جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کرتاسه زیرین" در نشریات گروه "علوم"
تکرار جستجوی کلیدواژه «کرتاسه زیرین» در نشریات گروه «علوم پایه»جستجوی کرتاسه زیرین در مقالات مجلات علمی
-
منطقه مورد مطالعه دراین پژوهش در محدوده ی جنوب، غرب و شمال اصفهان واقع شده است. دراین پژوهش به بررسی ژئوشیمیایی و سنگ شناسی دولومیت های کرتاسه زیرین پرداخته شده است. براساس مطالعات سنگ شناسی و ژئوشیمیایی پنج نوع دولومیت در برش های مورد مطالعه تشخیص داده شده است. نوع اول دولومیت های خیلی ریز- ریز بلور که در شرایط نزدیک به سطح زمین و در مراحل اولیه دیاژنز در پهنه های جزرومدی تا کولاب تشکیل شده اند. در این دولومیت ها مقادیر Srبالا (2537پی پی ام) و)Fe8861 پی پی ام) و Mn(852 پی پی ام) پایین است. نوع دوم، دولومیت های ریز - متوسط بلور نیمه شکل دار تا بی شکل را شامل می شود که نسبت به نوع اول مقادیر Sr آن ها کمتر و برعکس مقادیر Fe و Mn آن ها بیشتر است. این دولومیت ها به احتمال زیاد در مراحل اولیه دیاژنز تدفینی کم عمق تشکیل شده اند. نوع سوم شامل دولومیت های متوسط - درشت بلور شکل دار و نیمه شکل دار و واجد حواشی روشن و مراکز کدر هستند. این نوع دولومیت ها در مقایسه با دو نوع قبلی دارای Fe و Mn بیشتر و Srکمتری هستند. آن ها احتمالا در شرایط تدفین بیشتر و از طریق دولومیتی شدن رسوبات آهکی قبلی و یا از تبلور دوباره دولومیت های نوع اول و دوم تشکیل شده اند. دولومیت های متوسط درشت بلور پرکننده ی شکستگی ها و فضاهای خالی، نوع چهارم از دولومیت های منطقه مطالعاتی را تشکیل می دهند. این دولومیت ها، احتمالا دراثر دیاژنز تاخیری و در طی تدفین متوسط در دمایی کمتر از 60 تا 80 درجه سانتی گراد تشکیل شده اند. دراین دولومیت ها، مقادیر Fe و Mn به سمت مرکز حفرات و شکستگی ها افزایش می یابد.
نوع پنجم، شامل دولومیت های درشت بلور زین اسبی پرکننده حفرات و شکستگی هستند. این دولومیت ها، در خلال دیاژنز تدفینی عمیق و در دمایی بالاتر از 60 تا 80 درجه سانتی گراد، در آخرین مرحله دیاژنز تشکیل شده اند. این نوع دولومیت ها، فقط در برش نجف آباد تشخیص داده شده اند و تشکیل آن ها به احتمال زیاد مرتبط با تکتونیک منطقه بوده است.
شواهد ژئوشیمیایی، بررسی مقادیر عناصر فرعی و اصلی و همچنین استوی شیومتری دولومیت ها حاکی از کاهش مقدار استرانسیم و افزایش مقادیر منگنز و آهن از دولومیت های نوع اول به دولومیت های نوع چهارم (پرکننده ی حفرات) است. دولومیت های خیلی ریز- ریزبلور(نوع اول) دارای بالاترین مقادیر استرانسیم و بالاترین استوی شیومتری هستند. بالابودن مقدار استرانسیم دردولومیت های خیلی ریز - ریزبلور احتمالا دلیلی بر کانی شناسی آراگونیتی کربنات های اولیه است، ضمن اینکه بالا بودن نسبت Mg/Ca در این دولومیت ها نیز تاییدی بر تشکیل آن ها از سیالاتی با شوری بالا می باشدکلید واژگان: دولومیت, کرتاسه زیرین, دولومیتی شدن, اصفهانThe study area is located to the south، west and north Esfahan province. this research is geochemical and petrographic study of Lower cretaceous dolomites. Five dolomite type have been identified. The first type is very fine-fine crystalline dolomite formed in near surface conditions and in early stages of diagenesis، in tidal flat to lagoonal environments. The Sr content is high (2537ppm) and Fe (8861ppm) and Mn (852ppm) is low. The second type is fine-medium-grained، subhedral to euhedral، crystalline dolomites. Compared to the first type، Sr content is lower and Fe and Mn content is higher. This type of dolomites is most likely formed in early burial diagenesis. The third type is medium-coarse-grained، euhedral and subhedral، crystalline dolomite and show clear rim and cloudy center. Compared to the type1 and type2، this type of dolomite contains higher Fe and Mn and lower Sr. They are likely formed in deeper burial diagenesis and by dolomitization of earlier calcareous deposits or recrystalization of first- and second- type dolomites. The medium-coarse-grained، crystalline dolomite fill in pores and fractures، and are called «four-type» in this study. This type of dolomite is likely formed during late diagenesis and under conditions of medium pressure and temperatures less than 60-80 °C. In this dolomite values of Fe and Mn increase from the fringes of pores and fractures to the center. The fifth dolomite type is coarse، crystalline، saddle dolomite filling pores and fractures. This dolomiteKeywords: Dolomite, Lower cretaceous, Dolomitization, Esfahan, Stoichiometry -
مقطع مورد مطالعه در ارتفاعات شرقی شهر اصفهان و در حدود 1 کیلومتری شرق جاده اصفهان به نایین در طول جغرافیایی ''47 °51 طول شرقی و عرض جغرافیایی ''28 °32 شمالی قرار گرفته است. نهشته های کرتاسه زیرین در این مقطع 6/196 متر اندازه گیری شده است و شامل سنگ های تخریبی و کربناته می باشد. مرز زیرین این نهشته ها با شیل های ژوراسیک به صورت دگرشیبی زاویه ای است. مطالعات پتروگرافی انجام شده بر روی نهشته های کربناته کرتاسه زیرین نشان دهنده وجود چهار نوع دولومیت در این ناحیه است که عبارتند از: دولومیت نوع اول شامل دولومیت های خیلی ریز تا ریز بلور (مسطح نیمه شکل دار)، دولومیت نوع دوم شامل دولومیت های ریز تا متوسط بلور (ایدیوتوپیک-پورفیروتوپیک)، دولومیت نوع سوم شامل دولومیت های متوسط بلور (شکل دار)، دولومیت نوع چهارم شامل دولومیت های متوسط تا درشت بلور (شکل دار). دولومیت نوع اول مربوط به دیاژنز خیلی اولیه بوده و سه نوع دیگر در اثر دیاژنز تدفینی به وجود آمده اند که به ترتیب از نوع جانشینی، جانشینی/تبلور مجدد و پرکننده حفرات می باشند. مطالعات ژئوشیمیایی (عنصری) مانند بالا بودن مقادیر Na و Sr حاکی از این است که فرایند دولومیتی شدن توسط ترکیب کانی شناسی اولیه آراگونیتی تسریع شده است. منشاء منیزیم مورد نیاز دولومیت های دولومیت نوع اول آب دریا بوده است و برای انواع دیگر نیز می توان آب درون روزنه ای، رس های موجود در شیل های بین آهک ها (شیل های زیرین) و شیل های موجود در قسمت زیر رسوبات کرتاسه زیرین را در نظر گرفت.
کلید واژگان: پتروگرافی, ژئوشیمی, دولومیتی شدن, کرتاسه زیرین -
تاریخچه رسوبگذاری و چینه نگاری سکانسی سنگ آهک های کرتاسه زیرین در منطقه امان آباد واقع در جنوب مشهدرسوبات کرتاسه زیرین بطور پراکنده در جنوب مشهد در رشته کوه های بینالود رخنمون دارند که بخش اعظم این رخنمون در شمال روستای امان آبادقرار دارد. ضخامت این رسوبات در 4 برش اندازه گیری شده از 30 تا 85 متر در تغییر است و عمدتا از سنگ آهک و مقادیر ناچیزی سنگهای سیلیسی آواری شامل ماسه سنگ و کنگلومرا تشکیل شده اند. بدلیل وجود مقادیر زیادی اربیتولین به ویژه گونه Iraqia simplex سن این واحد آپسین تعیین شده است. نتایج مطالعات پتروگرافی 105 مقطع نازک نشان داده است که رسوبات منطقه مورد مطالعه از 4 رخساه کربناته و 2 رخساره سیلیسی آواری تشکیل شده است. رخساره های کربناته در یک پلاتفرم کم عمق از نوع رمپ و درچهار زیر محیط دریای باز (Open marine)، پشته (Shoal)، لاگون (Lagoon) و ساحل / پهنه جزر و مدی (beach / Tidal flat) بر جای گذاشته شده اند. سنگهای سیلیسی آواری بخش زیرین توالی کرتاسه زیرین در این ناحیه عمدتا در محیطهای قاره ای برجای گذاشته شده اند. همچنین شواهد صحرایی و آزمایشگاهی سنگ آهکهای کرتاسه زیرین منجربه تشخیص دو سکانس رسوبی DS1 و DS2 در مقطع بازحوض و یک سکانس رسوبی در سایر نقاط مورد مطالعه شده است که توسط مرزهای فرسایشی (SB1) محصور شده اند. هر یک از سکانسها از تعدادی پاراسکانس کم عمق شونده تشکیل شده است که با رخساره های بخش عمیق تر دریا شروع شده و به رخساره های کم عمق ختم می شوند. مقایسه منحنی تغییرات سطح آب دریا در توالی های مطالعه شده با منحنی تغییرات جهانی سطح آب دریا نیز نشان می دهد که این منحنی ها تا حدودی همخوانی داشته و تفاوتهای موجود ناشی از رویدادهای محلی بوده است.
کلید واژگان: امان آباد, بینالو, چینه نگاری سکانسی, کرتاسه زیرین -
قریه آبگرم در 85 کیلومتری جنوب غربی قزوین واقع شده و ناحیه بررسی شده در حوالی آن قرار دارد. از لحاظ جغرافیایی این ناحیه ادامه کوه های سلطانیه در چهارگوش زمین شناسی کبودرآهنگ به حساب می آید. سنگ های آذرین کرتاسه زیرین دراین منطقه شامل بازالت اسپیلیتی، آلکالی الیوین بازالت، بازالت، موژه آریت و تراکی بازالت است که به صورت گدازه و توف دیده می شوند و نفوذی های داخل آن ها بیشتر شامل میکروگابرو، پیروکسن هورنبلند گابرو وملاگابرو است. سنگ های آذرین مذکورجزء سری آلکالن هستند. انطباق های خوب و روندهای پیوسته اکسید عناصر اصلی در مقابل سیلیس در نمودارهای تغییرات شیمیایی، قرابت ژنتیکی بین رخساره های مختلف آن را تایید می کند. مقایسه داده های ژئوشیمیایی و پتروگرافی این سنگ ها نشان می دهد که جدا شدن الیوین، پیروکسن و مگنتیت سبب تفریق ماگمای مادر و باعث ایجاد ترم های مختلف از آن گردیده است. با توجه به وفور ریفت های قاره ای در مرزبین خرده قاره ها در ایران در زمان کرتاسه زیرین ماگماهای آلکالن کرتاسه زیرین منطقه آبگرم نیز می تواند متعلق به این ریفت ها یا پشت قوس حاصل از فرورانش پوسته اقیانوسی مابین خرده قاره ها باشد، با وجود این برای تشخیص سرگذشت دقیق منطقه آب گرم در این زمان به داده های بیشتری نیاز داریم.
کلید واژگان: آبگرم, آلکالی الیوین بازالت, سری آلکالن, کرتاسه زیرینAb-e-garm village situated 85km to sw of Ghazvin, and the studied area located somewhere around. From geographical point of view this area is the Soltanieh mountains continuation in Kabudar Ahang geological quadrangle. Lower Cretaceous igneous rocks in this area consist of: spilitic basalt, alkali olivine basalt, basalt, mugearite and trachy-basalt, which would be seen as lava and tuff, and their intrusives are mostly, microgabbro, pyroxene hornblende gabbro and mela gabbro. These igneous rocks are of alkaline series. Good correlations and continuous trends of main element oxides vs. silica in chemical variation diagrams, confirm genetic relationship between different facies. Comparison of geochemical data and petrography of these rocks shows that seperation of OL, PX and magnetite caused parent magma differentiation, ended into formation of different terms from it. With respect to continental rifts abundances between small continent boundaries in Iran in lower Cretaceous time, it is possible that the lower Cretaceous igneous rocks of Ab-e-garm area be related to these rifts or back arc zone of oceanic crust subduction between these small continents, however,to distinguish exact history of Ab-e-garm area we do need much more data at this time
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.