جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "تبرج" در نشریات گروه "فقه و حقوق"

یکی از مسایل مهم فقهی که با زندگی اجتماعی گره خورده است، اشتغال زن در بیرون و به تبع آن، اختلاط با مردان در محیط کار است. این موضوع علاوه بر فقه، فضای تربیت را نیز تحت تاثیر قرار داده است؛ زیرا کار زن در خارج از خانه، فرایند تربیت فرزندان را تحت الشعاع قرار داده و لطمات عاطفی و روانی به فرزندان وارد می سازد؛ ازاین رو ممکن است اساس تربیت خانوادگی که زن به عنوان «مادر» نقشی محوری آن را ایفا می کند، دستخوش تغییرات نامطلوب بنیادین شود. اسلام به طورکلی، اختلاط دو جنس مخالف _ درصورتی که همراه با خلوت مرد و زن نامحرم در فضایی که دیگری در آن نمی تواند رفت وآمد داشته باشد نباشد _ را منع نمی کند؛ ازاین رو به گمان برخی، لفظ اختلاط به معنای مزبور، اصطلاح جدیدی در فرهنگ اسلامی است. در مقابل برخی، اختلاط زن و مرد را به طور مطلق منع کرده و معتقدند بر اساس نصوص قرآنی و روایی، خروج زن از منزل و توقف در محل کار برای مدت طولانی، ممنوع است، زیرا معمولا به اختلاط با نامحرمان منجر می گردد. نوشتار حاضر استنباط حکم فقهی اشتغال زن در فرض اختلاط با نامحرم و نیز اثرات تربیتی ناشی از کار زن در خارج از خانه را با روش تحقیق اجتهادی مورد بررسی قرار داده است. بررسی ادله، حاکی از آن است که مطلق اختلاط زن و مرد حرام نیست بلکه حرمت اختلاط بر فرض احتمال فتنه و وقوع در ورطه گناه، مترتب می گردد. همچنین اگر اشتغال زن، اثر سویی در تربیت و رشد و تعالی کودکان به ویژه در سنین پایین داشته باشد، می توان به کراهت و در برخی مراتب به حرمت آن حکم نمود.