به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « pgc1α » در نشریات گروه « تربیت بدنی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «pgc1α» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • مژگان رضوانی راد، فرهاد دریانوش*، محمد همتی نفر، ایمان جمهیری

    هدف از این پژوهش، تعیین اثر مکمل کوئرستین در دوران بی تحرکی بر مسیر سیگنالینگ 1PGC- است. همچنین محققان در پی پاسخگویی به این پرسش هستند که آیا مصرف مکمل کوئرستین، می تواند در پیشگیری از آتروفی در دوران بی تحرکی مفید باشد؟ در این پژوهش، 30 سر موش نر صحرایی 2 ماهه نژاد اسپراگ داولی (وزن=80/11±295 گرم) انتخاب شدند و در دو گروه کنترل (6n=) و تمرین (24n=) قرار گرفتند. تمرین تناوبی با شدت 16 متر در هفته اول آغاز شد و در هفته هشتم به سرعت 30 متر در دقیقه رسید. پس از آن، رت های گروه کنترل و 6 رت از گروه تمرین کشته شدند. سپس مابقی گروه تمرین (18n=) به صورت تصادفی به سه گروه (بی تمرینی، بی تحرکی و بی تحرکی همراه با مصرف مکمل کوئرستین) تقسیم شدند. سپس گروه های بی تحرک به مدت 14 روز بی حرکت شدند و در این دوران به گروه مکمل، مکمل کوئرستین با دوز 400 میلی گرم در روز خورانده می شد. پس از اتمام دوره 14 روزه، رت ها کشته شدند و میزان بیان ژن PGC-1 عضلات نعلی آزمودنی ها اندازه گیری شد. میانگین وزنی رت ها نسبت به گروه کنترل و دو گروه دیگر (بی تمرین و بی تحرک) بیشتر بود (001/0 = P). از طرف دیگر، پس از 14 روز، میزان بیان ژن PGC1α در گروه بی تحرک همراه با مصرف کوئرستین بیشترین سطح و در گروه بی تحرک کمترین سطح بیان ژنی را داشت (004/0P=). نتایج تغییرات نشان داد با مصرف مکمل کوئرستین، می توان انتظار حداقلی کاهش در وزن عضله و بیان ژنی PGC1 در بی تحرکی را داشت.

    کلید واژگان: بی تحرکی, رت های فعال, مکمل کوئرستین, PGC-1α}
    MOZHGAN REZVANI RAD, Farhad Daryanoosh *, Mohammad Hemmatinafar, Iman Jamhiri

    The aim of this study was to determine the effect of Quercetin supplement during sedentary period on the signaling pathway of the PGC-1α. Researchers are trying to find out whether Quercetin supplement consumption can be beneficial to preventing atrophy during sedentary period. In this study, 30 male rats (age=2 months old, weight=295±11.80 g, Sprague-Dawley) were selected. They were assigned to 2 groups: control (n=6) and training (n=24). Interval training with the intensity of 16 m started in the first week and reached the speed of 30 m/min. in the eighth week. Then, the rats of the control group and 6 rats of the training group were killed. Then, the rest of training group (n=18) were randomly divided into 3 groups: detraining, sedentation and sedentation-Quercetin supplement. Sedentary groups became inactive for 14 days and Quercetin supplement group was fed with Quercetin (400 mg/day) during this period. After these 14 days, they were killed and the amount of the PGC-1α gene expression of their soleus muscle was measured. The mean weight of the rats was higher than the control and the other two groups (detraining and sedentation) (P=0.001). On the other hand, after 14 days, the sedentation-Quercetin group had the highest whereas the sedentation group had the lowest amount of PGC-1α gene expression (P=0.004). The results of the changes showed that the minimum reduction in the muscle weight and gene expression of the PGC1α during sedentary period can be expected by consuming Quercetin supplement.

    Keywords: Sedentation, Active Rats, Quercetin Supplement, PGC1α}
  • سمانه شیرخانی، سید محمد مرندی*، فاطمه کاظمی نسب، کامران قائدی، فهیمه اسفرجانی، محمدحسین نصر اصفهانی
    زمینه وهدف
    هدف از این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی و رژیم غذائی بر بیان ژنPgc1α وUcp1 در بافت چربی موش های نر چاق و نرمال C57BL/6 می باشد.
    مواد و روش ها
    48سرموش نرC57BL/6به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب، 2. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی کم چرب (به مدت 12 هفته).سپس هر دو گروه چاق و نرمالبراساس میانگین وزنی برابر به چهار گروه تقسیم شدند:رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HF-E)، رژیم غذایی پرچرب-بی تحرک (HF-S)، رژیم غذایی کم چرب-تمرین (LF-E)، رژیم غذایی کم چرب-بی تحرک (LF-S). موش های گروه تمرینی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته، با سرعت متوسط 19 متر در دقیقه و به مدت 45 دقیقه، تحت تمرین روی تردمیل قرار گرفتند.24 ساعت پس ازآخرین جلسه تمرینی،موش ها قربانی شدند. بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای جدا و برای اندازه گیری بیان Pgc1α وUcp1در نیتروژن مایع فریز شد و با استفاده از q-PCRبیان ژن کمی سازی وازآزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح 05/0˂pاستفاده شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد رژیم پرچرب منجر به افزایش معنی دار در سطوح Pgc1α در بافت چربی سفید زیرپوستی و چاقی منجر به کاهش معنی دار آن شده است. علاوه بر این، چاقی و تمرین استقامتی منجر به کاهش معنی دار بیان Pgc1α در بافت چربی قهوه ای شده است. همچنین بیان Ucp1 در گروه های چاق به طور معنی داری کمتر از گروه های نرمال بوده است(05/0˂p).
    نتیجه گیری
    نتایج نشان می دهد که سطوح Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی زیرپوستی و قهوه ای موش های چاق به طور معنی دار کاهش می یابد که بیان گر اختلالات متابولیک در اثر چاقی می باشد. در حالیکه تمرین استقامتی منجر به افزایش بیان Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی می شود.
    کلید واژگان: تمرین استقامتی, چربی بژ, چربی قهوه ای, Ucp1, Pgc1α}
    Samaneh Shirkhani, Mohammad Marandi *, Fatemeh Kazeminasab, Kamran Ghaedi, Fahimeh Esfarajani, Mohammadhossein Nasr, Esfahani
    Background &
    Purpose
    The aim of present study was to investigate the effect of eight-week endurance training and diet on the expression of Pgc1α and Ucp1 in adipose tissue of obese and normal C57BL / 6 mice.
    Methodology
    Accordingly, 48 male C57BL / 6 mice were randomly divided into two groups: high-fat diet group, low-fat diet group (12 weeks).Then, both obese and normal groups divided into four groups based on weight average: High-Fat diet Endurance (HF-E), High-Fat diet sedentary (HF-S), Low-Fat diet Endurance (LF- E), and Low-Fat diet sedentary (LF-S).Groups trained on treadmill for 8 weeks, 5 days a week, with 19 m/min for 45 minutes. 24h after the last training session, the mice were sacrificed. Subcutaneous and brown adipose tissue were isolated and frozen in liquid nitrogen to measure the expression of Pgc1α and Ucp1; using Q-PCR, for gene expression and two-way ANOVA (p˂0/05) as statistical analysis.  
    Results
    The results showed that the high-fat diet caused significant increase in Pgc1α levels in the subcutaneous adipose tissue, while obesity resulted in a significant decrease in it. Additionally, obesity and training resulted in a significant reduction of Pgc1α expression in the brown adipose tissue. Also, the expression of Ucp1 in the obese groups was significantly lower than in the normal groups (p˂0/05). Also it was found that Pgc1α and Ucp1 levels were decreased significantly in the subcutaneous and brown adipose tissues of obese, indicating disorders due to obesity.
    Conclusion
    Training led to increase in the expression of Pgc1α and Ucp1 in the subcutaneous adipose tissue.
    Keywords: beige adipose tissue, brown adipose tissue, Endurance training, Pgc1α, Ucp1}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال