جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بهبود مدل اجزاء محدود » در نشریات گروه « مکانیک »

امروزه بدلیل پیچیده شدن طراحی ها، بررسی رفتار سازه های دینامیکی بکمک اجزاء محدود بسیار مورد توجه قرار گرفته است و با ظهور کامپیوتر های قدرتمند استفاده از این روش ها توسط طراحان با شتاب بیشتری صورت می گیرد. روش دیگر دستیابی به یک مدل دینامیکی برای سازه های مکانیکی، ساختن مدل آزمایشگاهی برای سازه با انجام تستهای ارتعاشی و تحلیل داده های اندازه گیری شده می باشد. به این فرایند در اصطلاح تست مودال  (Modal Testing) می گویند که در طی سه دهه گذشته در تیوری و عمل توسعه بسیاری یافته است. یکی از مهمترین کاربردهای تست مودال، بهبود مدلهای عددی سیستم های دینامیکی با مقایسه پارامترهای مودال حاصل از نتایج تست مودال و مدلهای عددی می باشد. پس از بهبود مدل عددی، می توان با اطمینان از آن در تحلیل های بعدی مانند پیش بینی پاسخ به یک نیروی وارده بر سازه، کوپلینگ سازه ها، تحلیل تنش و غیره استفاده کرد. در این مقاله مزایا، معایب و محدودیتهای یکی از روش های امروزی بهبود مدل دینامیکی سازه ها بنام روش تابع پاسخ (Response Function Method) مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برای درک بهتر روش یک مدل 5 درجه آزادی جرم و فنر توسط نرم افزار MATLAB مدل گردیده است.