به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Radiotherapy » در نشریات گروه « تربیت بدنی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «Radiotherapy» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • الهه طالبی، احمدرضا موحدی*، علیرضا عموحیدری، الهام طالبی
    پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر ترکیب های مختلف تمرین بدنی و ذهنی بر میزان درجه آزادی (دامنه حرکتی) مفصل شانه زنان مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده تحت رادیوتراپی انجام گرفت. بدین منظور، 40 بیمار مبتلا به سرطان پستان بستری در بیمارستان میلاد اصفهان به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین بدنی، ذهنی، ترکیبی (ذهنی و بدنی) و کنترل قرار گرفتند. گروه های تجربی در 25 جلسه 30 دقیقه ای به انجام تمرین های مربوط به خود پرداختند. پیش-آزمون، قبل از مداخله و پس آزمون در پایان مداخله گرفته شد. همچنین، به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. یافته ها بیانگر این است که بین گروه های مختلف در میزان درجه آزادی مفصل شانه اختلاف وجود دارد. همچنین، نتایج نشان می دهند که تمرین بدنی منجر به بهبود تمام حرکات دامنه حرکتی، به جز نزدیک کردن شده است. تمرین ذهنی نیز موجب بهبود تمام حرکات دامنه حرکتی، به جز نزدیک کردن و چرخش داخلی شده و تمرین ترکیبی باعث بهبود معنادار تمام حرکات دامنه حرکتی شده است. علاوه براین، دریافت می شود که اثر تمرین بدنی در حرکات خم کردن، باز کردن، دور کردن و چرخش خارجی بهتر از تمرین ذهنی می باشد. اثر تمرین ترکیبی نیز در حرکت چرخش داخلی، بهتر از تمرین بدنی بوده و اثر تمرین ترکیبی در تمام حرکات بهتر از تمرین ذهنی است. به-طورکلی و براساس یافته ها، می توان در مراکز درمانی از روش ترکیبی برای بهبود دامنه حرکتی مفصل شانه زنان مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده تحت رادیوتراپی به عنوان درمان کمکی بهره گرفت.
    کلید واژگان: تمرین ذهنی, دامنه حرکتی, ماستکتومی رادیکال, رادیوتراپی}
    Elaheh Talebi, Ahmadreza Movahedi *, Alireza Amooheidari, Elham Talebi
    The aim of this study was to investigate the effect of physical practice, mental practice and a combination of physical and mental practice on shoulder joint degree of freedom (range of motion) in women with breast cancer undergoing radiotherapy post radical Mastectomy. Participants were 40 women with breast cancer in Isfahan Milad hospital whom were divided into four groups: physical practice, mental practice, combination of physical and mental practice and control. Participants of the experimental groups exercised for 25 sessions, 30 minutes in each session. We took shoulder joint range of motion test at pre-intervention and post-intervention. To analyze data, one-way ANOVA was used. Results showed between groups difference in shoulder joint degree of freedom. Physical practice resulted in improvement of all shoulder joint range of motion except adduction; the mental practice led to improvement of all of range of motion except adduction and internal rotation. The combination practice improved all of the measured variables. The effect of physical practice was found to be better than mental practice in flexion, extension, abduction and external rotation. Combination practice was better than physical practice in internal rotation. Combination practice was better than mental practice in all variables. In medical centers, the combination of physical and mental practice can be used to help women with breast cancer undergoing radiotherapy radical mastectomy for improving shoulder joint range of motion.
    Keywords: Mental training, Range of motion, Radical Mastectomy, Radiotherapy}
  • الهام طالبی، احمدرضا موحدی*، علیرضا عموحیدری، الهه طالبی
    خودپنداره بدنی، سازه روانی بسیار مهمی است که در زنان ماستکتومی شده، به شدت تضعیف می شود. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر فعالیت های منتخب هوازی بر خودپنداره بدنی زنان مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده تحت رادیوتراپی انجام گردید. 40 بیمار مبتلا به سرطان پستان که پس از پیش آزمون خودپنداره بدنی به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل با تعداد مساوی در هر گروه تقسیم شدند، جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. شرکت کنندگان در گروه تجربی طی 25 جلسه 20 تا 30 دقیقه ای به تمرینات هوازی منتخب پرداختند. پس از اتمام جلسات تمرینی، از شرکت کنندگان پس آزمون خودپنداره بدنی گرفته شد. به منظور تحلیل داده هااز آزمون تی مستقل در سطح (P<0.05) استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که در گروه تجربی، خودپنداره بدنی کلی و خرده مقیاس های آن پیشرفت داشته است؛ در حالی که در گروه کنترل، تغییر قابل ملاحظه ای در خودپنداره بدنی کلی و خرده مقیاس های آن مشاهده نمی شود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به کاردرمانان توصیه می شود که در مراکز درمانی، از فعالیت های هوازی مناسب به عنوان درمان کمکی عوارض روحی روانی ناشی از جراحی ماستکتومی، به ویژه بهبود خودپنداره بدنی بهره گیرند.
    کلید واژگان: تمرینات هوازی, خودپنداره بدنی, ماستکتومی, رادیوتراپی}
    Elham Talebi, Ahmadreza Movahedi*, Ali Reza Amooheydari, Elaheh Talebi
    Self-concept is an important psychological construct that is progressively weakened in women with breast cancer undergoing radiotherapy post Mastectomy. The aim of study was to investigate the effect of selected aerobic exercises on body self-concept of women with breast cancer undergoing radiotherapy post Mastectomy. The method of study was quasi-experimental with pre-post tests and control-experimental group. Participants were 40 women with breast cancer, whom were divided to two groups following body self-concept test. Participants of the experimental group took part in aerobic exercise program for 25 sessions, 20-30 minutes in each session. Following the experimental period, both groups took the body self-concept test. To analyze data, independent t test (P
    Keywords: Aerobic exercise, Body self, concept, Mastectomy, Radiotherapy}
  • مهدیه آکوچکیان*، محمدحسین علیزاده، نادر رهنما، بهاره محمودیه
    قدرت لازمه عملکرد طبیعی بالاتنه می باشد. بسیاری از زنان مبتلا به سرطان پستان، پس از گذشت زمان مورد نیاز برای بهبود بعد از درمان سرطان پستان، نقص های عملکردی را در بالاتنه، گزارش می کنند. دانستن این که آیا درمان کمکی سرطان مانند پرتو و شیمی درمانی هر نوع تاثیری بر بازوی غیرمبتلا دارد به طور دقیق ممکن نیست. از این رو هدف این پژوهش گزارش عینی از قدرت زنان مبتلا به سرطان پستان بود. بدین منظور تعداد 33 زن یائسه مبتلا به سرطان پستان با (46/6 ± 51 سال) که به طور متوسط 5 سال قبل جراحی را به اتمام رسانده، شیمی درمانی و پرتودرمانی دریافت کرده بودند، و 30 زن یائسه سالم با (05/5 ± 26/53 سال) انتخاب شدند. قدرت با استفاده از دینامومتر دستی برای فلکشن، آدداکشن افقی، چرخش داخلی و خارجی شانه، آبداکشن و چرخش بالائی، دپرشن و آدداکشن کتفی اندازه گیری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون Manova انجام شد (05/0 ≥ P) . یافته های پژوهش حاکی از تفاوت معنی دار شش متغیر قدرت کمربند شانه (فلکشن، چرخش داخلی، چرخش خارجی، آدداکشن افقی شانه، آبداکشن و چرخش بالائی، دپرشن و آدداکشن کتف) میان گروه ها و کاهش قدرت به ترتیب 1/74 درصد، 3/65 درصد، 5/75 درصد، 9/63درصد، 3/61 درصد، 8/74 درصد افراد بیمار نسبت به افراد سالم بود. نتایج نشانگر اهمیت ارزیابی قدرت کمربند شانه درافراد مبتلا به سرطان پستان می باشد. بر مبنای یافته های پژوهش حاضر، از آنجا که سال ها پس از درمان نیز کاهش در قدرت کمربند شانه این بیماران مشاهده می شود متخصصان امور سلامت، به هنگام درمان و طراحی برنامه های تمرینی و توانبخشی برای زنان مبتلا به سرطان پستان باید روی این اندازه های ویژه قدرت کمربند شانه دقت نمایند.
    کلید واژگان: سرطان سینه, عملکرد بالاتنه, یائسگی, کمربند شانه, شیمی درمانی, پرتودرمانی, گره لنفاوی}
    Mahdieh Akoochakian*, Mohammad Hossein Alizadeh, Nader Rahnama, Bahareh Mahmoudieh
    Strength is necessary for upper body normal function. Many women with breast cancer report impairments in upper extremity function after the time required for improvement after breast cancer treatment. It is not possible to know precisely if cancer adjuvant therapies such as radiation and chemotherapy have any effects on the unaffected arm. The aim of this study was subjective report on strength of women with breast cancer. Therefore, 33 postmenopausal women (51±6.46 yr) with breast cancer who completed the surgery, received chemotherapy and radiation therapy on average five years ago and 30 healthy postmenopausal women (53.26±5.05 yr) were selected. Strength was measured using a hand held dynamometer for flexion, horizontal adduction, internal and external rotations of shoulder, scapular abduction and upward rotation, scapular depression and adduction. Data were analyzed by MANOVA (P≤ 0.05). The findings indicated significant differences between the groups in six variables of shoulder girdle strength (shoulder flexion, internal rotation, external rotation, shoulder horizontal adduction, scapular abduction and upward rotation, scapular depression and adduction) and the strength reduction was respectively %74.1, %65.3, %75.5, % 63.9, %61.3, %74.8 in patients compared to healthy subjects. The results indicated the importance of evaluating the shoulder girdle strength in women with breast cancer. Based on these findings, years after treatment, decreased shoulder girdle strength is found in these patients, health care professionals need to focus on these special shoulder girdle strength factors during the treatment and designing training and rehabilitation programs for women with breast cancer.
    Keywords: breast cancer, upper body function, menopause, shoulder girdle, chemotherapy, radiotherapy, lymph node}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال