جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "biofertilizer" در نشریات گروه "اکولوژی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «biofertilizer» در نشریات گروه «کشاورزی»-
Journal of Emergy, Life Cycle and System Analysis in Agriculture, Volume:3 Issue: 2, Winter-Spring 2023, PP 115 -125Nowadays, managing the production of crops under rainfed conditions for achieving maximum growth potential and yield of plants for food supply is an undeniable necessity. Under rainfed condition, one of important variability in plant physiology is increase of ethylene biosynthesis up to stress ethylene that reduces plant growth. Stress ethylene cause to decline in vegetative period and decrease of yield. Mycorrhiza and ACC-deaminase producing bacteria decline the destructive effects of water deficit stress under rainfed condition. In order to determine the effectiveness of residue conservation and application of Glomus mosseae and ACC-deaminase producing bacteria in reducing the effects of water deficit stress in rainfed conditions, this study was conducted as split plots in a randomized complete block design (RCBD) in three replications from 2017 for two cropping years. The main plots include three different residue conservation treatments including residue removal, half residue conservation and total residue conservation and sub-plots at four levels including 1- control (no use of Glomus mosseae and ACC-deaminase producing bacteria), 2- application of Glomus mosseae 3- inoculation of ACC-deaminase producing bacteria (preparation of Bacillus simplex UT1 inoculation with 107 CFU ml-1 population or colony unit formed in ml and method of seed coating application 4- concomitant use of Glomus mosseae and ACC-deaminase-producing bacteria. Quantitative traits of chickpea such as grain and biological yield, 100-seed weight and number of seeds per square meter and quality traits as relative leaf water content (RWC), concentration and total uptake of potassium and zinc as two important elements in water relations were measured in plants. Data were analyzed by SAS v.9.2 software and the means were compared by LSD test. The results showed by keeping half of the residues, 1224 kg/ha of seeds of chickpea was obtained, which showed an increase of 7.81% compared to the control. The yield of chickpea seeds in the treatment of without Glomus mosseae and ACC-deaminase producing bacteria was 1097 kg ha-1, while the highest yield of chickpea in the treatment of Glomus mosseae and ACC-producing bacteria at the amount of 1294 kg ha-1, which was a statistically significant increase of 17.9% compared to the control. Under residue preservation condition, even the application of ACC-deaminase-producing bacteria alone and the application of Glomus mosseae alone showed an increase of 10.3% and 13.1%, respectively, compared to the control. In general, the combined application of Glomus mosseae and ACC-deaminase producing bacteria increased yield, yield components and improved nutrient concentration compared to the control treatment. Based on the results of this study, in treatments of residue preservation, the use of Glomus mosseae is recommended, especially in combination with inoculation of ACC-deaminase producing bacteria in order to stabilize the production of chickpeas.Keywords: Biofertilizer, Residue Management, Yield, Nutrient Elements
-
آزمایش به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح [آبیاری در 80 درصد ظرفیت زراعی (بدون تنش)، آبیاری در 65 درصد ظرفیت زراعی (تنش متوسط) و آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی (تنش شدید)] بود. عامل فرعی به ترکیب دو تیمار کاربرد منابع خارجی محافظ های گیاهی در پنج سطح (آب مقطر به عنون شاهد، آسکوربیک اسید (1 میلی مولار)، آلفا توکوفرول (1 میلی مولار)، سیلیکون (1 میلی مولار) و نانو ذرات روی (1 میلی مولار) و تلقیح با باکتری حل کننده ی فسفر در دو سطح (با تلقیح و بدون تلقیح) اختصاص یافت. محدودیت شدید آبیاری (50 درصد ظرفیت زراعی) در مقایسه با شرایط بدون تنش (آبیاری در 80 درصد ظرفیت زراعی) منجر به کاهش معنی داری در عملکرد و اجزای عملکرد گندم گردید. با این وجود، استفاده از محافظ های گیاهی آلی (آسکوربیک اسید و توکوفرول) و معدنی (سیلیکون و نانو ذرات روی) و همچنین، تلفیح با باکتری حل کننده ی فسفر بر محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و همچنین شاخص سطح برگ و ارتقای سطوح ترکیبات موثر در توان تحملی گیاه در شرایط تنش همچون کاروتنوییدها، پرولین و قندهای محلول معنی دار بود. در شرایط تنش شدید، کاربرد تعدیل کننده های تنش (اسکوربیک اسید، سیلیکون، روی و توکوفرول) به ترتیب عملکرد دانه را 28، 2/18 ، 3/17 و 3/9 درصد در مقایسه با عدم کاربرد این تعدیل کننده های تنش در همین سطح از ابیاری افزایش داد. کلید واژگان: آبیاری, تنش خشکی, کود زیستی, عملکرد, محافظ گیاهیField studies were carried out for two years at the research farm of the Faculty of Agriculture and Natural Resources, University of Mohaghegh Ardabili. Experiment was conducted as a split plot factorial based on randomized complete block design with three replications. The main factor included drought stress at three levels [irrigation at 80% of field capacity (no stress), irrigation at 65% of field capacity (moderate stress) and irrigation at 50% of field capacity (severe stress)]. Sub factor was combination of external phytoprotectants application at five levels [Distilled water as control, Ascorbic acid (1 mM), Tocopherol (1 mM) , Silicon (1 mM) and Zinc NPS (1 mM) and inoculation with phosphorus-solubilizing bacteria at two levels (with and without inoculation)]. The severe water limitation (50% field capacity) compared to non-stress conditions (irrigation at 80% field capacity), led to a significant decrease in wheat yield and yield components. However, the application of organic (ascorbic acid and tocopherol) and mineral (silicon and zinc NPS) phytoprotectants, as well as inoculation with phosphorus-solubilizing bacteria were significant on Chl a, Chl b content and also, leaf area index and increment of the effective compounds in plant tolerance under stress conditions such as carotenoieds, prolin and slouble sugars. under the severe water limitation, application of stress modulators increased grain yield 28, 18.2, 17.3 and 9.3% in compared to no application of stress modulators at the same level of irrigationKeywords: Biofertilizer, Drought Stress, Irrigation, Phytoprotectant, Yield
-
اهداف
این پژوهش جهت ارزیابی تاثیر کاربرد کودزیستی بر عملکرد ارقام رایج و لاین در دست معرفی جو در دشت تبریز صورت گرفت.
مواد و روش هاآزمایش در اراضی شهرستان ممقان استان آذربایجان شرقی انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل: تیمار کود زیستسی در دو سطح و تیمارهای رقم در سه سطح بود.
یافته هابر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس، بر هم کنش رقم و بارور 2 اثر معنی داری بر عملکرد دانه جو داشت. بیشترین عملکرد دانه با 5/9 تن در هکتار در لاین امید بخش و با کاربرد بارور 2 به دست آمد. در رقم قره آرپا کاربرد بارور 2 تاثیر معنی داری در عملکرد دانه جو نداشت، ولی در لاین امید بخش و جلگه با کاربرد بارور 2 به ترتیب 36.6 و 55.2 درصد افزایش در عملکرد دانه مشاهده شد. لذا بارور 2 افزایش قابل ملاحظه ای را در عملکرد دانه جو به ویژه لاین امید بخش باعث شد. لاین امید بخش از نظر اجزای عملکرد دانه (تعداد دانه و وزن هزار دانه)، پاسخ بهتری را به کاربرد کود زیستی بارور 2 نشان داد. این رقم از شاخص سطح برگ، شاخص محتوای کلروفیل و تعداد روز تا رسیدگی بیشتری نیز برخوردار بود، لذا ظرفیت فتوسنتزی بیشتری جهت تولید عملکرد داشت.
نتیجه گیریاستفاده از کود زیستی بارور 2 در رقم اصلاح شده و لاین در دست معرفی جو موجب افزایش عملکرد در دشت تبریز شد ولی تاثیری بر عملکرد رقم بومی نشان نداد، لذا کاربرد بارور 2 برای لاین امید بخش می تواند بیشترین عملکرد دانه جو را در منطقه تولید کند.
