جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "خودشفابخشی" در نشریات گروه "روانشناسی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «خودشفابخشی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مقدمههدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودشفابخشی گروهی بر تحمل پریشانی، واکنش پذیری هیجانی و اضطراب در زنان مبتلا به سرطان سینه در شهر اصفهان بود.روشپژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان سینه در شهر اصفهان بودند که در سه ماهه ی نخست سال 1401 جهت دریافت درمان به مرکز حمایت از بیماران سرطانی مراجعه نموده بودند و تعداد آن ها در این بازه زمانی براساس آمار دریافت شده از مرکز مشاوره 93 نفر بود.30 نفر بعنوان نمونه ی پژوهش به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، واکنش پذیری هیجانی متیو و ناک (2008) و اضطراب زانک ریس و پترسون (1985) بود. جلسات آموزش گروهی خودشفابخشی بر اساس پروتکل لطیفی و مروی (1397) با اقتباس از لوید و جانسون (2010) در طی 14جلسه 2 ساعته بر گروه آزمایش انجام شد. داده های حاصل از این پژوهش با توجه به فرضیه های مورد بررسی و با استفاده از نرم افزار SPSS-24 در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون های نرمال سازی و کوواریانس چندمتغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هانتایج نشان داد آموزش خودشفابخشی گروهی بر تحمل پریشانی و ابعاد آن (تحمل، ارزیابی و تنظیم)، واکنش پذیری هیجانی (حساسیت، شدت و پایداری) و اضطراب (ترس از علایم جسمانی، ترس از کژکاری کنترل شناختی و ترس از مشاهده ی واکنش های اضطرابی) در زنان مبتلا به سرطان سینه موثر است (005/0>p).نتیجه گیریبنابراین به نظر می رسد که از این روش می توان برای بیماران مبتلا به سرطان سینه استفاده کرد.کلید واژگان: اضطراب, تحمل پریشانی, خودشفابخشی, سرطان سینه, واکنش پذیری هیجانیObjectivesCancer has experienced alarming growth in the last two decades and is considered as an urgent health problem of modern life. Meanwhile, breast cancer is one of the most common types of cancer, and its annual incidence is increasing at a rate of 1.8 to 2% in the world, and it ranks first among all women's cancers. However it has a major difference from other chronic diseases. In addition to requiring long-term care and treatment, it cannot be completely cured. This study aimed to investigate the effectiveness of group self-healing training on distress tolerance, emotional reactivity and anxiety in women with breast cancer in Isfahan.MethodsIt was semi-experimental in the form of pre-test-post-test with a control group. The statistical population included all women with breast cancer in Isfahan who had referred to support center for cancer patients in the first quarter of 2011, and their number was 93 people in this period of time based on the statistics received from the counseling center. 30 people were selected as the sample through available sampling and were placed in two experimental (15 people) and control (15 people) groups. The used tools were Simons & Gaher's distress tolerance (2005), Matuo & Nock's emotional reactivity (2008) and Reese and Patterson anxiety (1985) questionnaires. Self-healing group training sessions based on the protocol of Latifi and Meravi (2017) adapted from Loyd and Johnson (2010) were conducted during 14 sessions. The data were analyzed using SPSS-24 software in two descriptive and inferential (normalization and MANCOVA) according to the investigated hypotheses.ResultsThe results showed that group self-healing training on distress tolerance and its dimensions (tolerance, evaluation and regulation), emotional reactivity (sensitivity, intensity and stability) and anxiety (fear of physical symptoms, fear of cognitive control distortion, fear of observing anxiety reactions) is effective in women with cancer in Isfahan (P<0.05).ConclusionTherefore, it seems that this method can be used for breast cancer patients. The reason for the effectivness of self-healing training on reducing cancer patients’ anxiety and stress in physical and psychological dimensions can be attributed to the effects of direct training in the field of fear and anxiety in this intervention. In this treatment method for treating anxiety, strategies include self-education and communication management (keeping calm, avoiding haste, avoiding useless discussions, speaking in a soft tone, not reacting quickly and not judging quickly), trusting others (patience, calmness, happiness and entrusting the solution of the problem to a higher power), adjustment of idealism (reducing the desire to be perfect and accepting mistakes as an inseparable part of every human being), order and time management (having discipline, planning and prioritization and doing necessary daily tasks), correct connection with the mind (living in the present moment), and using physical and muscle relaxation techniques (muscle relaxation, breathing, hydrotherapy, swimming, walking, religious behaviors, watching the sky, listening to the sound of water, meditation and yoga, the use of relaxing audio files at least once a day) were used and the patients were helped to reduce their anxiety to a great. Considering the confirmation of the effectiveness of self-healing training on reducing emotional reactivity and anxiety in people with cancer, it is suggested that doctors and nurses pay attention to their psychological condition in addition to physical treatments for these patients and if they observe psychological problems caused by the disease, refer them to psychologists and counsellors. It is also suggested to set up counseling and psychological centers for cancer patients in hospitals.Keywords: Anxiety, breast cancer, Distress tolerance, Emotional reactivity, Self-healing
-
مقدمه
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودشفابخشی بر بهزیستی معنوی و عواطف مثبت و منفی در بیماران مبتلا به ام اس شهر اصفهان بود.
روشاین پژوهش یک مطالعه ی نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و کنترل از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه ی آماری، تمامی بیماران مبتلا به ام اس مراجعه کننده به مرکز درمانی در سال 1398 و حجم نمونه 31 نفر داوطلب مایل به شرکت در جلسات آموزشی بودند که به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. تمامی شرکت کنندگان در شرایط یکسان، پرسشنامه های عواطف مثبت و منفی (واتسون، 1988) و بهزیستی معنوی (دهشیری، 1388) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس مداخله ی آموزش خودشفابخشی هفته ای 1 مرتبه به مدت 14جلسه ی 60 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. برای بررسی تاثیر آموزش خودشفابخشی بر عواطف مثبت و منفی از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و برای بررسی تاثیر آموزش خودشفابخشی بر بهزیستی معنوی به دلیل عدم برقراری مفروضه توزیع نرمال داده ها از آزمون فریدمن و ویلکاکسون استفاده شد.
یافته هاآموزش خودشفابخشی توانست ارتباط فرد با خود، ارتباط فرد با طبیعت و عواطف مثبت گروه شرکت کننده را به طور معناداری افزایش دهد (05/0>P) ولی بر ارتباط فرد با دیگران، ارتباط فرد با خدا و کاهش عواطف منفی تاثیر معنا داری دیده نشد.
نتیجه گیریمی توان روش خود شفابخشی را به عنوان یکی از رویکردهای جدید روانشناسی مثبت گرا جهت افزایش بهزیستی معنوی و عواطف مثبت در بیماران مبتلا به ام اس به کار برد.
کلید واژگان: بهزیستی معنوی, بیماری ام اس, خودشفابخشی, عواطف مثبت, عواطف منفیObjectiveThe aim of the present study was to investigate the effect of self-healing education on the spiritual well-being and positive and negative emotions in multiple sclerosis (MS) patients in Isfahan, Iran.
MethodsThis research was a semi-experimental study with two experimental and control groups by using pre-test-post-test and 2-month follow-up. The statistical population included all MS patients reffering to the treatment center in 2020, and the sample size consisted of 31 volunteers willing to participate in educational sessions who were randomly assigned to the experimental and control groups. The range of participants’ age was between 18 and 54 years. All participants completed positive and negative emotions questionnaires (Watson, 1988) and spiritual well-being (Dehshiri, 2010) as pre-tests under similar conditions. Subsequently, self-healing education consisting of 14 weekly sessions in 60 minutes, was considered for the experimental group. To examine the effectiveness of self-healing education on positive and negative emotions, repeated measures analysis of variance (ANOVA) and to dtudy the effect of self-healing education on spiritual well-being, the Friedman and Wilcoxon tests were used due to non-establishment of the assumption of normal distribution of data.
ResultsThe LSD pairwise comparisons test results showed no significant difference in positive emotion scores in the experimental group between the pre-test and post-test stages. However, significant differences were noted between the pre-test and follow-up, as well as between the post-test and follow-up stages. In examining the significance of the self-connection subscale in both the experimental and control groups, no significant difference was observed at all three stages in the control group. However, in the experimental group, a significant difference was evident at all three stages following the intervention. Also, the difference in overall spiritual well-being scores in the experimental group was significant between the pre-test and follow-up, with an increase in the follow-up period. Similarly, the difference in the connection to nature subscale in the experimental group was significant between the pre-test and follow-up, as well as between the post-test and follow-up stages, indicating a positive impact of the education. But no significant effect was observed on the individual's relationship with others, the individual's relationship with God, and the reduction of negative emotions.
ConclusionThe findings indicate that self-healing education improves spiritual well-being and positive emotions in MS patients. Participants likely improved their spiritual well-being in the area of self-connection by learning techniques such as spiritual elevation and inner richness, and accurately recognizing negative memories and their detrimental actions resulted in an improvement in their relationship with nature. It also appears that reducing inhibitory traits such as resentment and false beliefs leads to a change in attitude, strengthening willpower, and finding a better way to solve the problems. Additionally, tasks related to strengthening the 9 healing code may increase positive emotions.
Keywords: multiple sclerosis disease (MS), Negative Emotions, Positive Emotions, Self-healing, spiritual well-being -
هدف
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش خود شفابخشی برکیفیت زندگی (بهزیستی- رضایت)، تصویر بدن و تحمل پریشانی افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی انجام گرفت.
روشاین پژوهش نیمه آزمایشی با گروه های آزمایش، گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به پرخوری عصبی مراجعه کننده به متخصصان و مراکز درمانی شهر اصفهان در سال 1398 بودند که 30 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. ابزار گردآوری دادها پرسش نامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، کیفیت زندگی- فرم کوتاه (WHOQOL-BREF) و پرسش نامه ترس از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (2005) بود. گروه آزمایش 12 جلسه تحت آموزش خودشفابخشی قرار گرفتند ولی گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیری استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که آموزش خودشفابخشی بر افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال پرخوری تاثیر معنی داری دارد (05/0=P). بعلاوه، آموزش خودشفابخشی بر افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال پرخوری تاثیر معنی داری دارد (05/0=P). همچنین آموزش خودشفابخشی بر افزایش تحمل پریشانی افراد مبتلا به اختلال پرخوری تاثیر معنی داری دارد(05/0=P).
نتیجه گیریبا توجه به این پژوهش می توان از آموزش خودشفابخشی برای افزایش تحمل پریشانی، افزایش کیفیت زندگی (بهزیستی- رضایت) و کاهش ترس از تصویر بدنی زنان مبتلا اختلال پرخوری عصبی استفاده کرد.
کلید واژگان: خودشفابخشی, کیفیت زندگی, تصویر بدن, پرخوری عصبی, تحمل پریشانیAim PurposeThis study aimed to determine the effect of self-healing training on quality of life (well-beingsatisfaction), body image and tolerance of anxiety in people with bulimia nervosa.
MethodThis study was quasiexperimental (pre-test post-test with the control group). The statistical population of the present study included all women with bulimia nervosa who were referred to specialists and medical centers in Isfahan in 1398. 30 women were selected by purposive sampling and randomly placed in experimental and control groups. Data collection tools were Simmons and Gahr (2005) Distress Tolerance Questionnaire, WHOQOLBREF Quality of Life-Short Questionnaire and Littleton et al. (2005) Fear of Body Image Questionnaire. The experimental group underwent 12 sessions of self-healing training but the group did not receive a training certificate. Multivariate analysis of covariance was used to analyze the data.
ResultsThe results showed that self-healing training has a significant effect on increasing the quality of life of people with binge eating disorder (P = 0.05). In addition, self-healing training has a significant effect on increasing the quality of life of people with binge eating disorder (P = 0.05). Also, selfhealing training has a significant effect on increasing the anxiety tolerance of people with binge eating disorder (P = 0.05).
ConclusionAccording to this study, self-healing training can be used to increase stress tolerance, increase quality of life (welfare-satisfaction) and reduce fear of body image in women with bulimia nervosa.
Keywords: Self-healing, quality of life, body image, bulimia nervosa, distress tolerance -
هدف:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد خودشفابخشی بر تحریف های شناختی و بخشودگی بین فردی زنان دچار پریشانی روانشناختی انجام شد.
روشاین پژوهش، یک مطالعه ی نیمه آزمایشی با دو گروه (آزمایش و گواه) در دو مرحله ی (پیش آزمون و پس آزمون) بود که بر روی زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش وپرورش ناحیه دو شهراصفهان در نیمسال دوم سال 1399 انجام شد.60 نفر دچار پریشانی روانشناختی تشخیص داده شده و بدین منظور 40 نفر واجد شرایط شرکت در پژوهش با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایابی شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های پریشانی روانشناختی (کسلر، 2002)، تحریف های شناختی (حمام چی و بویوک، 2004) و بخشودگی بین فردی (احتشام زاده، 1389) بود. گروه آزمایش 14 جلسه 90 دقیقه ای آموزش خودشفابخشی را دریافت و گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.
یافته هانتایج این مطالعه، نشان داد که رویکرد خودشفابخشی بر تحریف های شناختی و بخشودگی زنان دچار پریشانی روانشناختی، اثربخشی معناداری داشت (001/0>p).
نتیجه گیریبا توجه به اثربخشی خودشفابخشی در ارتقای سلامت روان زنان دچار پریشانی روانشناختی و افزایش بخشودگی در کنار کاهش تحریف های شناختی، توجه به این نوع اموزش به خانواده ها پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: خودشفابخشی, تحریف های شناختی, بخشودگی, پریشانی روانشناختی, زنانPurposeThe purpose of this study was the determination of the effectiveness of self-healing approach on cognitive distortions and interpersonal forgiveness of women with psychological distress.
MethodsThis study was a quasi-experimental study with two groups (experimental group and control group) in two stages (pre-test and post-test) and it was performed on the women of the Counseling Center of Isfahan Second District in the second half of 1399 (solar year). 60 individuals were diagnosed with the psychological distress and for this purpose, 40 individuals who were eligible to participate in the study, were selected by using random sampling and randomly they were assigned to the experimental and control groups. Research instruments included the questionnaires of the psychological distress (Kessler, 2002), cognitive distortions (Hamam Chi and Boyuk, 2004) and interpersonal forgiveness (Ehtesham Zadeh, 2010). The experimental group received fourteen sessions of 90 minutes of self-healing training and the control group did not receive any training. Multivariate analysis of covariance was used in order to analyze the data.
ResultsThe results of the present study demonstrated that the self-healing approach had a significant effect on the cognitive distortions and forgiveness of women with psychological distress (p<0.001).
ConclusionIt is recommended to pay more attention to education in families due to its effectiveness in improving the psychological health of women with psychological distress, as well as increasing the forgiveness and reducing the cognitive distortions.
Keywords: Self-healing, Psychological distress, forgiveness, Cognitive distortions, Women -
فصلنامه روانشناسی سلامت، پیاپی 35 (پاییز 1399)، صص 113 -132مقدمه
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودشفابخشی بر افسردگی، شدت درد ادراک شده و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به سردرد مزمن در سال 1398 انجام شد.
روشپژوهش نیمه تجربی حاضر با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دوماهه با دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. تعداد 60 نفر از مراجعه کنندگان به یکی از بیمارستان های شهر اصفهان با سابقه شکایت سردرد مزمن از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری جایگزین شدند. ابزارهای این پژوهش؛ پرسشنامه های افسردگی زونک (1965)، درد مک گیل (1997) و اضطراب درد مک کراکن (1967) بود. داده ها با استفاده از تحلیل آماری اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شد.
یافته هانتایج نشان داد که آموزش خودشفابخشی در بهبود افسردگی، کاهش شدت درد ادراک شده و کاهش اضطراب مرتبط با درد شرکت کنندگان در آموزش خودشفابخشی در پس آزمون و پیگیری تاثیر معناداری داشته است (001/0>p).
نتیجه گیریبه نظر می رسد آموزش خودشفابخشی با کاهش استرس فیزیولوژیک از طریق درمان خاطرات سلولی مخرب، اصلاح سبک زندگی و آموزش تکنیک های آرام سازی، موجب کاهش سردرد افراد مبتلا شده است؛ بنابراین می توان از این روش به عنوان یک رویکرد جدید با اثرات نسبتا پایدار برای کاهش سردردهای مزمن در مراکز درمانی و خدمات روان شناختی استفاده نمود.
کلید واژگان: خودشفابخشی, استرس فیزیولوژیک, افسردگی, سردرد مزمن, اضطراب مرتبط با دردObjectiveThe purpose of this study was to determine the effectiveness training of self-healing on depression, pain perception severity and pain-related anxiety in chronic headache patients.
MethodThe present semi experimental study design with pre-test, post-test and follow-up design with experimental and control groups. Sixty clients with complaints of chronic headeche referred to one of Isfahan city Hospitals were selected through available sampling and randomly divided in two groups (n= 30). The research tools were included of the Zonc depression (1965), McGill pain (1997) and McCracken pain anxiety (1967).
FindingsThe results showed that training of self-healing has significant effects on improvement of depression, decrease of pain perception and pain-related anxiety experimental group in the posttest and follow-up (P<0.001).
ConclusionSelf-healing training has been shown to reduce headaches by reducing physiological stress by treating destructive cellular memories, modifying lifestyles, and teaching relaxation techniques. Therefore, this method can be used as a new approach with relatively stable effects to reduce chronic headaches in medical centers and psychological services.
Keywords: Self-healing, Physiological stress, Depression, Chronic headache, Pain-related anxiety
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.