جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Resilience » در نشریات گروه « مهندسی آب »
تکرار جستجوی کلیدواژه «Resilience» در نشریات گروه «فنی و مهندسی»-
استان گلستان سالانه شاهد سیل های کوچک و بزرگ متنوعی است. بخصوص در مجموعه سیل های اواخر سال 1397 و اوایل سال 1398 خسارات گسترده ای به سکنه و زیرساخت های این استان وارد شد. این مقاله به مساله سیل استان گلستان از منظر حکمرانی نگاه می کند و درصدد پاسخگویی به این سوال است که با انجام چه اقدامات و برنامه هایی می توان تلفات جانی و خسارات مالی ناشی از سیل را در آن کاهش داد. روش مورد استفاده در تحقیق حاضر مبتنی بر تحلیل محتوای کیفی بر اساس چهار مولفه تاب آوری، کارایی، اثربخشی و مشروعیت و معیارهای مرتبط با هر یک از مولفه ها است. وضعیت حکمرانی ریسک سیل در استان گلستان در سیل های 1398-1397 با استفاده از چهار مولفه مورد اشاره در سطح متوسط (امتیاز 2/4 از 5) ارزیابی شد. به طوری که سه مولفه تاب آوری، اثربخشی و مشروعیت در سطح متوسط (امتیاز 3 از 5) و صرفا مولفه کارایی در سطح نسبتا بد (امتیاز 1/3 از 5) ارزیابی گردید. معیارهای پاسخگویی و عدالت رویه ای، دسترسی به اطلاعات و شفافیت و همچنین میزان تلفات جانی عملکرد نسبتا خوبی (امتیاز 4 از 5) داشتند. در حالی که معیارهای فناوری، کارایی مالی و خسارات وارده عملکرد نسبتا نامناسبی (امتیاز 1 از 5) را کسب کردند. بر طبق یافته های تحقیق حاضر برای ارتقای وضعیت حکمرانی ریسک سیل استان گلستان باید به ترتیب بر مولفه کارایی، اثربخشی، تاب آوری و مشروعیت توجه بیشتری مبذول شود.کلید واژگان: مدیریت ریسک سیل, تاب آوری, مشروعیت, کارایی, اثربخشی}Each year, Golestan Province faces damaging floods. Particularly, the province was severely impacted by the 2019 flood events. Therefore, within the context of flood governance, this paper seeks answer to the question of what measures and programs can be adopted to reduce casualties and financial losses caused by floods in Golestan province. The method used is based on the qualitative content analysis considering four components including resilience, efficiency, effectiveness, and legitimacy and the criteria related to each of the components. Through assessing the four components, the overall status of the flood risk governance in the 2019 flood events is categorized as medium (2.4 from 5). The three components of resilience, effectiveness, and legitimacy were assessed as medium, while the component of efficiency was categorized as relatively inappropriate. The criteria of accountability and procedural justice, access to information and transparency, as well as the rate of casualties showed relatively good performance (4 of 5). While the criteria of technology, financial efficiency, and damages had relatively poor status (1 of 5). Based on the findings of this research, to improve the flood risk governance in Golestan Province the components of efficiency, effectiveness, resilience, and legitimacy need more attention, respectively.Keywords: Flood Risk Management, Resilience, legitimacy, Efficiency, effectiveness}
-
مدیریت سیستم های آبی در محیطی پویا و دارای عدم قطعیت بالا به امری چالش برانگیز تبدیل شده است. عدم قطعیت های متعدد این سیستم ها، سیاست گذاری، مدیریت و برنامه ریزی صحیح آن ها را به امری دشوار تبدیل کرده است. رویکردهای فنی به تنهایی توانایی لحاظ کردن عدم قطعیت های عمیق در مدیریت سیستم های آبی را دارا نیستند. عدم قطعیت عمیق، به سادگی قابل مرتفع کردن نیست؛ زیرا مربوط به سطوح بالای حکمرانی و سیاست گذاری است و به عبارت دیگر افراد مسیول، اجماع نظری کمی بر روی مولفه های مختلف سیستم دارند. بر این اساس در مدیریت سیستم های آبی ضروری است رویکردی اتخاذ شود که توانایی درنظر گرفتن عدم قطعیت های مختلف را داشته باشد. هدف از این مقاله، تبیین و تحلیل چهار رویکرد تاب آوری، استواری، انعطاف پذیری و سازگاری در مواجهه و مدیریت عدم قطعیت های عمیق و بررسی کاربرد آن ها در سیستم های درهم تنیده آبی است. دراین مقاله با استفاده از روش توصیفی- تطبیقی و با جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای به گردآوری ویژگی های رویکردهای مذکور و مقایسه آن ها با یکدیگر پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن بود که رویکرد سازگاری در مقایسه با سایر رویکرد ها، توانایی مناسب تری برای استفاده در حکمرانی و مدیریت سیستم های آبی با هدف تطبیق یافتن خودجوش با تغییرات و همچنین توانایی حفظ مسیر اصلی سیستم را دارا است. همچنین، باید به این نکته توجه داشت که نتایج کسب شده به معنای این نیست که سایر رویکردها در مدیریت سیستم های آبی کارآیی ندارند. سایر رویکردها نیز با توجه به ویژگی های ذاتی آن ها می توانند در مدیریت بخش های مختلف سیستم های آبی بکار گرفته شوند.کلید واژگان: عدم قطعیت, تاب آوری, استواری, انعطاف پذیری, سازگاری}Managing water systems in a dynamic and highly uncertain environment has become a challenge. Multiple uncertainties have made the management of these systems a relatively difficult task. Technical approaches on their own, do not have the ability to address deep uncertainties in the management of water systems. Deep uncertainty cannot be easily remedied because it is related to high levels of governance and policy-making. In other words, decision makers have little theoretical consensus on the various components of the system. This reveals the necessity of adopting approaches which are capable of taking various types of uncertainties. The purpose of this paper is to explain and analyze the four approaches of resilience, robustness, flexibility, and adaptation in dealing with and managing deep uncertainties and to investigate their application in coupled human-natural water systems. In this article, using the descriptive-comparative method and literature review, the characteristics of the mentioned approaches have been collected and compared with each other. Finally, it was concluded that the adaptation approach, compared to other approaches, has a better ability to be used in water systems governance and management. This does not mean that other approaches are not effective in the management of such systems and, due to their inherent attributes, they can be used in the management of various parts of water systems.Keywords: Uncertainty, Resilience, robustness, flexibility, adaptation}
-
یکی از ابعاد معیشت پایدار بخصوص در جوامع روستایی توجه به اقتصاد کشاورزی و میزان درآمد ناشی از تولیدات کشاورزی می باشد. در تحقیق حاضر به منظور ارزیابی اثرات خشکسالی بر جوامع کشاورزی و روستایی، شاخص خشکسالی اقتصادی- اجتماعی روستایی معرفی گردیده است. این شاخص برای درنظر گرفتن شرایط اقتصادی و اجتماعی جوامع در مواجهه با خشکسالی از درآمد حاصل از سطوح زیر کشت، هزینه خانوار و توانایی مالی مقابله با تبعات خشکسالی استفاده می نماید. با توجه به اهمیت حوضه ی زاینده رود به عنوان یکی از حوضه های پر تنش، مناطق این حوضه در دو استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری به عنوان محدوده ی مورد مطالعه انتخاب گردیده اند. دوره ی مطالعاتی شامل 29 سال از سال آبی 69-1368 تا 96-1395 است. طبقه بندی شاخص خشکسالی اقتصادی - اجتماعی با الگوریتم شکست طبیعی جنکز انجام و منطقه بر اساس انعطاف پذیری و توانایی مقابله با عوارض خشکسالی از منظر تاثیر بر درآمد خانوار به زون های بحران کم تا شدید تقسیم شد. نتایج نشان می دهد مناطق فلاورجان، خمینی شهر، اصفهان و نجف آباد به ترتیب 18، 15، 12 و 8 سال در بحرانی ترین شرایط در بین مناطق نه گانه حوضه ی زاینده رود قرار داشته اند. حداکثر شدت خشکسالی اقتصادی- اجتماعی روستایی در مناطق خمینی شهر و فلاورجان به ترتیب با 77/6 و 37/6 واحد بدست آمد. نتایج کاربرد این شاخص تطابق خوبی با یافته های میدانی داشت و آن را شاخص مناسبی برای ارزیابی خشکسالی اقتصادی- اجتماعی معرفی می نماید.
کلید واژگان: خشکسالی اقتصادی- اجتماعی روستایی, معیشت کشاورزی, آسیب پذیری, تاب آوری, بحران}One of the dimensions of sustainable livelihood, especially in rural communities, is to pay attention to the agricultural economy and the amount of income from agricultural products. In the present study, to evaluate the effects of drought on agricultural and rural communities, the Rural Socio-Economic Drought Index has been introduced. The index uses income from cultivated areas, household costs, and the financial ability to deal with the consequences of drought to take into account the Socio-economic conditions of communities in the face of drought. Due to the importance of the Zayandehroud basin as one of the most stressful basins, Isfahan and Chaharmahal and Bakhtiari provinces have been selected as the study area. The course of study includes 29 years from 1989-90 to 2016-17. The classification of the Rural Socio-Economic Drought Index was performed by the Jenks natural failure algorithm, and the result was zoning of the region into low to severe crisis based on flexibility and ability to cope with the effects of drought in terms of impact on household income. The results show that Falavarjan, Khomeini Shahr, Isfahan, and Najafabad regions have been in the most critical situation among the 9 regions of the Zayandehrood basin for 18, 15, 12, and 8 years, respectively. The maximum intensity of rural socio-economic drought in Khomeini Shahr and Falavarjan regions was 6.77 and 6.37 units, respectively. The results of the application of this index were in good agreement with the field findings and it is a suitable indicator for assessing socio-economic drought.
Keywords: Rural Socio-Economic Drought, Agricultural livelihoods, vulnerability, Resilience, Crisis} -
با وجود پیشرفت های قابل توجه در زمینه مدیریت پایدار سیستم های زهکشی رواناب شهری (UDSs) ، این قبیل زیرساخت ها در معرض تهدید روزافزون محرک های غیر قطعی تغییرات آینده قرار دارند. کمی سازی بازگشت پذیری، گامی مهم در راستای افزایش بلندمدت پایداری مناطق شهری تحت پوشش سیستم های زهکشی رواناب است. در پژوهش حاضر از طریق ترکیب عملکرد هیدرولیکی شبکه زهکشی رواناب سطحی با تابع عملکرد سیستم، به کمی سازی بازگشت پذیری این شبکه ها در مقابله با سیل پرداخته شد. به این منظور پس از تعیین مقادیر بارش، حدی برای دوره بازگشت های مختلف، شبیه سازی هیدرولوژیکی و هیدرودینامیکی سیستم جمع آوری آب های سطحی حوضه سیل برگردان غرب در تهران با دو سناریوی وجود و عدم وجود بهترین اقدامات مدیریتی (BMP) صورت گرفت. سپس این روش برای یکی از گره های سیلابی شبکه به کار گرفته شد و میزان عملکرد و بازگشت پذیری سیستم در این گره انتخابی تحت بارش های حدی با دوره بازگشت های مختلف برآورد شد. نتایج نشان داد که با اضافه نمودن یک جوی باغچه به سیستم زهکشی شهری، مدت سیل گرفتگی در گره منتخب شبکه و حجم آبگرفتگی به ترتیب تا میزان 15 و 47 درصد کاهش یافته و بازگشت پذیری نسبت به سیل از 37/0 درصد تا 89/5 درصد افزایش می یابد. بنابراین وجود راهکارهای توسعه کم اثر (LID) همراه شبکه سنتی زهکشی شهری می تواند در افزایش پایداری سیستم موثر باشد.کلید واژگان: بازگشت پذیری, تابع عملکرد, سیستم زهکشی شهری, راهکارهای مدیریتی}Sustainable management of Urban Drainage Systems (UDSs) is challenging since the hydraulic characteristics and pollutants discharged into catchment areas are constantly changing. Quantifying the resilience of UDSs is a crucial step towards long-term and sustainable management of these chatments in urban areas. This study was performed to evaluate the resilience of UDSs against flooding through combining hydraulic performance of stormwater drainage network with the system performance function. To conduct this performance evaluation extreme rainfall intensity values for different return year periods ranging from 2 to 100 years were used for catchment drained into the West Flood-Diversion (WFD) system in Tehran. Both hydraulic and hydrodynamic simulations were performed for these stormwater drainage system under two scenarios: with and without BMPs. To further evaluate the systems performance and resilience, additional simulation analysis was performed using one specific flooded node under extreme rainfalls with different return periods. The results showed that adding a vegetative swale to the drainage system would decrease the nodal flooding duration and the flood volume up to 15% and 47%, respectively. The results also shown that the resilience against flooding will increase from about 0.4% up to 6% under the above-mentioned conditions. From the results of this study, we can conclude that employing some types of BMP along with the existence low-impact development measures within the traditional urban drainage areas may be sufficient to increase the system resilience and sustainable control of flooding.Keywords: Resilience, Performance Function, Urban Drainage System (UDS), Management Practices}
-
مقاله حاضر ضمن تبیین لزوم بازنگری در روش های موجود جهت تخمین معیارهای عملکرد سیستم‍های منابع آب شامل اطمینانپذیری، برگشت‍پذیری و آسیب‍پذیری، روشی جدید جهت مرتفع‍کردن معایب و اشکالات روش های کمی کردن این معیارها در روش های کلاسیک ارائه می‍دهد. اطمینانپذیری، برگشت‍پذیری و آسیب‍پذیری معیارهای بسیار پرکاربردی در ارزیابی عملکرد سیستم‍های منابع آب میباشند که در سه دهه اخیر در بسیاری تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته‍اند. مطالعه حاضر نشان می‍دهد که روش های متداول جهت کمی‍کردن این معیارها، در مقادیر حدی (آستانه) از مقادیر مطلوب پارامتر مورد مطالعه مانند تامین نیاز آبی، دارای عملکرد غیرقابل اعتماد و غیر قابل درکی نسبت به واقعیت موجود هستند. این نقطه ضعف در روش های قبلی با استفاده از یک مثال ساده تئوریک نشان داده شدهاست که بیان می‍کند این نقطه ضعف می‍تواند موجب تغییر مقادیر قابل درک از اطمینانپذیری، برگشت‍پذیری و آسیب‍پذیری در ارزیابی عملکرد سیستم‍های منابع آب شود؛ همچنین تخمین نادرست این معیارها باعث محاسبه نادرست و غیرقابل قبول شاخص پایداری برای یک سیستم منابع آب می‍شود. مطالعه حاضر روشی را جهت بهبود تخمین سه معیار عملکرد مذکور برای ارزیابی عملکرد سیستم‍های منابع آب توسعه می دهد. روابط جدید با استفاده از مفهوم توابع عضویت در تئوری فازی و برپایه روابط قبلی جهت بهبود عملکرد معیارها توسعه داده شدهاست. حوضه آبریز زاینده‍رود به عنوان مطالعه موردی این تحقیق جهت مقایسه و بررسی نتایج روش جدید نسبت به روش های قبلی مورد استفاده قرار گرفته‍است. مقایسه نتایج روش فازی و روش های کلاسیک و جمع‍بندی آنها به وسیله شاخص پایداری نشان می‍دهد که روش ارائه‍شده در تحقیق حاضر ضمن رفع اشکال روش های قبلی، در ارزیابی عملکرد بسیار موثر و کارآمد می‍باشد.کلید واژگان: ارزیابی عملکرد سیستم های منابع آب, اطمینانپذیری, برگشت پذیری, آسیب پذیری, شاخص پایداری, تکنیک فازی}This study highlights the need to improve the estimation of the water resources performance criteria such as reliability, resilience and vulnerability (RRV) regarding common approaches. The study also proposes a new technique to obviate disadvantages of common (classic) approaches. RRV criteria are very useful for evaluating performance of water resources system which are used in many researches in the last three decades. This study explains that common approaches of quantifying these estimators have unreliable performance in thresholds of desired values of parameters under investigation such as water supply. This weak point in previous approaches has been shown by an evident example, demonstrating that this problem could change exact values of reliability, resilience and vulnerability in evaluating the water resource system performance. This would also lead to incredible inaccuracy in evaluating the sustainability index of a water system. This study developed an approach to improve PRV performance criteria for water resource systems performance evaluation. The new relations are based on previous formulas with improvements in their structures using the concept of membership functions in fuzzy theory. The Zayandehrud basin has been used as a case study to compare and assess the new and previous approaches. Comparison of the results of the new proposed approach with those of the common approaches to estimate performance criteria as well as their summaries by sustainability index showed that the new approach is very effective and practical meanwhile eliminating disadvantages of common approachKeywords: Water Resource System Performance Evaluation, Reliability, Resilience, Vulnerability, Sustainability Index, Fuzzy Technique}
-
دشت سیستان واقع در حوضه آبریز رودخانه هیرمند به عنوان تنها منبع آب موثر در این دشت، از وابسته ترین نواحی کشور به منابع آب های مرزی است. علی رغم مطالعات انجام شده به منظور تقویت مدیریت منابع آب در این محدوده، بخصوص با رویکرد تامین آب، مشاهدات حاکی از ناپایداری این ناحیه و آسیب پذیری شدید در اثر نوسانات آورد رودخانه هیرمند است. به منظور تحلیل آسیب پذیری دشت سیستان به کاهش منابع آب، مقاله پیش رو چارچوب آسیب پذیری فوزل را به کار می گیرد. بر اساس چارچوب مزبور ابتدا مشخصه های نگرانی باید مشخص شوند. بدین ترتیب متغیرهای سرانه تولید ناخالص داخلی دشت سیستان و جمعیت ساکن در آن را معرف مولفه اقتصادی- اجتماعی و حجم آب تالاب هامون را به عنوان مولفه بیوفیزیکی سیستم آسیب پذیر در نظر می گیرد. سپس به منظور کاهش آسیب پذیری سیستم تحت مطالعه، رویکرد برگشت پذیری گذار را، که با تغییرات خودسازمان یافته دشت سیستان قابل انطباق است، پیشنهاد می دهد. این ناحیه به سوی افزایش سازگاری در برابر کاهش منابع آب از طریق کاهش فعالیت کشاورزی و جایگزینی آن با مشاغل کمتر وابسته به آب ولی در عین حال سازگار با ملاحظات امنیتی، در حال حرکت است. در این راستا، و به دنبال برگرداندن سطح رفاه اقتصادی به دشت سیستان در شرایط کم آبی، تحقیق پیش رو به دنبال آنست که چگونه می توان ساختار اقتصاد محلی را به گونه ای تغییرداد که سطح رفاه به وضعیت پرآبی برگردد. بدین ترتیب با اجرای یک مدل سیستم دینامیکی تحت دو مقدار حدی بالا و پایین از آورد سالانه رودخانه هیرمند به دشت سیستان، 3000 تا 5000 میلیون مترمکعب، پنج سطح از مقادیر مشخصه های نگرانی، تحت ساختار آسیب پذیری سابق، به عنوان سطوح برگشت پذیری مرجع تعریف شد. با اجرای مدل تحت پنج آورد منتسب به سطوح برگشت پذیری مرجع تا سال 1430 مقادیر مشخصه های نگرانی هریک از سطوح مشخص گردید. سپس با در نظر گرفتن عدد 700 میلیون مترمکعب (متوسط مقادیر آورد کمتر از میانگین مشاهداتی آورد رودخانه هیرمند به دشت سیستان (بین سال های 1971 تا 2001) به عنوان مقدار بحرانی ، و اجرای مدل تحت آن مقدار به همراه تغییر پارامترهای ساختار آسیب پذیری، مقادیر متناظر میزان بهره وری آب مورد نیاز و سقف آب مصرفی در دشت سیستان برای رساندن مقادیر مشخصه های نگرانی به مقادیر آنها در هریک از سطوح برگشت پذیری مرجع، تحت عنوان گزینه سیاستی با رویکرد برگشت پذیری ارائه شد. نتایج حاکی از آن است که گزینه سیاستی توانایی نسبتا بالایی در رساندن دو مشخصه نگرانی جمعیت ساکن و متوسط سالانه سرانه تولید ناخالص داخلی در دشت سیستان تحت مخاطره کم آبی به مقادیر متناظر آنها در هریک از سطوح مرجع پنجگانه دارد. به نحوی که با افزایش بهره وری متوسط آب در منطقه به میزان 56000 ریال (به قیمت پایه سال 1390) به ازای هر مترمکعب آب و محدود کردن سقف تخصیص سالانه ی آب به کاربری های اقتصادی به میزان 240 میلیون مترمکعب، می توان به اسکان جمعیت 1 میلیون نفر با متوسط سالانه سرانه تولید ناخالص داخلی 16 میلیون ریال (به قیمت پایه سال 1390) به ازای هر نفر تا سال 1430 امیدوار بود. اما نتایج مربوط به متوسط سالانه حجم آب دریاچه هامون حکایت از آن دارد که حجم آب این دریاچه قابل برگشت به حالت پرآبی نخواهد بود.کلید واژگان: دشت سیستان, آسیب پذیری, برگشت پذیری, تفکر سیستمی, مدل سازی پویایی سیستم ها}Sistan plain is located in Hirmand River delta which is the only source of water for the plain. The plain has therefore the highest level of dependency on transboundary water resources in national scale. In spite of many studies mostly focusing on supply side management practices - the observations are implying unsustainability and vulnerability of the area to the Hirmand river discharge variations. Analyzing the Sistan plain vulnerability to water scarcity, the paper adopts the vulnerability framework developed by Fussel. To apply the framework, the system attributes of concern in terms of socio-economic and biophysical features need to be determined. Thus, the value added and total population were considered to represent the socio-economic features of the vulnerable system and the water reservoir associated to Lake Hamoun was considered as the biophysical feature. Then, in order to reduce the system vulnerability to water scarcity, this study suggested applying the theory of transition resilience which is in line with the real local conditions towards self-organized changes in the area. The economic local condition is transforming from purely agricultural towards activities with less dependency on water which is, somehow, an adaptation to the water scarcity conditions. In this way, the paper seeked for economic changes to bring the local welfare in the water scarcity conditions back to that associated to the water abundant conditions. Therefore, five resilience levels have been defined as the reference levels for the system associated to the input annual water discharge to the area between 3000 to 5000 MCM. A system dymamic model was applied to determine the values associated to the system attributes of concern according to the five levels of the system resilience until 2050. Then, necessary changes were introduced to the system to satisfy the reference resilience levels under the condition that the river annual input discharge would decrease to 700 MCM (90 percent of Irans water right from Hirmand River). The values of local water productivity and also the total volume of allocated water to economic uses necessary to satisfy the reference resilience levels were represented in terms of two curves. For instance, to bring the system into an equilibrium condition the model outputs suggested that increasing water productivity to 56000 Rial per Cubic meter (according to the base price of 2011) with 240 MCM of maximum water volume supplly will lead to residence of 1 million inhabitants with 16 million IRR annual income per capita (according to the base price of 2011) till 2050. However, the water reservoir in Lake Hamoun would never get back to its initial condition.Keywords: Sistan plain, Vulnerability, Resilience, System thinking, System dynamics modelling}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.