کلید واژگان: دشت تبریز, جو, عملکرد دانه, رقم, کود زیستیBackground and ObjectiveThis study was conducted to evaluate the effect of biofertilizer application on the performance of barley common cultivars and new line in the Tabriz plain.
Materials and MethodsThe experiment was conducted in the lands of Mamaghn County, East Azerbaijan Province. Experimental factors include: biofertilizer treatment and cultivars. Materials and Methods The interaction of cultivar and biofertilizer had a significant effect on barley grain yield. The highest seed yield was obtained with 5.9 tons per hectare in the new promising line and with Barvar 2 biofertilizer application.In the new promising line and Jolghe cultivar, with the use of Barvar 2 bifertilizer, an increase in grain yield was observed by 36.6% and 55.2%, respectively. Therefore, Barvar 2 fertilizer caused a significant increase in barley grain yield, especially the new promising line. The number of seeds and weight of 1000 seeds of new promising (yield components) showed a better response to the application of Barvar 2 biofertilizer. This new line had more leaf area index, chlorophyll content index and number of days to maturity compared to the other two cultivars, so it had more photosynthetic capacity to produce yield.
ResultsUsing Barvar 2 biofertilizer in the new promised and improved lines increased the yield in the Tabriz plain, but it did not show an effect on the yield of the native cultivar, so the use of Barvar 2 biofertilizer for the new promising line can increase the yield of barley seeds.
Keywords: Tabriz Plain, Barley, Grain Yield, Variety, Biofertilizer -
پژوهش حاضر به منظور مطالعه اثر قارچ تریکودرما، هومیک اسید و باکتری های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم رقم افق به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی طاهرآباد کاشان در سال زراعی 97-98 انجام گرفت. فاکتور اول باکتری های محرک رشد (ازتوباکتر کرکوکوم + آزوسپیریلیوم لیپوفروم + سودوموناس پوتیدا) در دو سطح مصرف و عدم مصرف، فاکتور دوم قارچ تریکودرما (مصرف و عدم مصرف) و فاکتور سوم شامل هیومیک اسید به میزان 200 کیلوگرم در هکتار و بصورت خاک کاربرد (مصرف و عدم مصرف) بود. نتایج نشان داد باکتری های محرک رشد، قارچ تریکودرما و هومیک اسید منجر به افزایش ارتفاع، کلروفیل a و b، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم گردید. باکتری های محرک رشد، تریکودرما و اسید هیومیک بترتیب منجر به افزایش 8/43، 7/21 و 6 درصدی عملکرد دانه در مقایسه با شاهد گردید. استفاده توام باکتری های محرک رشد، قارچ تریکودرما و هومیک اسید منجر به افزایش عملکرد دانه، اجزای عملکرد و شاخص برداشت در مقایسه با کاربرد منفرد و همچنین شاهد گردید. بیشترین عملکرد دانه با کاربرد توام باکتری های محرک رشد، قارچ تریکودرما و به میزان 7/7466 کیلوگرم در هکتار و بیشترین شاخص برداشت نیز با کاربرد توام کودهای زیستی و به میزان 3/32 درصد به دست آمد. به طور کلی با توجه به یافته های این پژوهش، می توان با کاربرد توام باکتری های محرک رشد، تریکودرما و اسید هیومیک افزایش عملکرد دانه معنی داری را در گندم به دست آورد.کلید واژگان: شاخص برداشت, عملکرد بیولوژیک, کشاورزی پایدار, کودهای زیستی, گندمThis study was performed to evaluate the effect of plant growth-promoting rhizobacteria , trichoderma fungi and humic acid on the yield and physiological characteristics of wheat (Var. Ofogh) as a factorial experiment based on randomized complete block design with three factors and three replications at the research field of the Kashan during 2017-2018 growing season. The first factor was plant growth promoting rhizobacteria such as Azotobacter chroococcum + Azospirillum lipoferum + Pseudomonas putida (application and non-application), the second factor was two concentrations of trichoderma fungi (application and non-application) and three factor was humic acid soil application (0 and 200 kg. ha-1). The Results showed that plant growth-promoting bacteria, trichoderma fungus and humic acid led to an increase in plant height, chlorophyll a and b, grain yield and yield components of wheat. Growth-promoting bacteria, trichoderma and humic acid led to an increase of 43.8, 21.7 and 6% in grain yield compared to the control, respectively. The combined use of growth-promoting bacteria, trichoderma fungus and humic acid led to an increase in grain yield, yield components and harvest index compared to single application and control.The highest grain yield was obtained with the combined application of growth-promoting bacteria and trichoderma fungus amounting to 7466.7 kg per hectare and the highest harvest index was obtained with the combined application of biological fertilizers at the rate of 32.3%. In general, it is possible to obtain a significant grain yield increase in wheat with the combined application of plant growth-promoting bacteria, trichoderma and humic acid.Keywords: Biological Yield, Biofertilizer, Harvest Index, Sustainable Agriculture, Wheat
-
به منظور بررسی تاثیر نوع تغذیه گیاهی در خاک تحت محلول پاشی با ترکیبات متنوع بر عملکرد و اجزای آن در آفتابگردان (Helianthus annuus L.)، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحت نظارت جهاد کشاورزی صوفیان واقع در روستای خواجه مرجان در سال 1398 به اجرا در آمد. فاکتورهای آزمایش شامل کاربرد انواع سیستم های تغذیه ای (نیتروژنه از منبع اوره، ورمی کمپوست و مایکوریزا) و محلول پاشی (کود مایع آمینوفیش AMI 16، اسید فولویک و کود میکرو کامل) بودند که سیستم های تغذیه ای در ابتدای کشت و تیمارهای محلول پاشی در دو مرحله قبل از گل دهی و گل دهی به کار برده شدند. نتایج نشان داد که با کاربرد مایکوریزا و ورمی کمپوست بیشترین مقادیر عملکرد و اجزای آن در آفتابگردان در مقایسه با کاربرد کود شیمیایی نیتروژنه به دست می آید. همچنین، بیشترین مقادیر عملکرد و اجزای آن در بوته های آفتابگردان با کاربرد کود میکرو کامل و کود مایع آمینوفیش AMI 16 در مقایسه با کاربرد اسید فولویک و تیمار عدم محلول پاشی به دست آمد. اثرات متقابل سیستم های تغذیه ای و محلول پاشی نیز نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از کاربرد کود میکرو کامل به همراه ورمی کمپوست و بیشترین عملکرد روغن دانه از کاربرد کود میکرو کامل به همراه مایکوریزا به ترتیب با 90/4292 و 95/2035 کیلوگرم در هکتار به دست می آید. با این حال، بین این تیمارها و تیمارهای کاربردی کود مایع آمینوفیشAMI 16 به همراه مایکوریزا و ورمی کمپوست اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتایج کلی این تحقیق نشان داد که محلول پاشی با کود میکرو کامل یا کود مایع آمینوفیش AMI 16 به همراه مایکوریزا و ورمی کمپوست می تواند با تامین عناصر غذایی و آب مورد نیاز بوته های آفتابگردان در مراحل حساس رشدی و با تداوم طول دوره های رشد رویشی و زایشی (خصوصا دوره پر شدن دانه ها) منجر به افزایش عملکرد و اجزای آن در آفتابگردان شود.
