tried to make a connection between jurisprudence bases of refuge and new issues related to this matter and clarify this relation.In this research, twelve fundamental jurisprudence bases of refuge have been cited.
-
همزیستی مسالمت آمیز با غیر مسلمانان در قالب قرارداد اماناسلام دینی است جهانی و فراگیر و به منطقه و گروه خاصی اختصاص ندارد، همه انسانهای روی کره زمین و در همه زمانها مخاطب دعوت اسلام اند. جامعیت و جهان مشمولی این آئین توحیدی ایجاب می کند که با همه ملتها و آئین ها و از هر نژاد و فرهنگ و با هرگونه اعتقادات ملی و دینی در پیوند باشد، تا بتواند پیام توحید را به آنان برساند و آنان را به اسلام دعوت کند.دقت در سیره عملی پیامبر اکرم (ص) نشانگر این واقعیت است که آن حضرت بسیار تلاش می کرد با ملتها و دولتهای گوناگون ارتباط برقرار سازد و گستره فکر اسلام را هر چه بیشتر به گوش جهانیان برساند. گسترش فرهنگ و تفکر توحیدی آئین اسلام امری نیست که بدون داشتن رابطه و مبادله افکار میسر باشد.
در این نوشتار سعی شده که مبانی فقهی و حقوقی ارتباط با پیروان ادیان دیگر و نیز جواز انعقاد قرار دادن امان و پیمان عدم تعرض با غیر مسلمانان بیان شود. که در صورت وجود مصلحت و نبود ضرر و مفسده بستن قرار داد امان و پیمان صلح با کافران و دادن اجازه نامه غیر مسلمانان برای وارد شدن به کشور اسلامی و جامعه مسلمانان با حفظ و نگهداشت شرایط و مقررات اسلامی جایز می باشد. البته از مجموع بیانات فقها و متون فقهی استفاده می شود که قرار داد امان موقت است لذا باید مدت آن در قرارداد تصریح شود و عادتا مدت آن از یکسال نباید تجاوز کند. و گفته شده است که اگر امان بیش از یکسال طول بکشد بر مستامن پرداخت جزیه واجب می شود و این دسته تبدیل به اهل ذمه می شوند. به شرطی که از اهل کتاب باشند و دولت اسلامی حاضر به انعقاد قرار داد ذمه با آنها باشد.بنابراین مسلمانان می توانند براساس مصالح عالیه اسلامی، با کشورها و اشخاص مشرک، قرار داد صلح و عدم تعرض منعقد نمایند و یا در موضوع خاص، پیمان ببندند.
بالاخره می شود گفت غیرمسلمانان در کشور و جامعه اسلامی خواه به عنوان اقلیتهای مذهبی و شهروند و یا به عنوان بازرگان کار دار و سفیر و یا محقق و پژوهشگر برای کشف حقیقت، در برابر امت و جامعه اسلامی، محدودیتها و وظیفه هایی دارند که ملزم به رعایت آنها هستند و حق اقامت و مصونیت همه جانبه آنان مشروط به نگهداشت آن آئینها و وظیفه ها است.
کلید واژگان: مستامن, امان, دارالاسلام, دارالحرب, غیر مسلمان}Coexistence of Moslems and Non-Moslems togetherIslam is a global and universal religion. Islam calls for all human beings, The universality of the religion requires to be in touch with all different nations and races with different backgrounds. Islam is based on dialogue among nations. In this article, we clarify the legal and jurisprudence precepts of how to relate with other nations. How to sign peace treaty between Moslems and non-Moslems are discussed here. Those non-Moslems who like to enter to Islamic territory are obliged to follow some rules, which are explained in the article. According to Islamic laws giving permission for living in Islamic community is temporary. Thus the period and the time of it should be stated. If it exceeds a year, he or she should pay tribute) to the state.These groups of people should be the followers of scriptures.So Moslems can act on expediency with atheistic nations or non-Moslems.Non-Moslems as minority groups, or civilians and traders or researchers, having to enter Islamic territory should pay attention to some rules and regulations.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.