به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "domestic carnivores" در نشریات گروه "محیط زیست"

تکرار جستجوی کلیدواژه «domestic carnivores» در نشریات گروه «علوم پایه»
جستجوی domestic carnivores در مقالات مجلات علمی
  • احسان مقانکی*، نوید قلیخانی، عطیه تک تهرانی
    سابقه و هدف

    چگونگی مدیریت جمعیت سگ های پرسه زن یا ولگرد (Canis familiaris) در محیط زندگی انسان و مناطق حفاظت شده گروه های مختلفی از جامعه را رودرروی یکدیگر قرار داده است. این تقابل نقش آفرینان در استان قزوین نیز وجود دارد و مردم و تصمیم سازان در تعامل با یکدیگر برای مدیریت سگ های ولگرد دچار چنددستگی اند. رابطه مردم با سگ های ولگرد تعیین کننده اثری است که این حیوانات اهلی بر ساکنان و گونه های بومی حیات وحش می گذارند. از این رو، ارزیابی آگاهی و نگرش و نیز تعارض جامعه همزیست با سگ های ولگرد و ثبت درس های آموخته در بازنگری روش های مدیریتی راهگشاست.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش به کمک یک پرسشنامه اکتشافی از منتخبی از دهیاران و بخشیاران و اعضای شوراهای اسلامی روستای استان قزوین که در یک کارگاه آموزشی - مشارکتی گرد آمده بودند خواسته شد تا در جایگاه یک گروه متمرکز (کانونی)، آگاهی و تجربه و راهکارهای آزموده یا پیشنهادی خود را درباره مدیریت سگ های ولگرد در محیط روستایی به اشتراک بگذارند. ترکیبی از روش های کیفی با رویکرد استقرایی و مدل رگرسیون لجستیک برای تحلیل پاسخ های دریافتی در این نمونه برداری غیرتصادفی استفاده شد.

    نتایج و بحث:

     از پاسخ های 115 نفر از گروه کانونی در تحلیل استفاده شد که 98 روستا در هر 6 شهرستان استان قزوین را نمایندگی می کردند. نمایندگان 6/79 درصد این روستاها (86 نفر از 78 روستا؛ 74 درصد پاسخ دهندگان) سگ های ولگرد را یکی از مشکلات روستای خود برشمردند. نارضایتی از حضور سگ های ولگرد از روستاهای درون یا حاشیه چهار منطقه تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست در استان قزوین گزارش شد. نگرانی از آلودگی و انتقال بیماری (3/34 درصد) و ترس از آسیب جانی (1/11 درصد) مهم ترین دلیل ابراز ناخرسندی پاسخ دهندگان از حضور سگ های ولگرد در محیط روستایی بود. تنها یک نفر (کمتر از یک درصد) از پاسخ دهندگان به اثر منفی سگ ولگرد بر حیات وحش اشاره داشت. با افزایش اندازه جمعیت روستا (میانه شیب 3/1، فاصله باور بیزی در سطح اطمینان 95 درصد: 2/0 تا 7/2)، وسعت سکونتگاه انسان در محدوده روستا (1/1، 1/0 تا 7/2) و فاصله روستا از مناطق حفاظت شده یا شکارممنوع (8/0، 2/0 تا 8/1)، احتمال ابراز نارضایتی نمایندگان روستایی از سگ های ولگرد افزایش یافت. بیش از نیمی از پاسخ دهندگان چاره اندیشی با شرایط کنونی را بی فایده دانستند (4/30 درصد) یا ابراز داشتند که مشکل ویژه ای وجود ندارد که به چاره اندیشی فوری نیاز باشد (2/25 درصد). تنها 1/26 درصد پاسخ دهندگان از معدوم کردن سگ های ولگرد به عنوان روش مطلوب مدیریتی یاد کردند. در بین روش های غیرمرگبار که پاسخ دهندگان به آن ها اشاره کردند، کاهش دسترسی سگ های ولگرد به پسماند و جلوگیری از غذادهی (9/13 درصد) و زنده گیری سگ های ولگرد و رهاسازی آنان در مکان جدید به دور از روستاها (4/10 درصد) پرطرفدارترین بودند.

    نتیجه گیری

    رویکردی که شامل مدیریت پسماند، سامان دهی غذادهی به سگ های ولگرد و حذف مداوم بخشی از جمعیت محلی سگ ها با زنده گیری، واکسن، عقیم سازی و نگهداری در پناهگاه مناسب تا یافتن سرپرستی مسئول باشد، مورد توافق بیشتر نقش آفرینان است. با این حال، فراهم آوردن منابع مالی و انسانی کافی برای مدیریت جمعیت رو به رشد سگ های ولگرد به شیوه ای که اخلاقی و مورد پذیرش جامعه باشد و آثار منفی سگ ها بر حیات وحش را نیز به حداقل برساند، چالش بزرگی است که تنها با همراهی همه نقش آفرینان و ارزیابی منطقی نقاط ضعف و قوت هر راهکار به نتیجه می رسد.

    کلید واژگان: سگ ولگرد, گوشتخواران اهلی, تعارض, پیمایش آگاهان محلی, گروه کانونی
    Ehsan Moqanaki *, Navid Gholikhani, Atie Taktehrani
    Introduction

    There is much debate about the management of free-ranging dogs (Canis familiaris) in rural environments and protected areas of Iran. One example is Qazvin Province in north-central Iran, where there has been a steady increase in conflicts between different socioeconomic groups of the public about free-ranging dogs. The relationship between people and free-ranging dogs shapes the impact of these domestic carnivores on wildlife and the human environment. Therefore, understanding residents’ attitudes and interactions between humans and free-ranging dogs can provide insights into the extent of the conflict and propose alternative management interventions that are locally feasible.

    Material and Methods

    In this study, we asked a focus group of 115 village council members from 98 villages across Qazvin Province to share their knowledge and experience of living with free-ranging dogs and management solutions. We used an exploratory questionnaire with two open-ended questions focusing on (1) whether there is free-ranging dog-human conflict in each village, (2) risks associated with living with free-ranging dogs in rural areas, and (3) appropriate intervention methods. We analysed the resulting data using a qualitative social science approach and fitted a generalized linear mixed model to quantify village-level determinants of complaints.

    Results and Discussion

    In total, 74% of respondents (86 representatives from 78 villages) identified free-ranging dogs as a problem to residents’ safety and livelihood. Problems with free-ranging dogs were reported from human settlements inside four out of five protected areas in Qazvin Province. Transmission of diseases and parasites (34.3%) and fear of dog bites and attacks (11.1%) were the most common perceived risks associated with free-ranging dogs. Only one respondent felt the need to control free-ranging dogs to reduce their impact on wildlife. The probability of complaints by the respondents about free-ranging dogs increased with an increase in human population size (median and 95% Bayesian credible interval limits of slope βpopulation = 1.3, 0.2 – 2.7), the extent of human settlement areas (βsettlement = 1.1, 0.1 – 2.7), and distance from protected areas (βprotected = 0.8, 0.2 – 1.8) in their villages. Over 50% of the respondents stated that either there is no solution (30.4%) or there is no major conflict with free-ranging dogs that would require an alternative management strategy (25.2%). Only 26.1% of the respondents preferred lethal control measures. The rest of the respondents preferred non-lethal control measures, with reducing food available (13.9%) and trap-and-release to a new site (10.4%) as the most popular alternatives.

    Conclusion

    Designing and implementing management interventions that are well-accepted by the public and minimize the negative impact of free-ranging dogs on Iranian wildlife is increasingly challenging. Education and awareness efforts can reduce the negative impacts of free-ranging dogs, but they cannot replace the need for active management interventions. The most effective methods to minimize the impact of free-ranging dogs that would be well-accepted by the public are improving waste management and constantly reducing the dog population size through removing individuals without owners from the population by non-lethal methods, including sterilization and transfer to dog shelters. Given the diverse community of stakeholders, participatory decision-making is required to manage free-ranging dog populations in rural areas of Iran.

    Keywords: Free-Ranging Dog, Domestic Carnivores, Conflict, Key Informant Survey, Focus Group
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال