به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « آسیب رسان » در نشریات گروه « روانشناسی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «آسیب رسان» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • اسد اسدی حسن وند، منصور سودانی، ذبیح الله عباسپور
    هدف
    تعیین اثربخشی درمان راه حل- محور به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری مادران آسیب رسان
    روش
    طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه آزمایش و گواه بود. نمونه پژوهش ، 30 مادر پرخاشگر آسیب رسان بودند که فرزندان پسر آنها در سال تحصیلی 94-93 در مدارس متوسطه اول شهر اهواز تحصیل می کردند و با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای به طور تصادف در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 7 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته، تحت مداخله درمان راه حل- محور به شیوه گروهی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان راه حل- محور به شیوه گروهی موجب کاهش پرخاشگری و مولفه های آن در مادران گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده و این اثر (به غیر از مولفه ی پرخاشگری کلامی) تا مرحله پیگیری ادامه داشته است.
    کلید واژگان: درمان راه حل - محور, پرخاشگری, آسیب رسان}
    Asad Asadi Hasanvand, Mansour Sodani, Zabihollah Abbaspour
    Purpose
    Determine the effectiveness of a solution-focused group therapy on reducing the aggression of the injurious mothers.
    Method
    The experimental design was a pre-test, post-test, and a follow-up test with the experimental and control groups. The samples consisted of 30 aggressive injurious mothers whose sons were educated in the first-grade schools of Ahvaz in the academic year of 2014-2015. They were randomly assigned to two experimental and control groups using multi-stage sampling. The experimental group received the intervention treatment of solutions-focused group therapy for seven sessions of 90 minutes which were held one session per week. Buss-Perry aggression questionnaire was used to collect the data. The data were analyzed using descriptive statistics and analysis of covariance.
    Findings: The results of this study showed that solution-focused group therapy treatment reduced aggression and its components among the mothers of the experimental group compared to the control group, while its effect (except the verbal aggression component) continued to the follow-up.
    Keywords: solution – focused therapy_aggression_damaging}
  • ارمغان دماوندیان، مجید صفاری نیا، منصوره نیکو گفتار
    هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش رفتارهای خود-آسیب رسان نوجوانان بزهکار مقیم کانون اصلاح و تربیت شهر تهران بود. این مطالعه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه این پژوهش را 30 نوجوان خود-آسیب رسان 12 تا 18 سال مقیم کانون اصلاح و تربیت شهر تهران تشکیل دادند. از سیاهه خود گزارشی خود-آسیب رسانی کلونسکی و گلن جهت جمع آوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش تحت درمان برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی به صورت گروهی قرار گرفت. این برنامه در 10 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای 1 جلسه اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی(طبقه بندی و توصیف اطلاعات) از تحلیل کواریانس در نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: برنامه رفتار درمانی دیالکتیک به روش گروهی بر کاهش رفتار های خود-آسیب رسان نوجوانان مقیم کانون اصلاح و تربیت موثر است. همچنین تاثیر رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش کارکرد های درون فردی و بین فردی رفتار های خود-آسیب رسان نوجوانان مقیم کانون اصلاح و تربیت موثر است. لذا برنامه رفتار درمانی دیالکتیک از طریق کنترل کارکرد های درون فردی و بین فردی رفتار های خود-آسیب رسان، فراوانی وقوع رفتار های خود- آسیب رسان در نوجوانان بزهکار را کاهش می دهد.
    کلید واژگان: رفتار درمانی دیالکتیک, رفتار های خود, آسیب رسان, کارکرد درون فردی رفتار خود, آسیب رسان, کارکرد بین فردی رفتار خود, آسیب رسان, نوجوانان بزهکار}
    Armaghan Damavandian, Majid Saffarinia, Mansoure Nikoogoftar
    The aim of the present study was to determine the effectiveness of DBT on reducing self-harming behaviors in juvenile offenders who resided in Tehran's Juvenile Correction and Rehabilitation Centre. This study was semi-experimental (pretest-posttest with control group). The sample consisted of 30 juvenile offenders aged 12 to 18 years who resided in Tehran's Juvenile Correction and Rehabilitation Centre. Klonsky and Glenn's Inventory of Statements about SelfInjury (ISAS) was used to collect pretest-posttest data. After the pretest, the experimental group was treated with the dialectical behavior therapy (DBT) program. This program was held in 10 weekly ninety-minute sessions. Data were analyzed using covariance analysis (ANCOVA).The results showed that DBT was effective on reducing selfharming behaviors of juvenile offenders who resided in Tehran’s Juvenile Correction and Rehabilitation Center. Moreover, the effect of DBT on reducing intrapersonal and interpersonal functions of selfharming behaviors of juvenile offenders was confirmed.
    Keywords: Dialectical Behavior Therapy (DBT), Self- Harming Behaviors, Intrapersonal Functions of Self-Harming Behaviors, Interpersonal Functions of Self-Harming Behaviors, Juvenile Offenders}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال