جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « قرارداد فوتبال » در نشریات گروه « فقه و حقوق »

یکی از مشکلات مهم عرصه ورزش، خسارت هایی است که به سبب نقض تعهدات قراردادی و یا فسخ قراردادهای این حوزه به جامعه ورزشی، بیت المال و حیثیت بین المللی وارد می شود. این پژوهش قصد دارد ریشه نقض تعهدات قراردادی را بررسی کند، به ضمانت اجراهای آن بپردازد و درنهایت، به اثری که این گونه نقض تعهدات بر حقوق عامه می گذارد، اشاره نماید. در این پژوهش سعی شده است به روش کیفی و کتابخانه ای، به تعریف حقوق ورزشی و قرارداد ورزشی اشاره شود و در ادامه با بررسی آثار حاکم بر قراردادهای ورزشی و منشا نقض این گونه قراردادها با تمرکز بر قرارداد میان بازیکنان و باشگاه ها پرداخته شود و به صورت مطالعه موردی قرارداد استاندارد لیگ برتر انگلستان در فصل 2022-2023 بر بررسی ابعاد آن تعمیق بخشیده شود. یافته های این پژوهش نشان دهنده آن است که منشا نقض قراردادهای ورزشی میان بازیکنان و باشگاه ها، گاه ناتوانی هر کدام از طرفین است و گاه خودداری آنها از انجام تعهدات قراردادی. بر اثر نقض قرارداد، خسارت های مختلفی اعم از مادی و معنوی به طرف مقابل وارد می شود که بعضا نمود بین المللی دارد، همه این گونه خسارات، بر منافع عامه و حقوق مادی و معنوی ایشان تاثیر مستقیم یا غیرمستقیم خواهد گذاشت که به نحوی نقض حقوق شهروندی به شمار می رود.

قراردادهای فوتبال در عرصه داخلی دچار خلاها و کمبودهای فراوانی است. این نقص، در قراردادهای بین المللی نیز ملاحظه می شود. مقررات فوتبال را باید متفاوت از قوانین عام دانست. این رشته ورزشی زیرنظر فدراسیون جهانی فوتبال اداره می شود و امور مربوط به آن از طریق این نهاد صورت می پذیرد. کنفدراسیون ها و فدراسیون کشورهای عضو نیز تحت نظارت و هدایت فیفا فعالیت می کنند و بنا بر اساس نامه فدراسیون جهانی فوتبال باید از مقررات آن، تبعیت نمایند. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی بر آن است تا با بهره جستن از کتب و منابع کتاب خانه های معتبر با روش فیش برداری از این منابع و هم چنین استفاده از مقالات، پایان نامه ها، پژوهش ها و طرح های انجام شده مرتبط با موضوع پژوهش به بررسی مفاهیم، عناصرو اوصاف قراردادهای فوتبال و مقایسه آن با قراردادهای مشابه بپردازد. نتایج نشان داد که میان قرارداد کار و قرارداد ورزشی فوتبال از حیث تعریف، ارکان و معیار و قوانین کار مشابهت هایی وجود دارد و هر دو از زمره عقود الحاقی و مستمر می باشد؛ اما قراردادهای ورزشی فوتبال در فدراسیون ها تدوین و تصویب می شود و برخلاف قراردادکاری که عقد رضایی است، قراراد ورزش فوتبال عقدی تشریفاتی است و در قرارداد ورزشی فوتبال کارفرما شخص حقوقی است و هدف از قراردادهای ورزشی، تصویب قوانین و مقررات ورزشی می باشد. همچنینی بین قرارداد اجاره انسان و قرارداد ورزشی فوتبال از حیث ارکان و عقود مستمر و موقت شباهت هایی دیده می شود، اما از حیث تشریفاتی بودن، قرارداد اجاره انسان در این زمره قرار نمی گیرد و مقررات حاکم بر قرارداد ورزشی فوتبال بر خلاف قرارداد اجاره انسان، آمره بوده و طرفین نمی توانند از آن عدول کنند و بین احکام این دو قراردادها نیز تفاوت های زیادی وجود دارد. علی رغم شباهت های متعددی که میان قراردادهای فوتبال با عقود معین ذکر شده، اما در واقع قراردادهای فوتبال عقدی منحصر به فرد به حساب آمده که ویژگی های اختصاصی خود را دارا هستند.

قراردادهای فوتبال در عرصه داخلی و کم وبیش در عرصه بین‎المللی دچار خلاها و نواقص فراوانی است. برابر اعلام فیفا، هر قرارداد فوتبال در صورتی معتبر است که حداقل دارای سیزده سرفصل مشخص باشد، درحالی که فدراسیون فوتبال ایران مقررات ویژه‎ای در زمینه حداقل الزامات قرارداد فوتبال اعلام نکرده است. در این تحقیق، ضمن بررسی حداقل الزامات این قراردادها از نظر فیفا و فدراسیون فوتبال ایران، به وضعیت حقوقی قراردادهای داخلی بازیکنان با باشگاه پرداخته شده، به ویژه درصورتی که این قراردادها در تعارض با قرارداد رسمی ثبت شده بازیکنان در فدراسیون فوتبال باشد، و این نتیجه به دست آمده است که در تعارض میان مفاد قرارداد باشگاهی با قرارداد رسمی منعقدشده در فدراسیون فوتبال، قرارداد اخیر مقدم است. افزون براین، تدوین حداقل استانداردهای قرارداد فوتبال، یکسان‎سازی مفاد این  قراردادها، به روزرسانی دقیق مقررات حوزه فوتبال و رفع ابهام از آن ها امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.