جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « کودکان آهسته گام » در نشریات گروه « روانشناسی »
تکرار جستجوی کلیدواژه «کودکان آهسته گام» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مقدمه
توجه به آموزش و پرورش کودکان آهسته گام، گسترش اطلاعات و آگاهی و افزایش احساس مسئولیت والدین نسبت به این کودکان از جمله مهمترین راه های افزایش تعامل اجتماعی آنان است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش برنامه فرزندپروری بر تعامل اجتماعی کودکان آهسته گام در شهر تهران انجام شد.
روش پژوهشپژوهش حاضر، یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه گواه بود. نمونه پژوهش 34 نفر از مادران کودکان آهسته گام در دامنه سنی 6 تا 8 سال در سال تحصیلی 98-1397 بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش در 12 جلسه آموزش برنامه فرزندپروری (هفته ای 2 جلسه؛ هر جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند در حالی که به گروه گواه این آموزش ارایه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه تعامل اجتماعی دادخواه و همکاران (1998) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شد.
یافته هانتایج تحلیل کوواریانس تک متغییری نشان داد که آموزش برنامه فرزندپروری اثر مثبت و معناداری بر تعامل اجتماعی کودکان آهسته گام داشت (001/0<P).
نتیجه گیریبرنامه فرزندپروری به بهزیستی فردی و تجربه های عاطفی شخصی وابسته است و بر فرایندهای شناختی و همچنین روابط اجتماعی تاثیر میگذارد؛ بنابراین، به نظر میرسد که آموزش این برنامه نقش مهمی در تعامل اجتماعی کودکان آهسته گام ایفا میکند.
کلید واژگان: تعامل اجتماعی, فرزندپروری, کودکان آهسته گام}IntroductionPaying attention to the education of slow-moving children, expanding information and awareness, and increasing parents' sense of responsibility towards these children are among the most important ways to increase their social interaction. The present study was conducted to investigate the effect of parenting program education on social interaction of slow-moving children in Tehran..
MethodsThe present study was a quasi-experimental study with pretest, posttest and control group design. The research sample was 34 mothers of slow-moving children in the age range of 6 to 8 years in the academic year 1397-98 who were selected by simple random sampling and randomly assigned to the experimental and control groups. The experimental group participated in 12 sessions of parenting program training (2 sessions per week; each session lasted 60 minutes) while the control group was not provided with this training. The instrument used in this study was the social interaction questionnaire of Dadkhah et al. (1998). Data were analyzed using univariate analysis of covariance and SPSS software version 23.
ResultsThe results showed that parenting program training had a significant and positive effect on the social interaction of children with intellectual disability (P<0.001).
ConclusionThe parenting program is related to subjective well-being and individual’s affective experiences, and that it influences cognitive processes as well as social relationships. Therefore, at seems that training of this program important role play in social interaction of children with intellectual disability.
Keywords: parenting, social interaction, slow-moving children} -
هدفپژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش آموزشی حل مسئله اجتماعی در ارتقاء تعامل مادر- کودک (پذیرش فرزند، بیش حمایت گری، سهل گیری، طرد فرزند) در مادران کودکان آهسته گام انجام شد.روشاین پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران کودکان آهسته گام مدارس استثنایی شهر اردبیل در سال 1391 تشکیل می دادند، 48 نفر از مادران کودکان آهسته گام به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و سپس در دو گروه جایگزین شدند. برای گروه آزمایش، آموزش حل مسئله اجتماعی اعمال شد و گروه کنترل، هیچ نوع آموزشی دریافت نکردند. داده ها به روش اندازه گیری های مکرر مورد تحلیل قرار گرفت.یافته هانتایج پژوهش نشان داد که آموزش حل مسئله اجتماعی در ارتقاء تعامل مادر-کودک مادران کودکان آهسته گام موثر بوده است و میانگین نمرات مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پرسشنامه تعامل مادر-کودک افزایش یافته بود.نتیجه گیریبنابراین، می توان نتیجه گرفت که روش حل مسئله اجتماعی برای کاهش مشکلات ناشی از داشتن کودک آهسته گام و به ویژه ارتقاء تعامل مادر-کودک موثر می باشد.
کلید واژگان: حل مسئله اجتماعی, تعامل مادر, کودک, مادران, کودکان آهسته گام}PurposeThe purpose of this study was to investigate the effect of social problem solving training on mother-child interactionamong mothers with slow-paced children.MethodsThe design of the study was a quasi-experimental pretest posttest control group design. The population of this research constituted of slow-paced primary school students in Ardabil in 2012. 72 slow-paced children were randomly selected and then divided into three groups of which the experimental group received training in social problem solving. Data analysis was done by running Multivariate Repeated Measures.FindingsThe results showed that social problem-solving training, improves mother-child interaction by affecting slow-paced children.ConclusionThe findings suggest that social problem solving training can solve or reduce social problems of children with disabilities.Keywords: Social Problem Solving, Mother, Child Interaction, Slow Paced Children}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.