به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نورون » در نشریات گروه « علوم پایه »

  • زهرا منصوری آرانی، نسرین حیدریه*، حمیدرضا بنفشه، غلامرضا قوی پنجه، مجید لطفی نیا
    وابستگی روانی به مواد، تمایل به مصرف ماده یا چیزی که دارای اثرات لذت بخش بوده و تولید رضایت کند، می باشد مواد مختلفی باعث ایجاد این وابستگی می شوند. مطالعات قبلی تاثیر احتمالی ریسپریدون را بر سیستم پاداش مغزی و درگیری گیرنده های مختلف در ترجیح مکان شرطی شده (CPP) نشان می دهد.  بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ریسپریدون بر القاء وابستگی روانی و تعداد نورون های هیپوکامپ طراحی شد. برای این پژوهش از 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی230-280 گرم استفاده شد. تزریق داخل صفاقی ریسپریدون با دوزهای 1، 2 و 4 میلی گرم/کیلوگرم انجام شد. در پایان آزمایشات هیپوکامپ حیوانات خارج و  توسط فرمالین تثبیت  و سپس برشگیری شده و پس از رنگ آمیزی، برای ارزیابی بافت شناسی و شمارش نورونی مورد استفاده قرار گرفتند.  نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز ریسپریدون با دوز 2 و 4 میلی گرم/کیلوگرم موجب افزایش معنی دار CPP می گردد (05/0 > p). همچنین در ارزیابی بافت شناسی، در همه گروه های ریسپریدون (1، 2 و 4 میلی گرم/کیلوگرم) تخریب نورونی مشاهده نشد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که ریسپریدون در دوزهای بالاتر ایجاد باعث افزایش ترجیح مکان شرطی و یادگیری و وابستگی می شود و در درمان مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: ریسپریدون, وابستگی روانی, نورون, هیپوکامپ}
    Zahra Mansouriarani, Nasrin Heydariyeh *, Hamid Reza Banafshe, Gholamreza Ghavipanjeh, Majid Lotfinia
    Psychological dependence on substances is the desire to consume substances or something that has pleasurable effects and produces satisfaction. Various substances cause this dependence. Previous studies indicate the possible effect of risperidone on the brain reward system and the involvement of different receptors in conditioned place preference (CPP). Therefore, the present study was designed with the aim of investigating the effect of risperidone on the induction of psychological dependence and the number of hippocampal neurons. For this study, 40 male Wistar rats with a weight range of 230-280 grams were used. Risperidone was injected intraperitoneally with doses of 1, 2 and 4 mg/kg. At the end of the hippocampus experiments, the animals were taken out and fixed by formalin, then cut and after staining, they were used for histological evaluation and neuronal counting. The results of this study showed that the administration of risperidone with a dose of 2 and 4 mg/kg causes a significant increase in CPP (p < 0.05). Also, in histological evaluation, no neuronal destruction was observed in all risperidone groups (1, 2 and 4 mg/kg). According to the obtained results, it can be concluded that risperidone in higher doses causes an increase in conditioned place preference and learning and dependence and should be considered in treatment.
    Keywords: Risperidone, Psychological Dependence, Neuron, Hippocampus}
  • سمیه ابراهیمی باروق *، جعفر آی، هما محسنی کوچصفهانی
    لایه اندومتریال رحم شامل جمعیتی از سلول ها است که خاصیت خود نوزایی داشته و ویژگی هایی شبیه سلول های بنیادی مزانشیمی را نشان می دهند. در این مطالعه هدف بررسی توان تمایزی سلول های بنیادی اندومتریال به رده های مختلف سلولی می باشد. سلول های اندومتریال از نمونه های بافتی بدست آمده از رحم انسان به صورت آنزیمی جداسازی شده و در محیط کشت DMEM/F12 حاوی 10% سرم کشت داده شدند. بعد از پاساژ سوم سلول ها برای اثبات بنیادی بودن با مارکرهای CD105، CD90، CD146، CD31، CD34 مورد آنالیز با فلوسایتومتری قرار گرفتند. سپس قدرت تمایزی سلول ها به استخوان، چربی و نورون و اندوتلیال به مدت 21 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج فلوسایتومتری نشان داد که سلول ها نسبت به مارکرهای CD105،CD90،CD146 مثبت و نسبت به مارکرهای CD31 و CD34 منفی می باشند. رنگ آمیزی با Oil Red O و Alizarin Red نشان دهنده تمایز سلول ها به چربی و استخوان بود. بررسی های ایمنوسیتوشیمی نیز بیان مارکرهای عصبی نستین، MAP2 در سلول های عصبی و فلوسایتومتری CD31 را نشان داده و این نشان دهنده بیان آن در سلول های اندوتلیالی تمایز یافته از سلول های بنیادی اندومتریال رحم است. این سلول ها به نظر می رسد که می توانند یک منبع سلولی را ایجاد کنند که برای مطالعات فرایندهای تمایز سلولی و سلول درمانی مورد استفاده قرار گیرند.
    کلید واژگان: سلول های بنیادی اندومتریال, آدیپوسیت, استئوبلاست, نورون, سلول های اندوتلیال}
    S. Ebrahimi, Barough*, J. Ai, H.M. Kouchesfehani
    Human endometrial stem cells (hEnSCs) contain a cell population that are capable of self-renewal and show similar properties to mesenchymal stem cells. The aim of this research is to show that these cells can differentiate to different cell lineages. In this study, endometrial tissue obtained from patients cells were extracted enzymaticaly. The released cells were cultured in DMEM/F12 with 10% FBS. The flow cytometry analysis was done for CD105, CD90, CD146, CD31 and CD34 in the third passage. The adipogenic, osteogenic, neurogenic and endothelial differentiation was evaluated in the third passage after 21 days of induction with differentiation media. The flow cytometry analysis showed that EnSCs were positive for CD90, CD105 and CD146 and were negative for CD31 and CD34. Moreover, results showed that the hEnSCs can differentiate to osteocyte and adipocyte. This was confirmed by alizarin Red and oil-Red O staining. Immunocytochemistry assey show that the markers including Nestin, MAP2 and CD31 has been expressede in differentiated cells into neuron and endothelial. Results showed that hEnSCs appear to be able to provide a source of different kinds of cells that will be able to be used to further study the cellular differentiation processes and cell therapy.
    Keywords: Endometrial stem cells, Adipocyte, Osteoblast, Neuron, Endothelial cells}
  • هما محسنی کوچصفهانی، کاظم پریور، محمد نبیونی، سمیه ابراهیمی باروق

    سلولهای P19 جزء سلولهای کارسینومای جنینی موش هستند که می توانند تحت القاء با غلظت7- 10× 5 مولار رتینوئیک اسید به نورون تمایز یابند. این رده سلولی مدل مناسبی برای بررسی اثر عوامل شیمیایی مختلف بر روی رشد و تمایز نورونها به صورت تجربی محسوب می شود. زهر زنبور عسل ترکیبات متنوعی دارد که مهمترین آنها ملیتین، فسفولیپازA2، آپامین و هیالورونیداز است. مطالعات نشان داده است که ملیتین و فسفولیپاز A2 دو ترکیب اصلی زهر زنبور است که نقش مهمی را در تمایز نورونی در سلولهای PC12 داشته و باعث افزایش رشد به بیرون نوریت می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر توام زهر زنبور عسل و رتینوئیک اسید در القاء تمایز نورونی در رده سلولی P19 می باشد. سلولهای P19 با دانسیتهcell/ml 104×3 را در محیط کشت α-MEM حا وی سرمهای 5/2 درصدFBS و5/7 درصد CS کشت داده و در 37 درجه سانتی گراد و 5 درصدCO2 انکوبه شد. نتایج اولیه به دست آمده از بررسی های مورفولوژیکی این تجربیات نشان داد که 6 روز بعد از تیمار سلولها با رتینوئیک اسید با غلظت 7 -10×5 مولار در سلولها استطاله هایی ایجاد گردید سپس سلولها به تدریج تا روز10 فنوتیپ نورونی را به دست آوردند ودر نهایت در روزیازدهم همه سلولها دچار نکروز کامل گردیدند. سلولهای P19 که با زهر زنبور با غلظتهای μg/ml 1و3 تیمار شده بودند، در روز ششم بعد از تیماراستطاله هایی را ایجاد کردند و این سلولها کم کم ویژگی های نورونی پیدا کرده و تا روز دهم بر طول زائده ها اضافه گردید و در نهایت در روز 11 همه سلولها دچار نکروز کامل گردیدند. در سلولهایی که رتینوئیک اسید و زهر زنبور با هم اثر داده شده بودند نتایج مشابهی با آزمایشات فوق دیده شد ولی میزان تمایز نسبت به دو گروه قبلی بالاتر بود.

    کلید واژگان: سلولهایp19, نورون, تمایز سلولی, زهر زنبورعسل, رتینوئیک اسید}
    Mohseni Kouchesfahani H., Parivar K., Nabiuni M., Ebrahimi Barough S

    Mouse P19 embryonic carcinoma (EC) cells are pluripotent and can be differentiated into a population consisting largely of neurons and glia cells using a concentration of 510-7 M of retinoic acid (RA). Thus، P19 EC cells are a good model system to study events occurring during the critical phase of neuronal differentiation in vitro. Honey bee venom (BV) from consists of mellitin، phospholipase A2، apamin and several other bioactive substances. Studies have shown that mellitin and phospholipase A2، two major components of BV، play an important role in differentiation of neurons and enhance neurite outgrowth in PC12 cell line. The purpose of this experiment was to examine effects of bee venom and RA on the induction of neuronal differentiation in P19 cell line. The cells were seeded at a density of 3104 cells/ml in α-MEM containing 2. 5% FBS and 7. 5% calf serum، and incubated at 37°C in humidified atmosphere containing 5% CO2. Primary results obtained from morphological examination showed that six days after treatment with 510-7 M RA، P19 cells produced processes and gradually obtained neuronal phenotype until day 10 of culture and then all cells died on day11. P19 cells treated with 1، 3 μg/ml bee venom produced processes on day 6 and neurons appeared. Then they exceeded to total size until day 10 and produced elongated processes but all cells died on day 11. Using bee venom and RA together had the same but more pronounced differentiating results. It can be concluded that applying bee venom with RA have an additive effect on cell differentiation and proliferation.

نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال