به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « پرتاب دارت » در نشریات گروه « روانشناسی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «پرتاب دارت» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • میرحمید صالحیان، رویا حسین زاده پیغان، فروغ شفائیان فرد*، صدیقه خواجه افلاطون مفرد

    تاثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر یادگیری حرکتی در افراد مبتلا به ADHD بسیار کم مورد توجه قرار گرفت. بنابراین، در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی تاثیر تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی بر عملکرد و یادگیری پرتاب دارت در نوجوانان مبتلا به ADHD بود. تحقیق حاضر مبتنی بر رویکرد علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل 60 نوجوان مبتلا به ADHD (محدوده سنی 12 تا 17 سال) بودند که به طور تصادفی و مساوی در چهار گروه 1) تصویرسازی حرکتی، 2) تمرین بدنی، 3) ترکیبی از تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی، و 4) کنترل قرار گرفتند. تکلیف حرکتی شامل پرتاب دارت بود که در آن نمره دقت به عنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. آزمودنی ها پیش آزمون (ده پرتاب) و آزمون یادداری (ده پرتاب) را انجام دادند. برای تحلیل دقت پرتاب از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که همه گروه ها در پیش آزمون نمرات پرتابی مشابهی داشتند، اما در آزمون یادداری، گروه ترکیبی به طور معنی داری نمرات پرتابی بهتری نسبت به سایر گروه ها داشت. علاوه بر این، گروه تمرین بدنی امتیازات پرتابی بهتری نسبت به گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل داشت. در نهایت، گروه تصویرسازی حرکتی نمرات پرتابی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. افراد مبتلا به ADHD از تصویرسازی حرکتی سود می برند، که نشان می دهد مکانیسم های لازم برای یادگیری مهارت های جدید از طریق تصویرسازی حرکتی را دارند. همچنین ترکیبی از تصویرسازی حرکتی و تمرین بدنی استراتژی بهتری برای یادگیری مهارت های حرکتی جدید خواهد بود.

    کلید واژگان: اختلال بیش فعالی, نقص توجه (ADHD), پرتاب دارت, تصویرسازی حرکتی, تمرین بدنی}
    MirHamid Salehian, Roya Hosseinzadeh Peyghan, Forough Shafaeianfard *, Sedigheh Khajeaflaton Mofrad

    The effects of motor imagery and physical practice on motor learning in individuals with ADHD received very little attention. Therefore, in the present study, we aimed to examine the effects of motor imagery and physical practice on motor performance and learning dart-throwing in adolescents with ADHD. The current research was based on a causal-comparative approach. The participants included 60 adolescents with ADHD (with the age range of 12 to 17 years) randomly and equally assigned into four groups: 1) motor imagery, 2) physical practice, 3) combination of motor imagery and physical practice, and 4) control. The motor task involved dart-throwing, in which the accurate throw score was measured as the dependent variable. The participants performed the pre-test (ten throws) and the retention test (ten throws). ANOVA was run to analyze the throwing accuracy. Results showed that all groups had similar throwing scores in the pretest, however, in the retention test, the results indicated that combination group had significantly better throwing scores than all other groups (in all groups, P=0.000). In addition, physical practice group had significantly better throwing scores than motor imagery and control groups (both P=0.000). Finally, motor imagery group had significantly better throwing scores than control group (P=0.000). Individuals with ADHD benefit from motor imagery, indicating that they have the necessary mechanisms to learn new skills through motor imagery. Moreover, a combination of motor imagery and physical practice would be a better strategy for learning new motor skills.

    Keywords: ADHD, Dart throw, Motor imagery, physical practice}
  • معصومه جنتی*، بهروز عبدلی، علیرضا فارسی، پروانه شمسی پور دهکردی
    این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تمرین جسمانی در ترکیب با خود الگودهی از نوع خود مرورگری مثبت (تحت ساختار ثابت و متغیر) بر پردازش بازتحکیم حافظه و انتقال مهارت حرکتی کودکان انجام شد. تعداد 36 دانش آموز دختر 12-9 سال از دبستان مکتبی ناحیه1 شهر قم مهارت پرتاب دارت را آموزش دیدند. از میان 15 پرتاب فیلمبرداری شده (از فواصل 1. 5، 2 و 2. 5 متری در ترتیب قالبی) در پیش آزمون، ویدئوی خودمرورگری مثبت تهیه شد. یک هفته بعد افراد در سه گروه تمرین ترکیبی ثابت، قالبی و تصادفی تمرین کردند. مقایسه های زوجی میانگین خطای شعاعی پایان اکتساب با آزمون یادداری 24 ساعت بعد از فراخوانی (با ساختار قالبی) نشان دهنده پیشرفت معنی دار مهارت در هر سه گروه تمرینی (P≤0. 05) ، با آزمون یادداری 24 ساعت بعد از فراخوانی (با ساختار ثابت) نشان دهنده پیشرفت معنی دار مهارت تنها در گروه تمرین ترکیبی قالبی (P=0. 016) ، با آزمون انتقال 24 ساعت بعد از فراخوانی نشان دهنده کاهش معنی دار عملکرد در همه گروه های تمرینی بود. بنابراین تثبیت دوباره حافظه حرکتی در طول فرایند بازتحکیم در کودکان رخ داده، تمرین ترکیبی با تغییر پذیری کم (قالبی) باعث هدایت بهتر کودکان به سوی فرایندهای مربوط به باز تحکیم و انتقال حافظه حرکتی در آن ها می شود.
    کلید واژگان: خودالگودهی مثبت, تغییرپذیری تمرین, تعمیم پذیری, بازتحکیم, پرتاب دارت}
    Masoome Jannati*, Behrooz Abdoli, Alireza Farsi, Parvaneh Sahmsipour Dehkordi
    In this study we manipulate structure of combined practice (physical along with self-modeling of positive self-review) to examine its effects on motor memory reconsolidation process and motor transfer in children. 36 female students (9-12 years old) from Maktabi elementary school of Qom trained Dart throwing. Of the 15 trials (from 1.5, 2, and 2.5 meters in blocked order), Positive self-reviewing videos were provided in the pre-test. A week later, subjects practiced in 3 groups of combined constant, random and blocked practice. Paired samples T test of Means radial error between end of acquisition and tests showed significant improvement in all practice groups (P≤0.05) for 24 hour blocked retention test (after recall), significant improvement in only combined blocked practice group (P=0.016) for 24 hour constant retention test (after recall) and significant decrease in all practice groups for 24 hour transfer test (after recall). Therefore re-stabilizing motor memory during reconsolidation could occur in children and low variable (blocked) practice could lead to more improvements in reconsolidation process and transfer of motor memory in children.
    Keywords: positive self-modeling, practice variability, Generalizability, reconsolidation, Dart throwing}
  • مریم صالحی، حجت الله امینی *، حسن محمد زاده
    مقدمه
    هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر تمرینات نوروفیدبک و تصویرسازی ذهنی بر اکتساب و یاد داری مهارت پرتاب دارت بود.
    روش
    از میان دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی در دانشگاه ارومیه که همگی راست دست بودند و هیچ گونه سابقه آموزش نوروفیدبک، تصویرسازی ذهنی و پرتاب دارت نداشتند، 24 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 8 نفری تصویرسازی ذهنی، نوروفیدبک و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، به مدت 5 هفته هر هفته 3 جلسه، صورت گرفت و سپس پس آزمون به عمل آمد. آزمون یاد داری 5 روز پس از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازه گیری مکرر نشان داد که اگرچه عملکرد آزمودنی ها در مرحله اکتساب هر دو گروه تصویرسازی ذهنی و نوروفیدبک پیشرفت داشتند، اما تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی در این مرحله مشاهده نشد. از سوی دیگر، اثر اصلی مراحل آزمون در این پژوهش معنی دار بود، اما اثر اصلی گروه و همچنین تعامل مراحل آزمون و گروه به لحاظ آماری معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تصویرسازی ذهنی و نوروفیدبک بیش از پیش مورد توجه قرار می گیرد و تاکید بر استفاده از آن ها در کنار تمرین بدنی توصیه می شود.
    کلید واژگان: آموزش امواج مغزی آلفا-تتا و تتاSMR-, پرتاب دارت, تصویرسازی ذهنی, نوروفیدبک}
    Maryam Salehi, Hojatollah Amini *, Hasan Mohammadzade
    Introduction
    The purpose of this study was to compare the effect of neurofeedback and mental imagery practice on the performance and learning in darts skill.
    Methods
    To achieve this aim, the right-handed, female students of physical education at Urmia University, who had no history of neurofeedback training, mental imagery and darts throwing, 24 individuals were randomly selected and were randomly divided into three groups of 8 people for mental imagery, neurofeedback and control groups. Exercise protocol was done 3 times a week for 5 weeks was and then post-test was performed. Retention test was performed 5 days after the last training session. Findings: Two-way ANOVA with repeated measures revealed that although the participants, performance progressed in the acquisition of both mental imagery and neurofeedback, no significant difference was found between the experimental groups at this stage. On the other hand, the main effect of the test processes was significant in this study but the main effect and interaction of the test group and control group was not significant statistically.
    Conclusion
    Regarding the findings of this study, the role of mental imagery and neurofeedback receives more attention and their use is recommended along with physical exercises for darts throwing.
    Keywords: brain wave training alpha-theta, theta-SMR, mental imagery, Neurofeedback, throwing dart}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال