جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « right to vote » در نشریات گروه « فقه و حقوق »
تکرار جستجوی کلیدواژه «right to vote» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
حق بر مشارکت سیاسی از حقوق بنیادین انسان هاست که خود از حق تعیین سرنوشت نشات می گیرد. این حق در اسناد مهمی چون اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و... تصریح شده است. یکی از جلوه های بارز حق بر مشارکت سیاسی، حق رای است. دیدگاه این اسناد نسبت به رای دیدگاهی حق مدار نسبت به شهروندان و تکلیف مدار نسبت به دولت هاست. با این حال در برخی کشورها از جمله بلژیک، آرژانتین و استرالیا، نظام انتخاباتی وجود دارد که بر اساس آن رای دادن و شرکت در انتخابات، اجباری و به منزله یک تکلیف شهروندی است، به نحوی که برای عدم انجام این تکلیف مجازات هایی نیز پیش بینی شده است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بررسی نظرهای نهادهای ناظر بر این اسناد همچون کمیته حقوق بشر و کمیسیون اروپایی حقوق بشر، به دنبال پاسخگویی به این پرسش هستیم که آیا رای اجباری با حق های پیش بینی شده در اسناد حقوق بشری در تعارض است یا خیر؟ یافته های این پژوهش حاکی از آن است که آنچه در رای اجباری، الزامی است، صرفا حضور در پای صندوق رای و شرکت در انتخابات و انداختن رای به صندوق است و رعایت اصل مخفی بودن رای مانع از نقض حق های بشری چون آزادی عقیده، آزادی نظر، آزادی وجدان و آزادی بیان می شود. بنابراین رای اجباری، به شرط مخفی بودن رای دهی و عدم اجبار به نوشتن نام نامزد یا حزبی در برگه رای، تعارضی با حقوق بشر ندارد.
کلید واژگان: حق بر مشارکت سیاسی, حق رای, رای اجباری, حقوق بشر, کمیته حقوق بشر, تعارض, سازگاری.}The right to political participation is a fundamental human right that derives from self-determination. This right is set out in important instruments such as the Universal Declaration of Human Rights, the International Covenant on Civil and Political Rights, the European Convention on Human Rights, and etc. One of the obvious aspects of the right to political participation is the right to vote. The views of these instruments on voting are a rights-based view towards citizens and a commitment-based view towards governments. However, in some countries there is an electoral system in which voting and participation in elections is a civic duty and not doing so is liable for punishment. In this study, using a descriptive-analytical method, while reviewing the views of institutions such as the Human Rights Committee and the European Commission on Human Rights, we are seeking to answer this question: is compulsory voting in conflict with human rights instruments? The findings of the study indicate that what is mandatory in a compulsory voting system is merely the presence of the voter at the ballot box and casting a vote. As such, the observance of the principle of secret voting prevents the violation of human rights such as freedom of thought, freedom of opinion, freedom of conscience and freedom of speech. Therefore, compulsory voting, provided that voting is secret, does not conflict with human rights.
Keywords: the right to political participation, right to vote, compulsory voting, human rights, Human Rights Committee, Conflict, reconciliation.} -
مجله تحقیقات حقوقی، پیاپی 86 (تابستان 1398)، صص 99 -118چکیده حق رای از مهم ترین حقوق وابسته به سهام است که با تملک سهم برای سهامدار ایجاد می شود و امکان مشارکت وی را در تصمیم-گیری های مجامع شرکت فراهم می کند. ممکن است خط مشی های مالی شرکت ایجاب کند که شرکت برای افزایش سرمایه خود اقدام به فروش سهم جدید نماید ولی در عین حال ممکن است الزامات مدیریتی اقتضاء کند که در کنار افزایش سرمایه، ساختار فعلی مدیریت شرکت کماکان حفظ شود. همین امر سبب شده است که در نظام حقوقی انگلستان علاوه بر اعمال تحدیدات در حق رای سهامدار، شرکت ها بتوانند سهامی را منتشر کنند که فاقد حق رای است. در نظام حقوقی ایران به دلیل سکوت قانونگذار، شرکت امکان انتشار سهم بدون حق رای را ندارد. تنها در مواردی از جمله عدم انجام تعهد سهامدار به تادیه مبلغ اسمی سهام طبق نص لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 حق رای سهامدار سلب می شود. علاوه بر این شرکت ها می توانند در مواردی حق رای سهم را محدود کنند مثلا در اساسنامه شرکت مقرر شود حق رای سهامدار در مجامع عمومی منوط به داشتن تعدادی معین از سهام است.کلید واژگان: حق رای, سهام بدون حق رای, سلب و تحدید حق رای}AbstractThe right to vote is among the most important share-dependent rights, which is created to the benefit of the shareholder once he owns the title to a share, allowing him to participate in decision-making activities of the company’s assemblies. In might be the case that a company’s financial policies dictate selling of new shares in order to raise its capital, however at the same time, the managerial exigencies might require the maintenance of the company’s extant supervisory structure. This, in the English legal system, has enabled companies to issue shares that have no right of vote, in addition to limits applicable to right of votes of the shareholder. In the Iranian legal system, due to a legal lacuna, issuance of shares with no right of vote by a company is prohibited. Only in cases such as non-performance of the shareholder’s obligation to pay the nominal value of shares per the terms of the amended version of the Commercial Act of 1968, can a shareholder be divested of his right to vote. Furthermore, companies can in some cases limit the right of vote of a share, for instance it could be provided in the company’s articles of association that the right to vote for a shareholder is contingent upon him having a specific number of shares.Keywords: right to vote, non voting share, divestiture, limitation of right to vote}
-
نشریه حقوق اساسی، پیاپی 2 (پاییز و زمستان 1383)، صص 163 -188
این تحقیق به سیر تحولات و وضعیت حق رای در فرانسه و نیز بررسی ارتباط آن با مردم سالاری می پردازد. ضمن تحلیل تحولات حق رای، بعنوان یکی از آزادیهای سیاسی، نگارنده تاملاتی بنیادی بر موضوعاتی دارد که ممکن است در نگاه اولیه بدیهی به نظر آیند ولی در واقع نیازمند بررسی اند. مبحث اول به این موضوع می پردازد که آیا حق رای فقط به شهروند اختصاص دارد؟ ضمن بیان سیر تحول رای همگانی در فرانسه و نیز ارتباط منطقی که همواره بصورت کلاسیک بین تابعیت و شهروندی وجود داشته است، نگارنده تحولاتی که اخیرا در این حوزه بوقوع پیوسته را ذکر نموده و با اشاره به گسترش هیات شهروند بوسیله اعطای حق رای به تمام بیگانگان برای انتخابات اجتماعی و شغلی و نیز به بیگانگان تبعه دولت- کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای انتخابات پارلمان اروپا و نیز شهرداریها در فرانسه، نتیجه گیری مینماید که این تحولات ظاهرا بسوی حذف معیار تابعیت برای شهروندی پیش میروند. مبحث دوم به این موضوع می پردازد که آیا حق رای همواره مردم سالاری را مشخص میکند؟ بعبارت دیگر، آیا صرف وجود حق رای در یک دولت-کشور به این معناست که او مردم سالار است؟ در این راستا، نگارنده به دو مساله اساسی در مردم سالاری می پردازد. در وهله اول، به شرایط مردم سالارانه بودن رای که عبارتند از آزادی و صداقت رای و نیز ابعاد مختلف آنها اشاره میگردد. در صورتیکه در یک دولت-کشور رای آزادانه و صادقانه ابراز نگردد، نمیتوان از مردم سالاری سخن گفت. در وهله دوم، نگارنده به بررسی این امر می پردازد که بر فرض اجتماع همه شرایط، اعمال مردم سالارانه حق رای معیاری کافی برای مردم سالار دانستن یک نظام سیاسی نیست. علاوه بر دوگانگی هایی که ماهیت حق رای از آن رنج میبرد، باید شرایط دیگری نیز موجود باشند تا بتوان از مردم سالاری در یک دولت-کشور سخن گفت. در این راستا، لزوم احترام به حقوق و آزادی های بنیادین برای مردم سالار دانستن یک دولت-کشور مورد تاکید قرار گرفته و از آزادی عقیده و نیز حقوق دفاع بصورت ویژه نام برده می شود. نویسنده به وظیفه ای که قضات (بویژه قضات اساسی) در رابطه با تضمین احترام به این حقوق و آزادیهای بنیادین دارند بصورت خاص اشاره مینماید.
کلید واژگان: حق رای, آزادی سیاسی, مردم سالاری, حقوق انتخاباتی}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.