به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "خلیج عمان" در نشریات گروه "زیست شناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «خلیج عمان» در نشریات گروه «علوم پایه»
جستجوی خلیج عمان در مقالات مجلات علمی
  • شکیلا لشکری، مریم سیوف جهرمی*، صمد حمزه ئی
    پیشینه و اهداف

    خلیج عمان با مساحتی در حدود km2 94000 و عمق بیشینه بیشتر از m 3000، در محدوده ای بین عرض های جغرافیایی 22 تا 26 درجه شمالی و طول های جغرافیایی 56 تا 62 درجه شرقی قرار گرفته است. این خلیج نقش آبراهه ای را بازی می کند که خلیج فارس را به اقیانوس هند متصل کرده و محل تبادل آب شور خلیج فارس با آب کم شور اقیانوس هند است. این پژوهش با هدف بررسی توده آب خلیج فارس (که به اختصار PGW می نامند) در خلیج عمان، و بررسی تغییرات فصلی آن صورت پذیرفته است.

    روش ها

    به منظور شناسایی PGW، در منطقه مورد مطالعه، از مجموعه داده های بین المللی دما و شوری اطلس اقیانوس جهانی با علامت اختصار WOA18 و دقت مکانی 25/0 طول و عرض جغرافیایی در عمق های صفر، 150 و 300 متری به صورت فصلی استفاده شد. نقشه های همسطح برای اعماق مذکور در نرم افزار Ocea Data View، (ODV)، رسم گردید. نقشه مقطع قایم نیز در میانه خلیج عمان رسم گردید تا ضخامت PGW، میزان گسترش آن و عمق قرارگیری آن (براساس خط پربندی شوری psu 45/36) تعیین شود.

    یافته ها

    نتایج نشان می دهد که چگالی در سطح، بیشتر تابع دماست. زمستان سردترین (C 24/23) و چگال ترین (kgm3  12/25) فصل و تابستان گرم ترین (C 42/32) و کم چگال ترین (kgm3 41/22) فصل در لایه سطحی است. فصل تابستان بیشترین و کمترین شوری را در سطح (psu 66/36>Ssurface> psu 45/36) و در عمق m 150 (psu 45/36>S150 m> psu 12/36) تجربه می کند. برعکس لایه سطحی که زمستان فصل سرد و تابستان فصل گرم است، در عمق m 150 تابستان فصل سرد و زمستان فصل گرم است که این ویژگی می تواند به تفاوت موجود در ترموکلاین فصلی تا عمق m 150 بر می گردد. در عمق m 150، الگوی چگالی در تابستان و پاییز تابع شوری است اما در بهار و زمستان، الگوی چگالی تابع دماست. به علاوه در تابستان پدی های زیرمیان مقیاس پرفشار چرخندی در نزدیکی مسقط در سطح دیده می شوند که در سایر فصول به وضوح دیده نمی شوند. همچنین نتایج به خوبی نشان می دهند که PGW ، در لایه سطحی دیده نمی شود و به صورت زیر سطحی از کناره جنوبی تنگه هرمز به سمت خلیج عمان سرازیر می شود. عمق قرارگیری و میزان گسترش PGW دارای تغییرات فصلی و مکانی بوده و با پیشروی به سمت شرق در تمامی فصول ضخامت PGW به علت اختلاط با آب های اطراف کاهش می یابد. نتایج حاصل از مقطع قایم AB، در میانه خلیج نشان می دهد که PGW طی فصول مختلف از عمق 150 تا 375 متری مشاهده می شود که در بهار و تابستان، سطحی تر و در عمق شناوری کمتری نسبت به پاییز و زمستان دارد. در نتایج جانبی این پژوهش، جبهه های متعددی مانند راس الحد، فنس و الرمیس در کمیت دما، شوری یا چگالی مشاهده شد که تغییرات فصلی داشتند. این جبهه ها به ویژه در لایه هایی مانند عمق m 150 و m 300 قابل تامل بودند زیرا وجود جبهه های زیر سطحی کمتر در منطقه گزارش شده است. همچنین نتایج پژوهش هسته های چگال و کم چگال را نشان داد که برخی به علت پیچک های موجود در منطقه و برخی دیگر به علت هیدرودینامیک منطقه تشکیل می شوند. به عنوان مثال هسته کم شور (psu 13/36) در نزدیکی چابهار می تواند به علت رخداد فراچاهی آن منطقه باشد که آب های کم شور میانی خلیج را به سطح می آورد و موجب کاهش شوری می شود.

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش به خوبی نشان داد که PGW تغییرات فصلی دارد و در بهار و تابستان در عمق های کمتری نسبت به پاییز و زمستان قرار می گیرد. بررسی نقشه های هم سطح به ویژه در عمق m 150، نشان داد که PGW، علاوه بر ساحل جنوبی می تواند در سمت سواحل شمالی نیز مشاهده شود که بررسی دقیق تر آن در خصوص احتمال حضور آن در سواحل شمالی و یا چند شاخه شدن آن ضروری می باشد.

    کلید واژگان: توده آب خلیج فارس, خلیج عمان, دما, شوری, WOA2018
    Shakila Lashkari, Maryam Soyuf Jahromi*, Samad Hamzei
    Background and Objectives

    The Gulf of Oman, with an area of about 94000 km2 and a maximum depth of more than 3000 m, is located between latitudes 22 and 26 degrees of north and longitudes 56 and 62 degrees of east. This gulf plays the role of a waterway that connects the Persian Gulf to the Indian Ocean and is the place where the saline water of the Persian Gulf is exchanged with the less salty water of the Indian Ocean. This research aims to investigate the Persian Gulf Water mass (abbreviated as PGW) in the Gulf of Oman and investigate its seasonal changes.

    Methods

    In order to identify PGW, in the studied area, the international temperature and salinity data set of the World Ocean Atlas with the abbreviation WOA18 and the spatial accuracy of 0.25° longitude and latitude at the depths of zero, 150 and 300 meters were used seasonally. The surface maps were ploted for the mentioned depths in Ocea Data View (ODV) software. A vertical cross section map was also illustrated in the middle of the Gulf of Oman to determine the thickness of the PGW, the extent of its expansion, and the depth of its placement (based on the salinity line of 36.45 psu).

    Findings

    The results show that the density on the surface is mostly a function of temperature. Winter is the coldest (23.24˚C) and densest (25.12 kg/m3) season and summer is the warmest (32.42˚C) and least dense (22.41 kg/m3) season in the surface layer. Summer experiences the highest and lowest salinity at the surface (36.45 psu<ssurface<36.66 psu) and at a depth of 150 m (36.12 psu<s150 m<36.45 psu). On the contrary of the surface layer, where winter is a cold season and summer is the hot season, at the depth of 150 m, summer is the cold season and winter is the hot season, which can be attributed to the differences of the seasonal thermocline up to the depth of 150 m. At the depth of 150 m, the density pattern in summer and autumn is a function of salinity, but in spring and winter, the density pattern is a function of temperature. In addition, in summer, sub-mesoscale high-pressure cyclones near Muscat can be seen on the surface, which are not clearly seen in other seasons. Also, the results clearly show that PGW is not seen in the surface layer and flows subsurface from the southern side of the Strait of Hormuz towards the Gulf of Oman. The depth of placement and extent of PGW has seasonal and spatial changes, and by moving eastward in all seasons, the thickness of PGW decreases due to mixing with the surrounding waters. The results obtained from the vertical cross section AB, in the middle of the bay, show that PGW is observed during different seasons from the depth of 150 to 375 meters, which is shallower in spring and summer and has less depth buoyancy than in autumn and winter.</s</s
    In the side results of this research, several fronts such as Ras Al-Had, Fins and Al-Ramis were observed in the quantity of temperature, salinity or density, which had seasonal changes. These fronts were especially noticeable in layers such as 150 m and 300 m depth because the existence of subsurface fronts is less reported in the region. Also, the results of the research showed dense and less dense cores, some of which are formed due to the eddies in the area and others due to the hydrodynamics of the area. For example, the low salinity core (13.36 psu) near Chabahar can be due to the occurrence of the upwelling of the area, which brings the less saline waters of the middle of the gulf to the surface and causes a decrease in salinity.

    Conclusion

    The results of this research clearly showed that PGW has seasonal changes and is located at shallower depths in spring and summer than autumn and winter. Examining the same surface maps, especially at the depth of 150 m, showed that PGW, in addition to the southern coast, can also be seen on the northern coast, which requires a more detailed investigation regarding the possibility of its presence on the northern coast or its multiple branches.

    Keywords: Persian Gulf water mass, Gulf of Oman, temperature, salinity, WOA2018
  • سروناز بی غم سوستانی، مرتضی یوسف زادی*، بهروز زارعی دارکی، محمد شریف رنجبر

    سفید شدن مرجان ها، از بین رفتن جلبک های همزیست داینوفلاژله Symbiodinium sp. و یا رنگدانه های ریز جلبک فتوسنتز کننده از میزبان مرجانی آن ها در چند دهه اخیر به دلیل افزایش دمای آب دریا و تغییرات فاکتورهای فیزیکوشیمیایی به یک اتفاق عادی تبدیل شده است. بررسی حساسیت به سفید شدن در مرجان ها، فیزیولوژی جلبک همزیست و ظرفیت آن برای مقابله با استرس غیر زیستی امری ضروری است. استرس اکسیداتیو با توجه به اینکه می تواند از اختلال عملکرد فتوسنتزی ناشی از دما و سایر فاکتورهای فیزیکوشیمیایی ناشی شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات فاکتورهای فیزیکوشیمیایی بر عملکرد فتوسنتزی داینوفلاژله Symbiodinium sp. همزیست با شقایق دریایی Stichodactyla haddoni در خلیج فارس و خلیج عمان است. برای تعیین اینکه آیا Symbiodinium sp. همزیست کشت شده دارای حساسیت های متفاوتی نسبت به استرس اکسیداتیو است یا خیر و آیا فصل زمستان و تابستان بر استرس اکسیداتیو و مقابله با آن نقش دارد از تست DPPH و روش احیای یون فریک (FRAP) استفاده شد و فاکتورهای فیزیکوشیمیایی از طریق دستگاه پروتابل HQ40D اندازه گیری شد. همچنین داده های هوا (سرعت باد) از وب سایت www.irimo.ir دریافت شد. آنالیز آماری از طریق آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 05/0 و تجزیه و تحلیل نقشه حرارتی انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره Symbiodinium sp. در ساحل چابهار در فصل زمستان μgr/ml 135/768: (IC50) و کمترین ظرفیت آنتی اکسیدانی آن در ساحل چابهار در تابستان (μgr/ml 349/090C50): است. احیا یون فریک عصاره های Symbiodinium sp. بیشترین مهار را در مقایسه با آسکوربیک اسید در غلظت mg/ml 2 (0.297) و کمترین مهار را در غلظت mg/ml 0.063 (0.015) در ساحل چابهار در فصل زمستان نشان داد.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, زیست فناوری, خلیج فارس, خلیج عمان, صخره های مرجانی, Symbiodinium sp
    Sarvenaz Bigham Soostani, Morteza Yousefzadi*, Behrouz Zarei Darki, Mohammad Sharif Ranjbar

    Coral bleaching, loss of symbiotic algae of Symbiodinium sp. or photosynthetic microalgae pigments from their coral host have become commonplace in recent decades due to the rising of sea temperatures and changes in physicochemical factors. It is essential to study the susceptibility of corals to bleaching, the physiology of its symbiotic algae, and its capacity to cope with abiotic stress. Oxidative stress is of particular importance due to the fact that it can be caused by photosynthetic dysfunction drived by temperature and other physicochemical factors. The aim of this study was to compare the effects of physicochemical factors on the photosynthetic performance of Symbiodinium sp. symbiosis with Stichodactyla haddoni in the Persian Gulf and the Gulf of Oman. To determine whether the cultured Symbiodinium sp. has different sensitivities to oxidative stress and whether winter and summer play a role in oxidative stress and coping with it, DPPH test and Freak ion reduction method (FRAP) were used and Physicochemical factors were measured through the HQ40D prototype device. Moreover, air data (wind speed) was obtained from the website www.irimo.ir. Statistical analysis was performed through one-way analysis of variance at the level of 0.05 and heatmap analysis. The results showed that the highest antioxidant capacity was assigned to Symbiodinium sp. extract in Chabahar in winter (IC50:135.768 μgr/ml) and the lowest antioxidant capacity was allocated to Chabahar in summer (IC50:349.090 μgr/ml). Ferric ion reduction of Symbiodinium sp. extracts showed the highest inhibition compared to ascorbic acid at a concentration of 2 mg/ml (0.297) and the lowest inhibition at a concentration of 0.063 mg/ml (0.015) in Chabahar in winter.

    Keywords: Antioxidants, Biotechnology, Persian Gulf, Gulf of Oman, Coral Reefs, Symbiodinium sp
  • مهناز ربانی ها، نصیر نیا میمندی، علی سالار پوری، فریدون عوفی*، نیما پورنگ، هوشنگ انصاری

    یکی از راه های پیش بینی چگونگی واکنش بوم سازگان های دریایی نسبت به تغییرپذیری اقلیم، به کارگیری مطالعات گذشته نگر است. با افزایش درجه حرارت سطحی دریا و اثرگذاری آن به همراه سایر عوامل اقلیمی بر ذخایر آبزیان، پژوهش حاضر در خصوص ذخیره گربه ماهیان دریایی خلیج فارس و خلیج عمان با توجه به ارزش صادرات و نقش آنها به عنوان شکارچی در زیست بوم دریایی انجام گرفت. در این بررسی ارتباط داده های سری زمانی صید بر واحد تلاش صیادی (CPUE) گربه ماهیان طی سال های 1397- 1386 مستخرج از داده های سازمان شیلات ایران به صورت ماهانه با داده های محیطی خلیج فارس و خلیج عمان شامل: درجه حرارت سطحی دریا (SST)، درجه حرارت هوا a، میزان تبخیر، بارندگی، سرعت باد و کلروفیل a استفاده گردید و با استفاده از انواع روش های رگرسیون، شبکه عصبی و درخت تصمیم مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان دهنده کاهش ذخایر گربه ماهیان در آب های دو استان خوزستان و سیستان-بلوچستان و روند ثابت در دو استان بوشهر و هرمزگان بود. عامل اصلی و موثر در نوسانات میزان CPUE گربه ماهیان در آب های خوزستان با سرعت باد، در آب های بوشهر با میزان کلروفیل a، در آب های هرمزگان با تبخیر و در استان سیستان و بلوچستان  با درجه حرارت هوا ارتباطی معنی دار نشان داد. با توجه به تاثیرپذیری ذخیره از عوامل محیطی ذکر شده و ادامه روند تغییر اقلیم، به نظر می رسد به منظور بهره برداری پایدار ماهیان بایستی عوامل محیطی را در نظر گرفت.

    کلید واژگان: تغییر اقلیم, گربه ماهیان, خلیج فارس, خلیج عمان
    Mahnaz Rabbaniha, Nasir Niamaimandi, Ali Salarpouri, Feriedoon Owfi*, Nima Pouring, Hoshang Ansari

    One way to predict how marine ecosystems will react to climate change is to use the time series data. Considering the various economic and ecological values ​​of marine species, and that the demographic dynamics of these species depend on two factors of climate variability and human activities, it was decided to investigate the time series of the data and conduct the present study on catfish storage considering the export value and the role of predators in the ecosystem And change in stock can affect dependent populations. The population vulnerability of these species was investigated by climate change and time series data. In this study, the relationship of fishing time series data on fishing effort unit (CPUE) of catfish from 2007 to 2018 monthly with environmental data including: sea surface temperature, chlorophyll a as well as evaporation rate, rainfall, wind speed and air temperature Using regression methods, neural network and decision tree were studied in the waters of the Persian Gulf and the Gulf of Oman. The results showed a decrease in catfish stocks in the waters of Khuzestan and Sistan-Baluchestan provinces and a steady trend in the other two provinces. In Khuzestan waters, catfish CPUE showed a significant relationship with wind speed and in Bushehr waters with chlorophyll-a, Hormozgan with evaporation and in Sistan - Baluchestan air temperature had a significant relation. Considering the resilience of the mentioned environmental factors and the continuation of the climate change process, it seems that in order to sustainably exploit the fish, environmental factors should be considered.

    Keywords: Climate change, Catfish, Persian Gulf, Gulf of Oman
  • عماد کوچک نژاد*، کمالالدین کر، حمید ارشادی فر، مسلم شریفی نیا، امیر قاضی لو
    Emad KOOCHAKNEJAD*, Amir GHAZILOU, Moslem SHARIFINIA, Hamid ERSHADIFAR, Kamalodin KOR

    This study aimed to assess the temporal variation in fish assemblage in Chabahar Bay mangrove habitat. Baited Remote Underwater Video (BRUV) sampling method was applied to record the fish presence. Fishes were sampled monthly from June 2017 to April 2018 at daylight time (9:00 to 14:00) during high tide. Water temperature, turbidity, and salinity were recorded at the time of sampling. During the study, a total of 17 species belonging to 12 families were identified. Ambassis gymnocephalus was found as the dominant fish throughout the year except in November and December. The most abundant fish fauna in numbers was characterized by the following five species: Ambassis gymnocephalus (53.38%), Sardinella sp. (17.13%), Terapon jarbua (4.79%), Rhabdosargus sarba (3.25%) and Acanthopagrus berda (2.9%). ANOSIM showed that significant differences in the assemblage structure occurred among months (R=0.613, P< 0.001), and the CLUSTER analysis, together with the SIMPROF test showed that December is significantly different in term of fish assemblage. Canonical Correspondence Analysis (CCA) on species-environment correlations revealed that temperature and turbidity were the main parameters influencing fish occurrence in the mangrove habitat of Chabahar Bay. The overall diversity (Shannon–Wiener, Simpson’s Index of Diversity, and Pielou’s evenness), as well as functional diversity indexes (FRic and FDis), was higher in autumn and spring pointing out that the diversity is higher when the temperature had the closest value to averaged value

    Keywords: Biodiversity, Oman Sea, Max N, Temporal variation, BRUV
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال