جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « توافقنامه پاریس » در نشریات گروه « فقه و حقوق »
تکرار جستجوی کلیدواژه « توافقنامه پاریس » در نشریات گروه « علوم انسانی »-
تغییر اقلیم و آثار سوء ناشی از آن نظیر آب شدن یخچال های طبیعی، افزایش سطح آب اقیانوس ها و وسعت گرفتن زمین های خشک و بیابانی، پیامدهایی است که امروزه در اقصی نقاط جهان قابل مشاهده و رو به فزونی است. چنین پیامدهایی حتی به رغم پایبندی به پیش بینی های به عمل آمده در قالب رژیم حقوقی تغییر اقلیم (تعهدات مندرج در کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد مصوب 1992، پروتکل 1997 کیوتو و توافقنامه 2015 پاریس) باز هم قابل وقوع بوده و هستند. به همین سبب، از همان ابتدای شکل گیری کنوانسیون چارچوب تغییر اقلیم، مقوله «ضرر و زیان های همراه با آثار سوء تغییر اقلیم» نیز از سوی اعضای کنوانسیون به ویژه کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار گرفت. با وجود تلاش های صورت گرفته جهت تبدیل مفهوم «ضرر و زیان» به مبنایی به منظور جبران خسارت و «مسیولیت بین المللی» در قبال تغییر اقلیم، این اصطلاح ماهیت ویژه ای به خود گرفته و هم در اسناد بین المللی ناظر بر تغییر اقلیم و هم در ادبیات حقوقی، توضیح مفهوم آن با ابهام های زیادی مواجه شده است. ابهام هایی در حوزه های معناشناختی، حقوقی و فنی/تخصصی از مفهوم «ضرر و زیان» که تعامل آن با نظام مسیولیت بین المللی را تحت الشعاع قرار می دهد و وضعیت فعلی و آتی مسیولیت بین المللی در قبال تغییر اقلیم را قابل بحث و تفسیر باقی می گذارد.کلید واژگان: توافقنامه پاریس, جبران خسارت, سازوکار بین المللی ورشو کاهش و سازگاری, مسئولیت متخلفانه بین المللی, مسئولیت غیرمتخلفانه بین المللی}Today, climate change and its adverse effects - such as glacial retreat, sea-level rise, and desertification - are increasingly evident around the world. Such adverse effects may continue to occur despite the implementation of the climate change legal regime, namely: the obligations under the UN Framework Convention on Climate Change 1992, the 1997 Kyoto Protocol and the 2015 Paris Agreement. As a result, from the time of the 1992 Convention’s adoption, the issue of “loss and damage associated with the effects of climate change impacts" was emphasized by its member states, especially the developing countries. Despite the efforts to turn "loss and damage" into a basis for reparation and international responsibility/liability for climate change, this concept has taken on a special character. Consequently, international instruments and legal literatue on climate change are unclear about meaning of “loss and damage”. Furthermore, these terminological, legal and technical ambiguities overshadow its interaction with the international responsibility/liability system and make the current and future status of international responsibility for climate change controversial.Keywords: Paris Agreement, Reparation, litigation, adaptation, International Responsibility, international liability, Warsaw international mechanism}
-
آخرین سندی که در چارچوب کنوانسیون سازمان ملل متحد در خصوص تغییرات اقلیمی به منظور مقابله با تغییرات اقلیمی تنظیم شده، توافقنامه پاریس است. دولت ها برای الحاق به توافقنامه مذکور موظف به ارائه برنامه مشارکت ملی خود در خصوص کاهش انتشار و سازگاری با تغییرات اقلیمی شده اند. بنابراین تعهدات دولت ها بر مبنای مشارکت ایشان قابل ارزیابی است. عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در این توافقنامه و آثار حقوقی آن به ویژه با توجه به شرایط اقتصادی کشور و وابستگی کشور به توسعه انرژی های فسیلی از زوایای گوناگون قابل بررسی است. در این مقاله ماهیت توافقنامه و آثار حقوقی الحاق به آن با توجه به کنوانسیون چارچوب و دیگر اسناد متناظر مورد توجه قرار گرفته است. پس از بررسی ماهیت و مفاد توافقنامه پاریس مشخص شد برخی تعهدات مندرج در توافقنامه پاریس قبلا در دیگر اسناد متناظر مورد پذیرش قرار گرفته اند و از سوی دیگر، الحاق به توافقنامه پاریس به طور خاص تعهدات جدیدی با توجه به برنامه های ارائه شده برای دولت های عضو به همراه خواهد داشت؛ به ویژه آنکه تکالیف مشخصی در زمینه شفافیت در ارائه اطلاعات و همکاری در کنترل پایبندی دولت ها در اجرای برنامه های ملی در توافقنامه مورد توجه قرار گرفته است. در نتیجه برای الحاق به توافقنامه پاریس ضروری است اقدامات متناسب توسط دولت در جهت تحقق اهداف و تکالیف مندرج در توافقنامه و برنامه مشارکت ملی انجام پذیرد تا علاوه بر بهره مندی از همکاری های بین المللی مندرج در توافقنامه با محدودیت های بین المللی ناشی از عدم پایبندی به مفاد موافقت نامه مواجه نشود.کلید واژگان: پروتکل کیوتو, تغییرات اقلیمی, توافقنامه پاریس, کنوانسیون چارچوب گازهای گلخانه ای گرمایش زمین}In response to global warming and climate change, the international community has taken a variety of actions, most notably the conclusion of the UN Framework Convention on Climate Change and its subsequent protocols. The most recent document, which has been agreed under the Framework Convention on Climate Change is the Paris Agreement. The Paris agreement, although formulated as a separate treaty, is part of the Framework Convention on Climate Change. Accession to this agreement for the Government of the Islamic Republic of Iran as one of the members of the Framework Convention on Climate Change will have significant legal and economic effects and consequences. This paper examines the nature of the Paris Agreement and legal consequences of the accession of the Islamic Republic of Iran from the perspective of international law. In this paper, the text of the agreement is dealt with and in particular certain obligations on Member States will be discussed. Furthermore, the monitoring and compliance mechanism required by the Paris Agreement and its enforcement will be elaborated.Keywords: Paris agreement, the UN Framework Convention on Climate Change, Kyoto Protocol, greenhouse emission, global warming}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.