به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "تغییرات هورمونی" در نشریات گروه "تربیت بدنی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «تغییرات هورمونی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی تغییرات هورمونی در مقالات مجلات علمی
  • کاظم خدایی *، محمدرضا حامدی نیا، سید علیرضا حسینی کاخک، محسن دماوندی
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر زمانبندی های مختلف تمرین پلایومتریک بر تغییرات هورمونی، هایپرتروفی عضلانی و خاصیت ارتجاعی عضلات پا می باشد. بدین منظور،36 ورزشکار مرد (با میانگین سنی 64/2±58/21 سال، قد 01/6±42/174 سانتی متر و وزن 68/05±9/69 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. پیش آزمون شامل: اندازه گیری متغیر های آنتروپومتریکی، سطح مقطع عضلات ران، شاخص ارتجاعی عضلات پا و خون گیری ناشتا بود. درادامه، آزمودنی ها به سه گروه تمرینی موجی روزانه، موجی هفتگی و سنتی و نیز یک گروه کنترل تقسیم شدند و برنامه تمرینی به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت. شایان ذکر است که پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین، پس آزمون به عمل آمد. همچنین، تغییرات بین گروهی با روش آماری آنکوا و آزمون تعقیبی ال اس دی بررسی گردید و تغییرات درون گروهی نیز با استفاده از آزمون تی زوجی آنالیز گشت. سطح معنا داری نیز معادل (P˂0.05) در نظر گرفته شد. یافته ها نشان می دهد که زمانبندی موجی روزانه و موجی هفتگی تمرین پلایومتریک باعث افزایش معنا دار غلظت استراحتی هورمون تستوسترون، نسبت تستوسترون به کورتیزول و سطح مقطع عضلات ران نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل شده است. زمانبندی سنتی تمرین پلایومتریک نیز تنها منجر به بهبود معنا داری نسبت به پیش آزمون شده است. علاوه براین، براساس نتایج مشخص می شود که هر سه نوع زمانبندی تمرین پلایومتریک، تاثیر معناداری بر شاخص ارتجاعی عضلات پا نداشته اند. با توجه به نتایج و درصد تغییرات به نظر می رسد که زمانبندی های غیر خطی تمرین پلایومتریک در بهبود تغییرات هورمونی، وضعیت آنابولیسم، هایپرتروفی عضلانی و خاصیت ارتجاعی عضلات پا، دارای کارایی بیشتری نسبت به زمانبندی سنتی می باشند.
    کلید واژگان: زمانبندی, تمرین پلایومتریک, تغییرات هورمونی, هایپرتروفی عضلانی, خاصیت ارتجاعی عضلات پا
    Kazem Khodaei *, Mohammad Reza Hamedinia, Seyed Alireza Hosseini Kakhk, Mohsen Damavandi
    Hormonal response to training is dependent on various factors. However, A few studies have examined the effects of plyometric training on hormonal changes. The purpose of present study was to investigate the effect of different periodization of plyometric training on hormonal changes, muscle hypertrophy and leg muscles elastic property. For this, thirty six male athletes (age 21.58±2.64, height 174.42± 6.01, weight 69.05±9.68) volunteered to participate in this study. Pretest was including measurements of anthropometric variables, thigh muscles CSA, leg muscles elastic index and fasting blood sampling. Then, the participants divided into three training groups include traditional, Daily undulating and weekly undulating groups and one control group. The Training program performed in 6 weeks with 3 sessions per week. 48 hours after the last training session posttest was performed. Intragroup changes analyzed by ANCOVA statistical method and LSD post hoc test. As well as, intergroup changes analyzed by paired t-test. The significant level set P˂0.05. The findings showed that daily undulating and weekly undulating periodization of plyometric training significantly improved resting concentration of testosterone, testosterone to cortisol ratio, and thigh muscles CSA than the pretest and control group. But traditional periodization of plyometric training only improved than the pretest. All three periodization models of plyometric training weren’t significant effect on leg muscles elastic index. According to the results and Percent change it seems that non-linear periodization of plyometric training has to more efficient than the traditional periodization in improvement of hormonal changes, anabolism status, muscle hypertrophy, and leg elastic muscles property.
    Keywords: Periodization, Plyometric Training, Hormonal Changes, Muscle Hypertrophy, Leg Muscles Elastic Property
  • مسلم بای، سمیه نام دار طجری، مونا رضایی*
    هدف
    هدف از اجرای تحقیق حاضر، بررسی اثر دو هفته تی پر بر سطح هورمون رشد و کورتیزول خون و عملکرد شناگران زن شهر اراک بود. روش شناسی: در این تحقیق تعداد 30 آزمودنی 12 هفته تحت برنامه تمرینی بیشینه در آب و خشکی قرار گرفتند، سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15n=) و آزمایشی (15n=) تقسیم شدند، گروه کنترل با همان رویه سابق به تمرین ادامه دادند و گروه آزمایشی دوره تی پر 2 هفته ای را گذراندند. در طول دوره تی پر شدت تمرین ثابت ماند اما حجم تمرین کاهش پیدا کرد. در ابتدای دوره تمرین، قبل و پس از اجرای دوره تی پر، آزمون سنجش بیشینه اکسیژن مصرفی، خونگیری به منظور ثبت تغییرات هورمونی(کورتیزول و هورمون رشد) در اثر دوره تی پر و تست گیری از عملکرد( 50 و 100 متر) همه نمونه ها انجام گرفت.جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل، از آزمون آماریt همبسته و مستقل در سطح معناداری (05/0P<) استفاده شد.
    نتایج
    پس از انجام دوره تی پر 2 هفته ای، میانگین سطح کورتیزول پلاسمای شناگران تغییر معناداری پیدا کرد(05/0P<)، سطوح هورمون رشد تغییر معناداری نداشت (05/0P>) و عملکرد شنای 50 و 100 متر گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است(05/0P<).
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق حاضر از وجود دوره تی پر 2-هفته ای در شنا حمایت می کند و به نظر می رسد که از اثربخش ترین شیوه ها جهت کسب نتایج مفید تمرینی باشد.
    کلید واژگان: حجم تمرین, تغییرات هورمونی, بهبود عملکرد, ورزشکاران, تمرین تی پر
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال