به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "children with attention deficit hyperactivity disorder" در نشریات گروه "روانشناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «children with attention deficit hyperactivity disorder» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی children with attention deficit hyperactivity disorder در مقالات مجلات علمی
  • لیلا امینیان، شکوه السادات بنی جمالی*، فریبرز درتاج، حسن احدی

    اختلال بیش فعالی توام با نقص توجه یکی از اختلالات دوران کودکی با الگوی ثابت نقص توجه و بیش فعالی است که در حدود 3 تا 7 درصد کودکان مدارس ابتدایی در مرحله پیش از بلوغ از آن رنج می برند، یکی از مداخلات درمانی که به صورت گروهی قابلیت انجام دارد، الگوی درمانی یکپارچگی حسی است، بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر یکپارچکی حسی بر کارکرد اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی بود که از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری کودکان 8 تا 10 ساله دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی در سال 1398 بودند که به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کرده بودند. تعداد 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند در دو گروه 15 نفره تقسیم شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی (فرم والد) (Guy& et al, 2000) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کودکان (Dokhanchi, 1998)  و دوره بازی درمانی بر اساس طرح (Horwitz & Roset, 2007؛ Tabrizi & Esteki, 2012؛ Babaei, 2014) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. یافته ها تاثیر بازی درمانی مبتنی بر یکپارچکی حسی بر کارکرد اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی را معنادار نشان داد. بنابراین می توان از بازی درمانی مبتنی بر یکپارچکی حسی برای بهبود کارکرد اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی بهره گرفت.

    کلید واژگان: بازی درمانی, یکپارچکی حسی, کارکردهای اجرایی, سازگاری اجتماعی, کودکان دارای نقص توجه - بیش فعالی.
    Leila Aminian, Banijamali Shokohsadat *, Friborz Dortaj, Hasan Ahadi

    Attention Deficit Hyperactivity Disorder is one of the childhood disorders with a fixed pattern of attention deficit and hyperactivity that about 3 to 7 percent of primary school children suffer from in the pre-puberty stage. One of the therapeutic interventions that can be performed in a group is the sensory integration therapy model, so the purpose of this study was to investigate the effectiveness of play therapy based on sensory integration on the executive function and social adjustment of children with attention deficit hyperactivity disorder, which was used as a semi-experimental research method with a pre-test-post-test design. The statistical population consisted of 8-10-year-old children with attention deficit hyperactivity disorder in 2018, who had referred to medical centers in Tehran. 30 people were divided into two groups of 15 people using the targeted sampling method. In this research, from two questionnaires for the behavioral rating of executive functions (Parent Form) (Guy& et al, 2000) and children's social adjustment questionnaire (Dokhanchi, 1998) and the play therapy course based on the plan (Horwitz & Roset, 2007; Tabrizi & Esteki, 2012; Babaei, 2014) has been used. Data analysis was done using analysis of covariance test. The findings showed that the effect of play therapy based on sensory integration on the executive function and social adaptation of children with attention deficit hyperactivity disorder was significant. Therefore, play therapy based on sensory integration can be used to improve the executive function and social adaptation of children with attention deficit hyperactivity disorder.

    Keywords: Play Therapy, Sensory Integration, Executive Functions, Social Adaptation, Children With Attention Deficit Hyperactivity Disorder
  • لیلا امینیان، شکوه السادات بنی جمالی*، فریبرز درتاج، حسن احدی

    این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی (CPRT) بر کارکرد اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کودکان 8 تا 10 سال دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی در سال 1398 مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران بود. نمونه شامل 30 نفر (دو گروه 15 نفره) بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی  BRIEF (فرم والد) (Guy& et al, 2000) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کودکان (Dokhanchi,1998)  بود. گروه آزمایشی در قالب 10 جلسه 120 دقیقه ای یک بار در هفته تحت بازی درمانی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری توصیفی و نیز تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با نرم افزار آماری SPSS انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش بازی درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر کارکردهای اجرایی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی اثربخش بوده است (001/0<p).

    کلید واژگان: بازی درمانی, تعامل والد -کودک, کارکردهای اجرایی, سازگاری اجتماعی, کودکان دارای نقص توجه - بیش فعالی
    Leila Aminian, Banijamali Shokohsadat *, Friborz Dortaj, Hasan Ahadi

    The aim of this study was to investigate the effectiveness of parent-child interaction through play therapy (CPRT) on executive function and social adjustment of children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). This study was a quasi-experimental study with pre-test and post-test with a control group. The statistical population included children aged 8 to 10 years with ADHD who referred to medical centers in Tehran in 1398. The sample consisted of 30 people (two groups of 15 people) who were selected using purposive sampling. Data collection tools were BRIEF (Parent Form) Behavior Rating Function Questionnaire (Guy,2000) and Dokhanchi Children's Social Adjustment Questionnaire (1998). After randomly selecting and determining the experimental and control groups and before conducting play therapy sessions for the participants in the study, a separate introductory session with the aim of initial acquaintance with the children and establishing a therapeutic relationship, as well as creating confidence in the subjects and collecting data. Pre-test was held. During the same introductory session to collect pre-test data, Connors parent questionnaires, BRIEF executive behavioral grading questionnaire and children's social adjustment questionnaire were given to children's parents in groups, and finally the experimental group played 10 sessions of 120 minutes once a week. Were treated. The results showed that play therapy training based on parent-child interaction on the executive functions of children with attention deficit hyperactivity disorder was effective and according to ETA squared the effectiveness of play therapy training based on parent-child interaction on executive functions. In the studied children 75.1% Also, play therapy training based on parent-child interaction is effective in improving the social adjustment of children with attention deficit hyperactivity disorder. The studied children are 74.9%.

    Keywords: play therapy, parent-child interaction, executive functions, social adjustment, children with attention deficit-hyperactivity disorder
  • Jamileh Movahed, Mojtaba Amiri Majd *, Ghamari Mohammad, Jaffar Pouyamanesh
    Objective
    One of the most common childhood disorders is attention deficit-hyperactivity disorder (ADHD). The objective of the present study was to compare the effectiveness of child-parent relationship trianing and Barkley’s parent training in behavioral-emotional problems of children with ADHD.
    Methods
    The research method was quasi-experimental with pretest-posttest and follow-up. The statistical population of the study included all mothers with a son with ADHD. These mothers’ children were studying in one of the primary schools in Ahvaz in the academic year 2021-2022. They were selected through random clusters sampling method and randomly were assigned to child- parent relationship therapy (n = 15), Barkley's parent training (n = 15) and control (n = 15) groups. Moreover, Clinical interview, Children’s Behavior Checklist and SNAP-IV training Scale were instruments of collecting data. Achenbach Behavior Scale was used to collect data. The child-parent relationship group participated in ten 60-minute sessions; the Barkley’s parent training group participated in fifteen 60-minute sessions. However, the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using mixed analysis of variance using SPSS software (version 25).
    Results
     The results of intragroup effects showed that child-parent relationship therapy and Barkley’s parent training were effective in the behavioral-emotional problems in the posttest phase (P < 0.05); they reduced children's emotional-behavioral problems. However, the effects were not sustained (P < 0.05). In addition, there was no significant difference between the effectiveness of child-parent relationship therapy and Barkley’s parent training in children's emotional-behavioral problems (P < 0.05).
    Conclusion
    According to the results of the study, child-parent relationship therapy and Barkley’s parent training were effective in emotional-behavioral problems of children with ADHD. Therefore, clinical psychologists and counselors are recommended to use these methods to reduce emotional-behavioral problems of children with ADHD.
    Keywords: Child-parent relationship therapy, Barkley’s parent training, Emotional-behavioral problems, Children with attention deficit-hyperactivity disorder
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال