به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "collaborative planning" در نشریات گروه "جغرافیا"

تکرار جستجوی کلیدواژه «collaborative planning» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی collaborative planning در مقالات مجلات علمی
  • سیده آیدا حسینی*، اردلان افلاکی

    بافت های فرسوده مناطق روبه زوال رفته ای هستند که به علت دارا بودن مشکلاتی در ابعاد اجتماعی-فرهنگی، کالبدی-زیست محیطی، اقتصادی و مدیریتی، توان پاسخگویی به نیازهای شهروندان خود را ندارند. هدف این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر میزان مشارکت شهروندان و در پی آن ارایه ی راهکارهایی جهت افزایش مشارکت مردمی در فرآیند احیای بافت های فرسوده ی شهری می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش آن پیمایشی با رویکرد توصیفی-تحلیلی و همبستگی است. گردآوری اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت پذیرفت. جامعه ی آماری شامل 1215نفر سرپرستان خانوار در محله ی مالکی شهر نورآباد ممسنی می باشد که با استفاده از فرمول کوکران، 291 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد و پرسشنامه ی محقق ساخته به صورت تصادفی ساده میان آن ها توزیع گردید. روش های آماری مورداستفاده برای تحلیل داده ها مشتمل بر؛ نشانه، تی تک نمونه ای، تاو بی کندال و رگرسیون لجستیک ترتیبی است. نتایج آزمون نشانه، 95/10- می باشد که بیانگر عدم مشارکت موثر ساکنین این محله درروند احیای محل سکونت خویش است. نتایج آزمون تی حاکی از آن است که ابعاد کالبدی، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی و مدیریتی به ترتیب با میانگین 12/4، 60/4، 81/3 و 22/4 از عوامل موثر بر مشارکت شهروندان می باشند، همچنین با کمک آزمون تاو بی کندال دریافتیم بین هر چهار بعد و میزان مشارکت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. درنهایت نتایج آزمون رگرسیون لجستیک ترتیبی بیانگر این است که هر چهار بعد متغیر مستقل، قادر به پیش بینی میزان مشارکت شهروندان (متغیر وابسته) می باشند، که بعد اجتماعی-فرهنگی با 85/54 درصد دارای بیشترین تاثیر است.

    کلید واژگان: مشارکت مردمی, برنامه ریزی مشارکتی, احیای شهری, بافت فرسوده, نورآباد ممسنی
    Seyedeh Aida Hosseini *, Ardalan Aflaki

    Worn-out textures could not respond to the citizen’s needs due to such challenges in socio-cultural, physical-ecological and economical-managerial aspects. According to the development of the proven worn-out textures, the government are not able to take over and rehabilitate such structures separately. In case of following the past procedures, worn-out texture with massive destructive effects could impact on different aspects of cities immediately. As a remedy, effective tools like citizen participation should be taken into account for organizing these unplanned areas in cities. The study aim is to investigate the factors affecting the level of citizen participation and to provide remedies for increase of public participation in the process of urban worn-out textures rehabilitation consequently. The research objective is an applied study and it established mensuration method with focus on analytical-descriptive and co-relation analysis. Also, it carried out library study and field survey for data collection. Using Cochran's formula, 291 people were selected as the sample size. The outcomes from the Sign test were -10.95, which indicated the lack of effective participation of the residents. The results of T-test indicated physical, socio-cultural, economical and managerial dimensions with an average of 4.12, 4.60, 3.81 and 4.22, respectively, were effective factors on citizen participation. Furthermore, the results of Kendall's tau-b test showed that there were a positive and significant relationship between all four dimensions and the level of participations. Finally, the results of the Ordinal logistic regression test approved that all four dimensions of the independent variable were able to predict the level of citizen participation whereas the socio-cultural dimension had the greatest impact with 54.85%.

    Keywords: People's participation, Collaborative Planning, Urban revival, worn-out texture, Noorabad Mamasani
  • بهزاد ملک پور اصل*، پریمان بوستانی

    با افزایش جمعیت شهری، اغلب کشورها در معرض تغییرات آب وهوایی هستند. ضرورت پژوهش در آن است که تهران به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای جهان همواره موضوع مورد بحث در مجامع جهانی بوده است و نقش مهمی در افزایش و یا کاهش اثرات گازهای گلخانه ای دارد. هدف بکارگیری الزامات برنامه ریزی همکارانه جهت دستیابی به تهرانی کم کربن می باشد. نوآوری پژوهش تلاش در جهت تلفیق برنامه ریزی همکارانه با اصول شهر کم کربن است؛ موضوعی که تاکنون در کشور مورد بحث قرار نگرفته است. روش کار، تحقیق توسعه ای می باشد. بدین منظور که هدف کشف ناشناخته هایی همچون برنامه ریزی همکارانه است که می تواند به توسعه شهر کم کربن منجر شود. هدف این پژوهش، پیاده سازی اصول و راهبردهای برنامه ریزی همکارانه به منظور مشارکت شهروندان با نهادها در تصمیم سازی های شهری در راستای دستیابی به شهر کم کرین است. در ابتدا با استناد به مبانی نظری، شاخص های پژوهش استخراج و ارزیابی و در نهایت عدم قطعیت هایی توسط میک مک و ماتریس عدم قطعیت، شناسایی شد و به کمک نرم افزار سناریوویزارد، سناریوهای محتمل تدوین شد. با استناد به تحلیل ها، سناریوی برتر، سناریویی می باشد که در آن به اهداف شهر کم کربن و ارتقا مشارکت نهادها و شهروندان پرداخته شده است. با بهره گیری از مدل دپسیر سناریو مطلوب تشریح ، راهبردها و راهکارهای رسیدن به سناریوی برتر در خلال برنامه ریزی همکارانه و اصول مشارکتی تدوین شد تا تهران در مسیر توسعه پایدار شهری گام بردارد. راهکارهای ارایه شده همگی در جهت رسیدن به شهرگرایی سبز و کاهش اثرات نامطلوب محیط شهری می باشد. همچنین تمامی نهادهای شهری و شهروندان، در راستای کاهش انتشار آلاینده های شهری همکاری می کنند تا تهران در جهت رسیدن به توسعه شهری پایدار، راهبردهای رسیدن به شهر کم کربن را به کار گیرد. با بکارگیری اصول و راهبردهای این پژوهش می توان موجب افزایش اعتماد شهروندی و مشارکت شهروندان در جهت کاهش آلاینده های شهری شد تا بتوان در جهت شهرگرایی سبز و توسعه پایدار شهری حرکت کرد.

    کلید واژگان: شهر کم کربن, برنامه ریزی همکارانه, توسعه پایدار شهری, کلانشهر تهران
    Behzad Malekpourasl *, Pariman Boostani
    Introduction

     Urban areas as an important factor in enhancing energy consumption and CO2 emissions are the main sources of greenhouse gas emissions which are occurring in most cities all over the globe. (Herring, 2012), (Zubelzu & Fernandez, 2016). Cities consume 67 to 76 percent of energy and 71 to 76 percent of CO2, and this amount will increase significantly by 2050. (Van der Heijden, 2016), (Lehmann, 2014) 90 percent of urban population growth occurs in developing countries. Therefore, developing countries are more exposed to climate change. (Feliciano & Prosperi, 2011), (Colenbrander, 2015) Carbon footprint in cities depends specifically on factors such as living standards and income, socio-economic development, urban spatial structure and transportation systems, energy technology and local climate change factors. (Feliciano & Prosperi, 2011),(Huang and atel, 2016), ( Colenbrander, 2015) The collaborative process builds trust, new relationships, and interpersonal networks, and ultimately strengthens a higher degree of social, intellectual, and political capital among the actors who are being involved. The collaborative planning process creates new and more flexible institutions for the development of the low-carbon city (Agger & Löfgren, 2008). Considering the advantages of collaborative planning including promoting citizen participation, increasing transparency in the decision-making system and employing experts and specialists related to urban areas, this planning was considered by the researcher so that it could be used by the participation and cooperation of all stakeholders in the city in order to move toward integrated management.Tehran is one of the most polluted cities in the world. According to the annual reports of air quality in Tehran(Tehran Air Quality Control Company (AQCC)), it has been declared unhealthy for more than one third of the year during the last two decades. (Shahbazi and at el, 2019) In this research, we use the requirements of cooperative planning in Tehran due to achieve a low carbon city. Related to the political, financial, environmental and social situations of Tehran metropolis and its potentials to achieve a low carbon city, this city has been selected as a research case. Due to its political aspect, Tehran is the capital of Iran and all political and planning activities are carried out in it. As a result of this fact, this city always examines urban plans in the higher levels of the city, and in fact it is ruled by a top-down planning system. As a result, it has always paid less attention to participatory issues. From an environmental point of view, air pollution in Tehran, which is measured with a particle size of less than ten microns, is almost four times that of Los Angeles. It should be noted that some of these pollutions were due to tougher sanctions in 2010 due to Iran's inability to import higher quality additives used to produce car cleaning fuel. (Tahbaz, 2016)

    Data and Method

     In this research, at the first stage, after analysing the quantitative indicators of the research and evaluating them, the research uncertainties will be identified. For this purpose, Micmac software is used to identify uncertainties; on the second stage, with the help of the uncertainty-impact matrix, the critical uncertainties of the research are introduced. These critical uncertainties should be used in the process of low-carbon Tehran development. In the continuation of the research process, variables for these critical uncertainties are defined and entered in the Scenario Wizard software to obtain possible scenarios. With the help of the scenarios which will be obtained from the software, the scenario writing process begins. In order to achieve a better portray in Tehran in the long run, the DPSIR model will also be used.

    Results and Discussion

     The phenomena of global warming and climate change, on a scale beyond the city of Tehran, is in fact a matter of concern on a global scale. paying attention to these changes and controlling global temperature requires long-term and sustainable planning. As a result, segment and short-term measures cannot reduce the adverse effects of climate change alone. Since addressing climate change is a global issue, it requires holistic attitudes and cooperation with other global cities. Therefore, Tehran was chosen as the capital of Iran for this study. Because according to global statistics, Tehran is the sixth most polluted city in the world, and this highlights the importance to address the issue of low-carbon cities.

    Conclusion

    By institutional and organizational cooperation as well as the real participation of citizens, it is possible to move towards advancing Tehran's low-carbon goals. It is hoped that by using the principles of participation and strategies to achieve a low-carbon city, Tehran could play a small role in controlling climate change and in fact reducing urban pollutants. Finally, by implementing the strategies which are mentioned in the article, we can move towards a low-carbon Tehran. In this regard, urban institutions should participate and cooperate with each other and citizens should play an active role in urban decision-making. In general, the following suggestions are made in various financial, social, environmental and physical sectors: In the financial sector, the growth of start-ups and microeconomic sectors with the support of the government and private organizations In the social sector, creating spaces in urban parks in order to gather people and present their opinions on urban day topics.In the environmental sector, allocating municipal budgets for the construction of solar panels in public organizations and requiring urban industries to plant various green species around factories and urban workshops In the physical part, the supervision of Tehran Municipality on preventing dispersal and development of urban disorder It is hoped that by using this research, a step could be taken towards a low-carbon Tehran.

    Keywords: Low Carbon City, Collaborative Planning, Sustainable Urban Development, Tehran Metropolis
  • کاوه اسدپور*، مهین نسترن، محمودرضا ثقفی

    رشد امکانات زیست و حمایت های بهداشتی ازشهروندان، هرسال به سهم سالمندان ازجمعیت شهرها افزوده می شود. متناظربا این افزایش سهم، چالش های جدیدی پیش روی مدیریت شهری قرارگرفته است. سالمندان بنا به ویژگی های خاص عملکردی وفیزیکی خود ازیک طرف امکان استفاده از برخی تسهیلات موجود در شهرها را نداشته و از سوی دیگر نیازهایی ویژه دارندکه دربرنامه های متداول توسعه شهری مغفول واقع شده اند. مدیریت شهری همواره بایستی به نیازهای شهروندان پاسخگو بوده و به ویژه از گروه های درمعرض آسیب حمایتی ویژه به عمل آورد. درواقع درالگوی مطلوب، مدیریت شهری علاوه برعدالت ورزی درتامین خدمات (که هدف آن عموم شهروندان است) می بایست نوعی از «تبعیض مثبت» را درفضای شهر حاکم نماید. درسطح جهانی، برنامه ریزی همکارانه به عنوان شیوه ای نوین از برنامه ریزی شهری که هدف خود را بر پاسخ به مسئله «مردم سالاری در برنامه ریزی شهری» از طریق فرصت دهی به شهروندان برای تدوین، تصویب و نهایتا اجرای پیشنهاد های توسعه ای قرار داده است، در بسیاری از حوزه های بالادستی برنامه ریزی به کار گرفته شده است. مقاله حاضر با تبیین ظرفیت های این شیوه از برنامه ریزی شهری برای پاسخ به مسئله سالمندی شهروندان، این پیشنهاد را طرح می نماید که با استفاده از برنامه ریزی همکارانه در سطح برنامه های محلی توسعه شهری، از تکرار تجربه شکست خورده برنامه ریزی سنتی - جامع برای مواجهه با مسئله سالمندی پیشگیری نموده و از این طریق به ارتقا کیفیت زندگی سالمندان به عنوان یک گروه آسیب پذیر اجتماعی اقدام شود. مقاله برگرفته از رساله دوره دکتری نویسنده اول با عنوان « طراحی الگوی برنامه ریزی شهری همکارانه همساز با ساختار نهادی ایران» با راهنمایی دکتر مهین نسترن و دکتر محمودرضا ثقفی است.

    کلید واژگان: سالمندی, برنامه ریزی شهری, برنامه ریزی همکارانه, مشارکت شهروندی
    Kaveh Asadpour *, Mahin Nastaran, mahmooudreza saghafi

    With the growth of living facilities and citizen’s health protection, every year, the share of the elderly from the population of cities is increasing. This increase in share contributes to new challenges facing urban management. The elderly, due to their specific psychological and physical characteristics, are not able to use some of the facilities in the cities, and on the other hand have special needs that have been neglected in the traditional urban development plans. Urban management should always be responsive to the needs of citizens, and especially to vulnerable target groups. In fact, in a desirable platform, urban management in addition to justice in the provision of services (aimed at the general public) should have a kind of "positive discrimination" in the city's atmosphere. On a global level, collaborative planning as a new paradigm of urban planning that aims to address the issue of "democracy in urban planning" by empowering citizens to formulate, approve, and ultimately implement development proposals, in many upstream domains planning has been used. The present paper, by explaining the capacity of this urban planning paradigm responding to the citizenship issue, suggests that using collaborative planning at the level of local urban development plans, can prevent repeating the failure of traditional, comprehensive planning against the aging issue. And thereby improve the quality of life of the elderly as a vulnerable social group.

    Keywords: aging, Urban planning, Collaborative Planning, Citizen partnership
  • ناصر شفیعی ثابت*، نگین سادات میرواحدی
    تاکنون دو رویکرد «عقلایی گرایی فن محور» و «ارتباطی» در چارچوب و فرآیند برنامه ریزی توسعه مطرح بوده است که در نظام برنامه ریزی ایران استفاده از رویکرد عقلایی گرایی در فرآیند مذکور غلبه داشته است. این پژوهش با هدف واکاوی جایگاه برنامه ریزی روستایی و تاثیر آن بر توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی در ناحیه شهرستان های پاکدشت و ری به روش توصیفی تحلیلی بر روی 54 روستای نمونه از 124 روستای ناحیه موردمطالعه انجام شد. برای تعیین ارتباط بین متغیرها از روش مدل معادلات ساختاری و از نرم افزار آموس گرافیک استفاده شد. یافته های پژوهش ناکارآمد بودن رویکرد برنامه ریزی در ارتقای شاخص های توانمندسازی در توسعه پایدار روستایی را نشان می دهد؛ و اینکه اقدام موثری برای ارتقاء شاخص های فرآیند توانمندسازی روستاییان در راستای توسعه پایدار روستایی صورت نگرفته است. همچنین، بر اساس مدل ارتباطی استاندارد رویکرد فعلی برنامه ریزی از نظر ارتقاء شاخص های توانمندسازی روستاییان به منظور مشارکت آن ها در فرآیند توسعه پایدار روستایی بر مبنای شاخص نیکویی برازش حاصل شده؛ دارای برازش نامطلوب است بدین معنی که برنامه ریزی در وضع موجود نتوانسته احساس معنی دار بودن، اعتماد و اطمینان، شایستگی، خودباوری، خود تعیینی، شفاف سازی را در بین روستاییان ایجاد نماید و گیرندگان و بروز دهندگان «توانمندسازی نامولد» هنوز به شکل فزاینده ای غلبه دارند. درمجموع یافته های پژوهش حاضر زمینه لازم برای درک و فهم مشترکی از برنامه ریزی ارتباطی فراهم می-سازد. از جنبه های ادراکی و معرفتی نیز به دنبال آن است تا انسجام لازم در ترسیم خطوط اساسی انگاره نوین توسعه شکل بگیرد و به تعیین چهارچوب الگوی کار رویکرد نوین یاری رساند و بدین ترتیب پشتوانه های معرفتی و غنای لازم برای کمک به توسعه روستایی مناسب و پایدار از طریق برنامه ریزی و عملیاتی کردن پروژه های تولیدی و عمرانی با مشارکت روستاییان فراهم سازد.
    کلید واژگان: توانمندسازی, رویکردهای برنامه ریزی, توسعه پایدار, برنامه ریزی ارتباطی
    Neginsadat Mirvahedi
    The two approaches of instrumental rationalism and collaborative have so far been addressed in the framework and process of development planning which in Iran's planning system has overcome the instrumental rationalism approach in the planning process. The purpose of this study is to investigate the rural planning status and its impacts on the sustainable development of rural settlements in Pakdasht and Rye districts by descriptive-analytic method on 54 villages from 124 villages of the studied area. To determine the relationship between the variables, the model of equations of Structure and the graphic AMOS software were used. The results of Pearson test showed that according to the governing approach of the planning system and the characteristics of the villages, none of the rural empowerment indices have been effective in promoting these indicators in the process of sustainable rural development. Also, based on the standard communication model (path analysis), the current planning approach to improve the rural empowerment indices in the sustainable rural development process based on the goodness fit index is undesirable. In fact, planning in the present situation has failed to create meaningful sense, trust, competence, self-esteem, self-determination and transparency among villagers and the "Unproductive Empowerment" is still increasingly overcoming. Overall, the findings of the present study provide the necessary base for joint understanding of Collaborative planning. From the perceptual and epistemic points of view, it also seeks to coherence in the design of the basic lines of the modern notion of development and to help determine the framework of the work pattern of the new approach. In this way, provide the epistemic and riches are needed to help develop a sustainable rural development through the planning and operation of village development projects.
    Keywords: Empowerment, Planning Approaches, Sustainable Development, Collaborative Planning
  • عیسی ابراهیم زاده، محمد زارع
    امروزه صاحب نظران و اندیشمندان حوزه های برنامه ریزی شهری و نهادهای مدیریتی شهر معتقدند که کاهش و حل مشکلاتی که گریبانگیر شهرها شده است٬ با نگاه صرف تحکم گرایی و برنامه ریزی از بالا به پایین که عمدتا در قالب طرح های فیزیکی و کالبدی ارائه می شود قابل انجام نیست، بلکه رفع مشکلات شهر درگرو توجه به مردم٬ خصوصیات و توانمندی های آنان و همچنین تاکید ویژه به روند برنامه ریزی از پایین به بالا در محیط های شهری است. سرمایه اجتماعی یکی از خصوصیات ارزشمند مردم است و از متغیرهای اصلی آن، میزان آگاهی و اعتماد اجتماعی است. در این پژوهش به ارزیابی و سنجش این مهم به روش توصیفی- تحلیلی اقدام شده است. بدین منظور داده ها و اطلاعات موردنیاز از میان جامعه آماری(179574 نفر جمعیت منطقه سه شهرزاهدان) با استفاده از پرسشنامه (از میان 320 نفر نمونه آماری براساس فرمول کوکران) جمع آوری گردید. نتایجی که پس از تجزیه و تحلیل های کمی و کیفی (با بهره گیری از طیف لیکرت، SPSS، آزمون T تک نمونه ای) بدست آمد، بیانگر آن است که شهروندان منطقه سه زاهدان از نظر میزان «آگاهی عمومی» در وضعیت بالاتر از حد متوسط (بر اساس طیف 5 گزینه ای لیکرت عدد 3 حد متوسط در نظر گرفته شده است) قرار دارند و از نظر«میزان اعتماد به نهادهای اجرایی»، این نسبت از حد متوسط پایین تر می باشد و نشان از اعتماد پایین مردم به نهادها و دستگاه های اجرایی دارد. اینک با توجه به اینکه شهروندان منطقه سه شهر زاهدان از نظر میزان آگاهی(اجتماعی، اقتصادی و سیاسی)، در وضعیت مطلوبی بسر می برند، لیکن از نظر میزان اعتماد به مسئولین اجرائی و مدیریتی شهر دارای اعتماد کمی هستند، لذا برنامه ریزان و مسئولین شهری بایستی بیش از پیش به این مهم توجه نموده و با بهبود روش ها و تجدیدنظر درعملکردها، اعتماد اجتماعی شهروندان را جلب تا با مشارکت آنها کارکردهای شهری را ارتقا بخشند.
    کلید واژگان: سرمایه اجتماعی, آگاهی و اعتماد اجتماعی, برنامه ریزی مشارکتی, منطقه سه شهر زاهدان
    What most experts and scholars in the fields of urban planning and management institutions have found it is; Today، reduce and solve problems that plague the cities، Just the mere sight firmly oriented And top-down planning (Planning for People) The physical design and physical their only show impossible،But resolving the City Problems depend to attention to people، their Characteristics and capabilities Also Special emphasis to Bottom-up planning process (Planning with people) In urban environments. Social capital is one of the valuable properties people that the knowledge and confidence are key variables of it. In fact Social capital in political parties، associations and grassroots organizations and the civil society، it makes sense، especially the major factors affecting the planning of urban planning. This led to the necessity and importance of this study is to assess the level of citizen participation، social capital is an important aspect of the deal. The research method was descriptive - analytical and questionnaires have been used to gather the required information. This research، To assess the implications of relying on analytical - descriptive deals. This explains the; Data and information needed by Using a questionnaire (n = 320، Cochran''s formula) from study area was collected. The results of qualitative and quantitative analysis were obtained by using SPSS18 are; The citizens of 3 zone of Zahedan In terms of «awareness» In the situation above average، (Based on 5-choice Likert range، number 3 is considered average) are and the «degree of confidence in the executive agencies.» This ratio is lower than average; Indicating low confidence in their bodies and executive agencies are That special look Authorities and administrative bodies in city To their demands.
    Keywords: Social Capital, social trust, awareness, collaborative planning, 3 zone of Zahedan
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال