به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "controlled release" در نشریات گروه "فنی و مهندسی"

  • افروز قاسم زاده، رعنا ایمانی*، طهورا ابراهیمی
    پوست مانعی برای ورود آلودگی ها به بدن است. بنابراین، در صورت ایجاد زخم، لازم است به ترمیم سریع آن پرداخته شود. امروزه، متداول ترین روش برای درمان زخم استفاده از زخم پوش های مهندسی شده است. این زخم پوش ها باید، با ارایه هدفمند و پیوسته ترکیبات موثر، باعث تسریع فرایند بهبود شوند. در پژوهش پیش رو، زخم پوش فیلمی برمبنای پلیمر زیستی زانتان حاوی نانوحامل نیوزومی برای رهایش موضعی عصاره جلبک اسپیرولینا تهیه شد. نانوحامل های نیوزومی حاوی عصاره اسپیرولینا با روش هیدراسیون فیلم نازک تهیه شدند. سپس، زخم پوش فیلمی، با ترکیب کردن یکنواخت زانتان، ماده نرم کننده گلیسیرین و نیوزوم های حاوی اسپیرولینا به دست آمد. برای بررسی ویژگی زخم پوش تهیه شده، آزمون های ارزیابی متفاوتی انجام شد. با توجه به بررسی های میکروسکوپ الکترونی روبشی، ریخت شناسی نیوزوم های کروی با میانگین اندازه حدود 200 نانومتر بود و درصد بارگذاری دارو درون نیوزوم ها 72 درصد به دست آمد. همچنین، 25 درصد دارو از ساختار فیلم حاوی نیوزوم طی 20 روز رهایش می یابد. به علاوه، زخم پوش حاوی نیوزوم طی 20 روز کاهش وزن 35 درصد را نشان می دهد. با انجام آزمون سمیت سلولی طی 24 ساعت مشخص شد که تا غلظت 200 میکروگرم/میلی لیتر از عصاره اسپیرولینا زنده مانی سلول ها در مقایسه با نمونه کنترل بالای 80 درصد است. درمجموع، نتایج این مطالعه نشان می دهد که حامل نیوزومی در ساختار فیلم زانتان می تواند به عنوان سامانه دارورسان موضعی مناسب برای درمان زخم استفاده شود.
    کلید واژگان: زخم پوش, صمغ زانتان, عصاره اسپیرولینا, رهایش کنترل شده, نیوزوم
    Afrouz Ghasemzadeh, Rana Imani *, Tahura Ebrahimi
    Today, the most common method for wound treatment is to use engineered wound dressings. In the present study, a film wound dressing based on xanthan biopolymer, containing niosomal nanocarrier, was prepared for the local release of spirulina algae extract. Niosomal nanocarriers containing the spirulina extract were prepared using thin film hydration method. Then, a film wound dressing was produced by uniformly combining xanthan, glycerol emollient, and niosomes containing spirulina. According to scanning electron microscopy, the morphology of the niosomes were spherical with an average size of about 200 nm, and the percentage of drug loading within the niosomes was 72%. Moreover, 25% of the drug was released from the structure of the film containing niosomes within 20 days. Additionally, the wound dressing containing niosomes exhibited a 35% weight loss within 20 days. Through cytotoxicity testing conducted within 24 hours, it was revealed that up to a concentration of 200 μg/ml of the spirulina drug, cell viability remained higher than 80% compared to the control sample. In summary, the results of this study indicate that the niosomal carrier within the xanthan film structure could serve as an effective local drug delivery system for wound treatment.
    Keywords: wound dressing, Xanthan Gum, spirulina extract, Controlled release, Niosome
  • محمد شریف پور، مهسا سادات میرعلینقی*

    اصلاح سطح گرافن اکسید (GO) با مولکول های زیستی می تواند بر محدودیت های آن از نظر زیست سازگاری، ورود به درون سلول و اثربخشی در دارورسانی غلبه کند و طیف وسیعی از کاربردهای زیست پزشکی را ممکن سازد. در این پژوهش، بیوکامپوزیت گرافن اکسید مغناطیسی عامل دارشده با آمینو اسید L-گلوتامین  (L-Gln/MGO) تهیه شد و به عنوان نانوحاملی مناسب با ظرفیت بارگیری دارو بالا و خواص آزادسازی عالی برای 5-فلویورواوراسیل (5FU)، یک داروی ضد سرطان به کار برده شد. pH  بهینه برای بیشترین میزان جذب دارو در 20 درجه سلسیوس، 4 بود. به دلیل ماهیت گرماده فرایند جذب، با افزایش دما ظرفیت جذب کاهش یافت. برخی مدل های شناخته شده، از جمله شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم و انتشار درون ذره ای، برای بررسی سینتیک جذب به کار رفتند. علاوه بر این، مدل های لانگمویر، فروندلیچ و ردلیچ-پیترسون برای مطالعه هم دماهای جذب مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که فرایند جذب پیرو مدل های هم دمای لانگمویر و سینتیک شبه مرتبه دوم است. حدود 26 درصد از 5FU در مایع شبیه سازی شده معده  (pH 2/1) در 37 درجه سلسیوس، در 30 دقیقه اول رها شد، در صورتی که 32 درصد دیگر در مایع شبیه سازی شده روده (pH 4/7)، در طول 30 ساعت بعد آزاد شد. نتایج به دست آمده می تواند برای طراحی یک سامانه بارگذاری کنترل شده و دارورسانی هدفمند 5FU  مفید باشد.

    کلید واژگان: نانوکامپوزیت, جذب سطحی, رهایش کنترل شده, دارورسانی هدفمند
    Mohammad Sharifpour, Mahsa sadat Miralinaghi *

    Surface modification with biomolecules can overcome Graphene Oxide (GO) restrictions in biocompatibility, cellular internalization, and drug delivery effectiveness, hence  suitable for a wide range of biomedical applications. In this study, a biocomposite (L-glutamine-functionalized magnetic graphene oxide (L-Gln/MGO)) was prepared and used as a suitable nanoscale carrier with high drug loading capacity and excellent release properties for 5-fuorouracil (5FU), an anticancer drug. The optimum pH for maximum drug adsorption was determined as 4 at 293 K and as the temperature increased, the adsorption capacity decreased due to the exothermic nature of the adsorption process. Some well-known models, including pseudo-first-order, pseudo-second-order, and Intraparticular Diffusion (IPD), were applied to examine the kinetics of adsorption. Additionally, the Langmuir, Freundlich, and Redlich-Peterson models were used to investigate the adsorption isotherms. The obtained results showed that the adsorption process adhered to the Langmuir isotherm and pseudo-second-order kinetic models. Nearly 26% of 5FU was released in the simulated stomach fluid at the pH of 1.2 and temperature of 37 °C in the first 30 minutes while 32% of which was released in the simulated intestinal fluid at the pH of 7.4 during the next 30 hours. The obtained results might be helpful for designing a controllable loading and targeted 5FU drug delivery system.

    Keywords: Nanocomposite, Adsorption, Controlled release, targeted drug delivery
  • سهیلا قاسمی، میلاد قزلسفلو*، عبدالحمید دهقانی
    در سال های اخیر، دارپلیمرها به عنوان دسته جدیدی از مواد پلیمری به دلیل خواص منحصر به فرد خود مخصوصا به عنوان سامانه های دارورسانی توجه زیادی را جلب کرده اند. در این فرایند، دارپلیمرها می توانند به طور مستقیم به قسمت آسیب دیده درون بدن بیمار دارورسانی کنند. دارپلیمرها را می توان به عنوان ساختارهای درشت مولکول با مزایای متعدد تعریف کرد که با توجه به ماهیت شیمیایی دارویی که باید منتقل شود، ممکن است دچار تغییراتی شوند. دلیل توجه بسیار به دارپلیمرها در دارورسانی، دارابودن خواصی چون اندازه یکنواخت، حل پذیری در آب، عملکرد سطحی اصلاح پذیر، درجه شاخه دارشدن زیاد، چندظرفیتی بودن، وزن مولکولی مشخص و حفره های داخلی دردسترس است. افزون بر این، سطح زیاد کنترل معماری شاخه ای، آن ها را به عنوان حامل های ایده آل متمایز می کند. همچنین، کاربرد دارپلیمرها در زیست پزشکی توجه بسیاری از دانشمندان را جلب کرده است. زیست پزشکی یکی از حوزه های اصلی مطالعه دارپلیمرها به دلیل ظرفیت آن ها در بهبود حل پذیری، جذب، زیست فراهمی و توزیع هدفمند و ارزشمندی آن ها در تشخیص و درمان محسوب می شود. در دهه اخیر، پژوهش های ضدنیوپلاستیک درباره دارپلیمرها به طور گسترده توسعه یافته است و چند نوع کمپلکس دارپلیمر پلی آمیدوآمین (PAMAM) و پلی پروپیلن ایمین (PPI) با داروهای دوکسوروبیسین، پاکلیتاکسل، سیس پلاتین، ملفالان و متوترکسات در مقایسه با مولکول دارو به تنهایی توسعه یافته اند.
    کلید واژگان: دارپلیمر, دارورسانی, دارپلیمر PAMAM, دارپلیمر PPI, رهایش کنترل شده
    Soheila Ghasemi, Milad Ghezelsofloo *, Abdulhamid Dehghani
    In recent years, dendrimers as a new class of polymeric materials have attracted lots of attention due to their unique properties, especially as drug delivery systems. In this process, dendrimers can deliver medicine directly to the affected part of the patient's body. Dendrimers can be defined as macromolecular structures with several advantages, which may undergo changes depending on the chemical nature of the drug to be delivered. Dendrimers can be defined as macromolecular structures with several advantages that depending on the chemical nature of the drug to be delivered, they may change. The reason for the high attention paid to dendrimers in drug delivery is that they have properties such as uniform size, water solubility, modifiable surface performance, high degree of branching, being multivalent, well-defined molecular weight, and available internal cavities. In addition, the high level of control over dendritic architecture distinguishes them as ideal carriers. Also, the use of dendrimers in biomedicine has attracted the attention of many scientists. Biomedicine is one of the main fields of study of dendrimers due to their capacity to improve solubility, uptake, bioavailability and targeted distribution, and their value in diagnosis and treatment. In the last decade, anti-neoplastic research on dendrimers has been widely developed and several types of poly amidoamine (PAMAM) and poly propylene imine (PPI) dendrimer complexes with doxorubicin, paclitaxel, cisplatin, melphalan, and methotrexate have been improved compared to the drug molecule alone.
    Keywords: dendrimer, drug delivery, PAMAM dendrimer, PPI dendrimer, controlled release
  • M.A. Salehi *, F. Kazemikia
    In this study, the control of the release of urea fertilizer from the nanofibers substrate cellulose acetate polymer was investigated to increase the release time of fertilize it placed. First, cellulose acetate solution was prepared at concentrations of 14.13 and 15% and their nanofibers were produced by electrospinning. By checking the diameter and filamentation of fibers by FESEM images; concentrations of 14 %, as optimal concentration selected. Then cellulose acetate solution of 14 percent (Weight/Volume) containing concentrations of 17, 21 and 23 percent (Weight- Weight) of urea fertilizer, Compared to the weight of cellulose acetate prepared and nanofibers of cellulose acetate solutions containing urea was produced by electrospinning. FTIR test showed that between urea and cellulose acetate has no chemical reaction and fertilizer in the substrate of nanofibers are loaded. It also showed the DSC test, which fertilizer loaded on the bed of nanofibers; increases the degradation rate of cellulose acetate nanofibers. In addition, the release rate of urea fertilizer in distilled water was monitored by using a UV-vis spectrophotometer and the results showed that the release time was increased to 15 days, which is a significant amount.
    Keywords: Electrospinning, encapsulation, Controlled release, cellulose acetate polymer, urea fertilizer
  • N. Rakhshani, N. Hassanzadeh Nemati *, A. Ramezani Saadatabadi, S.K. Sadrnezhaad
    The metal-organic frameworks (MOFs) due to their large specific surface area and high biocompatibility are suitable as carriers for drug delivery systems (DDSs). In the present study, doxorubicin (DOX) as an anticancer drug was loaded into the UiO-66-NH2 MOFs to decrease the adverse side effects of pristine DOX use and to increase its efficiency through the controlled release of DOX from MOFs. The MOFs were synthesized via microwave heating method and characterized using X-ray diffraction, scanning electron microscopy, and Brunauer-Emmett- Teller analysis. The drug loading efficiency, drug release profiles from synthesized MOFs and pharmacokinetic studies were investigated. The biocompatibility of drug-loaded-UiO-66-NH2 MOFs was also evaluated by their incubation in L929 normal fibroblast cells. The average particle sizes of UiO-66-NH2 MOFs and DOX loaded-MOFs were found to be 175 nm, and 200 nm respectively. The Brunauer-Emmett- Teller surface area of UiO-66-NH2 MOFs and DOX (100 μg mL-1) loaded-UiO-66-NH2 MOFs were estimated to be 1052 m2g-1, and 121 m2g-1, respectively. The synthesized MOFs exhibited high capability for the controlled release of DOX from MOFs as a pH sensitive carrier. The DOX release data were best described using Korsmeyer-Peppas pharmacokinetic model (R2≥0.985). The cell viability of synthesized MOFs against fibroblast normal cells was found to be higher than 90%. It could be concluded that the UiO-66-NH2 MOFs could be used as an effective pH sensitive carrier for loading anticancer drugs.
    Keywords: Metal organic framework, UiO-66-NH2, doxorubicin, Controlled release, Biocompatibility
  • E. Jooybar, T. Tajsoleiman, M. J. Abdekhodaei *
    An exact solution for the release kinetic of a solute from inside a hollow cylindrical polymeric matrix into an infinite medium has been developed, when the initial concentration of the solute (A) is greater than the solubility limit (Cs). A combination of analytical and numerical methods was used to calculate the solute concentration profile and the release rate. The model was developed for two different strategies: 1) the release medium is flowing through the hollow cylinder in which boundary layer may be neglected, 2) the release medium inside the hollow cylinder is stagnant and the boundary layer should be considered. The results indicated that the release profiles were close to the constant release rate after a typical burst release. Also, the release profile from a solid cylindrical matrix and a hollow cylinder was compared. The results indicated that the hollow cylindrical matrix is a promising carrier when zero-order release is desirable. The present model demonstrates the potential of the hollow cylindrical matrix as a suitable geometry for sustained drug delivery systems.
    Keywords: Dispersed solute, Hollow cylinder, Controlled release, exact solution, Moving boundary
  • Aliasghar Abouchenaria*, Khatereh Hardanib, Somayeh Abazaric, Fahimeh naghdid, Mehdy Ahmady Keleshterie, AtaJamavarif, Amir Modarresi Chahardehig

    The present study includes an overview of the applications of clay-based nanocomposites from the past decade to date in various fields such as pharmaceuticals, water treatment, food packaging, electricity, automotive, and especially the production of chemical fertilizers with water retention and slow release. In the agricultural area, one of the promising materials that help green chemical engineering and green chemistry is slow-release fertilizer (SRF). Clay minerals and clay nanocomposites provide cost-effective and efficient material for this purpose. In this paper, the research and development of polymer nanocomposites based on clay in recent years with the focus on their application as novel fertilizers have been reviewed. Clay minerals are promising reinforcements to manufacture high-performance, lightweight, and low-cost nanocomposites because of their abundance, layered structure, low cost, and rich intercalation chemistry.

    Keywords: Clay nanocomposites, Slow release, Controlled release, Fertilizer
  • Iran Alemzadeh *, Maryam Hajiabbas, Hadiseh Pakzad, Sahar Sajadi Dehkordi, Amin Vossoughi
    The potential utilization of encapsulation techniques in food, pharmaceutical and agricultural products preparation, presents a new alternative for complementary technologies such as targeting delivery vehicles and carriers for active food ingredients. Encapsulation could be accomplished by different techniques like: simple or complex coacervation, emulsification technique, phase separation, spray drying, spray chilling or spray cooling, extrusion coating, freeze drying, fluidized-bed coating, liposomal entrapment, centrifugal suspension separation, co-crystallization and molecular inclusion complexation. Encapsulation is a method by which one bioactive material or mixture of materials is coated by the other material. It is designed for protection, isolation, assists in the storage and controlled release. A timely and targeted release improves the effectiveness of ingredients, broadens the application and ensures optimal dosage, thereby improving cost-effectiveness process for manufacturers. This review highlights recent innovations in encapsulation and controlled release technologies. In addition, design principle of novel peppermint oil delivery systems which displays the new structured biomaterials for capsules fabrication by complex coacervation technique, besides microemulsification method for bioactive material, Lactobacillus encapsulation and targeted release studies reported.
    Keywords: Bioactive Materials, Controlled release, Encapsulation, Peppermint Oil
  • نوشین نیک نیا، رسول کدخدایی *
    سیلی مارین یک مخلوط فلانوئیدی است که اثرات ضد دیابتی آن به گستردگی مورد مطالعه قرار گرفته و به اثبات رسیده است. در این پژوهش نمونه های کرایوژل و زیروژل مخلوط کتیرا- ایزوله پروتئین آب پنیر حاوی سیلی مارین تهیه شد و ویژگی های فیزیکوشیمایی، بافتی، مکانیکی و ریزساختار آنها با آزمون های طیف سنجی مادون قرمز، جذب و دفع نیتروژن، بافت سنجی و میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این نرخ تورم این ساختار ها و نیز آهنگ رهش سیلی مارین از آنها در شرایط اسیدی و قلیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون ها حاکی از این بود که کرایوژل ها ساختاری متخلخل و شبکه ای از حفرات باز و بهم پیوسته داشتند، اما زیروژل ها بافتی بسیار فشرده و متراکم همراه با حفرات بسته و غیر مرتبط از خود نشان دادند. افزودن کتیرا به ایزوله پروتئین آب پنیر سبب بهبود خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و مورفولوژیکی ژل های خشک گردید، درحالیکه سیلی مارین موجب افزایش تخلخل و تضعیف قدرت مکانیکی و مورفولوژیکی آنها شد. بارگذاری سیلی مارین همچنین سبب کاهش نسبت تورم ساختار های خشک گردید. این تغییرات که نتیجه برهم کنش های بین ملکولی کتیرا، ایزوله پروتئین آب پنیر و سیلی مارین می باشد، با آزمون FTIR مورد تایید قرار گرفت. نتایج رهش سیلی مارین نشان داد که بخش عمده سیلی-مارین بارگذاری شده (80 درصد) در طول دوره بررسی رهش از کرایوژل آزاد شد، درحالیکه در این شرایط تنها 30 درصد از سیلی مارین بارگذاری شده از زیروژل خارج گردید. در مورد هر دو ساختار نرخ رهش در شرایط قلیایی بیشتر از شرایط اسیدی بود. نتایج مدل سازی ریاضی نشان داد که رهش سیلی مارین از کرایوژل و زیروژل های ایزوله پروتئین آب پنیر-کتیرا بر مبنای مدل کورسمیر-پپاس قابل پیش بینی است.
    کلید واژگان: کرایوژل, زیروژل, کتیرا, ایزوله پروتئین آب پنیر, سیلی مارین, رسانش
    Nushin Niknia, Rassoul Kadkhodaee *
    Silymarin (SM) is a flavonoid mixture that has been extensively studied owing to its proven anti-diabetic effects. In the present study SM-loaded gum tragacanth-whey protein isolate cryo- and xerogels were prepared and their physico-chemical, textural, mechanical and microstructural properties were analyzed by Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR), texture analyzer, N2 adsorption-desorption technique and scanning electron microscopy. Moreover, swelling rate of gels and their SM release profile were investigated in acidic and basic conditions. The results indicated that cryogels were highly porous incorporating a network of interconnected open pores. In contrary, xerogels microstructure was quite compacted with internal closed and isolated pores. The addition of gum tragacanth markedly improved physic-chemical, textural, mechanical and morphological properties of the gels, while silymarin increased porosity and weakened the mechanical strength and morphological characteristics of the gel networks. SM loading also decreased the swelling ratio of gels. These macroscopic changes were linked to molecular interactions amongst gum tragacanth, whey protein isolate and silymarin as confirmed by FTIR spectra. The results of release measurements revealed that cryogels lost 80% of their silymarin content during exposure to acidic and basic condition, but xerogels strongly retained it within their matrix and underwent only a 30% loss. Both types of gels showed the highest release rate in phosphate buffer solution compared to acidic pH. Data fitting with release kinetics models indicated that the dissolution mechanism was controlled by Korsmeyer-Peppas model.
    Keywords: Cryogel, xerogel, Gum tragacanth, Whey protein isolate, Silymarin, Controlled release
  • صادق قدیری، علی حسن زاده تبریزی *
    در این پژوهش، سنتز کلسیم منیزیم سیلیکات نانو متخلخل به منظور بهبود خواص دارورسانی و رهایش دارو انجام و مورد مطالعه قرار گرفت. این سنتز توسط پیش ماده تترااتیل اورتوسیلیکات (TEOS) و فعال کننده سطحی ستیل تری متیل آمونیوم برومید (CTAB) در محیط بازی به روش سل- ژل انجام شده است و ترکیب تولید شده در دماهای 600 و 800 درجه سانتی گراد مورد عملیات حرارتی قرار گرفت. هدف از این پژوهش بررسی اثر دمای کلسیناسیون بر پتانسیل بارگذاری و رهایش داروی ایبوپروفن توسط ترکیب تولیدی است. محصول به دست آمده توسط روش های پراش پرتو ایکس (XRD)، جذب- واجذب نیتروژن، طیف سنجی فروسرخ (FTIR)، طیف سنجی فرابنفش (UV)، میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM) و میکروسکوپی الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمون جذب- واجذب نیتروژن حاکی از مساحت سطحی در گستره 42 تا 140 مترمربع بر گرم است. رهایش دارو پس از 240 ساعت نشان داد که نمونه کلسینه شده در دمای 600 درجه سانتی گراد رهایش کندتری داشته است که دلیل آن اندازه کوچک تر حفرات و مساحت سطحی بیشتر نسبت به نمونه دیگر است. همچنین عناصر کلسیم و منیزیم باعث افزایش قابلیت بارگذاری و ایجاد بستر مناسب جهت رهایش آرام تر دارو شده است. این پژوهش نشان داد که کلسیم منیزیم سیلیکات نانو متخلخل قابلیت بارگذاری و رهایش داروی ایبوپروفن را داراست و می تواند به عنوان یک سامانه نوین دارورسانی در حوزه مهندسی بافت استخوان مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: کلسیم منیزیم سیلیکات, رهایش کنترل شده دارو, فعال کننده سطحی CTAB, دمای کلسیناسیون, ایبوپروفن
    S. Ghadiri, A. Hassanzadeh-Tabrizi *
    In this study, the synthesis of nano-porous calcium magnesium silicate was performed and studied to improve drug properties and drug release. This synthesis was carried out by using the tetraethyl ortho silicate precursor (TEOS) and the Cetyltrimethyl ammonium bromide surfactant (CTAB) in a sol-gel alkaline environment; and the product was heat treated at 600° C and 800° C temperatures. The purpose of this study is to investigate the effect of the calcination temperature on the potential for ibuprofen release by the production produced compound. The product was studied using X-ray diffraction patterns (XRD), Nitrogen adsorption / desorption, Fourier-transform infrared spectroscopy (FTIR), ultraviolet spectroscopy (UV) and Transmission electron microscopy (TEM), and field emission scanning electron microscopy (FE-SEM). The results of Nitrogen absorption-desorption assay showed a surface area of 42-140 m2 /g The drug release after 240 hours showed that the calcite sample had a lower release at 600 ° C, temperature that which was is due to the smaller size of the cavities and the more surface area, as compared tothan the other specimens. Also, calcium and magnesium elements increased the loading capacity, and createcreating a suitable substrate for for the slower drug release. Overall, This this study showed that nano-porous magnesium silicate calcium has had the ability to load and release the ibuprofen and can could be, therefore, used as a modern drug delivery system in the bone tissue engineering field.
    Keywords: Calcium magnesium silicate, Controlled release, CTAB surfactant, Calcination temperature, Ibupropen
  • بهاره شعبانپور *، بهار مهراد، پرستو پورعاشوری، سید مهدی جعفری
    در این پژوهش پایداری اکسایشی روغن ماهی ریز پوشانی شده با دیواره های مختلف (ژلاتین ماهی، کاپا کاراگینان و ترکیبی) و روش های فیزیکی و شیمیایی (کوسرواسیون، خشک کردن پاششی و انجمادی) مورد بررسی قرار گرفت. میزان رهایش پودرهای ریزپوشانی شده در شرایط آزمایشگاهی و بررسی شاخص پراکسید و آنیسیدین طی 10 روز نگهداری در شرایط تشدید شده (45 درجه سانتی گراد) ارزیابی شد. نتایج بررسی میزان حلالیت پودرهای پروتئینی و پایداری اکسایشی نشان دادند که ژلاتین ماهی بهترین ترکیب دیواره و روش کوآسرواسیون نیز مناسب ترین روش برای ریزپوشانی روغن ماهی بود. به طوری که پودرهایی با میزان حلالیت بالاتر و پراکسید و آنیسیدین کمتر طی نگهداری را تولید نماید. بیشترین و کمترین میزان ترکیب هسته رها شده در پودرهای تهیه شده با روش کوسرواسیون مشاهده گردید (16/93 و 80 درصد). دیواره ژلاتینی میزان رهایش بیشتری را در مقایسه با سایر دیواره ها در روش خشک کن پاششی و خشک کن انجمادی داشت. مقایسه سه روش تولیدی و مواد دیواره نشان داد که ترکیب دیواره و نوع روش تولیدی با تاثیر بر خواص فیزیکی، روی پایداری روغن ماهی ریزپوشانی شده موثر می باشد.
    کلید واژگان: خشک کردن انجمادی و پاششی, روغن ماهی, رهایش کنترل شده, ریزپوشانی, ژلاتین ماهی, کوآسرواسیون
    Bahare Shabanpour *, Bahar Mehard, Parastoo Pourashouri, Seyed Mahdi Jafari Jafari
    In this study the stability and release of microencapsulated fish oil prepared by different wall materials (fish gelatin, κ -carrageenan and fish gelatin+ κ carrageenan), physical and chemical methods (coacervation, spray drying and freeze drying) were examined. In-vitro controlled release of the microcapsules and peroxide (PV); ρ-Anisidine values during 10 days storage at accelerated conditions (45 °C) were investigated. The results of solubility of protein powders and oxidative stability showed that fish gelatin was the best wall material and coacervation was the best method to encapsulation of fish oil. These powders had higher solubility and lower PV, p-AV than the other treatments. The highest and lowest core releases were observed by coacervation method (93.16 and 80 %). At spray and freeze drying methods, gelatin had more release than the other wall materials. Comparison of the different methods and wall materials confirmed that combination of matrices, drying methods are effective on physical characteristics and oxidative stability of encapsulated fish oil.
    Keywords: Coacervation, Controlled release, Encapsulation, Fish oil, Fish gelatin, Spray, freeze drying
  • نادیا رحیمی تنها، مهدی نوری *
    ساختارهای نانولیفی هسته-پوسته تهیه شده از پلیمرهای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر نظیر فیبروئین ابریشم، کاربردهای بالقوه فراوانی در مهندسی بافت و دارورسانی دارند. در این بررسی، الکتروریسی هم محور فیبروئین ابریشم به عنوان جزء پوسته و ترکیب سالیسیلیک اسید و پلی وینیل الکل در هسته، برای تهیه ساختار نانولیفی هسته-پوسته انجام شد. اثر تغییرات غلظت، رسانایی الکتریکی و گرانروی محلول ها با استفاده از روش های طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، گرانروی سنجی و رسانایی سنجی محلول ها، طیف نورسنجی فرا بنفش، میکروسکوپی های الکترونی پویشی (SEM) و عبوری (TEM) بر قطر نهایی نانوالیاف هسته-پوسته تهیه شده و رفتار رهایش آن ها بررسی شد. در نهایت سعی شد تا مدل مناسبی برای رفتار رهایش سالیسیلیک اسید از این ساختار هسته-پوسته ارائه شود. نتایج نشان داد، قطر نهایی نانوالیاف هسته-پوسته به دست آمده در محدوده (22±)110nm تا nm (71±) 250 و قطر هسته آن ها 40nm تا 80nm متغیر بود. با توجه به نقش رسانا کنندگی جزء پوسته در الکتروریسی هم محور، ارتباط مستقیم بین افزایش غلظت محلول پوسته و قطر نهایی در نتایج مشاهده شد، درحالی که افزایش غلظت محلول هسته در همه شرایط اثر معناداری بر قطر الیاف الکتروریسی شده نداشت. نتایج نشان داد، غلظت محلول هسته تنها عامل تعیین کننده قطر نانوالیاف نیست و اثر اختلاف گرانروی و رسانانندگی الکتریکی محلول پوسته و هسته نیز نقش موثری بر قطر نهایی نانوالیاف دارد. مطالعه رهایش سالیسیلیک اسید نشان داد، نسبت ترکیب درصد پوسته و هسته، عامل موثری بر مقدار و سرعت رهایش از این ساختارهاست، به طوری که افزایش مقدار سالیسیلیک اسید رها شده و سرعت رهایش آن با افزایش درصد پلی وینیل الکل در ترکیب هسته مشاهده شد.
    کلید واژگان: الکتروریسی هم محور, هسته, پوسته, فیبروئین ابریشم, رهایش کنترل شده, نانوالیاف
    Nadia Rahimi Tanha, Mahdi Nouri *
    Hypothesis: Core-shell nano-fibrous structures obtained from biodegradable and biocompatible polymers such as silk fibroin (SF) have potential applications in drug delivery and tissue engineering. In this work, coaxial electrospinning of silk fibroin as shell and salicylic acid (SA)/polyvinyl alcohol (PVA) blends as core was studied to fabricate core-shell nano-fibrous structures.
    Methods
    Silk fibroin was extracted from cocoon and dissolved in formic acid. An assembled coaxial nozzle was used to fabricate core-shell nanofibers of SF as shell and PVA/salicylic acid as core components, respectively.
    Findings: Effects of variation in viscosity and electrical conductivity of the electrospinning solutions on the final nanofibers morphology, diameters and SA release behaviors were studied using Fourier transforms infrared spectroscopy (FTIR), viscometry, electrical conductometry, ultraviolet spectrophotometry, scanning electron microscopy (SEM) and transmission electron microscopy (TEM) techniques. Finally, a suitable model for release behaviors of the fabricated core-shell nanofibers was suggested. It was found that the final diameter of fabricated core-shell nanofibers varied from 110 (±22) to 250 (±71) nm and diameter of the core section varied from 40 to 80 nm. The experimental results showed that the shell solution concentration had a significant effect on the final core-shell nanofiber diameter, but increase in the core solution concentration had an insignificant effect on the final nanofibers diameter. It was concluded that the core solution concentration was not the only effective parameter in determining the final diameters of electrospun nanofibers, and the viscosities of shell and core solutions and their electrical conductivities were just as important parameters. According to the results of release profiles, the ratio of the components in core and shell was the effective parameter affecting the profiles of SA released from these structures. The higher PVA concentration in the core increased both the amount of SA and its release rate from fabricated core-shell nanofibers.
    Keywords: coaxial electrospinning, core, shell, silk fibroin, controlled release, nanofibers
  • Hassan Fathinrjadjirandehi, Maryam Adimi, Mokhtar Heydari Naqdali
    In this study, several examples of hydrogels and nanocomposite hydrogels based on PVP with different content of montmorillonite nanoclay were prepared. Then, the swelling of hydrogels and kinetics of drug delivery of hydrogel in an environment similar to the body (pH 7.4) were examined. The effect of nanoparticle different percentages on the hydrogel was clearly observed. Then kinetics of drug (Isoniazid) delivery for various samples of hydrogel with nanoparticles and without nanoparticles were obtained via Peppas and Higuchi models. The comparison of Peppas model results with experimental data showed that nanocomposite with 4% nanoclay exhibited better compliance. The morphology and microstructure of the prepared nanocomposites were studied by FT-IR, XRD and SEM.
    Keywords: Hydrogel nanocomposite, Polyvinylpyrrolidone, Swelling, Controlled Release, Isoniazid
  • معصومه نصرالله زاده، فریبا گنجی*
    برای کنترل رشد میکروب ها در مواد غذایی و افزایش عمر نگه داری و امنیت غذا، عوامل ضدمیکروب متفاوت با فرمول بندی اولیه ماده غذایی آمیخته می شود یا با روش های مختلف مثل افشاندن روی سطح غذا قرار می گیرند. افزودن مستقیم عامل ضدمیکروب به ماده غذایی در جایی مفید است که خطر رشد میکروب ها هم روی سطح و هم داخل ماده غذایی وجود دارد. اما، هنگامی که علت اصلی تخریب، رشد میکروب ها در سطح ماده غذایی است، استفاده از این روش نیازمند افزودن مقادیر زیادی افزودنی شیمیایی به ماده غذایی است. بنابراین، روش سنتی یادشده با در نظر گرفتن حداقل مقدار مجاز افزودنی های شیمیایی برای بهبود سلامتی غذا مناسب نیست. رویکرد جدید غلبه بر این محدودیت ها استفاده از فیلم های پلیمری بسته بندی حاوی ماده فعال ضدمیکروب است. بسته بندی ضدمیکروب بر مبنای رهایش تدریجی عامل ضدمیکروب موجود در پلیمر بسته بندی به سطح ماده غذایی استوار است. آزادسازی ماده ضدمیکروب باید با سرعت مناسب و معین انجام گیرد تا در طول دوره ذخیره سازی غلظت لازم را برای مقابله با ریزسازواره های مخرب در اختیار سطح ماده غذایی قرار دهد. در این مقاله، انواع بسته بندی های غذایی با خاصیت رهایش کنترل شده عامل ضدمیکروب، فیلم های پلیمری استفاده شده و مدل های ریاضی ارائه شده برای کنترل مقدار رهایش بررسی می شوند.
    کلید واژگان: بسته بندی غذایی ضدمیکروب, ترکیبات ضد میکروب, رهایش کنترل شده, فیلم پلیمری, انتقال جرم
    Masoume Nasrolahzade, Fariba Ganji*
    In order to control microbial growth in foods and improve their shelf-life and safety، the actions of different antimicrobial agents were studied by mixing them with food formulations، or they were applied onto food surface by spraying. Incorporation of antimicrobial agents directly into food is appropriate when there is a risk of microbial growth at both surface and internal parts of final food products. However، when the main cause of spoilage of food is microbial growth at its surface، the use of excessive amounts of chemical additives into food would be necessary. Thus، this traditional strategy does not fit into the current trend of food technology to develop healthier processed foods by using minimum amounts of chemical additives. The use of polymers as packaging materials containing antimicrobial agents is an alternative to overcome these limitations. Antimicrobial food packaging is based on controlled release of antimicrobial agents on packed food surfaces to maintain a predetermined concentration of the active compound for a determined period of time to reduce، inhibit or retard the growth of pathogenic microorganisms. In this article، different types of food packaging with controlled release properties of antimicrobial agents are studied and some mathematical models are presented to describe the release kinetics of active compound.
    Keywords: Antimicrobial food packaging, Antimicrobial components, Controlled release, Polymeric film, mass transfer
  • Akbar Elsagh
    In this study, Silica nanoparticles with the size of 50 to 80 nm with were synthesized using a Sol-gel method and different amounts of Lanthanum Nitrate hexahydrate formed during the reaction of the particles, was added to the material. To examine the ability of these Nanostructures in a controlled release of drug such as Lanthanide, SBF (Simulated Body Fluid) was prepared and the release of Lanthanide 10 minute intervals for 48 hours was investigated and released Lanthanide concentration was evaluated by ICP (Inductively Coupled Plasma). According to the results of ICP, loaded Lanthanide was not released from the silica network. Loaded Lanthanides in the mesoporous can be used in radiotherapy, especially in cases of liver cancer.
    Keywords: Sol, gel, Simulated Body Fluid, Controlled Release, Drug Delivery
  • بررسی ساختار، خواص حرارتی و رهایش داروی نانوساختار رسی (هیدروکسید دوگانه لایه ای) حاوی داروی ایبوپروفن
    سیده سارا شفیعی، مهران صولتی هشجین، مهرناز سالاریان
    رس های آنیونی یا هیدروکسیدهای دوگانه لایه ای دارای خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بسیار شبیه به کانی رسی هیدروتالسیت با فرمول شیمیایی Mg6Al2 (OH) 16.CO3.4H2O هستند. هیدروکسیدهای دوگانه لایه ای، موادی نانوساختار با بار مثبت هستند که می توانند با بیومولکول های دارای بار منفی مانند ویتامین ها، داروها و رشته هایDNA تشکیل نانوبیوهیبرید بدهند. در این مقاله، Mg/Al-LDH حاوی داروی ایبوپروفن با استفاده از روش های همرسوبی و تعویض آنیونی سنتز شد. ساختار LDH به وسیله روش های مشخصه یابی نظیر پراش پرتو ایکس، طیف سنجی فروسرخ، میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز حرارتی مورد بررسی قرار گرفت. نحوه رهایش دارو از این هیبرید به صورت in vitro با استفاده از دستگاه طیف سنج فرابنفش بررسی شد. با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که ترکیب شبه هیدروتالسیت سنتز شده می تواند به عنوان شبکه میزبان عمل کرده و ایبوپروفن را به عنوان مهمان در ساختار خود بپذیرد و دارو را به شکل کنترل شده و در زمان های طولانی تری آزاد کند.
    کلید واژگان: هیدروکسید دوگانه لایه ای, نانوبیوهیبرید, شبه هیدروتالسیت, رهایش کنترل شده, رس آنیونی
    Evaluation Of Structure, Thermal Property And Drug Release Of Nano-Structure Clay (Layered Double Hydroxide) Containing Ibuprofen
    Seyede Sara Shafiei, Mehran Solati Hashjin, Mehrnaz Salarian
    Layered double hydroxides (LDHs) are layered solid materials having positively charged layers. A variety of negatively charged biomolecules can be hybridized with LDHs to evolve into bio-LDH Nano hybrids, including vitamins, drugs and DNA strands as well as simple organic acids. In this research, Mg-Al-LDH containing drug was synthesized by coprecipitation and anion exchange methods. The LDH structure was characterized by X-Ray Diffraction XRD, FTIR, SEM and STA techniques. The in vitro release profile of nano hybrids was analyzed by UV spectrophotometer. It was concluded that the present biocompatible hydrotalcite-like compound can be an excellent host material for encapsulating Ibuprofen and can play a role as a delivery vehicle for a controlled release.
    Keywords: Layered Double Hydroxide, Nano Bio Hybrids, Hydrotalcite-Like, Controlled release, Anionic Clay
  • فریبا اورنگ، محمد رفیعی نیا
    میکرواسفرهای پلی یورتانی به منظور استفاده در سیستم های انتقال کنترل شده دارو، با روش تبخیر حلال و با استفاده از روغن کرچک، پلی کاپرولاکتون، هگزا متیلن دی ایزوسیانات (HMDI) و اتیلن دی آمین سنتز شدند. رفتار رهایش از میکرواسفرها با بهره گیری از رنگ برموکرسول پرپل مورد بررسی قرار گرفت. از روش های FTIR، SEM، میکروسکوپ نوری، دستگاه Dissolution و اسپکتروفتومترUV به ترتیب برای بررسی فرآیند پلیمریزاسیون، مورفولوژی سطحی، تعیین اندازه ذرات، تعیین سرعت رهایش و اندازه گیری غلظت رنگ آزاد شده استفاده گردید. نتایج بیانگر آن است که پیوندهای یورتانی در cm-1 3400-3300 و cm-1 1700-1650 تشکیل شده اند. تصاویرSEM نشان دهنده سطحی ناهموار است که نتیجه ای از فرآنید تبخیر حلال به شمار می رود. میکروذرات پلی یورتانی بر پایه روغن کرچک / HMDI دارای ابعاد بزرگتری نسبت به ذرات بر پایه پلی کاپرولاکتون / HMDI هستند و در هر دو مورد، با افزایش نسبت NCO/OH، اندازه ذرات و رهایش ماده رنگی برموکرسول پرپل افزایش می یابد.
    کلید واژگان: میکروکپسول, میکرواسفر, پلی یورتان, تبخیر حلال, رهایش کنترل شده
    Fariba Ourang, Mohammad Rafienia
    Polyurethane micro spheres have been synthesized by solvent evaporation technique with castor oil, Polycaprolacton (PCL), Hexamethylen diisocyanate (HMDI) and Ethyl diamine (ED) as carriers for controlled drug delivery systems. Release behavior of micro spheres has been investigated using Bromocresol purple die. Fourier transmission infrared (FTIR), Scanning Electron Microscope (SEM), Optical microscope, dissolution instrument and UV spectrophotometer were used to investigate the polymerization process, surface morphology, particle size, rate of release and calibration curve respectively. Results showed that urethane bonds were formed at 3300-3400cm-1 and 1650-1700 cm-1. SEM micrographs showed surface irregularities as a result of solvent evaporation. Particle sizes were higher for castor oil/HMDI rather than PCL/HMDI microbe ads and in both cases, particle size and Bromocresol purple die release increased with rising NCO/OH ratio.
    Keywords: Microencapsulation, Microsphere, polyurethane, Solvent Evaporation, Controlled release
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال