جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « عوامل التهابی » در نشریات گروه « تربیت بدنی »
تکرار جستجوی کلیدواژه «عوامل التهابی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف
مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات فانکشنال شدید بر فاکتورهای اینترلوکین-6، اینترلوکین-10، CRP و فاکتورهای آمادگی جسمانی دانش آموزان مدرسه شبانه روزی شهید علوی میناب انجام شد.
روشدر این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، از بین دانش آموزان مدرسه علوی میناب با دامنه سنی 14 تا 18 سال، 30 دانش آموز به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات فانکشنال شدید و کنترل قرار گرفتند. از شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون (24 ساعت قبل از مداخله) و پس آزمون (48 ساعت پس از مداخله) اندازه گیری های قد، وزن، ترکیب بدن، اکسیژن مصرفی بیشینه و قدرت عضلانی و بعد از 12 ساعت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. مرحله مداخله در هشت هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گرفت که گروه تمرینی به اجرای برنامه فانکشنال پرداختند. در این مدت گروه کنترل به اجرای فعالیت های روزمره خود می پرداختند.
یافته هاداده های به دست آمده با استفاده از آزمون تی وابسته و کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرین فانکشنال شدید در کاهش اینترلوکین-6 (05/0>P)، CRP (05/0>P)، درصد چربی بدن (05/0>P)، و افزایش توان هوازی (05/0>P)، قدرت عضلانی (05/0>P) و توده خالص بدن (05/0>P) تاثیر معنی داری دارد.
نتیجه گیریبراساس نتایج می توان از تمرین فانکشنال شدید در بهبود فاکتورهای التهابی و ضد التهابی و همچنین بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی دانش آموزان استفاده کرد.
کلید واژگان: تمرین فانکشنال شدید, فاکتورهای جسمانی, عوامل التهابی, عوالم ضدالتهابی, دانش آموزان}Journal of Applied Research in Sports Nutrition and Exercise Science, Volume:1 Issue: 2, 2024, PP 55 -72PurposeThe present study was conducted with the aim of investigating the effects of eight weeks of intense functional exercises on interleukin-6, interleukin-10, CRP, and physical fitness factors among students of Shahid Alavi Boarding School in Minab.
MethodIn this semi-experimental research, a pre-test-post-test design with a control group was conducted among the students of Alavi Minab School aged between 14 to 18 years. Thirty students were purposefully selected and randomly divided into two groups. Intense and controlled functional exercises were administered. Measurements of height, weight, body composition, maximum oxygen consumption, and muscle strength were taken from the participants in thepre-test (24 hours before the intervention) and post-test (48 hours after the intervention), followed by a fasting blood draw after 12 hours. The intervention stage spanned eight weeks with three sessions held every week, during which the training group followed the functional program. Meanwhile, the control group continued with their daily activities. The collected data were analyzed using dependent t-tests and covariance.
FindingsThe results showed that intense functional training reduced interleukin-6 (P<0.05), CRP (P<0.05), body fat percentage (P<0.05), and increased aerobic capacity (P<0.05), muscle strength (P<0.05), and net body mass (P<0.05) significantly.
ConclusionBased on the results, intense functional training can be used to improve inflammatory and anti-inflammatory factors, as well as physical fitness factors, in male students.
Keywords: High-Intensity Functional Training, Physical Factors, Inflammatory Factors, Anti-Inflammatory Agents, Male Students} -
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تناوبی با شدت بالا با تحمل وزن و بدون تحمل وزن بر عوامل التهابی TNF-α، IL-6، CRP و نیمرخ لیپیدی به عنوان عوامل پیشگیری احتمال ابتلا به بیماری قلبی- عروقی در زنان دارای اضافه وزن بود. شانزده زن غیرورزشکار (سن 5±30 سال، وزن11/13±48/75کیلوگرم، قد 59/2±50/165سانتی متر و شاخص توده بدنی20/4±73/27 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها در دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (آزمون بی هوازی رست) و آزمون بی هوازی وینگیت به صورت تصادفی تقسیم شدند، و به مدت 4 هفته و هفته ای 3 جلسه (بین 3 تا 6 آزمون رست یا وینگیت در هر جلسه) تمرینات خود را انجام دادند. 24ساعت قبل و 24 ساعت پس از پایان تمرینات نمونه های خونی از آزمودنی ها گرفته شد و نتایج با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس و t وابسته در سطح معنا داری 05/0P< تجزیه وتحلیل شد. نتایج کاهش معنا دار میزان پلاسمایی TNF-α، IL-6 و CRP و بهبود نیمرخ لیپیدی (به جز HDL-C) را در هر دو گروه تمرینی نسبت به قبل از شروع تمرینات نشان داد( 05/0(P<. هرچند پس از دوازده جلسه تمرین، تفاوت معنا داری بین دو گروه تمرینی در عوامل التهابی و نیمرخ لیپیدی اندازه گیری شده مشاهده نشد (05/0کلید واژگان: آزمون رست, آزمون وینگیت, تمرینات تناوبی با شدت بالا, عوامل التهابی}Sport Biosciences, Volume:9 Issue: 33, 2017, PP 195 -207The aim of this study was to investigate the effect of 4 weeks of high-intensity interval training with weight-bearing and non-weight bearing on inflammatory markers of TNF-α, IL-6, CRP and lipid profile as predictive factors of the risk of cardiovascular diseases in overweight women. 16 non-athlete women (age 30 ± 5 yr, weight 75.48 ± 13.11 kg, height 165.50 ± 2.59 cm and body mass index 27.73 ± 4.20 Kg/m2) voluntary participated in the study. Subjects were randomly divided into two groups of high-intensity interval training: anaerobic RAST test and Wingate anaerobic test for 4 weeks, 3 sessions per week (between 3 and 6 Wingate test or RAST test each session). 24 hours before and 24 hours after training, blood samples was collected and the results were analyzed with Kolmogorov-Smirnov test, covariance analysis and paired t test at a significance level of PKeywords: high-intensity interval training, inflammatory markers, RAST test, Wingate test}نشریه علوم ورزش، پیاپی 24 (زمستان 1395)، صص 30 -44
ینترلوکین-1 از جمله سایتوکین های پیش التهابی است که تحت تاثیر رفتار خواب و بیداری (کیفیت خواب) تغییر می کند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین های منتخب یوگا بر اینترلوکین-1 بتا و کیفیت خواب در مردان چاق غیرورزشکار بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 20 مرد چاق غیرورزشکار با نمایه توده بدنی برابر و یا بیشتر از 30 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه هشت هفته ای تمرین های منتخب یوگا، سه جلسه در هفته و هر هفته به مدت 60 تا 75 دقیقه شرکت کردند. پیش و پس از هشت هفته مداخله تمرینی، از همه شرکت کنندگان در حالت 12 ساعت ناشتایی، مقدار 10 سی سی خون را گرفتند. کیفیت خواب با بهره گیری از پرسشنامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ و مقادیر اینترلوکین-1 بتا و استفاده از کیت تجاری معتبر و (به روش الایزا) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها به کمک آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار دارند (05/0 < P). نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین ها منتخب یوگا منجر به کاهش معنادار اینترلوکین-1 بتا (ml/pg 44/0±62/3 پیش، در 9/41±1/69) خواب کیفیت شاخص معنادار کاهش و) P=0/0001پس؛ 2/81±0/47 pg/ml برابر پیش، در برابر 20/1±47/6 پس؛ 001/0=P (گردید. در مجموع به نظر می رسد تمرین های یوگا احتمالا می تواند در کاهش آثار منفی چاقی بر برخی شاخص های التهابی و نیز بهبود کیفیت خواب تاثیر مثبتی داشته باشد.
کلید واژگان: یوگا, چاقی, کیفیت خواب, عوامل التهابی}One of the methods that are used to manipulate resistance training, changes in the sequence of activities. The present study was performed to investigation the effects of resistance training with different exercise order on serum IL-6 and CRP in overweight women (BMI= 25- 30 Kg/m2). 31 overweight students were purposefully selected and then randomized into three groups: The experimental group 1 (n= 10), the experimental group 2 (n= 11) and the control group (n= 10). Resistance training consists of 6 weeks (3 sessions per week). IL-6 and CRP before treatment and again after completion of the training period were measured. Findings using one-way ANOVA revealed no significant differences in the IL- 6 levels between the three groups, but the CRP in the experimental group 2, was seen a significant reduction compared to the experimental group1(p= 0.006) and the control group(p= 0.016). In general, the present findings indicated that small or large muscles group involved in the beginning of the exercise sessions has no effect on the IL-6 response, although, CRP was reduced for small to large exercise order.Keywords: Exercise order, Inflammatory Factors, Over, Weight}اثر 10 هفته تمرین هوازی شدید بر غلظت پلاسمایی سایتوکاین های ضد التهابی و تستوسترون در مردان غیر فعالهدف تحقیقافزایش سایتوکاین های ضدالتهابی از طریق تمرین ورزشی یکی از روش های پیشنهاد شده برای کاهش التهاب مزمن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 10 هفته تمرین هوازی شدید بر سایتوکاین های ضدالتهابی و رابطه تغییرات آنها با هورمون تستوسترون وترکیب بدنی در مردان جوان انجام شد.
روش تحقیق20 مرد غیرفعال30-20 سال برای شرکت در این پژوهش داوطلب شدند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترلn=9 و تمرین هوازی (n=11) تقسیم بندی شدند. در شرایط پایه و پس از هفته های پنجم و دهم تمرین غلظت پلاسمایی IL-10 ،IL-4 و تستوسترون به روش الایزا و درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به باسن WHR (و شاخص توده بدن (BMI) اندازه گیری شد. برنامه ی تمرین هوازی شامل 30 دقیقه کار روی دوچرخه کارسنج با شدت 70 درصد ضربان قلب بیشینه بود که به صورت فزاینده به 50 دقیقه با شدت 80 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته دهم رسید.
نتایجتحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر نشان داد تمرین هوازی شدید باعث افزایش VO2max و(00/0-p)و کاهش درصد چربی بدن و(04/0-p)می شود در حالی که غلظت پلاسمای IL-4 و(37/0-P)و IL-10 و (34/0-P)تستوسترون87/40-P)و WHR و (44/0-P)و BMI و (71/0-P)تغییری را نشان نداد. همبستگی دومتغیره نشان داد بین تغییراتIL-4 با تستوسترون(50/0-=R)درصد چربی بدن(48/0=R)وWHRو (41/0-=R) و BMI و(37/0=R) و نیز تغییرات IL-10 با تستوسترون(10/0=R)درصد چربی بدن(55/0=R)و WHR و (32/0-=R) و BMI و (52/0=R)متعاقب تمرین هوازی شدید رابطه معنی داری وجود ندارد (05/0).
کلید واژگان: عوامل التهابی, تستوسترون, مردان غیرفعال}ProposeIncrease in anti-inflammatory cytokines via exercise training is one of methods proposed to reducing chronic inflammation. The purpose of the present study was to investigate the effects of 10 weeks intensive aerobic training on plasma anti-inflammatory cytokines and their relationships with testosterone hormone and body composition in young men.
MethodsTwenty sedentary men (age, 20-30 yr), volunteers to participant in the study, that randomly divided to two groups of control (n=9) and aerobic training (n=11). At baseline and after 5 and 10 weeks from intervention concentrations of plasma IL-4, IL-10 and testosterone with ELISA method, and body fat percent, waist to hip ratio (WHR), and body mass index (BMI) were measured. Aerobic training programme included 30 min cycling on ergometer at 70% maximal heart rate, and this was then as progressive changed to 50 min at 80% maximal heart rate in weeks 10.
ResultsOne-way ANOVA with repeated measures, indicated that aerobic training increased VO2max (P=0.00), and decreased body fat percent (P=0.04), but concentrations of plasma IL-4 (P=0.37), IL-10 (P=0.34), testosterone (P=0.87), WHR (P=0.44) and BMI (P=0.50) not changed. Pearson’s correlation indicated that no relationships were between changes in IL-4 and testosterone (R=-0.50), body fat percent (R=0.48), WHR (R=-0.41) and BMI (P=0.37) in addition, changes in IL-10 and testosterone (R=0.10), body fat percent (R=0.55), WHR (R=-0.32) and BMI (P=0.52) after intensive aerobic training (Pı0.05).
ConclusionsThese results indicated that, 10 weeks intensive aerobic training has no significant effect on baseline anti-inflammatory cytokine concentrations in sedentary young men.
Keywords: Inflammatory factors, Testosterone, Sedentary men}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.