به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "mahneshan" در نشریات گروه "زمین شناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «mahneshan» در نشریات گروه «علوم پایه»
جستجوی mahneshan در مقالات مجلات علمی
  • فرزانه نوری، میرعلی اصغر مختاری*، جواد ایزدیار، حسین کوهستانی

    کانسار آهن علم کندی در 35 کیلومتری باختر ماه نشان واقع شده و بخشی از زیرپهنه تکاب- تخت سلیمان در مجاورت با کمان ماگمایی ارومیه- دختر است. در این منطقه، واحدهای سنگی شامل تناوب آمفیبولیت، آمفیبول شیست و بیوتیت شیست با میان لایه هایی از مرمر مربوط به پالیوزوییک توسط توده گرانیتوییدی علم کندی به سن الیگوسن بالایی مورد هجوم قرار گرفته و هاله دگرگونی مجاورتی و کانه زایی آهن در آنها تشکیل شده است. توده گرانیتوییدی شامل گرانودیوریت، کوارتز دیوریت و دیوریت پورفیری بوده و دارای ماهیت کالک آلکالن تا کالک آلکالن پتاسیم بالا و متعلق به گرانیتوییدهای متاآلومینوس نوع I است. این توده مربوط به محیط حاشیه فعال قاره ای است. هاله دگرگونی مجاورتی متشکل از زیرپهنه های گارنت اسکارن، پیروکسن اسکارن، اپیدوت-پیروکسن اسکارن، سرپانتین اسکارن و اسکارن کانه دار است. مگنتیت کانی اصلی کانسار با کانی های پیریت و کالکوپیریت همراهی می شود. شواهد بافتی سنگ های دگرگونی مجاورتی نشان دهنده تشکیل هم زمان الیوین، گارنت و کلینوپیروکسن در محدوده دمایی 430 تا 550 درجه سانتی گراد و 22-</sup>10- 18-</sup>10 ƒO2</sub>=است.

    کلید واژگان: زمین شیمی, گرانیتوئید, اسکارن آهن, تکاب-تخت سلیمان, علم کندی, ماه نشان, زنجان
    Farzaneh Nouri, MirAliAsghar Mokhtari*, Javad Izadyar, Hossein Kouhestani
    Introduction

    Fe skarn deposits are the largest skarn deposits which are exploited for Fe as well as by-products of Cu, Co, Ni and Au (Meinert et al., 2005). They are one of the most important Fe deposits in the Zanjan province which have been exploited in recent years. The Alamkandi Fe deposit is one of these Fe skarn deposits which is located at 35 km west of the Mahneshan within the Takab-Takht-e-Soleyman subzone, northern Sanandaj- Sirjan zone. In this area, alternation of amphibolite, amphibole schist and biotite schist with intercalations of marble belonging to Paleozoic and intruded by late Oligocene alamkandi granitoid exist. This intrusion has caused contact metamorphism and formation of Fe mineralization. Some of the Fe skarn deposits in the Zanjan province were studied during the past years (i.e., Nabatian et al., 2017; Mokhtari et al., 2019) and valuable information is present about their geological and mineralization characteristics. However, the Alamkandi granitoid and Fe deposit have not been studied until the present. In this research study, geochemistry and petrogenesis of the Alamhandi granitoid along with mineralogy, textures and geochemistry of Fe deposit and thermodynamic conditions for formation of contact metamorphic rocks have been studied.

    Materials and methods

    This research can be divided into two parts including field and laboratory studies. Field studies include recognition of different parts of granitoid intrusion and skarn aureole along with sampling for laboratory studies. During field work, 65 samples were selected for petrographic and analytical studies. 19 thin sections and 13 polished thin sections were used for petrographical and mineralogical studies. For geochemical studies, 15 samples from granitoid and ore skarn sub-zone were analyzed by XRF and ICP-MS methods at the Zarazma laboratory, Tehran, Iran. 
      

    Results

    Based on petrographic studies, the Alamkandi granitoid is composed of granodiorite, quartz diorite and porphyritic diorite. Granodiorites with hetrogranular texture are composed of plagioclase, quartz, K-feldspar, hornblende and biotite. Quartz diorites indicate porphyroid to seriate and hetrogranular textures and are composed of plagioclase, clinopyroxene, hornblende and quartz. Porphyritic diorites have porphyritic texture with plagioclase and amphiboles phenocrysts. The Alamkandi granitoids demonstrate calc-alkaline to high-K calc-alkaline affinity and can be classified as metaluminous I-type granitoids. Primitive mantle-normalized (McDonough and Sun, 1995) trace elements patterns for the Alamkandi granitoids indicate LILE and LREE enrichment along with negative HFSE anomalies and positive Pb anomaly. Chondrite-normalized (McDonough and Sun, 1995) REE patterns for these rocks demonstrate LREE enrichment (high LREE/HREE ratio). Based on tectonic setting discrimination diagrams, the Alamkandi granitoids were formed in the active continental margin.Fe mineralization in the Alamkandi area crops out in discrete places as massive and lens-shaped bodies. The Northern outcrop body has 150m length and up to 50m width, while the southern outcrop body has 100m length and up to 20m width.  Microscopic studies reveal that the skarn zone at the Alamkandi granitoid is composed of garnet skarn, pyroxene skarn, epidote pyroxene skarn, serpentine skarn, and ore skarn sub-zones. Magnetite is the main ore mineral along with some pyrite and chalcopyrite. Garnet, clinopyroxene, olivine, serpentine, epidote, actinolite, calcite and quartz are present as gangue minerals. Based on the field and microscopic studies, the Alamkandi Fe deposit has massive, banded, disseminated, brecciated, vein-veinlets, replacement and relict textures. Based on mineralogical and textural studies, the skarnization processes in the Alamkandi deposit can be divided into 3 stages including: (1) isochemical metamorphic stage, (2) prograde metasomatic stage and (3) retrograde metasomatic stage.

    Discussion

    Based on skarn mineralogy, the XCO2 vs. T and T vs. logƒO2 diagrams were used to determine the possible physio-chemical conditions. According to these diagrams and considering mineralogical and textural evidence, maximum temperature for formation of olivine in XCO2≈0.1 and P=1kb was about 450-600°C. Furthermore, garnet and clinopyroxene were formed simultaneously at 430-550°C and ƒO2 equal 10-18 to 10-22. In temperatures less than 450°C, olivine was replaced by serpentine while in temperatures less than 430°C and increasing ƒO2, garnet and clinopyroxene were replaced by epidote + quartz + calcite and actinolite + quartz + calcite, respectively. In temperatures less than 430°C, fluids in equilibrium with granitic intrusion and with relatively high sulfidation (ƒS2>10-6), were not in equilibrium with andradite. Therefore, andradite was replaced with quartz + calcite + pyrite. With reducing ƒS2 (<10-6), andradite was replaced by quartz + calcite + magnetite. During the early retrograde stage, magnetite and pyrite were formed along with quartz and calcite. Mineralogical studies indicate that pyrite was formed after magnetite. In this regard, it seems that metasomatic fluids probably had ƒS2≈10-6.5 and less than 430°C temperature in the beginning of the retrograde stage. Presence of hematite lamella within the magnetite demonstrates that ƒO2 was probably about 10-22 in the beginning of retrograde stage.

    Keywords: Geochemistry, Granitoid, Fe skarn, Takab-Takht-e-Soleyman, Alamkandi, Mahneshan, Zanjan
  • صمد بهنام، محمد ابراهیمی*، محسن موذن، رباب حاجی علی اوغلی، معصومه زارع شولی

    توده نفوذی کوه ارغون در جنوب غرب ماهنشان قرار دارد و در سنگ های دگرگونی پرکامبرین نفوذ کرده است. منطقه مورد بررسی بخشی از پهنه ایران مرکزی است. از نظر سنگ‌شناسی ترکیب اصلی این توده گابرو بوده و دارای ترکیب کانی‌شناسی پلاژیوکلاز، پیروکسن و هورنبلند و کانی های کدر است. بر مبنای ترکیب ژیوشیمیایی این توده، دارای سرشت کالکوآلکالن می باشد. الگوی REE بهنجار شده به کندریت سنگ‌های مورد مطالعه، غنی‌شدگی LREEs نسبت به HREEs نشان می دهند. تهی‌شدگی از عناصر Nb و Ti در نمودارهای عنکبوتی بهنجار شده به کندریت این سنگ ها مشاهده می شود که از ویژگی های ماگماهای کمان آتشفشانی (کمان آتشفشانی حاشیه فعال قاره و جزایر قوسی) است. در ضمن غنی‌شدگی LILEs و تهی‌شدگی از عناصر با شدت میدان بالا نشان دهنده ماگماهای مناطق قوس فرورانش اند. همچنین نمودارهای تعیین خاستگاه زمین‌ساختی، ویژگی های شاخص جزایر قوسی و حاشیه فعال قاره را نشان می دهند. بررسی نمودارهای عنکبوتی، نشان دهنده دخالت سیالات فرورانش درتکوین ماگمای مولد سنگ های مورد مطالعه است. مقایسه توده نفوذی گابرویی مورد مطالعه با توده نفوذی شمال تخت سلیمان و گرانیت آق‌دره بیانگر وجود برخی شباهت‌ها در ویژگی‌های ژیوشیمیایی این توده‌ها می باشد.

    کلید واژگان: ژئوشیمی, گابرو, محیط زمین ساختی, ارغون, ماهنشان
    Samad Behnam, Mohammad Ebrahimi *, Mohsen Moazzen, Rabab Haji Ali Oghli, Masumeh Zarea Shooli

    The Arghun intrusion is located in the southwest of Mahneshan and has penetrated in the Precambrian metamorphic rocks. The study area is part of the Central Iran zone. Lithologically, the main composition of this intrusion is gabbro and it has the mineralogical composition of plagioclase, pyroxene, hornblende and opaque minerals. Based on the geochemical composition, the magmatic nature of the study rocks is calc-alkaline. Their normalized REE pattern to the chondrite shows the enrichment of LREEs relative to HREEs. The negative anomalies of the Nb and Ti elements are observed in the spider diagrams normalized to the chondrite, which is characteristic of the subduction zone magmatism (active continental margin arc and island arc magmas). Also, LILEs enrichment and depletion of HFSEs elements indicate subduction arc magmas. The tectonic setting discriminant diagrams also show the characteristics of the island arcs and the active continental margin. Also, the study of the spider diagrams shows the involvement of subduction fluids in the formation of the study rocks. Comparison of the study gabbro intrusion with the north of the Takht-e-Soleiman intrusion and Aghdareh granite indicates that the magmatic series are the same and their spider diagram pattern are similar.

    Keywords: Geochemistry, gabbro, tectonic setting, Arghun, Mahneshan
  • مهین ذوالفقاری، قاسم نباتیان *، امیر مرتضی عظیم زاده، مریم هنرمند، پیمان عزیزی
    کانسار مس- روی- سرب پیرقشلاق در پهنه ی ایران مرکزی، در استان زنجان و در شمال خاور شهرستان ماهنشان واقع شده است. سازند کهر با سن پرکامبرین به عنوان قدیمی ترین واحد منطقه به شمار می رود که توسط مجموعه ای از دایک های گرانیتی قطع شده است. کانه زایی مس- روی- سرب پیرقشلاق عمدتا به صورت صفحه ای شکل بوده و در درون واحدهای ماسه سنگ دگرگون شده، متاتوف آندزیتی، متاکریستال لیتیک توف و متاآندزیت روی داده است. بر اساس مطالعات صحرایی و میکروسکوپی، کالکوپیریت، پیریت، اسفالریت، گالن، آرسنوپیریت و به مقدار کم مگنتیت کانی های اصلی کانسنگ را تشکیل می دهند. بافت ماده ی معدنی از نوع دانه پراکنده، لامینه ای، توده ای و رگچه ای است که بافت رگچه ای عمدتا در بخش های زیرین کانسار دیده می شود. کانی های ثانویه از جمله اسمیت زونیت، سروزیت، کالکوسیت، کوولیت، مالاکیت، آزوریت، گوتیت و لپیدوکروسیت نیز در اثر فرایندهای سوپرژن در این کانسار تشکیل شده اند. دگرسانی های سیلیسی، سریسیتی، کلریتی و کربناتی دگرسانی های اصلی کانسار پیرقشلاق را تشکیل می دهند. نتایج مطالعات انجام شده نشان می دهد که کانه زایی مس- روی- سرب در کانسار پیرقشلاق از نوع کانسارهای سولفید توده ای آتشفشان زاد تیپ بشی است.
    کلید واژگان: سولفید توده ای آتشفشانزاد, ایران مرکزی, پیرقشلاق, ماهنشان, زنجان
    Mahin Zolfaghari, Ghasem Nabatian *, Amir Morteza AzimZadeh, Maryam Honarmand, P. Azizi
    Pirgheshlagh Cu-Zn-Pb deposit is located in the Central Iranian zone, north-east of the Mahneshan in the Zanjan province. The Kahar Formation with Precambrian age is the oldest Formation in the area which cutted by the granitic dykes. The Pirgheshlagh Cu-Zn-Pb mineralization occurred mainly as tabular-shape within the metamorphosed sandstones, meta-andesitic tuff, meta-crystal lithic tuff and meta-andesite rocks. Based on the field and microscopic studies, the main minerals consist of chalcopyrite, sphalerite, galena, pyrite, arsenopyrite and minor magnetite. The ore textures consist of disseminated, laminated, massive and veinlet which the veinlet texture is occurred mainly in the lower part of deposit. Secondary minerals such as smithsonite, cerrusite, chalcocite, covellite, malachite, azurite, goethite and lepidochrosite have formed during supergene processes. The main alterations in the Pirgheshlagh deposit include silicic, sericitic, chlorite and carbonate. The results of this study suggest that the Cu-Zn-Pb mineralization in the Pirgheshlagh deposit is a Besshi-type valcogenic massive sulfide (VMS) mineralization.
    Keywords: Volcanogenic massive sulfide, Central Iran, Pirgheshlagh, Mahneshan, Zanjan
  • مهتاب افلاکی، اسماعیل شبانیان، زینب داودی
    حوضه سنوزوییک ماهنشان - میانه، در جنوب باختری پایانه جنوبی گسل تبریز، میان دو قلمرو زمین ساختی شمال باختر و شمال ایران جای دارد که متاثر از دو رژیم زمین ساختی و وضعیت تنش متفاوت هستند. از این رو، شناخت وضعیت تنش در گستره ماهنشان- میانه، یک روش کلیدی برای تعیین مرز گذار میان این دو قلمرو زمین ساختی است. در این پژوهش وضعیت تنش کواترنری گستره با استفاده از روش وارون سازی داده های جنبشی گسل ها (صفحه گسل و بردار لغزش آن)، برداشت شده در 25 ایستگاه در گستره حوضه رسوبی سنوزوییک ماهنشان - میانه، بررسی شده است. نتایج، راستای محور بیشینه فشارش افقی کواترنری را در بخش های مختلف گستره، شمال خاور- جنوب باختر (~N049) و رژیم تنش حاکم بر منطقه را فشارشی و هماهنگ با تنش ناشی از همگرایی عربی - اوراسیا نشان می دهد.
    کلید واژگان: داده های جنبشی گسل ها, وضعیت تنش کواترنری, حوضه رسوبی ماهنشان, میانه, شمال باختر ایران
    M. Aflaki, E. Shabanian, Z. Davoodi
    Mahneshan­­–­­Mianeh Cenozoic basin, in southern part of SE­–­­termination of North Tabriz Fault, is located between two distinct NW and N Iran tectonic domains affected by different Quaternary tectonic and stress regimes, with a transitional boundary. Determining the Quaternary state of stress in the area of interest is a key to locate the locus of this transition between the two tectonic domains. In this study, Quaternary stress state of the area was studied using the inversion of fault kinematics data (with well-known sense and chronology) measured in 25 sites in the Mahneshan­­–­­Mianeh Cenozoic basin. Our results indicate a homogenous modern compressional stress field characterized by a NE-trending horizontal maximum stress axis (~N055) prevailing through Quaternary, and coherent with the direction of the Arabia­–­Eurasia convergence in Iran.
    Keywords: Fault kinematics inversion, Quaternary state of stress, Mahneshan, Mianeh Cenozoic basin, NW Iran
  • اصغر احمدی ترکمانی*، محمدرضا قاسمی
    این پژوهش با کمک داده های صحرایی دقیق به تهیه یک برش ساختاری ترازمند برای گستره ماه نشان پرداخته است تا گسترش ساختارهای اصلی آن را مورد کاوش قرار دهد. بررسی های ساختاری ما آشکار می سازد دو گسله شمال باختری-جنوب خاوری و اصلی ماه نشان و انگوران، گسله هایی بنیادی هستند که با نفوذ در ژرفای پوسته سبب مقدار قابل ملاحظه ای کوتاه شدگی در این گستره شده اند. از این میان، گسله انگوران با سرچشمه گرفتن در پوسته زیرین تا ژرفای حدود 21 کیلومتری پوسته نفوذ می کند و تمام توالی فانروزوییک و حتی بخشی از پی سنگ پرکامبرین در پوسته زیرین را دچار راندگی می کند. بر پایه پژوهش حاضر که راندگی یادشده نه از یک سطح فراکنش کم قوام که از یک پهنه برش نرم در ژرفا سرچشمه می گیرد. نشانه های شکل گیری و شرایط تشکیل چنین پهنه ای در سنگ های پرکامبرین موجود در فرادیواره انگوران دیده می شود. بر این پایه، سطح فراکنش راندگی ماه نشان، که در ژرفای کمتری (13 کیلومتری) قرار گرفته است، می تواند در پیوند با وجود احتمالی مواد تبخیری هم ارز سری هرمز در زیر سازند کهر باشد. دگرریختی همزمان با نهشتگی در سازند قم در فرادیواره راندگی انگوران و شواهد دیگر در نهشته های نئوژن گستره نشان می دهند که راندگی انگوران از الیگوسن به این سو فعال بوده است. بر پایه بازسازی جابه جایی در پهنای گسله انگوران و مقایسه آن با سن آغاز فعالیت این گسله پیشنهاد می کند این گسله با نرخ لغزشی در حدود یک میلی متر در سال در حال فعالیت بوده است. ویژگی های ساختاری گستره ماه نشان گویای آن است که در این گستره، علاوه بر زمین ساخت نازک پوست، کارکرد گسلش ستبرپوست نیز سبب ستبرشدگی قابل ملاحظه پوسته شده است. بر پایه نتیجه این پژوهش، ستبرشدگی قابل ملاحظه پوسته در گستره ماه نشان با ویژگی یادشده در پوسته کمربند سنندج-سیرجان سازگار است.
    کلید واژگان: ماه نشان, زنجان, گسلش ستبرپوست, راندگی ماه نشان, راندگی انگوران, پهنه های برش
    A. Ahmadi, Torkmani, M. R. Ghassemi*
    The present research uses precise field data to provide a balanced cross-section of the Mahneshan area, and investigate nature of depth distribution of its major structures. Our structural studies indicate that the Mahneshan and Anguran faults are two major faults, which penetrate deep into the crust and cause a considerable amount of horizontal shortening in the area. In a more specific way, the Anguran fault roots deep into the middle crustal levels of about 21 km, and thrusts the whole Phanerozoic sequence and even parts of the Precambrian basement rocks over the younger strata. We believe that the abovementioned thrust originates not from a low-competency decollement plane, but from a ductile shear zone in deep crust. Evidences for development and conditions of such shear zone are present in the Precambrian basement rocks of theAnguran fault’s hanging-wall. We suggest that the decollement surface for the Mahneshan thrust, which is located in the shallower depths (13 km), is related to probable occurrence of evaporitic materials equivalent to the Hormoz Series beneath the Kahar Formation. Syn-sedimentary deformation within the Qom Formation in the hanging-wall of the Anguran thrust, as well as other evidences present in Neogene deposits of the area suggest that the thrust fault has been active since Oligocene. Restoration of displacements across the Anguran fault, and comparing the results with inception age for the fault suggests that the Anguran fault has been active with a slip rate of about 1 mm/yr. The structural features in the Mahneshan area indicate that thick-skinned faulting along with thin-skinned tectonics have resulted in a considerable amount of thickening of the crust in the region; this observation is in accordance with abovementioned characteristic of the crust in the Sanandaj-Sirjan zone.
    Keywords: Mahneshan, Zanjan, Thick, skinned faulting, Mahneshan thrust, Anguran thrust, Shear zones
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال