به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "persian gum" در نشریات گروه "عمران"

تکرار جستجوی کلیدواژه «persian gum» در نشریات گروه «فنی و مهندسی»
جستجوی persian gum در مقالات مجلات علمی
  • محمدمیلاد شیرازی نژاد، محمدرضا خانمحمدی*، حمید هاشم الحسینی
    ارزیابی رفتار مکانیکی سطح تماس خاک-سازه به عنوان یک عامل موثر بر عملکرد مقاومتی و تغییر شکل سازه، مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. با توجه به تاثیر برهم کنش سازه و لایه ی خاک اطراف آن بر ظرفیت باربری خاک ، مطالعه ی شرایط فیزیکی ناحیه فوق امری مهم می باشد. در این پژوهش با در نظر گرفتن مدت زمان عمل آوری، اثر استفاده از صمغ فارسی و میزان زبری فولاد در رفتار سطح تماس خاک- سازه به وسیله دستگاه برش مستقیم بزرگ مقیاس مورد بررسی قرار گرفته است. صمغ مصرفی در سه میزان 3/0، 6/0 و 9/0 درصد بر روی سه سطح صیقلی، زبر و پوشیده شده با ژیوتکستایل استفاده شد. بر اساس نتایج با تزریق صمغ فارسی به سطح تماس خاک-شمع، چسبندگی بین خاک و سطح تماس تا حدود 20 برابر و زاویه اصطکاک داخلی به میزان یک درجه افزایش می یابد. نرخ افزایش پارامترهای مقاومتی با زیاد شدن مدت زمان عمل آوری کاهش می یابد.
    کلید واژگان: سطح تماس خاک-سازه, صمغ فارسی, مدت زمان عمل آوری, زبری سطح, آزمایش برش مستقیم بزرگ مقیاس
    Mohammad Milad Shirazi Nejad, Mohammadreza Khanmohammadi *, Hamid Hashemolhosseini
    Evaluation of mechanical behavior of the soil-structure interface has been the focus of many researchers as an effective factor on the strength performance and deformation of the structure. Since the interaction of the structure and the soils around it will have a great impact on the soil bearing capacity, it is important to study the physical conditions. In this study, taking into account the curing time, effect of using Persian gum and the roughness of the steel on the behavior of the soil-structure interface using large-scale direct shear test have been investigated. The Persian gum was used in three amounts of 0.3, 0.6 and 0.9% on three smooth, rough and geotextile covered surfaces. Based on the results, by injecting Persian gum into the soil-candle interface, the adhesion between soil and contact surface increases by about 20 times and the internal friction angle increases by one degree. The rate of increase of strength parameters decreases with increasing curing time.
    Keywords: Soil-structure interface, Persian gum, Curing Time, roughness, large-scale direct shear test
  • مسعود محسنی نیا، حسین صالح زاده*، سعید رحمتی سردشت

    محدودیت‏های نظیر تغییر اسیدیته خاک و نگرانی‏های زیست‏محیطی ناشی از استفاده از مواد سنتی تثبیت‏کننده خاک همچون سیمان، بررسی استفاده از مواد دوست‏دار محیط‎زیست و ارزان با خطرات ثانویه کمتر همچون بایوپلیمرها را توجیه‏پذیر ساخته است. در این مطالعه به بررسی اثر افزودن صمغ فارسی و کلرید کلسیم به دو خاک ماسه‏ای سیلیکاته فیروزکوه و کربناته هرمز پرداخته شده است. بدین منظور توسط آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده پارامترهای اولیه همچون درصد وزنی صمغ فارسی، مولاریته کلرید کلسیم مورد ارزیابی و درصدهای بهینه مواد افزودنی شناسایی گردید. سپس تاثیر پارامترهای محل و مدت گیرش و چرخه‎ های متوالی خیس و خشک بر روی مقاومت فشاری و دوام نمونه ‏های بهسازی‎ شده بهینه صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که مقاومت فشاری ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با درصد بهینه صمغ فارسی (5/2 و 3 درصد) به ترتیب تا 75/2 و 3 مگاپاسکال پس از گیرش 28 روزه در گرمکن 40 درجه افزایش پیدا می‏کند. در شرایط خشک، ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با صمغ فارسی و کلرید کلسیم در درصد بهینه (5/1% صمغ و 3 مولار برای فیروزکوه و 5/2% و 2 مولار برای هرمز)، مقاومت 28 روزه به ترتیب 2/6 و1/5 مگاپاسکال کسب می‏کنند که نسبت به نمونه بهسازی‎شده با صمغ فارسی، 125% و70% افزایش داشته است. صمغ فارسی دوام قابل قبولی در برابر چرخه‏ های متوالی خیس و خشک از خود نشان داده به طوری که مقاومت فشاری تک‏محوری خشک و خیس (پس از غرقاب شدن در آب) ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی ‎شده با صمغ فارسی، ابتدا به ترتیب 2200 و 200، 2250 و 240 بوده که پس از 10 چرخه متوالی خیس و خشک به مقادیر به ترتیب 750 و 110، 600 و 80 کیلوپاسکال میل کرده و این مقاومت را در چرخه‏ های بعدی حفظ خواهد کرد.

    کلید واژگان: بهسازی خاک&rlm, ماسه فیروزکوه, ماسه هرمز, صمغ فارسی, بایوپلیمر
    Masoud Mohseninia, Hossein Salehzadeh *, Saeed Rahmati Sardasht

    The constraints such as altering soil acidity and environmental concerns stemming from the use of traditional soil stabilizers like cement have justified the exploration of environmentally friendly, cost-effective materials with fewer secondary risks, such as biopolymers. This study focuses on examining the effect of adding Persian gum and calcium chloride to two types of soils, silicate sand from Firoozkooh and carbonate sand from Hormuz. For this purpose, initial parameters such as the weight percentage of Persian gum and the molarity of calcium chloride were evaluated through an unconfined compressive strength test, identifying optimal additive percentages. Then, the impact of factors such as curing time, curing place, and wetting-drying cycles on the compressive strength and durability of the optimized treated specimens was investigated. The results of this research indicate that the compressive strength of Persian gum-treated Firoozkooh and Hormuz sands increases up to 2.75 and 3 MPa, respectively, after a 28-day curing period at 40°C with the optimal Persian gum percentage (2.5% and 3%). Under dry conditions, Persian gum and calcium chloride-treated Firoozkooh and Hormuz sands at the optimal percentage (1.5% Persian gum and 3 molar calcium chloride for Firoozkooh sand and 2.5% Persian gum and 2 molar calcium chloride for Hormuz sand) achieve compressive strengths of 6.2 and 5.1 MPa, respectively, after 28 days, representing a 125% and 70% improvement compared to specimens treated with Persian gum. Persian gum exhibits acceptable durability against wetting and drying cycles, demonstrating initial dry and wet uniaxial compressive strengths (after immersion in water) for Firoozkooh and Hormuz sands treated with Persian gum, which were initially 2200 and 200, 2250 and 240 kPa, respectively. After undergoing 10 wetting and drying cycles, these strengths decreased to 750 and 110, 600 and 80 kPa, respectively, and will maintain this resistance in subsequent cycles.

    Keywords: Soil improvement, Firoozkooh sand, Hormoz sand, Biopolymer, Persian gum
  • مسعود محسنی نیا، حسین صالح زاده*
    مقاومت کششی مناسب یکی از پارامتر های مهم در خاک های معرض تنش کششی به شمار می‏آید. در سالیان اخیر برای کنترل ترک و افزایش قابلیت کششی خاک از مواد بایوپلیمری استفاده وسیعی صورت گرفته است. در این مطالعه آزمایشگاهی قابلیت کششی ماسه بهسازی‏شده با صمغ فارسی مورد بررسی قرار گرفته‏است. بدین منظور تاثیر پارامتر های تراکم اولیه خاک، شیوه اختلاط مواد با یکدیگر، دما و رطوبت محل گیرش و زمان گیرش بر مقاومت کششی نمونه‏های بهسازی‏شده توسط آزمایش کشش غیر‏مستقیم ارزیابی گردید. پس از بررسی نتایج مشخص گردید که اضافه کردن محلول یکنواخت صمغ-آب (شامل 2% وزنی صمغ و 16% وزنی آب نسبت به وزن خاک خشک) به خاک خشک بهترین شیوه اختلاطی و تراکم اولیه نسبی 50% برای خاک، تراکم بهینه برای کسب بیشترین مقاومت کششی بوده است. همچنین ارتباط مستقیمی بین افزایش دما و کاهش رطوبت با افزایش مقاومت کششی برقرار است به طوری که با افزایش دمای محل گیرش از 25 درجه در اتاق به 50 درجه در گرمکن و کاهش رطوبت نسبی محیط گیرش از هفتاد به پانزده و سپس به صفر درصد، مقاومت کششی حداکثر به ترتیب از 154 به 270 و 442 کیلوپاسکال افزایش پیدا می‏کند.
    کلید واژگان: مقاومت کششی, ماسه فیروزکوه, بهسازی خاک, بایوپلیمر, صمغ فارسی
    Masoud Mohseninia, Hossein Salehzadeh *
    Suitable tensile strength is one of the important parameters in soils subjected to tensile stress. In recent years, biopolymer materials have been widely used to control cracking and increase the tensile strength of soil. In this laboratory study, the tensile strength of sand treated with Persian gum was investigated. For this purpose, the effect of parameters of initial relative dry density of soil, materials mixing method, temperature and humidity of curing place and curing time on the tensile strength of treated samples was evaluated by indirect tensile test. After examining the results, it was found that adding a uniform gum-water solution (including 2% gum and 16% water related to the weight of dry soil) to the dry soil was the best mixing method and the initial relative density of 50% for the soil was the optimal density to obtain the highest tensile strength. Also, there is a direct relationship between the increase in temperature and the decrease in humidity with the increase in tensile strength, so that when the temperature increases from 25 degrees in the room to 50 degrees in an oven and the relative curing humidity environment decreases from seventy to fifteen and then to zero percent, the maximum tensile strength of treated samples increases from 154 to 270 and 442 kPa respectively.
    Keywords: tensile strength, Firoozkooh sand, Soil improvement, Biopolymer, Persian gum
  • مسعود محسنی نیا، حسین صالح زاده*

    روش‏ های بهسازی متعددی برای بهبود مشخصات مکانیکی و فیزیکی خاک برای احداث سازه و مانند آن پیشنهاد شده ‏است. یکی از روش های بهسازی، استفاده از عناصر دوست دار محیط زیست مانند صمغ گیاهی فارسی به عنوان یک بایوپلیمرجدید هیدروکرولیدی تجدید‏پذیر است. در این راستا، در پژوهش آزمایشگاهی حاضر تاثیر اضافه کردن این صمغ به ماسه فیروزکوه 161 مورد بررسی قرار گرفت. مخلوط آب - صمغ فارسی در درصدهای مختلفی نسبت به وزن خاک خشک اضافه شد و نمونه ‏های ساخته شده تحت آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده قرار گرفت تا حالت های بهینه ترکیب شناسایی شود. علاوه بر متغیر بودن درصد های وزنی آب و صمغ اضافه شده به خاک، اثر مقدار وزنی خاک، اثر دمای گیرش (دمای اتاقک-گرمکن)، اثر مدت گیرش (7 تا 56 روز) بررسی شدند. برای تفسیر اثر افزودن صمغ فارسی، چندین آزمایش میکروسکوپ الکترونی روبشی برروی نمونه های خشک منتخب انجام گردید. نتایج به وضوح افزایش مقاومت فشاری محدود نشده نمونه های بهسازی‏ شده با صمغ فارسی تا 4 مگاپاسکال ناشی از وجود گروه‏ های فراوان کربوکسیل و هیدروکسیل در صمغ را نشان می دهد. نمونه های عمل‏ آوری شده در دمای اتاق با رطوبت نسبی 15% به دلیل خاصیت آب دوستی صمغ گیاهی و افزایش انعطاف پذیری پیوند های ایجاد شده، مقاومت کمتری نسبت به نمونه های مشابه عمل آوری شده در گرمکن را تجربه کردند.

    کلید واژگان: بهسازی خاک ماسه ای, صمغ فارسی, بهسازی خاک, آزمایش مقاومت فشاری تک محوری, ماسه سیمانی&rlm, شده
    Masoud Mohseninia, Hosein Salehzadeh *

    Various improvement methods have been proposed to improve the mechanical and physical characteristics of soil for the construction and the other similar matters. One of the improvement methods is using of the environmentally-friendly elements such as Persian herbal gum as a renewable hydrocolloid biopolymer. Regarding this, in the present laboratory study, the effect of adding this gum to the Firouzkooh sand (No 161) was investigated. Persian gum-water mixture was added in different percentages relative to the weight of dry soil, and the created samples were subjected to unconfined compressive strength test to identify the optimal conditions of the composition. In spite of the variability of the weight percentages of water and gum added to the soil, the effect of the weight of the soil, curing temperature (room or oven temperature), and curing time (7 to 56 days) were investigated. To interpret the effect of Persian gum addition, several scanning electron microscope tests were performed on selected dry samples. The results clearly revealed an increase in the unconfined compressive strength of the samples improved with Persian gum up to 4 MPa due to the presence of many carboxyl and hydroxyl groups in the gum. Samples cured at room temperature with relative humidity of 15% displayed lower unconfined compressive strength than similar samples cured in an oven temperature due to the hydrophilic properties of herbal gum and increased flexibility of the created bonds.

    Keywords: Sandy soil improvement, Persian gum, Firouzkooh sand, uniaxial compressive strength, Bio-cemented sand
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال