به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "تعادل و راه رفتن" در نشریات گروه "تربیت بدنی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «تعادل و راه رفتن» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی تعادل و راه رفتن در مقالات مجلات علمی
  • مریم صالحی، جواد راستی، مسعود اعتمادی فر، حسن محمدزاده*
    پژوهش حاضر با بررسی تاثیر تمرینات هوازی، واقعیت مجازی و تکالیف دوگانه بر عملکرد حرکتی و افسردگی بیماران ام اس افسرده انجام شد. 48 زن مبتلا به ام اس با میانگین سنی 21/8 ±13/42 در این تحقیق شرکت کرده و به صورت تصادفی به سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت هشت هفته و هر هفته دو جلسه به تمرینات هوازی پرداختند و گروه واقعیت مجازی در محیط مجازی و گروه تکالیف دوگانه به صورت همزمان با استفاده از تمرین هوازی و واقعیت مجازی تحت مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل نیز فعالیت های روزمره خود را ادامه داد. از پرسشنامه افسردگی بک، تست تعادل رسیدن عملکردی و ده متر راه رفتن در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج آزمون t زوجی نشان داد راه رفتن، تعادل و افسردگی در گروه های تمرین از پیش آزمون تا پس آزمون بهبود معنی داری یافت (05/0≥P). برای مقایسه راه رفتن و تعادل در گروه های تحقیق از آزمون کوواریانس استفاده شد و نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون راه رفتن، تعادل و افسردگی در گروه های تحقیق تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0≥P). نتایج آزمون بونفرونی نیز نشان داد که در متغیر راه رفتن، تعادل و افسردگی بین گروه تکالیف دوگانه با گروه هوازی و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0≥P). در نهایت نتایج تایید می کند که تکالیف دوگانه بیشتر از تمرینات هوازی و واقعیت مجازی منجر به بهبود تعادل و راه رفتن و افسردگی زنان ام. اس. افسرده می شود و این تمرینات می تواند مداخله مناسبی برای بهبود عملکرد حرکتی و افسردگی این افراد باشد.
    کلید واژگان: بیماران ام. اس, افسردگی, تعادل و راه رفتن, تمرین هوازی, واقعیت مجازی
    Maryam Salehi, Javad Rasti, Masoud Etemadi Far, Hasan Mohamadzade *
    The purpose of the present study was to investigate the effect of aerobic exercise, virtual reality and dual tasks exercise on motor function and depression in depressed MS patients. 48 women MS patient with a mean age of 42/13± 8/21 participated in this study and were randomly divided into three experimental groups and one control group. The aerobic exercise group practiced aerobics for eight weeks, two sessions per week. The virtual reality group in the virtual environment and the dual tasks group were intervened simultaneously using aerobic training and virtual reality. The control group also continued their daily activities. Beck Depression Inventory, Functional Achievement Balance Test and 10 m Walking in pre- and post-test were used. The results of paired t-test showed that gait, balance and depression improved significantly in pre-test to post-test exercise groups (P≥0.05). Covariance test was used to compare walking, balance and depression in the research groups and the results showed that there was a significant difference between the post-test scores and balance in the research groups (P≥0.05). The results of Bonferroni post hoc test also showed that there was a significant difference in the variables of gait, balance and depression between the combined exercise group with the aerobic and control groups (P≥0.05). Finally, the results confirm that dual tasks more than aerobic exercise and virtual reality lead to improved balance, gait and depression in depressed MS women, and this type of exercise can be a good intervention to improve motor function and depression in these people.
    Keywords: MS Patients, Depression, Balance, Walking, Aerobic Exercise, Virtual Reality
  • بهنوش امینی خواه، حامد باباگل تبار سماکوش*، بهنام غلامی بروجنی
    زمینه و هدف
    سالمندی با اختلالاتی در تعادل و راه رفتن همراه است. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر و ماندگاری تمرینات ورزشی چندوجهی بر سرعت راه رفتن، تعادل و ترس از سقوط سالمندان کم تحرک انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده 27 نفر (13 نفر در گروه تمرینی و 14 نفر در گروه کنترل) شرکت کردند. تعادل ایستا و پویا، سرعت راه رفتن و ترس از سقوط با کمک آزمون های ارزیابی خطاهای تعادل، مینی بست تست، حداکثر سرعت راه رفتن 12 متر و مقیاس بین المللی کارآمدی افتادن ارزیابی شدند. تمرینات به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هر هفته توسط گروه تمرینی انجام شد. بررسی تغییرات با آزمون آماری آنوا با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. عملیات آماری با نرم افزار SPSS24 انجام شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد در گروه تمرینی بین پیش آزمون و پس آزمون در متغیرهای مورد بررسی تفاوت وجود دارد (0/05≥p). همچنین در متغیرهای ترس از سقوط، تعادل ایستا در سطح سفت، تعادل ایستا در سطح نرم، نمره کل تعادل ایستا، تعادل پویا و سرعت راه رفتن تفاوت معنی دار بین دو گروه مشاهده شد (0/05≥p). علاوه بر این اثر تمرینات بر متغیرهای مورد بررسی ماندگار بود (0/05≥p).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد استفاده از تمرینات ورزشی چندوجهی می تواند بر تعادل و سرعت راه رفتن و به دنبال آن کاهش خطر سقوط سالمندان تاثیر داشته باشد که این اثرات پس از 8 هفته ماندگار بود.
    کلید واژگان: تمرینات چندوجهی, سالمند, تعادل, راه رفتن, ترس از سقوط
    Behnoosh Aminikhah, Hamed Babagoltabar Samakoush *, Behnam Gholami-Borujeni
    Background and Aim
    Aging is associated with balance and gait disorders. This study aimed to determine the effect and durability of combined exercise training on walking speed, balance, and fear of falling in sedentary older adults.
    Methods
    In this randomized control trial, 27 older adults participated, including 13 people in the training group and 14 individuals in the control group. Static balance, dynamic balance, walking speed, and fear of falling were assessed at the pretest and posttest stages and two months after the completion of the measurements at the posttest stage. The training group performed the exercises (strength + balanced + functional training) for eight weeks, three sessions per week. Repeated measures of ANOVA with Bonferroni's post hoc test were used to examine intra-group and inter-group changes. Statistical operations were performed with SPSS24 software.
    Results
    The results of the research showed that there is a significant difference between the two groups in the post-test period in the variables of fear of falling, static balance on a hard surface, static balance on a soft surface, the total score of static balance, dynamic balance and walking speed. Also, the results show that the effects of the exercises on the examined variables were permanent (p≤0.05).
    Conclusion
    Based on the results of this study, it seems that the use of multimodal sports exercises can have a positive effect on balance and walking speed, followed by reducing the risk of falling in the elderly, and these effects last after eight weeks.
    Keywords: Combined Exercise Training, Elderly, Balance, Walking, Fear Of Falling
  • امیر قیامی راد*، زهرا فتحی رضایی، علی مسلم زاده

    هدف تحقیق حاضر بررسی تفاوت اثر انواع توزیع توجه بر اساس مدل نیدفر در تعادل و راه رفتن بیماران پارکینسون بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون به صورت میدانی و باهدف کاربردی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر را بیماران مرد سالمند 60-70 ساله شهر تبریز تشکیل می دادند که با تشخیص نورولوژیست، مبتلابه پارکینسون درجه 3 بوده و نمونه های این تحقیق بر اساس معیارهای ورود و خروج تحقیق به صورت در دسترس و داوطلبانه از بین جامعه آماری ذکرشده به تعداد 25 نفر انتخاب و به روش تصادفی ساده به 4 گروه تجربی توجه بیرونی وسیع، توجه بیرونی باریک، توجه درونی وسیع و توجه درونی باریک و یک گروه کنترل 5 نفری تقسیم شدند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک داوطلبان، پیش آزمون تست تعادل ایستا و پویا و راه رفتن به عنوان پیش آزمون اندازه گیری و ثبت شد. برای سنجش تعادل ایستا از دستگاه فورس پلیت و تعادل پویا از تست ستاره و برای راه رفتن از آزمون زمان سنجی (TUG) استفاده شد. نتایج نشان داد چهار سبک توجه بر اساس مدل نیدفر در تعادل ایستای بیماران پارکینسون تاثیر معنی داری ندارد. از طرفی چهار سبک توجه بر اساس مدل نیدفر در تعادل پویا و راه رفتن بیماران پارکینسون تاثیر معنی داری دارد. از نتایج کلی این مطالعه می توان نتیجه گرفت که چهار سبک توجه مدل نیدفر در تعادل پویا و راه رفتن بیماران اثرگذار بوده به ویژه سبک توجه بیرونی وسیع و باریک موجب بهبودی در وضعیت تعادلی پویا و افزایش سرعت راه رفتن در این بیماران شد.

    کلید واژگان: چهار سبک توجه نیدفر, تعادل, راه رفتن, پارکینسون
    Zahra Fahti Rezayi, Ali Moslemzadeh

    The aim of the current research was to investigate the difference in the effect of different types of Nidfer's model of attention on balance and walking of patients with Parkinson's. The present research was conducted as a semi-experimental type with a pre-test-post-test design in the field and with a practical purpose. The statistical population of the current research consists of 60-70-year-old elderly male Parkinson patients of Tabriz city, who are diagnosed with Parkinson's degree 3 by a neurologist and the samples of this research are the criteria of entering and exiting the research in an available and voluntary manner from the aformentioned statistical population. A number of 25 people were selected and divided by simple random method into 4 experimental groups including external attention, narrow external attention, internal attention and narrow internal attention and a control group of 5 people. After registering the demographic information of the candidates, the pre-test of the static and dynamic tests and walking were measured and recorded. The Kistler force plate device was used to measure the static balance and the star test was used for dynamic balance. Also the time measurement test (TUG) was used for walking. The results showed that the four attention styles based on the Nidfer model have no significant effect on the static balance of Parkinson's patients. But the four changing styles of Nidfer's model have a significant effect on dynamic balance and walking in Parkinson's. From the general results of this study, it can be concluded that the four attention styles of the Nidfer model have been significant effect on the dynamic balance and walking of the patients. The special style of wide and narrow external attention causes improvement in the dynamic health status and an increase in walking speed in these patients.

    Keywords: Nidfer' s four attention styles, Balance, Walking, Parkinson
  • مهدی قادریان، غلامعلی قاسمی*، شهرام لنجان نژادیان، ابراهیم صادقی دمنه

    توانایی سالمندان در راه رفتن و چرخش پایدار عامل مهمی در زندگی مستقل با کیفیت است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تمرینات چرخشی در مقایسه با تمرینات تعادلی بر عملکرد تعادل، تحرک، چرخش و ترس از سقوط در سالمندان انجام شد. بدین منظور 45 مرد سالمند حداقل60 ساله دارای معیار های پژوهش انتخاب و به طور تصادفی و مساوی در دو گروه تجربی (تمرینات چرخشی و تعادلی) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی برنامه تمرینی خود را به مدت 12 هفته انجام دادند. تعادل ایستا و پویا، تعادل عملکردی، راه رفتن مستقیم، راه رفتن چرخشی و ترس از سقوط به ترتیب از طریق صفحه نیرو، آزمون های زمان برخاستن و رفتن، 10 متر راه رفتن، راه رفتن 8 شکل و مقیاس کارآمدی افتادن در سالمندان اندازه گیری شد. هر دو تمرینات چرخشی و تعادلی در بهبود تعادل ایستا، پویا و عملکردی، راه رفتن مستقیم و کاهش ترس از سقوط در گروه های تمرینی نسبت به کنترل موثر بود. تمرینات چرخشی باعث بهبود عملکرد چرخش نسبت به تمرینات تعادلی و گروه کنترل شد و نسبت به تمرینات تعادلی تاثیر بیشتری در بهبود تعادل عملکردی داشت. بکارگیری مولفه چرخش در تمرینات نه تنها تاثیرات تمرینات تعادلی را به همراه دارد بلکه باعث تاثیرگذاری بیشتر و تسری آن بر بهبود عملکرد در تکالیف چرخشی در سالمندان می گردد. با توجه به گستردگی موقعیت های چرخشی در فعالیت های روزمره و خطر بالقوه آن برای سالمندان، بکارگیری مولفه چرخش و انجام تمرینات چرخشی در سالمندان توصیه می شود.

    کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, چرخش, تعادل, راه رفتن, سالمند
    Mehdi Ghaderiyan, Gholamali Ghasemi *, Shahram Lenjannejadian, Ebrahim Sadeghi Demneh

    Older adults’ ability to walk and turn is a crucial factor in quality independent living. This study aimed to investigate the effect of turning training in comparison with balance training on balance performance, mobility, turning, and fear of falling in older adults. therefore 45 eligible elderly males at least 60 years old were selected and randomly assigned to two experimental groups (turning and balance training) and a control group (n=15). Each experimental group performed their training program for 12 weeks. Static and dynamic balance, functional balance and mobility, straight walking, turning walking, and fear of falling were measured through force plate, Timed Up and Go Test, 10 Meter Walk Test, Figure of 8 Walk Test, and Falls Efficacy Scale-International respectively. Both turning and balance training were effective in improving static, dynamic, and functional balance, straight walking, and decreasing the fear of falling in both training groups compared to the control group. Turning training improved turning performance compared to balance training and the control groups and had a more effect on improving functional balance than balance training. The use of the turning components in training not only has the effects of balance training but also has more effects on improving performance in turning tasks in older adults. Due to the extent of turning situations in daily activities and its potential risk for older adults, it is recommended to use the turning components and perform the turning training in older adults.

    Keywords: Combined Training, Turning, Balance, Walking, Older Adults
  • محمدعلی اصلانخانی، علیرضا فارسی، محمد صحبتی ها
    مطالعه حاضر به منظور مقایسه تاثیر تمرین در آب و تمرین در بیرون آب بر کنترل تعادل و راه رفتن مردان سالمند انجام شد. 40 مرد سالمند بالای 65 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در آب (13 نفر)، تمرین در بیرون آب (12 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت شش هفته در تمرینات مشابه در دو محیط متفاوت شرکت کردند. تغییرات در تعادل و راه رفتن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آزمون های ستاره، شارپند رومبرگ و زمان بلند شدن و رفتن اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. در ضمن تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. نتایج تغییرات معنی داری در تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن گروه های تجربی نشان داد (05/0 p<). با وجود این تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی دیده نشد (05/0< p). همچنین تفاوت معنی داری بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (05/0< p). بر اساس یافته های این پژوهش، احتمالا به کارگیری تمرینات در آب و بیرون آب می تواند عاملی تاثیرگذار در بهبود تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن سالمندان باشد و تفاوتی در استفاده از آن ها وجود ندارد.
    کلید واژگان: تمرین در آب, تمرین در بیرون آب, تعادل, راه رفتن, مردان سالمند
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال