جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "تمرین اینتروال" در نشریات گروه "تربیت بدنی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «تمرین اینتروال» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مقدمه و هدف
چاقی از عوامل بروز بسیاری از اختلالات از جمله افزایش شاخص آتروژنیک است و یکی از راه‌کارهای کنترل آن، تمرینات بدنی است که این شرایط، خود نیز احتمال ایجاد پراکسیداسیون لیپیدی را افزایش می‌دهد. بنابراین پژوهش حاضر به منظور تاثیر مکمل‌یاری ویتامین E بر شاخص‌های آتروژنیک و پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از تمرین اینتروال در موش‌های چاق نر ویستار انجام شد.
روششناسیمطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، 30 سر رت نر چاق نژاد ویستار به روش تصادفی به 4 گروه کنترل (N=8)، مکمل (N=8)، تمرین (N=7) و تمرین+ مکمل (N=7) تقسیم شدند. برنامه تمرینی اینتروال شامل 8 هفته و هفتهای 5 جلسه دویدن روی نوار گردان و مدت زمان هر جلسه 30 دقیقه بود. مکمل ویتامین E نیز روزانه 300 میلی‌گرم به ازای هر گرم از وزن بدن به همراه آب آشامیدنی در دسترس حیوانات گروه مکمل قرار می‌گرفت.
یافتههادر گروه تمرین+مکمل متغیرهای (010/0=p) MDA، (001/0=p) AIP، (001/0=p) TC، (001/0=p) TG و (001/0=p) LDL-C نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار داشت. متغیر (001/0=p) MDA در گروه تمرین+مکمل نسبت به گروه‌های تمرین نیز کاهش معنی‌داری نشان داد. همچنین در گروه تمرین نیز متغیرهای (031/0=p) AIP، (024/0=p) TC، (012/0=p) TG و (010/0=p) LDL-C نسبت به گروه کنترل کاهش داشت؛ در حالی‌که متغیر HDL-C در گروه‌های تمرین+مکمل (024/0=p) و تمرین (031/0=p) نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد (05/0>p).
بحث و نتیجهگیریمکمل ویتامین E میتواند باعث بهبود شاخص آتروژنیک شده و از طریق افزایش فعالیت سیستم آنتی‌اکسیدانی سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از تمرین بدنی در موش‌های صحرایی چاق نیز شود؛ در حالی‌که آثار مثبت بهبود ترکیب بدن و کنترل چاقی حاصل از تمرین نیز به دست می‌آید.
کلید واژگان: ویتامین E, تمرین اینتروال, پراکسیداسیون لیپیدی, شاخص آتروژنیک, چاقیIntroductionObesity causes high disorders as increasing atherogenic index and physical activity is able to control obesity that can possibly increase lipid peroxidation. Therefore, the study was performed to evaluate the effect of vitamin E supplementation on atherogenic and lipid peroxidation responses induced by interval training in obese male Wistar rats.
Materials and methodsThe present study was a laboratory experimental method. Thirty male Wistar rats were randomly selected and divided into four groups: training (TG; N=8), supplementation (SG; N=8), training with supplementation (TSG; N=8), and Control (CG; N=8). The interval training consisted of 30 minutes running on treadmill per day, 5 days a week, for 8 weeks. Vitamin E supplementation was also available daily with 300 mg/g of body weight along with drinking water in SG.
FindingThe finding revealed a significant decrease between TSG compared with CG in MDA (p=0.010), AIP (p=0.001), TC (p=0.001), TG (p=0.001) and LDL-C (p=0.001) variables. Also, MDA variable a significant decrease between TSG compared with TG (p=0.001). A significant decrease between TG compared with CG and SG in AIP (p=0.031), TC (p=0.024), TG (p=0.012) and LDL-C (p=0.010) variables were observed; while HDL-C variable showed a significant increase between TSG compared with CG (p=0.024) and TG compared with CG (p=0.031) (p≤0.05). Discussion and
ConclusionVitamin E supplementation can improve atherogenic index and by increasing of antioxidant system causes reduce exercise-induced lipid peroxidation in obese rats; while the positive effects of improving body composition and controlling obesity were achieved to exercise.
Keywords: Vitamin E, Interval Trainin, Peroxidation Lipid, Atherogenic Index, Obesity -
شیوع چاقی و بیماری های ناشی از آن در سراسر دنیا به یک معضل بهداشتی تبدیل شده است. تغییر فنوتیپ بافت چربی سفید به قهوه ای به دنبال فعالیت ورزشی امروزه به عنوان یکی از راه-کارهای پیشگیری چاقی مورد بررسی است. هدف از انجام این تحقیق مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر میزان UCP1 بافت چربی احشایی و زیرپوستی موش های صحرایی چاق است. به منظور اجرای تحقیق 18 سر موش پس از هشت هفته تغذیه با رژیم پرچرب، به صورت تصادفی در سه گروه کنترل ، تمرین تداومی و HIIT تقسیم شدند. تمرین تناوبی شامل تناوب های با شدت بالا (80-110 %) و تناوب های با شدت پایین (50 %) و تمرین تداومی شامل دویدن با شدت 65-75 % بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها تشریح و بافت چربی احشایی و زیرپوستی آن ها جمع آوری و به روش وسترن بلات تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین تداومی و HIIT باعث افزایش معنا دار میزان UCP1 در بافت چربی سفید احشایی و زیرپوستی (p
کلید واژگان: تمرین هوازی, تمرین اینتروال, چاقی, چربی قهوه ای, UCP1Sport Biosciences, Volume:13 Issue: 51, 2022, PP 427 -438Prevalence of obesity and its related disease is considered as a major health complication worldwide. Changing the phenotype of white adipose tissue to brown following exercise is currently being studied as one of the strategies to prevent obesity. The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of continuous and high intensity interval training (HIIT) on UCP1 of visceral and subcutaneous white adipose tissue in obese rats. Eighteen obese rats after eight weeks of high fat diet randomly divided into control, continuous training (CT) and HIIT groups. HIIT protocol included high intensity intervals (80-110 % vVO2max) and low intensity intervals (50 % vVO2max) and CT protocol included running with (65-75 % vVO2max) intensity. 48 hours after the last training session, rats were sacrificed, visceral and subcutaneous white adipose tissue were removed and UCP1 level was assessed through western blotting method. The results showed that eight weeks of CT and HIIT increase UCP1 in visceral and subcutaneous WAT (p<0.05), and this increase were higher in HIIT group regardless of visceral or subcutaneous adipose tissue (P<0.005). It seems that HIIT induce higher increase in UCP1 protein in visceral and subcutaneous white adipose tissue, so obese individuals can use this type of training to benefit obesity prevention affects and improvement of adipose tissue function.
Keywords: Aerobic training, Brown Fat, interval training, Obesity. UCP1 -
فصلنامه فیزیولوژی ورزشی، پیاپی 36 (زمستان 1396)، صص 129 -142پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر پیش درمان تمرینات اینتروال و ویتامین دی (D) بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و TNFα در مغز رت های مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی (EAE) انجام شد. بدین منظور، 30 سر رت نژاد لوئیس شش هفته ای، پنج روز در هفته و به مدت شش هفته تمرینات دوی اینتروال را به صورت 10 تکرار 1 دقیقه ای انجام دادند. نسبت کار به استراحت 1 به 2 و کل زمان دویدن 30 دقیقه در نظر گرفته شد. بعد از اتمام دوره تمرینی، رت ها با نخاع خوکچه هندی و ادجوانت کامل ایمونیزه شدند. روند بیماری و تغییرات بالینی رت ها به مدت 2 هفته بعد از القاء مدل بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد رت های ماده نژاد لوئیس مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی افزایش معنی داری در اینترلوکین-10 (IL-10) (P=0.003) و کاهش معنی داری در فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) (P=0.001) داشتند اما تغییرات BDNF (P=0.62) به حد معناداری نرسید. همچنین علایم بالینی در موش ها تمرین کرده با تاخیر ظاهر شد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد که تمرین اینتروال به مدت شش هفته به همراه ویتامین D میتواند ضمن به تاخیر انداختن بروز علایم بالینی، ذخایر شاخص های ضدالتهابی و التهابی را در مغز مدل های مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی افزایش داده و در نتیجه به حفاظت عصبی کمک نماید.کلید واژگان: تمرین اینتروال, ویتامین D, ضدالتهابی, سایتوکاینSport Physiology, Volume:9 Issue: 36, 2018, PP 129 -142The present study aimed at investigating the pre-treatment effect of interval exercises and vitamin D supplementation on BDNF and TNFα of the brain in the rat model of experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE). Thirty Lewis rats (six-week old) were assigned to six groups: healthy control, EAE control, EAE control D, healthy interval D, interval EAE D, and sham. Animals were subjected to 6 weeks of interval running training, 5 days in each week, which were performed 10 reps of 1-minute in each. In addition, work to rest ratio of 1: 2 and the running overall time of 30 minutes was considered. After completing the training period, the rats were immunized with guinea pig spinal cord and complete adjuvant. The disease progress and the clinical changes in rats were evaluated over 2 weeks after inducing the disease model. The results showed that there was a significant increase in IL-10 (P=0.003) and a significant decrease in TNF-α (P=0.001) in Lewis female rats with experimental autoimmune encephalomyelitis, but there was no significant change in BDNF (P=0.62). Furthermore, the clinical symptoms in trained rats were delayed. According to the results of this study, it seems that six weeks of interval training along with vitamin D supplementation can not only postpone the onset of clinical symptoms but also increase the anti-inflammatory and inflammation indices in the brain of experimental autoimmune encephalomyelitis models, and thus could help neuroprotection.Keywords: Interval Training, Vitamin D, Anti-Inflammatory, Cytokine
-
هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین اینتروال و تیپرپلکانی بر تغییرات وزنی و عملکرد استقامتی رت های نر در حال بالیدگی بود.
در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ویستار نر سه هفته ای به طور تصادفی به گروه های کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین پس از پایان دوره شش هفته ای تمرین اینتروال فزاینده به سه گروه تیپر سه هفته ای کاهش شدت، تواتر و تکرار تقسیم شدند. وزن و شاخص های عملکردی ارزیابی شدند. یافته های پژوهش با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0α≤ تجزیه وتحلیل شد.
نتایج نشان داد تفاوت معنا داری بین زمان خستگی گروه های مختلف تیپر با یکدیگر (001/0P≤) و هفته های تیپر با دوره اینتروال (008/0P≤) وجود دارد. تیپر شدت با کاهش 57/28 درصدی در شدت تمرین، بهترین میانگین زمان خستگی، مسافت طی شده در آزمون و عملکرد (Pri) را نسبت به سایر گروه ها داشت. همچنین مسافت طی شده در آزمون و زمان واماندگی در هفته دوم تیپر به حداکثر خود رسید.
براساس نتایج پژوهش حاضر، تیپر پلکانی شدت موجب افزایش 13/52 درصدی عملکرد استقامتی می شود. همچنین دو هفته کاهش بار تمرینی آثار هم افزایی موثرتری با مداخله بر تغییرات وزنی و زمان واماندگی در پی دارد.کلید واژگان: تیپر پلکانی, تمرین اینتروال, عملکرد استقامتیSport Biosciences, Volume:7 Issue: 27, 2016, PP 619 -634The aim of this study was to investigate the effect of a period of interval training and step taper on weight changes and endurance performance in male rats during puberty. In this experimental study, 40 male Wistar rats (3 weeks old) were randomly divided into exercise and control groups. After 6 weeks of incremental interval training, exercise group was divided in to 3 groups of 3-week taper with Intensity, frequency and repetition. Weight and performance indexes were evaluated. Data were analyzed using two-way ANOVA and LSD test at α≤0.05. The results showed a significant difference in fatigue time among all different taper groups (P≤0.001) and also between taper weeks and interval period (P≤0.008). Intensity taper with 28.57% reduction in intensity had the best average fatigue time, distance traveled in the test and performance (Pri) compared with other groups. Also, the distance traveled in the test and exhaustion time reached their maximum in the second week of taper. The results of the present study suggested that intensity step taper increased endurance performance by 52.13%. Also, 2 weeks of reduction in exercise load can have more effective synergic effects through an intervention in weight changes and exhaustion time.Keywords: endurance performance, interval training, step taper -
زمینه و هدفآکواپورین5 پروتئین غشایی و انتگرالی است که نقش اساسی در حرکت آب، در سیستم تنفسی دارد. AQP5 می تواند در فشارهای فیزیولوژیکی مانند ورزش تعادل مایع ریوی را به طور بالقوه ای تغییر دهد و بر روی تبادل گاز و عملکرد ریه تاثیرگذار باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره کاهش بار تمرینی بر سطوح آکواپورین5 بافت ریه رت های نر بود.
روش شناسی: 40 سر موش صحرائی ویستار نر نوزاد پنج هفته ای با میانگین وزن 9±68 گرم به طور تصادفی به سه گروه پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت شش هفته تمرین اینتروال را برای اجرای پروتکل تیپر انجام داده و گروه کنترل هم در طول این مدت بدون فعالیت در کنار گروه تمرینی قرار داشت. در انتهای هفته ی ششم آزمودنی ها به دو گروه شامل یک گروه کنترل که از ابتدا به عنوان گروه کنترل شناخته شده بود و گروه تمرینی که وارد دوره تیپر شد. تمرین اینتروال فزاینده به مدت شش جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه با سرعت 25 تا 70 متر بر دقیقه و سپس مرحله تیپر به مدت سه هفته با الگوی کاهش تواتر تمرینی انجام شد. اندازه گیری سطوح AQP5 با استفاده از کیت و به روشELISA انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 0/05≥α انجام شد.یافته هانتایج پژوهش حاکی از آن بود که سطوح AQP5 بافت ریه گروه های تیپر دو هفته ای و سه هفته ای در مقایسه با گروه پایه و کنترل افزایش معنی داری (0/001P≤) داشته است. این در حالی است که تفاوت معناداری (0/55≥P) بین سطوح آکوپورین5 گروه تیپر دو هفته ای در مقایسه با گروه تیپر سه هفته ای مشاهده نشد. همچنین افزایشی به میزان 73/07درصدی در میانگین سطوح AQP5 گروه تیپر نسبت به گروه اینتروال دیده شد.بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد یک دوره کاهش بار تمرینی با افزایش سطوح AQP5 تعدیل بار تمرینی احتمالا می تواند به تنظیم عوامل مرتبط بر تعادل آب ریوی و کاهش آسیب مجاری و اپی تلیوم تنفسی کمک کند.کلید واژگان: تمرین اینتروال, تیپر, آکواپورین5IntroductionAquaporin5 (AQP5) is an integral membrane protein that plays an essential role in the movement of water in the respiratory system. Under physiological stress such as sports, AQP5 could change the pulmonary fluid balance and affect gas exchange and lung functions. The purpose of this study was to evaluate the effect of taper program on AQP5 levels in the lung of male Wistar rats.Methods40 Newborn five-week old male Wistar rats with an average weight of 68±9 g were randomly divided into three groups including the base, control and training groups. The experimental group received a six-week interval exercise while the control group rat remained inactive. At the end of six weeks, the rats were divided experimental and control groups and the arts in the experimental group entered taper program. The Interval Training group ran on treadmill for 6 weeks (6 sessions, 30 minutes each session at a speed of 25 to 70 meters per minute) and then the taper group did so for three weeks in a pattern of decreasing frequency. AQP5 levels were measured by ELISA methods. Analysis is done with two-way ANOVA and LSD test at PResultsThe results showed significant increase (P ≤0.001) in AQP5s pulmonary tissue levels of the two-week taper and three-week taper groups compared with the control group, while there no significant difference (P≥0.55) was found between AQP5 levels in the two weeks taper compared with three-week taper group. Also, up to 73/03 increase was found in the AQP5 levels of taper group compared to the interval group.ConclusionsThe findings indicate that a period of reduced training with increased levels of AQP5 may regulate factors involved in pulmonary water balance and reduce injury to epithelial and respiratory tractKeywords: Interval training, Taper, Aquaporin5 -
سابقه و هدف
تیپر یک دوره ی کلیدی در کسب حداکثر سازگاری ورزشکار است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره تمرین اینتروال و الگوهای مختلف تیپر در دوره زمانی دو و سه هفته همراه با مکمل سیاهدانه بر تغییرات وزنی و عملکرد استقامتی موش های صحرایی نر در حال بالیدگی بود.
مواد و روش ها80 سر موش صحرائی ویستار نر نوزاد سه هفته ای (9±68 گرم) به طور تصادفی به گروه های کنترل و تمرین تقسیم شدند. پس از پایان دوره 6 هفته تمرین، گروه کنترل به 2 گروه و گروه تیپر به 6 گروه تیپر تکرار، تواتر و شدت با و بدون سیاهدانه، دسته بندی شدند. مکمل سیاهدانه پس از هفته ششم، روزانه به مقدار mg/kg500 وزن بدن به صورت گاواژ به گروه های سیاهدانه خورانده شد. تمرین اینتروال فزاینده به مدت 6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه و سپس مرحله تیپر به مدت سه هفته در سه الگوی کاهش شدت، تواتر و تکرار انجام شد. وزن و عملکرد استقامتی در گروه های تمرین و تیپر مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0P< انجام شد.
یافته هااختلاف معنی داری بین زمان خستگی گروه های با و بدون سیاهدانه وجود داشت(05/0P≤). مصرف سیاهدانه میانگین زمان خستگی گروه های تیپر تکرار، تواتر و شدت را به ترتیب 32/37، 8/39 و 97/45 درصد کاهش داد. در حالی که گروه های سیاهدانه افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه های بی سیاهدانه داشتند. همچنین تیپر سه هفته ای در مقایسه با تیپر دوهفته ای موجب افزایش وزن و کاهش زمان واماندگی در گروه های با و بی سیاهدانه شد.
بحث و نتیجه گیریاستفاده از تیپر دوهفته ای با تکیه بر الگوی کاهش بار شدت تمرین اثر بهتری بر عملکرد و ظرفیت استقامتی و رسیدن به زمان واماندگی دارد و مصرف سیاهدانه در این زمینه نیاز به بررسی بیشتری دارد.
کلید واژگان: تمرین اینتروال, تیپر, سیاهدانه, عملکرد استقامتی -
زمینه و هدفاحتمالا استفاده از برنامه های تمرینی مختلف می تواند بر عملکرد ورزشکاران تاثیرات متفاوتی داشته باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه ی تاثیر سه شیوه ی تمرین اینتروال هوازی بر عملکرد فوتبالیست های نوجوان بود.مواد و روش هابه همین منظور، 27 فوتبالیست نوجوان به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه مساوی شامل: 1) تمرین اینتروال دایره ای نوع یک، به صورت سه وهله ی3 دقیقه ای تمرین اینتروال و دو دقیقه استراحت فعال بعد از هر وهله، 2) تمرین اینتروال دایره ای نوع دو، به صورت نه وهله 1 دقیقه ای تمرین اینتروال و 30 ثانیه استراحت فعال بعد از هر وهله و 3) تمرین دویدن اینتروال سنتی، به صورت سه وهله 3 دقیقه ای دویدن مداوم با دو دقیقه استراحت بعد از هر وهله، تقسیم شدند. برنامه تمرینات به تعداد سه بار در هفته و به مدت 6 هفته با شدت 65 تا 75% ضربان قلب بیشینه انجام شد.یافته هاتجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، نشان داد که میزان V02max در گروه تمرین اینتروال دایره ای نوع (1) و دویدن اینتروال سنتی افزایش معنی دار پیدا کرده است، اما در گروه تمرین اینتروال دایره ای نوع (2) افزایش معنی داری مشاهده نشد. هر سه نوع تمرین، باعث افزایش معنی دار مسافت های طی شده در آزمون عملکردی هاف گردید اما تغییر معنی داری در میزان لاکتات خون آزمودنی ها ایجاد نکرد.بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد بهتر است فوتبالیست های نوجوان برای بهبود عملکرد ورزشی خود از تمرین های اینتروال دایره ای نوع (1) و یا دویدن های اینتروال سنتی استفاده کنند.
کلید واژگان: تمرین اینتروال, عملکرد, فوتبال, نوجوانBackground &PurposeThe utilization of different exercise training programs probably can affect the performance of the athletes. The aim of the present research is to compare the effects of three methods of interval aerobictraining on the performance of adolescent soccer players.MethodologyFor this reason، 27 adolescent soccer players were voluntarily selected، and were randomly divided into three equal groups: 1) circular interval training (type1)، with three bouts of 3 minutes interval training with 2 minutes active resting time between the bouts، 2) circular interval training (type2)، with nine bouts of 1 minute interval training with 30 seconds active resting time between the bouts، 3) traditional interval running training، with three bouts of 3 minutes running training with 2 minutes active resting between the bouts. Aerobic trainings were performed for 6 weeks، 3 sessions per week with the intensity of 65-75% maximal heart rate.ResultsData analyses usingone-way ANOVA show that circular interval training (type1) and traditional interval running training can cause significant increase in VO2max، but circular interval training (type2) did not increase that significantly. The three methods of interval aerobic training can cause significant increase in traveled distances at Hoff performance test، while these methods had no significant effect on Loctat'' levels.ConclusionThe results indicate that this can improve the performance of adolescent soccer playersand help them employ circular interval trainings (type1) or traditional interval running trainings.Keywords: interval training, performance, soccer, adolescent -
هدفپژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان پروتئین گیرنده ملانوکورتین 1 مونوسیت ها (MC1R) و سطوح پلاسمایی پپتید محرک مونوسیت- آلفا (α-MSH) در مردان جوان دارای اضافه وزن انجام شد. روش شناسی: تعداد 20 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن (میانگین ± انحراف معیار؛ سن، 88/1± 2/25 سال؛ حداکثر اکسیژن مصرفی 28/4±9/41؛ وزن، 74/7±3/85 کیلوگرم؛ چربی بدن، 1/3±6/25 درصد و شاخص توده بدن، 6/1±3/27) به طور داوطلبانه و با آرایش تصادفی در دو گروه کنترل (C) و تمرین تناوبی شدید (HIT) تقسیم و در این تحقیق شرکت کردند. گروه C در طول دوره تحقیق به فعالیت عادی روزمره خود ادامه داد. گروه HIT در طول شش هفته پروتکل تمرین، 3 جلسه در هفته روی نوارگردان تمرین کردند. تمرین شامل 8 اینتروال با مسافت 300 متر و با شدت معادل 100 تا 110درصد vVO2max بود که هر دو هفته، 1 اینتروال به حجم آن اضافه شد و فواصل استراحت بین اینتروال ها به صورت استراحت فعال و نسبت آن به زمان تمرین 1:2 تنظیم گردید. شاخص های آنتروپومتریکی و نمونه های خونی ناشتایی در دو مرحله قبل و 48 ساعت بعد از اتمام پروتکل تحقیق اندازه گیری و ثبت شدند. رژیم غذایی آزمودنی ها، قبل از شروع تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی (2×2) استفاده شد.نتایجتحلیل واریانس مکرر نشان داد 6 هفته تمرین HIT باعث کاهش معنی داری در وزن بدن (002/0P=)، BMI (005/0P=) و چربی بدن (001/0P=) شد؛ همچنین بیان پروتئین MC1R مونوسیت-ها متعاقب تمرین HIT افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (001/0P=) اما در غلظت پلاسمایی پپتید محرک مونوسیت- آلفا متعاقب تمرین HIT تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (56/0P=).بحث و نتیجه گیریاین یافته ها نشان داد که تمرین HIT باعث افزایش معنی داری در بیان پروتئین MC1R مونوسیت ها در مردان جوان و غیرفعال می شود؛ و ممکن است در کنترل و پیشگیری التهاب مزمن و بیماری در مردان دارای اضافه وزن از طریق تاثیر ضد التهابی گیرنده MC1R مونوسیت ها درگیر باشد. علاوه بر این به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.کلید واژگان: التهاب, ملانوکورتین ها, مردان دارای اضافه وزن, تمرین اینتروالObjectivesThe purpose of this study is to investigate the effect of six weeks high intensity interval training (HIT) on protein expression of Melanocortin 1 Receptor (MC1R) of monocytes and plasma levels of melanocyte stimulating hormone alpha (∝-MSH) in overweight men.MethodologyTwenty sedentary overweight students with average age of 25.2 ± 1.88 years, Vo2max 41.9 ± 4.28 ml.kg-1.min-1, Body fat 25.6±3.1 percent and BMI 27.3± 1.63 kg/m² were randomly assigned to HIT (n=10) and control (n=11) group. Fasting blood samples, body fat percentage and BMI measurement were taken before and after 6 weeks of training. HIT group complete 8 intervals (300 meter with %100-110 vVO2max and rest interval ratio 2-1) on the treadmill for 3 d/wk and for 6 weeks that every two week one interval and five percent adds to training intensity and the control group had no activity during the test. Diet of subject was control before begin the study.ResultsANOVA with repeated measures indicated body fat percentage (P=0.001), body weight (P=0.002), and BMI (P=0.005) significantly decreased and protein expression of MC1R of monocytes increased significantly (P=0.001) in the HIT group after 6 weeks of training. Although increment in ∝-MSH was non-significant in the experimental group after 6 weeks of training.ConclusionsHIT training increased protein expression of MC1R of monocytes significantly in overweight individuals and may be important in the prevention and control of inflammation and chronic diseases in overweight men by development of anti-inflammatory effects by MC1R. We suggest further research into the effect of HIT by overweight individuals on ∝-MSH and MC1R levels are conducted with large population samples and the protocols outlined in the current study.Keywords: Inflammations, Melanocortins, overweight Men, HIT training
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.