جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "رفتارهای تکانشی" در نشریات گروه "روانشناسی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «رفتارهای تکانشی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش برنامه پیشگیری از قلدری مبتنی بر روش الویوز بر کاهش پرخاشگری و رفتارهای تکانشی دانشآموزان زورگو بود. در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد و جامعه آماری آن را دانشآموزان پسر پایه نهم متوسطه اول شهر بجنورد در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 700 نفر تشکیل دادند که پس از تکمیل پرسشنامه قلدری (Illinois,2009) و نظرسنجی دبیران و مشاور مدرسه، دانشآموزان قلدر شناسایی و از میان آنها 30 نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان گروه نمونه انتخاب و در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای هر دو گروه پیشآزمون، شامل پرسشنامه پرخاشگری Buss,1992)&(Perry و پرسشنامه تکانشگری (Barratt,1995) به اجرا در آمد و گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای تحت برنامه پیشگیری از قلدری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند. برای هر دو گروه مجددا پسآزمون تکمیل گردید و نتایج از طریق تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتایج نشان داد، آموزش برنامه پیشگیری از قلدری بر کاهش پرخاشگری و رفتارهای تکانشی دانشآموزان زورگو تاثیر معناداری دارد (05/0>P). نتیجه این پژوهش نشان میدهد که میتوان از این برنامه در کاهش پرخاشگری و تکانشگری کودکان زورگو در مدارس استفاده نمود. بر همین اساس پیشنهاد میشود مشاوران مدارس از این روش آموزشی در کاهش رفتارهای منفی دانشآموزان استفاده نمایند.
کلید واژگان: پیشگیری از قلدری, پرخاشگری, رفتارهای تکانشی, دانش آموزان زورگو, دانش آموزان متوسطه اولThe aim of this study was to determine the effect of bullying prevention training based on Olweus method on reducing aggression and impulsive behaviors of bullying students. In this study, a quasi-experimental method with pre-test and post-test design with control group was used and its statistical population consisted of ninth grade junior high school students in Bojnourd in the academic year of 2019-2020 in the number of 700 who after completing the Illinois Bullying Questionnaire A survey of school teachers and counselors identified Bullying students were identified, and 30 of them were randomly selected as the sample group and placed in two groups of 15 experimental and control. For both groups, the pretest, including the Bass and Perry Aggression Questionnaire (1992) and the Bart Impulsivity Questionnaire (1995), were performed. The experimental group underwent a 90-minute bullying prevention program and the control group did not receive any intervention. Post-test was completed for both groups and the results were analyzed by analysis of covariance. The results showed that bullying prevention training has a significant effect on reducing aggression and impulsive behaviors of bullying students(P <0.05). The results of this study show that this program can be used to reduce aggression and impulsivity of bullying children in schools. Accordingly, it is suggested that school counselors use this educational method to reduce students' negative behaviors
Keywords: bullying prevention, aggression, impulsive behaviors, bullying students, high school students -
زمینه و هدف
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش رفتارهای تکانشی، ناگویی خلقی و ناامیدی در بیماران افسرده می باشد.
مواد و روشطرح پژوهش حاضرمطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری کلیه بیماران افسرده مراکز مشاوره شهر اهواز بودند که تعداد 30 نفر بیمار با روش نمونه گیری در دسترس و به طور تصادفی به صورت یک گروه آزمایش و یک گروه گواه تخصیص یافتند. آزمودنی ها به مقیاس رفتارهای تکانشی بارت (1994)، آزمون ناگویی خلقی تورنتو (1994) و آزمون نا امیدی میلر (1991) به عنوان پیش آزمون و سپس پس آزمون پاسخ دادند.سپس گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش رویکرد درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش دریافت کرد.. برای تجزیه و تحلیل داده ها از کوواریانس (مانکوا و آنکوا) استفاده شد.
یافته هانتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث کاهش رفتارهای تکانشی، ناگویی خلقی و ناامیدی بیماران افسرده گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد و مشخص شد بین اثربخشی درمان مبتنی برتعهد و پذیرش بر کاهش رفتارهای تکانشی، ناگویی خلقی و ناامیدی بیماران افسرده تفاوت معنادار وجود دارد و درمان مبتنی برتعهد و پذیرش بر کاهش رفتارهای تکانشی، ناگویی خلقی و ناامیدی بیماران افسرده اثربخشی بیشتری داشت.
نتیجه گیریبر اساس پژوهش حاضر می توان گفت که درمان مبتنی برپذیرش وتعهد می تواند به عنوان یک مداخله موثر برای کمک به بیماران افسرده جهت کاهش رفتارهای تکانشی، ناگویی خلقی و ناامیدی مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: درمان مبتنی برتعهد و پذیرش, رفتارهای تکانشی, ناگوئی خلقی, ناامیدی, افسردگیAIMThe aim of this research was to study the comparison of the effectiveness of the acceptance-commitment therapy on the behaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients.
MethodsThis design of the study was pretest, post test control group. The sample include 30 depression patients 15 group experimental (acceptance and commitment therapy), and 15 group control) were selected randomaly sampling andthe were requested to answer behaviour impulsively Baratscale, alexithymia Torento and disappointment Miler scalequestionnaire. For analyzing the results we used covariance (MANCOVA and ANCOVA).
ResultsThe results of data analysis showed that as ap acceptance-commitment therapy caused thedecrease inbehaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients experimental group in comparison to the witness group and concluded that there is any significant difference between effectivenessof the acceptance-commitment therapy on the behaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients and acceptance-commitment therapy was more effectiveness on thedecrease behaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients.
ConclusionThat as ap acceptance-commitment therapy caused the decrease inbehaviour impulsively,alexithymia and disappointment in depression patients andacceptance-commitment therapy was more effectivenesson the decrease incognitivebehaviour impulsively, alexithymia and disappointment in depression patients.
Keywords: acceptance commitment therapy, behaviour impulsively, alexithymia, disappointment, Depression -
هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر بازی درمانی گروهی بر رفتارهای تکانشی، سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی بود. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پیش دبستانی شهر مشهد در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از میان آنها 40 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 12 جلسه 45 دقیقه ای بازی درمانی گروهی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. برای جمع آوری داده ها از ابزارهای مقیاس رفتارهای تکانشی (بارات، 1994)، خرده مقیاس سازگاری اجتماعی (بل، 1961) و پرسشنامه بهزیستی روانی (کییز و ماگیار-مو، 2003) استفاده که توسط مادران تکمیل شد. داده ها با روش های آزمون تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون از نظر رفتارهای تکانشی، سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی تفاوت معناداری نداشتند (05/0>p)، اما در مرحله پس آزمون از نظر هر سه متغیر تفاوت معناداری داشتند (05/0<p). به عبارت دیگر بازی درمانی گروهی باعث کاهش رفتارهای تکانشی و افزایش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی دانش آموزان پیش دبستانی شد (001/0<p). بر اساس نتایج توصیه می گردد که روانشناسان بالینی و درمانگران از روش بازی درمانی گروهی در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود سلامت و به ویژه کاهش رفتارهای تکانشی و افزایش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روانی دانش آموزان پیش دبستانی استفاده کنند.
کلید واژگان: بازی درمانی گروهی, رفتارهای تکانشی, سازگاری اجتماعی, بهزیستی روانیThe aim of present study was determine the effect of group play therapy on impulsive behaviors, social adjustment and subjective well-being. This research was semi-experimental with pre-test and post-test design with a control group. The research population was preschool students of Mashhad city in 2019-20 academic years, which from them 40 people were selected by purposeful sampling method and randomly replaced into two groups. The experimental group received group play therapy for 12 sessions of 45 minutes and the control group didn’t training. To collected data used from the tools of impulsive behaviors scale (Barratt, 1994), social adjustment subscale (Bell, 1961) and subjective well-being questionnaire (Keyes & Magyar-Moe, 2003), which completed by mothers. Data were analyzed by independent t-test and multivariate analysis of covariance method in SPSS-19 software. The Findings showed that in the pre-test stage there was no significant difference between the experimental and control groups in terms of impulsive behaviors, social adjustment and subjective well-being (P>0/05), but in the post-test stage there was significant difference in terms of all three variables (P<0/05). In the other words, group play therapy led to decrease impulsive behaviors and increase social adjustment and subjective well-being of preschool students (P<0/001). Based on the results it is suggest that clinical psychologists and therapists used from group play therapy along with other therapies to improve health and especially decrease impulsive behaviors and increase social adjustment and subjective well-being of preschool students.
Keywords: group play therapy, impulsive behaviors, social adjustment, Subjective well-being
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.