به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « توسعه سکونت‏گاهی » در نشریات گروه « محیط زیست »

تکرار جستجوی کلیدواژه «توسعه سکونت‏گاهی» در نشریات گروه «علوم پایه»
  • علی عسگریان، علیرضا سفیانیان*، سعید پورمنافی، محسن باقری بداغ آبادی
    زمینه و هدف

    گسترش حاشیه ای سکونت‏گاه های انسانی بر روی اراضی مطلوب کشاورزی یکی از چالش های مدیریت اراضی در جهان است. این امر در ایران بواسطه کمبود منابع برای فعالیت های کشاورزی و ناکارآمدی رویکردهای مدیریت توسعه به شدت نیازمند توجه است.

    روش بررسی

    در این پژوهش ابتدا توان اکولوژیک واحد هیدرولوژیک نجف آباد برای کاربری کشاورزی ارزیابی شد. سپس دو رویکرد توسعه روند کنونی و توسعه محیط زیستی با استفاده از روش ترکیب خطی وزن‏دار به نقشه های مطلوبیت تبدیل و به مدل CA-Markov وارد شد تا نحوه توسعه سکونت‏گاه در سال های 1410، 1420 و 1430 شبیه سازی گردد. در نهایت به بررسی میزان تضاد، در دو بخش وسعت و مقدار مطلوبیت اراضی کشاورزی از دست رفته پرداخته شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که اتخاذ رویکرد محیط زیستی بیش از توسعه روند کنونی منجر به حفاظت از اراضی مطلوب کشاورزی خواهد شد (نزدیک به هزار هکتار). همچنین رویکرد توسعه روند کنونی بیش‏تر در مناطقی گسترده خواهد شد که مقدار مطلوبیت اراضی کشاورزی به‏میزان قابل توجهی بالاتر از رویکرد محیط زیستی است. این میزان تفاوت برای آینده نزدیک (سال 1410) معنی دار نبوده ولی با رسیدن به‏مقطع زمانی پایانی (سال 1430) به میزان چشم‏گیری معنی دار خواهد شد.

    بحث و نتیجه گیری

    اتخاذ رویکرد محیط زیستی می تواند به شیوه ای موثر منجر به حفاظت از کمیت و کیفیت اراضی کشاورزی شود. با اجرایی شدن این رویکرد از هم اکنون، حدود 35 سال طول خواهد کشید تا تضاد بین این دو کاربری به میزان معنی داری کاهش پیدا کند، حال آن‏که که میزان عملی بودن آن در گرو توجه هم‏زمان به عامل‏های اقتصادی- اجتماعی است.

    کلید واژگان: تضاد مکانی, کاربری کشاورزی, توسعه سکونت‏گاهی, واحد هیدرولوژیک نجف آباد}
    Ali Asgarian, Alireza Soffianian *, Saeid Pourmanafi, Mohsen Bagheri Bodaghabadi
    Background and Objective

    Residential land encroachment on agricultural areas presents a global challenge regarding land use management. Such a challenge needs crucial attention in Iran where agricultural activities suffer from resource shortage and land use management practices are ineffectively planned and enforced.

    Material and Methodology

    An attempt was first made to delineate agricultural land use suitability. Two scenarios namely Current Development (CD) and Environmental Development (ED) were mapped and transplanted to CA-Markov model to simulate urban growth up to 2030, 2040 and 2050. Finally, severity of conflicts was analyzed based on loss of the extent and the corresponding suitability of agricultural lands.   

    Findings

    The results showed that ED scenario is more successful in protecting suitable agricultural lands than CD scenario (nearly one thousand ha). Moreover, CD scenario is projected to occur in areas with relatively higher agricultural suitability values. The difference between the scenarios is not significant for near future (2030), but significant for the ending simulation period (2050).

    Discussion and Conclusion

    ED scenario is more succeeded in protecting quantitative and qualitative agricultural lands. By implementing this scenario from now, it takes 35 years to significantly mitigate the conflict between the two land uses. However, the effectiveness of such scenarios requires simultaneous attention to socio-economic parameters.

    Keywords: Spatial conflict, agricultural land use, Residential development, Najaf-Abad Hydrological Unit}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال