به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "تایید گزارش اصلاحی توسط دادگاه" در نشریات گروه "فقه و حقوق"

تکرار جستجوی کلیدواژه «تایید گزارش اصلاحی توسط دادگاه» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی تایید گزارش اصلاحی توسط دادگاه در مقالات مجلات علمی
  • رضا معبودی نیشابوری، سید علیرضا رضایی

    میانجی گری به عنوان یکی از طرق شناخته شده حل وفصل اختلاف ها، با توجه به تصویب کنوانسیون سنگاپور در مورد سازش نامه های حاصل از میانجی گری 2019 توسط سازمان ملل متحد و اعطای حمایت اجرایی به سازش نامه های حاصل از میانجی گری اعتبار ویژه ای یافته است. یکی از انواع سازش نامه ها، گزارش های اصلاحی تنظیمی نزد دادگاه هستند که به دلیل نقش اصلی اراده طرفین (نه قاضی) در تنظیم آنها، نوعی سازش نامه محسوب می شوند. مسیله مهم در خصوص گزارش های اصلاحی تنظیمی توسط محاکم، امکان اجرای آنها در کشورهای دیگر است که به دلیل دخالت دو روش حل اختلاف دادرسی و سازش، مقرره قانونی حاکم در این خصوص محل تردید است. به منظور بررسی موضوع مذکور، مطالبی بدین ترتیب بررسی و تحلیل شده است: «اجرای فرامرزی گزارش های اصلاحی محاکم وفق کنوانسیون سنگاپور»، «اجرای فرامرزی گزارش های اصلاحی محاکم وفق کنوانسیون های لاهه» و «اجرای فرامرزی گزارش های اصلاحی محاکم خارجی وفق حقوق ایران». در مجموع این مقاله به این نتیجه نایل آمده است که اجرای گزارش های اصلاحی تنظیمی توسط دادگاه های خارجی با دشواری های زیادی روبه روست، زیرا کنوانسیون سنگاپور این نوع سازش نامه ها را در بند 1 ماده 3، به صورت کلی از محدوده حمایت اجرایی خود خارج کرده است؛ حمایت صریح کنوانسیون های لاهه از گزارش های اصلاحی، به دلیل عدم مقبولیت و کم بودن تعداد کشورهای عضو این معاهدات، نمی تواند تاثیر مثبتی در خصوص اجرای گزارش های اصلاحی تنظیمی توسط دادگاه های خارجی داشته باشد؛ قیود مبهم و متعدد مذکور در مواد 177 و 169 قانون اجرای احکام مدنی ایران نیز امکان اجرای گزارش های اصلاحی تنظیمی توسط دادگاه های خارجی را در ایران بسیار تقلیل می دهد.

    کلید واژگان: احکام معارض با گزارش اصلاحی, تایید گزارش اصلاحی توسط دادگاه, سازش, ‏سازش نامه, لازم الاجرا بودن گزارش اصلاحی.‏
    Reza Maboudi Neishabouri, Seyed alireza Rezaee
    Problem Statement

    Conciliation as one of the most well-known dispute resolution methods has gained special credibility due to ratification of Singapore Convention on International Commercial Settlement Agreements 2019 by the United Nations and the granting of executive support to settlement agreements resulting from mediation. One of the types of settlement agreements is judicial settlements recorded by court, which are considered as a kind of settlement agreements due to the main role of the will of the parties (rather than the judge) in drafting them. Also, it is always possible for the parties to reach a settlement after a dispute has been filed in court, and in some cases, the parties to the dispute may even reach an out-of-court settlement agreement and submit the settlement to the court for approval in order to benefit from enforcement support. In both cases, the judge reflects the settlement agreement of the parties in the form of a judicial settlement. An important issue regarding judicial settlements recorded by courts is the possibility of their enforcement in other countries, which is questionable due to the involvement of two dispute resolution

    methods

    litigation and conciliation. This is because the judicial settlement has a dual nature, because on the one hand, it is a kind of settlements due to the exclusive intervention of the will of the litigants in its conclusion, and on the other hand, it has a judicial nature due to its reflection in the court judgement. Therefore, in order to examine the possibility of enforcing foreign judicial settlements, the provisions related to the enforcement of the settlement agreements and court judgements can be applied. As a result, there are serious doubts about the international treaty applicable to the enforcement of judicial settlements in foreign courts. The position of Iranian law in this regard should also be examined.

    Research Method

    The purpose of the present study is fundamental because it contributes to the development of law and in essence, the method of the present study is analytical/descriptive. There is also a comparative approach in this study due to the review of the 2019 Singapore Convention, the 2005 Hague Convention and the 2019 Hague Convention.Theoretical and Conceptual Framework: To examine the subject of the present study, judicial settlements should be examined from the following perspectives: cross-border enforcement of judicial settlements of courts in accordance with the Singapore Convention, cross-border enforcement of judicial settlements of courts in accordance with The Hague Conventions, and cross-border enforcement of judicial settlements of foreign courts in accordance with the Iranian law".

    Research Questions and Hypothesis

     The main questions of the present article are: Is it possible to enforce cross-border judicial settlements in accordance with the Singapore Convention? Is it possible to enforce cross-border judicial settlements in accordance with the Hague Conventions? Is it possible to enforce cross-border judicial settlements in accordance with the Iranian law? The hypothesis of the present study is that due to the approach of conventions applicable to cross-border judicial settlements and the narrow approach of the Iranian Civil Judgment Enforcement Law, in none of the above three hypotheses can the possibility of cross-border enforcement of the judicial settlements be considered high.Research achievements: Overall, the article concludes that 1- the enforcement of judicial settlements by foreign courts is fraught with difficulties because the Singapore Convention generally excludes such settlement agreements from its scope of executive support in Article 1.3.2- the explicit support of the Hague Conventions for judicial settlements, due to the unacceptability and small number of member states of these treaties, cannot have a positive impact on the enforcement of judicial settlements by foreign courts, 3- the vague and numerous restrictions mentioned in Articles 177 and 169 of the Iranian Civil Judgment Enforcement Law also greatly reduce the possibility of the enforcement of foreign court judicial settlements in Iran. Overall, based on both international law and Iranian law, the possibility of enforcement of cross-border judicial settlements in other countries do not consider high, and individuals and businesses are advised to submit the settlement to an arbitrator (rather than a foreign court) to benefit from the successful New York Convention on the Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards in the various States party to the said Convention.

    Keywords: ‎:‎‏ ‏‎Settlement Agreements, ‎‏‏Conciliation‏‏‎, Enforceability of judicial ‎settlement, Approval of judicial settlement by court, Contrary judgments ‎to judicial settlement.‎
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال