به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « فرستاده » در نشریات گروه « علوم انسانی »

  • محمد شکری فومشی*
    این مقاله بر اساس متن های ایرانی میانه مانوی و با رویکردی متن شناسانه به بازشناخت معنا و کاررفت چند واژه دانشورانه/ دانش واژه در فرشته شناسی مانوی، به ویژه لغت «فرشته» (frystg, fryštg) و «فرستاده» (frystg, fryštg)، می پردازد. کاربرد یک لفظ برای دو معنا و/ یا انگاره در مکتوبات مانوی نتیجه بازتعریفی بود که هر یک از جماعت های مختلف مانوی از دو انگاره «فرشته» و «فرستاده» ارایه داده بودند. مقاله نشان می دهد واژه ایرانی frys/štg در ادبیات ایرانی مانوی تحت تاثیر مکتوبات سریانی بازتعریف شده و گسترش معنایی یافته است؛ بازتعریفی که می توانست از یک رسول یک فرشته و از آن فرشته یک شاه بیافریند. در اینجا، واژه های دانشورانه خدا، خداوند، بغ، و بغ پور را نیز بررسی کردیم و نشان دادیم این لغات عالمانه در چه بافتارهایی ظاهر می شوند و به چه مصداق هایی اشاره دارند. بررسی ما گویای آن است که همه این دانش واژه ها نه تنها برای فرشتگان (ملایکه) و شخصیت های تاریخی (مانند شخص مانی و رهبران و بزرگان مانوی و همچنین رسولان پیشین) به کار می رفته، بلکه دایره شمول آن دست کم یکی از ایزدان مانوی، یعنی «فرستاده سوم»، را نیز در بر می گرفته است.
    کلید واژگان: فرشته, فرستاده, ایرانی میانه مانوی, واژه شناسی مانوی}
    Mohammad Shokri-Foumeshi *
    Based on Manichean Middle Iranian texts and with a textological approach, the present article tries to define the meaning and usage of some termini tecnichi in Manichean angelology, especially the words “angel” (frystg, fryštg) and “apostle, messenger” (frystg, fryštg). The use of a word for two meanings and/ or two concepts in the Manichaica was a result of the redefinition that each of the different Manichaean communities presented of the two concepts “angel” and “apostle, messenger”. The article shows that the Iranian term frys/štg has been redefined and expanded in meaning in Manichaean literature under the influence of Syriac writings; A redefinition that could create an angel from an apostle/ a messenger and a king from the angel. Here, we also examined the termini tecnichi Lord, God, Son of the God, and showed in what contexts these terms appear and what examples they refer to. Our study shows that all these were used not only for angels and historical characters (like Mani and Manichaean leaders and electi, as well as previous apostles), but also included at least one of Manichaean gods, i.e. “Third Messenger”.
    Keywords: Frys, &scaron, tg, Angel, Apostle, Manichaean Middle Iranian, Manichaean Terminology}
  • هاشم آقاجانی، طهمورث مهرابی
    دیپلماسی در تاریخ سیاسی جهان به ویژه ایران پیشینه ای دیرینه دارد، گرایش به قدرت و حفاظت از منافع و دستاوردها از یک سو، وحشت از جنگ و پیامدهای ناگوار آن از سوی دیگر در ایجاد و توسعه روابط دیپلماسی به ویژه در میان هخامنشیان تاثیر گذار بوده است.از آنجایی که در دوره هخامنشیان، زندگی در پارس به سیاست و جنگ بیشتر از مسائل اقتصادی بستگی داشت، بنابرین بین هخامنشیان و کشورهای دیگر، روابط دیپلماسی وسیعی برقرار بوده است. بر این اساس،نقش سفیر بسیار مهم و حساس بود. سفیران انتخاب شده توسط شاهان هخامنشی باید پس از عبور از راه های دشوار و به جان خریدن خطرات بسیار به کشور مقصد می رسیدند، علاوه بر این،سفیران باید به زبان مردم بومی آنجا آشنا بوده و از راه های عبور و مرور و کشور مقصد اطلاعات کافی دریافت کرده و پس از بازگشت به کشور مبدا این اطلاعات را در اختیار شاهنشاه می گذاشتند و این در مورد سفیران هخامنشی نیز صدق می کرد. با وجود پژوهش های گسترده ای که درباره ی تاریخ هخامنشیان و روابط سیاسی و اقتصادی آن با کشورهای دیگر انجام گرفته است، تاکنون در منابع این دوره اشارت پراکنده ای به سفیر و سفارت خانهدر دوره هخامنشان شده است و هیچ یک بطور کامل به وجود سفارت خانه، جایگاه سفیر و حدود و اختیارات آن در دوره هخامنشیان نپرداخته اند. لذا این پژوهش بر آن است تا با استناد به منابع تاریخی و با استفاده از شیوه ی پژوهش های تاریخی به وجود سفارت خانه و جایگاه سفیر در دوره هخامنشیان بپردازد.
    کلید واژگان: سفیر, سفارت خانه, فرستاده, هخامنشیان}
    Hashem Aghagani, Tahmores Mehrabi
    Diplomacy has a long history in political world, particularly in Iran. Tendency to achieve power and maintenance of the interests and achievements on the one side, fear of the war and its dire consequences on the other side were effective in the creation and development of diplomatic relations in the Achaemenid period. In Achaemenid period life depended more on the war and diplomatic relationship than on the economy, so there was a wide diplomatic relationship between the Achaemenid and other countries. Ambassador and embassy had a significant and sensitive role. The Achaemenid ambassadors had to arrive to their destination after passing difficult roads and endangering their lives; beside this the ambassadors had to be familiar with the destination country language. They should have obtained information of different roads and inform the kings of Achaemenid after returning. Although manifold research papers have been conducted about the Achaemenid history and its political, economic relationship with other countries, no comprehensive paper has been done on the role of embassies, ambassadors and its powers in Achaemenid period. This paper attempts to investigate the embassies and ambassadors and their position in Achaemenid period.
    Keywords: Ambassador, Embassy, Messenger, Achaemenid}
  • محمد بیگدلو*، فریده وجدانی
    «فرستاده» در مفهوم مطلق میانجی در نامور نامه حکیم توس، جایگاه ویژه و حضوری چشم گیر دارد. مقاله حاضر که حاصل بررسی موضوع سفارت در سراسر شاهنامه فردوسی است، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در تبیین مواضع تیره و روشن آن کوشیده است. مواضع تیره یعنی زوایای پنهان و ابعاد مغفول مانده امر خطیر سفارت را کاویده و یافته های نوی را درباره ارکان سه گانه آن(فرستنده، فرستاده، پذیرنده) به دست داده است. در مواضع روشن سفارت یعنی آنچه کم و بیش در متون دیگر نیز به چشم می خورد، به برجسته سازی نکاتی که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته، پرداخته و نشان داده است که فرستاده همواره انتقال دهنده صرف پیام نبوده و از آنجایی که بخش اعظمی از کامیابی فرستنده بستگی به گزینش شخصی شایسته داشته است، در انتخاب فرستاده افزون بر ویژگی هایی نظیر خصوصیات اخلاقی و همسویی روحیه وی با پیغامی که حامل آن بوده، حتی به زیبایی ظاهری و تناسب اندام او نیز توجه می شده است. یافته های مقاله حاضر همچنین نشان می دهد که شان، میزان و حدود اختیار فرستادگان یکسان نبوده است. به فرستادگان کاردان در کنار وظایف معمول، اختیار تام تفویض می شده است تا بنا به صلاح دید خویش و اقتضای شرایط، اجازه اتخاذ تصمیمات از پیش تعیین نشده را داشته باشند. فرستادگان نیز بنا بر آداب رایج و تجربیات و شگردهای شخصی، برای برآمدن مقصود، دقایقی را به کار می بسته اند که در جای خویش شایان توجه است.
    بررسی تمامی مصادیق پذیرش فرستاده در شاهنامه فردوسی نشان می دهد که هر چند پذیرفتن فرستاده آدابی داشته است، پذیرنده وی در تمامی موقعیت ها خود را ملزم به رعایت آداب و آیین های پذیرش نمی دانسته، بلکه پایبندی به آداب یادشده تابعی از متغیرهایی همچون دوستانه یا خصمانه بودن روابط طرفین، شان فرستنده، شان فرستاده، محتوای پیام و... بوده است و پذیرنده، متناسب با آنها شیوه هایی را برای مواجهه با فرستاده برمی گزیده است که به تفصیل درباره آنها سخن خواهیم گفت.
    کلید واژگان: شاهنامه, فردوسی, فرستاده, سفارت, سفیر}
    Muhammad Bigdelu*, Faride Vojdani
    “Ambassador” has a special status in the absolute concept of intermediacy in the Great Book of Hakim-e Tous, Shahnameh of Firdausi. The article reviewed the matter of ambassadorship in allover Shahname and attempted to determine ambiguous and clear viewpoints using a descriptive-analytic method. It explored ambiguous stands i.e. hidden angles and neglected aspects of serious issue of ambassadorship and found new findings about the triple pillars (Sender, Ambassador, Receiver). The article highlighted less studied points regarding clear viewpoints of ambassadorship and showed that the ambassador is not always just a messenger; and since the great part of sender success depends on the selection of a competent ambassador, there were great emphasis on the moralities, and the sympathy of ambassador with the message itself and even his seeming beauty and organs’ symmetry. The findings showed that the status, position and authority limitations of ambassadors were not the same. In addition to routine duties, expert ambassadors had been delegated to make non-determined decision upon their own discretion and condition appropriateness. Ambassadors also applied punctilios based on common customs and personal skills to satisfy the needs of sender which are worth exploring. Reviewing all instances of ambassadors’ acceptance in Shahnameh of Firdausi showed that though there were some special habitudes for accepting the ambassador, the receiver were not forced to follow all habitudes and acceptance orders in all situations, but following orders and habitudes depended on variables like their friendship or hostility relations, the status of sender, the status of ambassador, the message content and so on, and regarding abovementioned issues, the receiver would select some method to encounter with ambassadors, which we will deal with in detail.
    Keywords: Shahnameh, Firdausi, Ambassador, Ambassadorship, Safir}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال