جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "physical self" در نشریات گروه "تربیت بدنی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «physical self» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف از انجام این پژوهش، تعیین نقش واسطه ای جهت گیری دینی بین سطح فعالیت جسمانی و خودپنداره جسمانی بود. جامعه آماری این پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی بود، شامل تمام دانش آموزان نوجوان پسر 18- 15 ساله شهرستان اردکان بود که از بین آنها تعداد 102 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه بین المللی فعالیت جسمانی کودکان و نوجوانان، فرم کوتاه خودتوصیفی جسمانی و مقیاس سنجش دینداری بود. یافته ها نشان داد بین سطح فعالیت جسمانی و خودپنداره جسمانی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بر اساس مدل معادلات ساختاری مشخص شد جهت گیری دینی نقش واسطه ای بین سطح فعالیت جسمانی و خودپنداره جسمانی ایفا نمی کند. با توجه به ارتباط بین فعالیت جسمانی و خودپنداره جسمانی، تعیین نقش جهت گیری دینی به همراه متغیرهایی چون سن و جنسیت ضروری می نماید.کلید واژگان: سطح فعالیت جسمانی, خودتوصیفی بدنی, جهت گیری دینی, نوجوانیThe aim of this research was to determine the intermediate role of religious orientation between physical activity level and physical self-concept.The population of this research, which had a descriptive correlational method, included all 15-18 years old boy students in the city of Ardakan. From this population, 102 people were selected by cluster sampling method. The research tools were the international questionnaire of physical activity of children and adolescents, the shortened form of physical self-description and the scale of religiosity.The results showed that there is a significant positive relationship between physical activity level and physical self-concept. According to the structural equation modelling, it had been showed that religious orientation does not play a mediating role between the level of physical activity and physical self-concept. With regard to the relationship between physical activity and physical self-concept, determination of the role of religious orientation with variables such as age and gender is necessary.Keywords: Level of physical activity, Physical self, description, Religious orientation, Adolescent
-
هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر شیوه های مختلف خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و ترکیبی بر اکتساب و یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (دارت) و خودکارامدی جسمانی در دانش آموزان دختر 18-13 ساله بود. 48 دانش آموز دختر با میانگین سنی 46/15 سال که در پرتاب دارت مبتدی بودند، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها پس از شرکت در جلسه آموزشی و پیش آزمون به چهار گروه 12 نفری شامل گروه های خودگفتاری انگیزشی، آموزشی، انگیزشی-آموزشی و تمرین جسمانی تقسیم شدند. دوره مداخله شامل 10 جلسه اکتساب، دو جلسه آزمون یادداری و یک جلسه آزمون انتقال بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که در مراحل اکتساب، یادداری فوری و یادداری تاخیری شیوه های خودگفتاری ترکیبی (انگیزشی-آموزشی) و آموزشی بیشتر از خودگفتاری انگیزشی و تمرین جسمانی به بهبود عملکرد پرتاب دارت در نوجوانان 18-13 ساله منجر شد. در مرحله انتقال بهترین عملکرد مربوط به شیوه خودگفتاری آموزشی بود و سه شیوه دیگر به یک اندازه عملکرد داشتند. همچنین نتایج نشان داد که مداخله های مختلف اثر معنا داری بر خودکارامدی جسمانی افراد نداشت.
کلید واژگان: خودگفتاری آموزشی, خودگفتاری انگیزشی, خودگفتاری ترکیبی, خودکارامدی جسمانی, یادگیریThe aim of the present study was to investigate the effect of different methods of self-talk (motivational, instructional, and combined) on acquisition and learning of a motor perceptional task (dart) and physical efficacy in female students aged between 13 and 18. 48 female students (mean age 15.46 yr) who were novice at dart throwing voluntarily participated in this study. Participants were divided into 4 groups including motivational self-talk, instructional self-talk, motivational-instructional self-talk and physical practice (12 students in each group) following an initial instructional session and pretest. The intervention included 10 sessions of acquisition, 2 sessions of retention test and one session of transfer test. One-way ANOVA and ANOVA with repeated measures were used to analyze data. Results showed that combined (motivational-instructional) and the instructional self-talk groups improved dart throwing performance in acquisition, immediate and delayed retention sessions in 13-18-year-old students compared with the motivational self-talk and physical exercise groups. Instructional self-talk group showed the best performance in transfer test while the other three groups showed almost similar performances. The results also showed that different interventions had no significant effects on physical self-efficacy of the participants.
Keywords: combined self, talk, instructional self, learning, motivational self, physical self, efficacy -
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس جسمانی و نگرش به ورزش، با مشارکت ورزشی در بین زنان بود. روش تحقیق، روش همبستگی مبتنی بر تحلیل ماتریس کواریانس می باشد. جامعه آماری، زنان 29-15 سال شهر یاسوج است که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران 240 نفر به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار سنجش مشارکت ورزشی و نگرش به ورزش، پرسشنامه پژوهشگر ساخته است و ابزار سنجش عزت نفس جسمانی، مقیاس عزت نفس جسمانی(PSES) است که اعتبار آنها با استفاده از اعتبار سازه ای به روش تحلیل عاملی و پایایی آنها با استفاده از همسانی درونی به روش کودر-ریچاردسون و آلفا کرانباخ مورد سنجش قرار گرفت. یافته های توصیفی تحقیق نشان داد مشارکت ورزشی زنان در هر سه خرده مقیاس مشارکت ورزشی به ویژه ورزش گروهی، پایین است. اما یافته های تحلیلی تحقیق با استفاده از مدل معادله ساختاری نشان داد، رابطه معناداری بین متغیرهای تحقیق وجود دارد و متغیرهای عزت نفس جسمانی و نگرش به ورزش، قادرند 54 درصد واریانس مشارکت ورزشی را تبیین کنند. نتیجه گیری تحقیق حاضر این است که موانع فرهنگی نقش مهمی در مشارکت ورزشی زنان دارند و با توجه به ضرورت ورزش برای زنان، تغییر برخی الگوهای فرهنگی باید مورد توجه قرار گیرد.
کلید واژگان: مشارکت ورزشی, عزت نفس جسمانی, نگرش به ورزش, زنانThe main purpose of this research was to examined the relationship between self-esteem and attitude to sport among women. Research method, is the correlation method based on analysis of covariance matrix. The population is women aged 15-29 in Yasouj that its size is 10024 people in which 240 cases were selected using multistage random sampling method. Research instruments for sport participation and attitude to sport are two researcher-made questionnaires and research tool for physical self-esteem is Cashs physical self-esteem (CPSES) that the validity were measure through construct validity using factor analysis. To Calculate the reliability coefficient of the research instruments Kuder-Richardson is used which for the sport participation scale is .71, and Cronbach alpha for the attitude to sport scale which is .87 and the physical self-esteem scale is .75. Descriptive results of the study showed that womens sports participation is low. The analytical findings using structural equation model according to RMSEA= %4 (showed that) physical self-esteem and attitude to sport are able to explain 54% of the variance of womens sport participation. The research conclusion is that cultural barriers have a significant role in women's limited sports participation and in regard to the importance of sport participation for women, changing of some cultural patterns is necessary.
Keywords: Sport Participation, Physical Self, Esteem, Attitude to Sport, Women
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.