جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "انگیزه" در نشریات گروه "میان رشته ای"

در مورد انگیزش تعاریف متعددی به عمل آمده است اما جامع ترین تعریفی که از انگیزش می توانیم ارایه بدهیم این است که انگیزش ایجاد کننده و هدایت کننده یک رفتار می باشد. انگیزه و انگیزش هر دو غالبا به صورت مترادف به کار می روند اما چه بسا انگیزه نسبت به انگیزش دقیق تر است و محرکه اصلی افراد برای حرکت به سمت اهدافشان می باشد. انگیزه به عنوان یک پیش نیاز برای یادگیری بسیار ضروری می باشد و تاثیر انگیزه بر یادگیری کاملا مشهود و آشکار است. از این رو اگر دانش آموزان یک کلاس به درسی که توسط معلم آموزش داده می شود علاقه داشته باشند و انگیزه لازم را برای یادگیری درس مورد نظر داشته باشند، عمل یادگیری در دانش آموزان به نحو احسن انجام خواهد گرفت و به راحتی در اذهان دانش آموزان ماندگار خواهد شد.

مهارت نوشتن از اساسی ترین مهارت های زبان آموزی است. نوشتن به عنوان یکی از مهارت های چهارگانه زبان آموزی برای انتفال پیام و به عنوان زبان ارتباطی نقش اساسی دارد. در دوره ابتدایی با نوشتن غیرفعال زبان آموزان خردسال این مهارت را شروع کرده و با نوشتن خلاق (انشانویسی) کمال می یابد اما متاسفانه تدریس انشا با اصول علمی و شیوه های خلاق، که دانش آموز را در نوشتن، ماهر و توانا کند در هیچ یک از مقاطع تحصیلی کشور ما رایج نیست. به همین علت دانش آموزان اغلب از این درس گریزانند و بسیاری از آنان تا آخرین سال تحصیلی انشا نوشتن را یاد نمی گیرند، شاید هم انشا را درسی بیهوده می دانند و یا تصور می کنند این درس را برای آزار آنان در برنامه درسی گنجانده اند. این مهارت بنیادین زبان، برای آموزش و کشف ظریف کاری های آن نیاز به تدابیر ویژه ای دارد. لذا آموزش درس انشا (نوشتن فعال) بر مبنای رویکرد نوین با اجرای کلیه ضوابط آن، همسو با برنامه درس ملی، می تواند بهداشت روحی و روانی مطلوب دانش آموزان را تامین کرده و در راستای بهبود یادگیری موثر واقع گردد. مقاله حاضر با روش کتابخانه ای-توصیفی و با مراجعه به منابع معتبر و جمع آوری داده ها نگارش یافته است. برآیند این مطالعه نشان می دهد تقویت امر نوشتن و در راس آن نگارش خلاق و انشا با راهکارهای متناسب علمی، فراگیران را به موفقیت های چشمگیری در این عرصه سوق می دهد. انتظار می رود معلمان محترم عنایت ویژه در تدریس این درس داشته باشند.

انگیزه و علاقه به یادگیری در تمام سنین و مقاطع تحصیلی نقش تعیین کننده ای در نگرش دانش آموزان و پیشرفت تحصیلی آنان دارد. به ویژه در پایه اول که اولین نگرش ها،اندیشه ها، رفتارها، علایق و... در دانش آموز شکل می گیرد، این موضوع از حساسیت بیشتری برخوردار بوده و لذا توجه بیشتری می طلبد. اقدام پژوهی حاضر با هدف افزایش میزان علاقه مندی دانش آموزان کلاس اول دبستان به حضور در مدرسه و شرکت فعال در کلاس های درس و یادگیری عمیق تر دروس انجام شده است. اقدام پژوهی در سال تحصیلی 97-96 در پایه اول در آموزشگاه دخترانه عصمت(دوره اول) واقع در شهر گرماب از توابع استان زنجان و با فراوانی18 نفر انجام شده است. مساله مورد نظر بی علاقگی، بی توجهی و غیر فعال بودن اغلب دانش آموزان یاد شده برای حضور در مدرسه و کلاس و یادگیری مباحث درسی بوده است. بر این اساس پژوهشگر با استفاده از روش های علمی به منظور کسب داده های لازم از منابع گوناگون تحقیق نظیر همکاران و مدیر،دانش آموزان و والدین آن ها، کتب تخصصی، اینترنت و تجزیه و تحلیل آن ها جهت شناسایی عوامل موثر در ایجاد مساله و یافتن راه حل های پیشنهادی پرداخت. پس از انتخاب راه حل ها و اعتبار بخشی آنها به اجرای راه حل های انتخابی اقدام نمود که عبارت بودند از: 1- تغییر در روش تدریس،2- جلب حمایت والدین،3- تغییر فضا و محیط یادگیری،4- گنجاندن بازی و تفریح در فرایند یاددهی-یادگیری، 5- به کاربردن موسیقی، نمایش، داستان گویی و نقاشی در کنار فعالیت های درسی. لازم به ذکر است پس از اجرای راه حل های فوق پژوهشگر موفق گردید تا فراوانی دانش آموزان علاقه مند به درس و مدرسه را از 6 نفر در اوایل سال تحصیلی به 15 نفر در پایان سال تحصیلی برساند. در پایان این نتیجه به دست آمد که استفاده از روش های متنوع تدریس، آموزش مباحث درسی در قالب بازی، اجرای نمایش، بهره بردن از نقاشی و موسیقی و جلب حمایت والدین در افزایش میزان علاقه مندی دانش آموزان تاثیر بسزایی دارد.