به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "مسئولیت پذیری" در نشریات گروه "اکولوژی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «مسئولیت پذیری» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی مسئولیت پذیری در مقالات مجلات علمی
  • هژیر سلطانی، خدیجه مهدوی*، غلامحسین عبدالله زاده، مهشید سوری

    روابط و تعامل اصولی بین دامداران و مراتع، نقش مهمی در مدیریت پایدار مراتع دارد. اگر مراتع به درستی مدیریت شوند، زمینه های بهره برداری پایدار از آن ها فراهم می شود. یکی از شاخص های پایداری در مدیریت مراتع، بعد اجتماعی است که عوامل مختلفی در آن دخیل می باشند. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف شناسایی شاخص های اجتماعی در مدیریت پایدار مراتع و روابط تاثیرگذاری هر یک از آن ها بر پایداری اجتماعی مدیریت مراتع چغاخور استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل 103 دامدار ذیحق بوده که اطلاعات 83 نفر از آن ها به عنوان حجم نمونه که بر اساس جدول کرجسی مورگان به دست آمده، جمع آوری شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخت بود که بر اساس اطلاعات حاصل از مصاحبه های میدانی تدوین شد. پس از جمع بندی داده ها، تجزیه و تحلیل در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید. نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد، پایداری اجتماعی در مدیریت مرتع به طور مثبت و معنی داری متاثر از هفت شاخص سطح دانش و آگاهی از دام و مرتع، سطح مهارت و توانایی در امور دام و مرتع، سطح مشارکت دامداران، سطح همبستگی و انسجام دامداران، سطح تعامل اجتماعی در دامداران و سطح رضایتمندی دامداران در سطح 99 درصد اطمینان و سطح مسیولیت پذیری و همیاری دامداران در سطح 95 درصد اطمینان، می باشند. اهمیت مسایل اجتماعی در مدیریت مراتع، می طلبد سیاست گذاری ها و برنامه های کلان مدیریتی مراتع با رویکرد جامع محور صورت گرفته و با تعریف دقیقی از شاخص های اجتماعی است.

    کلید واژگان: پایداری اجتماعی, دانش, مهارت, مشارکت, مسئولیت پذیری, انسجام, رضایتمندی
    Haghir Soultani, Khadijeh Mahdavi*, Gholamhosein Abdollahzadeh, Mahshid Souri

    Relationships and Principled interaction between ranchers and rangelands play an important role in the sustainable management of rangeland. If rangelands are properly managed, they will be used for sustainable exploitation. One of the indicators of sustainability in rangeland management is the social dimension which various factors are involved. Therefore, the present study was conducted with the aim of identifying social indicators in sustainable management of rangeland and the effective relationships of each of them on social sustainability of Choghakhor rangeland management in Chaharmahal and Bakhtiari province. The statistical population consisted of 103 competent ranchers in the rangeland, of which research data were collected from 83 of them as a sample size based on Krejcie Morgan's table. The data collection tool was a researcher-made questionnaire based on the information obtained from field interviews. After summarizing the data, the analysis was done in two parts, descriptive and inferential statistics. The results of structural equation modeling showed that social sustainability in rangeland management was positively and significantly affected by seven indicators of knowledge and awareness of livestock and rangeland, skill and ability level in livestock and rangeland affairs, level of livestock participation, level of correlation and the cohesion of ranchers  , the level of social interaction in ranchers and the level of ranchers' satisfaction   are at the level of 99% confidence and the level of responsibility and cooperation of ranchers are at the level of 95% confidence. The importance of social issues in rangeland management requires policies and rangeland management macro-programs with a comprehensive approach and with a precise definition of social indicators in rangeland management according to the position of ranchers can be beneficiaries to sustainable social empowerment in Conducted protection and exploitation in rangeland.

    Keywords: Social sustainability, knowledge, Skills, Participation, Responsibility, Cohesion, Satisfaction
  • صابر قاسمی*

    هدف از این پژوهش بررسی میزان مشارکت و مسیولیت پذیری محیط زیستی ساکنین مناطق روستایی شهرستان بندرعباس بود که به شیوه پیمایشی و میدانی انجام شد. با استفاده از فرمول کوکران و جمعیت کل ساکن در روستاها تعدا 366 پرسشنامه به شیوه طبقه ای- تصادفی تکمیل شد. پرسشنامه تحقیق در دو بخش مشارکت محیط زیستی و مسیولیت پذیری محیط زیستی در طیف پاسخ پنج گزینه ای لیکرت طراحی شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون-آزمون مجدد و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های مشارکت و مسیولیت پذیری محیط زیستی به ترتیب 0/79 و 0/86 محاسبه شد. نتایج نشان داد که مشارکت اقتصادی، مشارکت اجتماعی و مشارکت فرهنگی به ترتیب با 14/37، 13/70 و 12/96 از بیشترین امتیاز در بین جوامع روستایی برخوردار است. در میان ابعاد مسیولیت پذیری نیز مسیولیت پذیری حقوق بشری با میانگین 19/43 بیشترین میزان مسیولیت پذیری در بین ساکنین مناطق روستایی است و پس ازآن، به ترتیب مسیولیت پذیری قانونی با میانگین 18/6، فکری و درونی با میانگین 17/37 و عملیاتی با میانگین 16/85 قرار دارند. مقایسه میزان مشارکت و مسیولیت پذیری در مناطق روستایی شهرستان بندرعباس نشان داد که تفاوت معنی دار بین مناطق مختلف روستایی وجود ندارد (P > 0.05). روستاییان در حفظ و نگهداری محیط زیست فعالیت و مشارکت دارند که این امر نشان دهنده توجه مردم به محیط زیست طبیعی منطقه است.

    کلید واژگان: مشارکت, مسئولیت پذیری, حفاظت محیط زیست, مناطق روستایی بندرعباس
    S. Ghasemi*

    The purpose of this study was to investigate the level of environmental responsibility and environmental participation among the residents of rural areas in Bandar Abbas county, which was conducted by survey and field methods. Sample size was determined based on the Cochran’s formula and the required data were collected through questionnaires. A total of 366 questionnaires were completed in a stratified-random manner. The research questionnaire was designed in two parts: environmental participation and environmental responsibility, using the 5-points Likert scale. The reliability of the questionnaires, calculated by test-retest and Cronbach's alpha coefficient for the participation and environmental responsibility questionnaires, were 0.79 and 0.86 respectively. Results showed that economic, social and cultural participations with the score of 14.37, 13.70 and 12.96 respectively, have the highest scores in rural communities. Among the dimensions of responsibility, human rights responsibility with an average of 19.43 was the highest score among the residents of rural areas, followed by legal responsibility (18.6), intellectual and internal (17.37) and operational (16.85) responsibility. Comparison of participation and responsibility in rural areas of Bandar Abbas showed that there is no significant difference between different rural areas (P ˃ 0.05). The rural residents are active and involved in environmental protection, showing people's attention to the natural environment of the region.

    Keywords: Participation, Responsibility, Environmental protection, Bandar Abbas Rural Areas
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال