به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « شاه » در نشریات گروه « فقه و حقوق »

تکرار جستجوی کلیدواژه «شاه» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • مهدی شهابی*، محمدرضا محمدی، مرتضی دهقان نژاد
    در عصر ناصری، به لحاظ عدم حاکمیت قانون به عنوان نماد اراده گرایی مدرن، اراده شاه یکی از مهمترین مبناهای اعتبار قاعده حقوقی بود که ریشه عمیقی در بافت فکری و سنتی جامعه ایرانی داشت. این اراده، مشروعیت ایدیولوژیک خود را از اراده الهی کسب می نمود و مردم به عنوان رعایا، ضمن پذیرش این موضوع، این واگذاری قدرت را نوعی فره ایزدی تلقی می کردند. با این حال، از آنجا که اراده شاه، به احوال و نفسانیات شاه زمان برمی گشت، مبنایی متغیر قلمداد می شد که قواعد برآمده از آن دارای ویژگی هایی از قبیل غیرقابل پیش بینی بودن، فقدان عنصر برابری، عدم قطعیت و استمرار و عدم تحدیدپذیری بود. همین ویژگی ها بود که در تقابل با پارادایم حقوق مدرن و اراده گرایی مدرن، هیچگاه نتوانست ساختاری مبتنی بر عدالت طبیعی را نتیجه بدهد و امکان سازگاری اراده شاهی با عدالت شرعی مبتنی بر اصول و قواعد شرعی را نیز ناممکن نمود و سرانجام نیز به انقلاب مشروطه انجامید. تحلیل شاخصه های اراده گرایی سنتی از منظر اراده گرایی مدرن، هدف اصلی این پژوهش است تا به این ترتیب، چالش های ساختاری نظام حقوقی پیشامشروطه تبیین گردد.
    کلید واژگان: اراده گرایی سنتی, شاه, مبنای اعتبار, قاعده حقوقی, عصر قاجار}
    Mahdi Shahabi *, Mohammadreza Mohammadi, Mortaza Dehghannejad
    From Naseri era until Constitutional Revolution because of lack of Rule of law as a symbol of modern government, voluntarism or king’s volition was one of the most important basis of legal rule validation that had deep roots in traditional and intellectual background of Iranian society. This volition received its legitimation from God’s will and people as  peasants, by accepting this issue, considered this power transformation as a kind of charisma. However, because king’s volition came out of king’s characteristics, it was considered to have a variable basis and their derived rule had characteristics such as unpredictability, lack of equality element, uncertainty, lack of continuity and limitation. These features in contrast by modern legal paradigm could not have structure based on natural justice or legal justice and eventually led to the Constitutional Revolution. The major goal of this research is to analyzing the characters of traditional voluntarism frome the perspective of the modern voluntarism. Therfore, it would be possible to clarifing the structural challenges of the pre-revolutionary legal system.
    Keywords: Traditional Voluntarism, Modern Voluntarism, Modern Law, Legal Rule, Naseri era}
  • صادق زیباکلام*، مهدی صبوحی، علی بهرامی، حسن رنجبر کهن

    نخبگان سیاسی در کشورهای اقتدارگرا و نیمه اقتدارگرا که ابزارهای اعمال قدرت را اغلب به صورتی کامل و متداوم در اختیار دارند می توانند نقشی محوری در مسیر توسعه یا عدم توسعه سیاسی در این دسته از کشورها ایفا نمایند.در این راستا بررسی چگونگی ایفای این نقش مهم در تاریخ معاصر ایران و بویژه در دوره پس از کودتای 28مرداد1332که با افزایش قدرت نهاد سلطنت همراه بود تا انقلاب اسلامی،ازاهمیت بسیاری به جهت کمک به شناخت عوامل تاثیرگذار در روند عدم پیشرفت یا پیشرفت ناچیز توسعه سیاسی در ایران برخورداراست.مقاله پیش رو این پرسش را مطرح می کند که نخبگان سیاسی در میانه سالهای 1332تا1357 چه نقشی در توسعه سیاسی ایران ایفا نموده اند؟ فرضیه مقاله اینست که نخبگان سیاسی ایران در دوره مذکوراز طریق اقداماتی همچون ایجاد قدرت هرمی و سلسله مراتبی،سواستفاده از قدرت و فساد،ممانعت از برگزاری انتخابات آزاد و اعمال تقلب در انتخابات،سرکوب مطبوعات آزاد و  مستقل و همچنین سرکوب احزاب و دسته جات مستقل نقشی بازدارنده در مسیر تحقق توسعه سیاسی در ایران ایفا نمودند

    کلید واژگان: نخبگان سیاسی, توسعه سیاسی, مشارکت سیاسی, شاه, نخبگان قوه مجریه, نخبگان قوه مقننه}
    S. Zibakalam *, M. Saboohi, A. Bahrami, H. Rangbarkohan

    Political elites in the authoritarian and semi-authoritarian countries that have power tools often fully and continuously can play a main role in the course of political development and undevelopment in these groups of countries. In this regard, the study of the quality of playing of this role in contemporary history of Iran, especially after Mordad, 28, 1332 (August, 18, 1953) coup that was associated with an increase of power of the monarchy (Shah) until Islamic revolution is very important in order to help us recognize some effective factors in the process of progress or little progress in political development in Iran. The question of this article is that what role political elites play in political development of Iran in the years between 1332 and 1357 (1953 and 1979). The answer to this question in this article is that the political elites of Iran in the mentioned era played a preventive role in the course of political development through some actions such as creating pyramidal and hierarchical power, abusing power and corruption, preventing holding free elections and doing electoral fraud, suppressing press freedom and independence and also suppressing of political independent parties and groups.

    Keywords: Political Elites, Political development, political participation, Shah, Executive Elites, Legislature Elites}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال