به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "irresponsibility" در نشریات گروه "فقه و حقوق"

تکرار جستجوی کلیدواژه «irresponsibility» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی irresponsibility در مقالات مجلات علمی
  • حمید مسجدسرایی*، حسین قربانیان
    مساله مسوولیت مدنی پزشک در قبال بیمار، از دیرباز مورد مداقه اندیشمندان حقوقی بوده است، اما نکته درخور تامل مواردی است که پزشکان از مسوولیت مدنی مبرا می شوند و در صورت رعایت آن موارد، برای آنان ضمانی در نظر گرفته نمی شود. قانونگذار به منظور حفظ مصالح اجتماعی و صیانت از تمامیت شخصیت جسمی انسان ها، حمایت های خویش را از پزشکان ابراز داشته و تحت شرایطی، آنان را از ضمان و مسوولیت مدنی معاف دانسته است. حصول برائت از بیمار، وجود قوه قاهره، فعل بیمار در خودداری کردن از معالجه، بی مبالاتی بیمار، اضطرار، رعایت مقررات و نظامات دولتی و عدم وجود رابطه سببیت بین فعل پزشک و ضرر وارد شده، از جمله عواملی است که به عنوان علل رافع مسوولیت مدنی پزشکان، مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است. شرط عدم مسوولیت، تنها رفع مسوولیت مبتنی بر قاعده خطر و ایجاد محیط خطرناک را ایجاب می نماید و چنین شرطی، در فرض تقصیر عمدی یا سنگین بر خلاف نظم عمومی بوده و در فرض ارتکاب تقصیر در اثر بی احتیاطی، بی مبالاتی و عدم رعایت نظامات دولتی نیز فعل پزشک امری دلخواهانه و وابسته به میل و اراده او خواهد بود. لیکن تحت شرایطی که در این پژوهش آمده، با توجه به پذیرش نظریه فرض تقصیر در قانون جدید و عنایت به این موضوع که پذیرش مسوولیت محض پزشک در قبال بیمار، مورد قبول مشهور فقهای امامیه بوده و قانونگذار در قانون فعلی، عدول از چنین نظری را پیشه نموده و چنین شرطی را مورد تعدیل قرار داده است پزشک از مسوولیت مدنی معاف خواهد بود و فعل او ضمانی در پی نخواهد داشت، و این به نحوی است که جابجایی بار اثبات دلیل را در پی خواهد داشت.
    کلید واژگان: عدم مسوولیت, اضطرار, برائت, ضمان, مسوولیت مدنی
    H. Masjedsaraie *, H. Qurban
    Since a long time ago, the question of civil liability of physician towards a patient has been considered by legal thinkers carefully; but a point worth deliberation is those instances that the physicians are acquitted and observing the instances, it is not regarded guarantee for them. The legislator supports the physicians and excuses them from guarantee and civil liability under the certain conditions, in order to protect the social interests and safeguard the entirety of corporeal personality of individuals. Obtaining the acquittal from the patient, presence of forcible strength, patient act on the refusal of treatment, carelessness of the patient, urgency, observing the governmental disciplines and lack of causality relation between the physician act and incoming loss are factors that studied and considered as removal reasons of civil liability of physicians. Condition of irresponsibility requires only the removal of liability based on the rule of danger and establishment of dangerous milieu, and such condition on the assumption of major or intentional offence is against the public order, and on the assumption of commitment of offence as a result of indiscretion, carelessness and non-observance of governmental disciplines, the physician act will be desirable affair depend on his inclination and will, too. But under the conditions that mentions in this paper, in view of accepting the theory of assumption of offence in the new statute and considering this matter that acceptance of mere liability of physician toward the patient, is accepted by well-known Shi’ite jurisprudents, and the legislator has deviated from such viewpoint in the present law and modified such condition; the physician will be exempted from civil liability, and his action will not be followed guarantee, so that it will be followed displacement of burden of proof.
    Keywords: irresponsibility, urgency, acquittal, guarantee, civil liability
  • حامد نیکونهاد*
    آزادی نماینده مجلس در اظهارنظر و رای، ضرورتی است که تضمین آن می تواند پاسداشت حقوق مردم را در پی داشته باشد. پیش بینی عدم مسئولیت نماینده نسبت به نظرات خویش (مصونیت ماهوی) و آیین دادرسی ویژه برای رسیدگی به اتهامات نمایندگان (مصونیت شکلی) در قوانین اساسی، ابزاری جهت تحقق این دغدغه محسوب شده است. مصونیت پارلمانی، در حقیقت، پوششی قانونی است برای مقابله با توطئه های احتمالی که ممکن است علیه یک شخص مسئول صورت گیرد و نوعی جلوگیری از اعمال فشار بر نماینده است. اما این مقوله در نظام حقوق اساسی ایران با چالش های جدی همچون تضاد با اصل برابری در مقابل قانون و قضا، مغایرت با موازین قضایی شرع و صلاحیت عام قوه قضائیه در رسیدگی به تظلمات روبرو شده است.
    در این نوشتار بر آن بوده ایم که به این پرسش بنیادین پاسخ گوییم که قانونگذار اساسی چه دیدگاهی نسبت به این مقوله داشته و نظام حقوق اساسی کنونی تا چه میزان، رویکرد قانونگذار اساسی را پی گرفته است. بدین منظور پس از آشنایی اجمالی با این دانشواژه اساسی و کاوش در فرایند تصویب اصل 86 قانون اساسی در مجلس بررسی نهایی قانون اساسی، دیدگاه قانونگذار اساسی در مورد مصونیت پارلمانی را واکاوی نموده و در پرتو این نگرش، مصونیت پارلمانی در نظام حقوق اساسی ایران را ارزیابی کرده ایم.
    کلید واژگان: مصونیت پارلمانی, عدم مسئولیت, تعرض ناپذیری, قانونگذار اساسی, وظایف نمایندگی
    Hamed Nikoonahad*
    Representative's freedom to speech and vote is a necessity, guaranty of which can lead to protection of people's rights. Foreseeing, in constitutions, irresponsibility of representative to his ideas and special procedure for his accusations are recognized as instruments to implement this concern. Parliamentary immunity, in fact, is a legal protection to contrast probable conspiracies that may be prepared to an official. But this subject has faced serious challenges in Iranian constitutional system, such as being in contrast with the principle of equality before the law and justice, contradiction with Islamic judicial principles and general jurisdiction of the judiciary.In this article we were to answer to this fundamental question that what is the viewpoint of constitutional legislator about the matter of parliamentary immunity and how much, in effect, present constitutional system has followed that approach. Hence, after a glancing introduction with this constitutional term and investigating the ratification process of principle 86 in The Chamber of Final Survey of Constitution, constitutional legislator's standpoint is analyzed and in the light of that perspective, Parliamentary immunity in the Iranian constitutional system is evaluated.
    Keywords: Parliamentary immunity, irresponsibility, inviolability, constitutional legislator, representation's duties
  • منوچهر طباطبایی موتمنی*

    در این مقاله کوشش شده است، مسئله مصونیت پارلمانی نمایندگان مجالس مقننه و ابعاد مختلف آن، به گونه ای که در قوانین اساسی کشورهای دموکراتیک و برخی کشورهای اسلامی، و نیز نزد صاحب نظران و مولفان معتبر حقوق اساسی (دکترین) مطرح است بررسی شود. علیرغم آنچه گفته می شود مصونیت پارلمانی، نوعی تبعیض بین شهروندان است، این مصونیت، به معنی مبری کردن نمایندگان از مسئولیت نیست بلکه تعلیق تعقیب قضایی نمایندگان به پایان دوره نمایندگی آن ها، و یا منوط کردن تعقیب قضایی آنها به اجازه خود مجلس مقننه یعنی نهاد حاکمیت ملی است و این امر به هیچ وجه نافی اصل تساوی افراد در برابرقانون، و امر قضا نبوده، صرفا برای حفظ استقلال قوه مقننه یک امر ضروری و یک مصلحت اندیشیده شده می باشد. در پایان مقاله، متون برخی از قوانین اساسی کشورهای دموکراتیک در رابطه با موضوع آورده شده است.

    کلید واژگان: مصونیت پارلمانی, تعقیب قضایی, عدم مسئولیت, عدم تعرض نمایندگان
    Manoochehr Tabatabaii Motameni *
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال