جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « فلسفه سیاسی » در نشریات گروه « فقه و حقوق »
تکرار جستجوی کلیدواژه «فلسفه سیاسی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
نشریه حقوق بشر، پیاپی 35 (بهار و تابستان 1402)، صص 199 -221یکی از مسائل اصلی پیش روی حقوق بشر به امکان یا امتناع اجرای آن برمی گردد. در عرصه ی داخلی کشورها، وجود اقتدار سیاسی برآمده از لویاتان به ضمانت اجرای حقوق بشر کمک می کند اما در عرصه ی بین المللی با شرایط نسبتا آنارشیکی مواجه هستیم که چشم انداز تحقق حقوق بشر را مبهم می کند. این مشکله را می توان از منظر پارادایم های مسلط در این دو عرصه بررسی کرد. بنابراین، سوال اصلی پژوهش حاضر این است که پارادایم های برجسته علوم سیاسی و روابط بین الملل چه سازوکارهایی را برای اجرای حقوق بشر پیش نهاده اند. در این مقاله با چارچوب پارادایم و سامانه های معرفتی تبارشناسی، حقوق بشر در پارادایم های علوم سیاسی و روابط بین الملل بررسی می گردد. بنابراین، پارادایم های بالا را می توان در یک پیوستار قرار داد که دیدگاه های مختلف از امکان تا امتناع اجرای حقوق بشر را پوشش دهد. در یک سر این پیوستار، رویکردهای لیبرال و تکنولوژی گرا قرار می گیرند که اجرای حقوق بشر را در عرصه های داخلی و بین المللی امکان پذیر می دانند و در سوی مقابل، پارادایم های انتقادی و پدیدارشناسی قرار می گیرند که حقوق بشر و اجرای آن را در شرایط فعلی ناممکن می دانند. در بین این دو نیز می توان از پارادایم واقع گرایی یاد کرد که اجرای حقوق بشر را در چارچوب دولت قابل اجرا می داند اما تحقق آن را در عرصه بین المللی دشوار می پندارد.کلید واژگان: حقوق بشر, روابط بین الملل, فلسفه سیاسی, لویاتان جهانی, علم سیاست}One of the main issues facing human rights is the possibility and how it is implemented. In the domestic arena, the existence of political power from the Leviathan helps to guarantee the implementation of human rights, but in the international arena we face relatively anarchic conditions. The question is what mechanisms the prominent paradigms of political science and international relations have proposed for the implementation of human rights. In the article with the framework of genealogy paradigms and epistemological systems, human rights in the paradigms of political science and international relations are examined. For this purpose, thinkers, intellectual foundations, and executive mechanisms of human rights have been analyzed. The above paradigms can be placed in a continuum that encompasses a variety of perspectives from the possibility to the denial of human rights. At one end of the spectrum are liberal and technology-oriented approaches that consider the implementation of human rights in the domestic and international arenas possible and offer a variety of mechanisms for it. On the other hand, there are critical and phenomenological paradigms that make human rights and its implementation impossible in the current situation. Between the two is the paradigm of realism, which finds the implementation of human rights within the framework of the state feasible but finds it difficult to achieve in the international arena.Keywords: human rights, International Relations, Political Philosophy, World Leviathan, political science}
-
مایکل سندل نظریه پرداز و فیلسوف سیاسی شهیر جماعت گرای معاصر است که در تالیفات متعدد آموزه‌های فلسفی سیاسی خود را با رویکردی آشکار و مصداقی تشریح نموده است. کوشش سندل، که شهرت اصلی وی مرهون قوت در بیان و سوق دادن مباحث انتزاعی فلسفه سیاسی به مسایل عینی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ملموس است، همواره در راستای تشریح و بازشناسی آموزه‌های فلسفه سیاسی با امعان نظر به موضوع تکثر، تلون و تنوع اجتماعات می‌باشد. در این پژوهش، ضمن بهره‌مندی از روش توصیفی- تحلیلی، مترصد ارزیابی و ارایه فلسفه سیاسی جماعت گرایی و پندار مایکل سندل به عنوان یکی از رهیافت‌های هنجاری معاصر علوم اجتماعی در تبیین پدیده‌های سیاسی هستیم و در این میان با در نظر گرفتن اهمیت کانونی مبحث حقوق بشر در مطالعات سیاسی و نیز نقش قوام بخش اجتماع در اندیشه سندل، در پی این سوال که مولفه‌های روشی اجتماعی گرایی و مایکل سندل چه بوده و چه مفهومی از حقوق بشر در تفکر مایکل سندل قابل پذیرش است؟ اصول روش شناختی و مفاهیم اصلی جماعت گرایی را به بحث می‌گذاریم. سندل و به طور کلی متفکران جماعت‌گرا از سازه‌گرایان عرصه روش شناختی است که سطح تحلیل وی نه خرد و کلان بلکه بومی است و جغرافیا و عقلانیت محیطی برای آنها اهمیت فراوان دارد. کاربست این رهیافت به جای دیگر نظریات رویکردهای اثبات گرایی و هرمنوتیکی، به نظر می‌رسد علیرغم برخی مقاومت‌های فکری، بتواند رهیافتی بومی را برای فهم و سیاستگذاری در جامعه متکثر ایرانی به دست دهد و به عنوان نظریه ای میان رشته ای برای علوم انسانی به کار آید.
کلید واژگان: اجتماع گرایی, جماعت گرایی, مایکل سندل, حقوق بشر, فلسفه سیاسی, بومی نگری}Michael Sandel is a famous contemporary political theoretician and philosopher who has explained his philosophical-political teachings with a clear and exemplary approach in numerous books. Sandel's efforts, whose main fame is due to his strength in expressing and moving the abstract topics of political philosophy to concrete social, political and economic issues, are always in line with explaining and recognizing the teachings of political philosophy, with a focus on the issue of pluralism, diversity and variety of communities. In this research, while benefiting from the descriptive-analytical method, we are evaluating and presenting the political philosophy of collectivism and the idea of Michael Sandel as one of the contemporary normative approaches of social sciences in explaining political phenomena, and in the meantime, taking into account the central importance of the subject of human rights in political studies and the role of social cohesion in Sandel's thought, we seek to answer the question of what were the methodological components of socialism of Michael Sandel and what concept of human rights is acceptable in Michael Sandel's thought? We discuss the methodological principles and main concepts of congregationalism. Sandel and collectivist thinkers in general are structuralists in the field of methodology, whose level of analysis is not micro and macro, but local, and geography and environmental rationality are very important to them. The application of this approach instead of other theories of positivist and hermeneutic approaches, despite some intellectual resistance, seems to be able to obtain a native approach for understanding and policy-making in the pluralistic Iranian society and can be used as an interdisciplinary theory for humanities.
Keywords: Socialism, collectivism, Michael Sandel, human rights, political philosophy, nativism} -
نگارندگان در این مقاله درصددند تا از رهگذر شیوه توصیفی - تحلیلی، به بررسی مفهوم آزادی از نگاه سه دین اسلام، مسیحیت و زرتشتی گری از یک سو و فلسفه سیاسی آیزایا برلین از سوی دیگر، بپردازند و به برآیند دیدگاه او در باب آزادی درگفتمان حقوقبشر نظر افکنند. در ادیان الهی به آزادی انسان توجه چشمگیری شده است. مبنای تمام ادیان الهی بر این اصل استوار است که انسان موجودی آزاد است و توانایی انتخاب دارد. آیزایا برلین، میان مداخله دیگران که به سلب آزادی های سیاسی منجر می شود و ناتوانی از برخورداری از یک خواسته و نیل به هدف، قایل به تمایز است و ناتوانی در راه رسیدن به هدف را فقدان آزادی نمی داند. بر همین مبنا، وی در تحلیل خود از آزادی، دو مفهوم آزادی مثبت و آزادی منفی را از هم متمایز می کند. بحث آزادی منفی و مثبت به سان میراث آیزایا برلین، اندیشه ورزان حقوق‌بشری را به دو گروه تقسیم نموده است. در ساحت حقوق کلاسیک بشری، مدافعان آزادی منفی ستون فقرات حقوقبشر معاصر را حق ها و آزادی های مدنی و سیاسی خواهند دانست، در حالی که برای مدافعان آزادی مثبت، حق های رفاهی پررنگ تر خواهند بود، البته در این میان، مداخله دولت در توسعه و گاه تحمیل حق های فرهنگی نیز برای مدافعان آزادی مثبت، مداخله حداکثری است. شایسته یادآوری است که برای مدافعان آزادی مثبت، امکان مداخله حتی در نوع کیفری آن از سوی دولت در ساحت پیگیری و تامین خیرهای مشترک و جمعی وجود دارد و همین می تواند به آن چه برلین آن را مسخ آزادی مثبت می نامد و در نتیجه خودکامگی، بینجامد.
کلید واژگان: آزادی, اسلام, مسیحیت, زرتشتی گری, فلسفه سیاسی, آیزایا برلین}In this article, the authors try to examine the concept of freedom through the descriptive-analytical method from the perspective of the three religions of Islam, Christianity and Zoroastrianism on the one hand and the political philosophy of Isaiah Berlin on the other; then analyze the outcome of his views on freedom of human rights discourse. In all divine religions, human freedom has been given great importance. The basis of all these religions is based on the principle that man is a free being and has the ability to choose. Isaiah Berlin distinguishes between the interference of others that leads to the deprivation of political freedom and the inability to have a desire and achieve a goal and the inability to achieve the goal does not mean the lack of freedom. Accordingly, in his analysis of freedom, he distinguishes between the two concepts of positive freedom and negative freedom. The debate over negative and positive freedom, like the legacy of Isaiah Berlin, has divided human rights thinkers into two groups. In classical human rights, the defenders of negative freedom have considered civil and political rights and freedoms as the main pillars of contemporary human rights, while for the defenders of positive freedom, welfare rights have been more prominent. Of course, government intervention in the development and sometimes the imposition of cultural rights for the defenders of positive freedom is the maximum intervention. It is worth noting that for the defenders of positive freedom, it is possible for the government to intervene, even in its criminal form, to pursue and provide common and collective benefits. And this could lead to authoritarianism in what Berlin calls positive freedom.
Keywords: Freedom, Islam, Christianity, Zoroastrianism, PoliticalPhilosophy, Isaiah Berlin} -
رابطه میان مردم و حکومت و نقشی که مردم در حکومت دارند از جمله مسایلی است که در فلسفه سیاسی مطرح می شود. در این پژوهش به تطور آرای فلسفی پیرامون جایگاه مردم در حکومت پرداخته شده و به طور مشخص نمایندگانی از آرای فلسفی از دوره باستان، تا دوره مدرن تحقیق شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که سهم و جایگاه مردم درآرای فلسفی دوره باستان و میانه محدود است. در دوره باستان نقش مردم به عنوان گروه های صاحب حق و یا اراده سیاسی به رسمیت شناخته نمی شود. همچنان در دوره میانه نیز این تفکر ادامه یافته است. در دوره مدرن برای نخستین بار به طور مشخص مردم فراتر از گروهی که حکومت در مورد آنها وظایف تربیتی و پرورشی و یا غلبه ای قاهر دارد؛ در فلسفه سیاسی ظاهر می شوند و مفاهیمی همچون قرارداد اجتماعی در نزد هابز و امانت داری در نزد لاک، حکومت را به مثابه تجلی اراده جمعی مردم معرفی می کنند. هابز، نوعی حکومت مطلقه را تجویز می کند، لاک، به فردیت اصالت می بخشد و دولت را به مثابه کارگزار مردم مطرح می کند. وبر، نیز مبتنی بر شکل های سه گانه اقتدار را نشان می دهد و رابطه حکومت و مردم در اندیشه او به صورتی از اقتدار پذیرفته شده است. اما کانت، با تمرکز بر جایگاه نوع انسان در حکومت و شاخصه هایی که برای آن نام می برد، حکومت جمهوری را تنها حکومت مشروع در جهان می داند.
کلید واژگان: تطور آرا, فلسفه سیاسی, دولت, جایگاه انسان, حکومت}The relationship between the people and the government and the role of the people in the government are among the issues raised in political philosophy. In this research, philosophical views on the position of the people in government have been studied and specifically representatives of philosophical views from ancient times to the modern period have been researched. The results of this study show that the share and position of people in the philosophical views of antiquity and the Middle Ages is limited. In ancient times, the role of the people was not recognized as a group with rights or political will. This thinking has continued in the Middle Ages. In the modern era, for the first time, people are clearly beyond the group for whom the government has educational duties or overpowers; They appear in political philosophy, and concepts such as social contract for Hobbes and fiduciary for Locke present government as the manifestation of the collective will of the people. Hobbes prescribes a kind of absolute government, Locke gives originality to individuality, and presents the state as the agent of the people. Weber is also based on the three forms of authority, and the relationship between government and people is accepted in his thought as a form of authority. But Kant, by focusing on the position of man in government and the characteristics he names for it, considers the republican government to be the only legitimate government in the world.
Keywords: Evolution, political philosophy, Human Status, Government} -
نظم و نظام سیاسی مطلوب در فلسفه سیاسی ابن سینانشریه مطالعات سیاسی، پیاپی 46 (زمستان 1398)، صص 81 -100
مقاله حاضر با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی می کوشد ضمن بازخوانی اندیشه، آرا و تاملات سیاسی ابن سینا به عنوان یکی از نامدارترین اندیشمندان مسلمان ایرانی در سپهر جهانی، به این پرسش اصلی پاسخ دهد که نظم و ساختار نظام سیاسی مطلوب در فلسفه و اندیشه سیاسی وی از چه مقوله هایی تشکیل شده و بر این اساس نظم ایده آل و نظام حکومتی مورد نظر وی چه بوده است؟ و دیگر اینکه ابن سینا چگونه نظم سیاسی مد نظر خود را برپایه نبوت و امامت بنیان نهاده است؟ یافته ها نشان می دهد ابن سینا پس از تبیین انواع نظام سیاسی همچون نظام سیاسی وحدانی یا سیاست تغلبی، نظام سیاسی کرامت، نظام ریاست فکریه، نظام دیموقراطیه (دموکراسی) یا سیاست اجماعیه، در دو اثر «الهیات شفا» و نیز در فن خطابه از «منطق شفا» نظم سیاسی مطلوب خود را در قالب نظام سیاسی سقراطی (سیاست خیر یا سیاست ملک) یا سیاست شریفه مطرح نموده و ضمن تطبیق آن بر نظام نبوت، امامت و در امتداد آن ولایت فقاهت بر همه انواع دیگر نظام سیاسی، ترجیح داده است.
کلید واژگان: فلسفه سیاسی, نظام سیاسی, نظام سیاسی سقراطی, نبوت, امامت, ولایت فقاهت} -
با توجه به جایگاه مفهوم سترگ عدالت، به عنوان یکی از مهم ترین و بنیادی ترین غایات و اهداف کلیه نظام های سیاسی و حقوقی و نظر به تاثیرپذیری عمیق فلاسفه سیاسی مسلمان از فیلسوفان یونانی، این نوشتار با روش توصیفی- تحلیل اسنادی و نگرشی تطبیقی، پرسش خود را پیرامون معانی گسترده و نظریات دو فیلسوف شهیر یونان؛ یعنی افلاطون و ارسطو قرار داده و آن ها را به نقد می کشد. فرضیه مقاله حاضر آن است که در اندیشه افلاطون، عدالت در اصل ویژگی نفس فردی است که در جامعه انعکاس می یابد و هرکس باید به کار ویژه خویش مشغول باشد و از آن سرپیچی نکند. حکومت نیز شایسته خردمندان و حکیمان است و اما ارسطو، عدالت را اعطای حق به سزاوار آن می داند و آن را فضیلتی می داند که به موجب آن باید به هرکسی آنچه را که حق و استحقاق اوست داد. فضیلت هر چیز در حد وسط است و این حد نیز حدی طبیعی است و طبیعت، خود نابرابر تلقی می شود و عدالت دنباله همین نابرابری ها است. ارسطو به جای آن که مانند افلاطون از عدل تعریف کلی ارائه دهد، میکوشد تا با دقت علمی بیشتری انواع آن را برشمارد و این ناشی از روش تجربی و استقرایی وی و پرهیز از کلینگری است.کلید واژگان: ارسطو, افلاطون, عدالت, فلسفه سیاسی, مشروعیت}Given the importance of the concept of justice in the existing legal systems of the world and its overwhelming influence on the Islamic philosophy, this research seeks to genealogize the concept of justice in the writings of Aristotle and Plato and critique the basic arguments made by these two giant thinkers. The basic assumption of this research is that in the view of Plato, justice is an inherently individual enterprise which ultimately enters into the public space of society. In his theory, governance is the art of the wise. On the other hand, Aristotle defines justice as a virtue which gives one what he deserves. Aristotle is of the belief that the virtue of everything lies in observing the boundaries of moderation. Aristotle further argues that moderation is in nature of things and nature itself is unequal and justice is the continuation of these inequalities. Instead of giving a generalized definition of justice like Plato, Aristotle applies more caution to the concept of justice. This arises from the inductive and experimental approach of Aristotle and his general avoidance of generalization.Keywords: Justice-Plato, Law- Legitimacy, Farabi Justice, Plato, Aristotle, Political Philosophy, Law, Legitimacy, Farabi}
-
فلسفه سیاسی اندیشه خردمندانه ای است که در باره جامعه سیاسی و پدیده ها وگروه های متنوع اجتماعی مربوط به آن بکار می رود. غرض اصلی و عمده فلسفه سیاسی شرح ووصف تحلیلی و ارزیابی جوامع و آیین زندگی سیاسی و شیوه زمامداری است .حقوق اساسی در معنای اصلی عبارت از سازماندهی و ایجاد همزیستی مسالمت آمیز بین عوامل قدرت و آزادی در هر جامعه سیاسی است . در جوهره قدرت استیلاو در جوهره آزادی رهایی است.جامعه سیاسی پدیده ای است که در آن ، قدرت جمعی و آزادی فردی همواره در تقابل و تنازعند;در حالی که وجود همزمان و اجتناب ناپذیر این دو عنصر اصیل اقتضا می کند که نوعی تعامل منطقی وخردمندانه بین آنها برقرار باشد تا صلح ودوستی و عدالت را، به عنوان کمال مطلوب جامعه انسانی ، به ارمغان بیاورد.هدف حقوق، عدالت و وظیفه آرمانی حکومت ، انتظام امور برای نیل به آن می باشد. حقوق ، با مدنظر قراردادن عدالت ، ناظر بر روابط گوناگون افراد و جوامع است و سیاست ارایه کننده اعمال قدرت درجامعه سیاسی است .
کلید واژگان: فلسفه سیاسی, حقوق اساسی, قدرت, آزادی, جامعه سیاسی, جامعه مدنی, دموکراسی} -
نشریه فرانسووی قوا(قدرتها) Pouvoirs در سال 1993 در شماره 67 خود مطلب گفتگو مانندی را از دو استاد برجسته حقوق اساسی فرانسه یعنی آقای لویی فاورو FAVOREU (L.) و استاد زنده یاد ژرژ ودل VEDEL (G.)به چاپ رساند. موضوع اصلی این گفتگو مساله وجود و کم و کیف اصل یا اصول مافوق قانون اساسی بود. صرف نظر از نقدهایی که می توان از زاویه حقوق اساسی و فلسفه سیاسی به هر دو دیدگاه وارد ساخت، باید بر آن بود که این گفتگو یکی از کم نظیرترین مجادله های حقوق اساسی است و یقینا می تواند در سپهر حقوقی ایران الهام بخش باشد.
کلید واژگان: حاکمیت ملی, قانون اساسی, فلسفه سیاسی} -
این مقاله برحسب نسبت موجود سه متغیر خرد و طبیعت و تاریخ، چهار الگوی برقراری نسبت میان تاریخ مندی و فلسفه سیاسی قابل تصور را مورد بحث قرار می دهد: 1. روایت کلاسیک فلسفی خرد را محدود به طبیعت و رویاروی تاریخ می انگارد و به این اعتبار، اصولا نگاهی به آینده نمی دوزد...
کلید واژگان: پیش بینی, تاریخ, فلسفه سیاسی, خرد, طبیعت}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.