کلید واژگان: دانه های روغنی, عملکرد و اجزای آن, کود آلی, کود زیستی, مکمل های تغذیه ایAgroecology journal, Volume:15 Issue: 4, 2024, PP 699 -721IntroductionSunflower is one of the plants that must receive nutrients, particularly nitrogen, and often responds positively to fertilizers. Optimizing fertilizer application in oil crops not only enhances grain yield but also leads to an increased percentage of seed oil. Furthermore, it improves plant resistance to environmental stresses such as drought, salinity, and frost. Additionally, this optimization contributes to enhanced biological activity in the soil, early crop production, decreased concentrations of pollutants like cadmium in seeds, reduced toxicity, and increased efficiency in water consumption. Despite the crop's considerable potential, its cultivation has been confined to relatively poor soils and has suffered from inadequate fertilizer management, marked by unbalanced nutrient consumption, thereby limiting its overall performance. Considering the comparatively low organic matter content in Iranian soils and the environmental repercussions of continuous nitrogen fertilizer use, ensuring optimal nutrition for this crop is crucial. Hence, given the significance and necessity of proper and environmentally sustainable nutrition, this study aimed to explore the impact of various fertilizer types on the yield and components of sunflower. The investigation also incorporated diverse nutritional supplements through foliar spraying to identify the most effective fertilizer in combination with a nutritional supplement.
Materials and MethodsA field study was conducted to determine the effects of different nutrition systems and foliar spraying on sunflower yield and its components. The experiment was conducted as a split-plot based on a randomized complete block design with three replicates on a research farm at “Khaje Marjan” village under the supervision of the Sophian Agricultural Jihad organization in 2019. Factors were soil fertilization (nitrogen fertilizer of urea, vermicompost, and mycorrhizae) as the main plot and foliar spraying (amino fish AMI-16, fulvic acid, and micro fertilizer) as the subplot. Soil fertilizers were used at the beginning of the growing season, and foliar sprayings were used before flowering and flowering stages. Data were subjected to ANOVA using Minitab ver. 17.0 and SAS ver. 9.2.0 statistical software. The main and interaction effects of experimental factors were analyzsed as a PROC GLM by slicing interactions in SAS software. The assumption of the variance analysis was tested by ensuring that the residuals were random, homogeneous, and with a normal distribution about a mean of zero using residual plots and the Anderson-Darling test. Means were separated using Fisher’s least significant difference (FLSD) test at a 0.01 significance threshold.
Results and DiscussionResults indicated that the highest yield and its components were obtained using mycorrhizae and vermicompost compared to nitrogen fertilizer. In addition, the highest yield and its components were obtained when micro fertilizer and amino fish AMI-16 were used as foliar spraying treatments compared to fulvic acid and control. Interaction effects showed that the highest yield and seed oil yield are related to micro fertilizer foliar spraying + vermicompost and micro fertilizer + mycorrhizae by 4292.90 and 2035.95 kg ha-1, respectively. However, there was no significant difference between these treatments and the application of amino fish AMI-16 as foliar spraying with mycorrhizae and vermicompost. Biological and organic fertilizers provide the required nutrients of crops during the growth period, and stresses are not imposed on nutrients and water deficit. Although fulvic acid is one of the effective sprays in increasing the yield and its components and increasing the performance of this industrial crop compared to control, its effect was less than micro fertilizer and amino fish AMI-16.
ConclusionTherefore, it can be concluded that foliar spraying of micro fertilizer or amino fish AMI-16 with mycorrhizae and vermicompost can be provided water and nutrients required for sunflower plants in the sensitive growth stages especially seed filling periods, and resulted in increased yield and its components. The results of this study can be used in the extensive cultures of this industrial crop to achieve the highest grain and oil yield.
Keywords: Biofertilizer, Nutritional supplements, Oil crops, Organic fertilizer, Yield, its components -
به منظور ارزیابی کود گاوی و منابع تامین کننده نیتروژن بر جذب و کارایی مصرف نیتروژن در گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 98-1397 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت اجرا شد. تیمارها شامل منابع تامین کننده نیتروژن در شش سطح (کود اوره، اوره با پوشش گوگرد، نیترات آمونیوم، نیتروکسین، نانو نیتروژن و شاهد) و کود گاوی در دو سطح (صفر و 10 تن در هکتار) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد، تیمار کود گاوی و منابع مختلف کود نیتروژن بر عملکرد دانه، درصد نیتروژن دانه، درصد نیتروژن زیست توده و درصد نیتروژن کل بوته، محتوی نیتروژن اندام های مختلف گیاه، کارایی مصرف نیتروژن، کارایی فیزیولوژیک، کارایی جذب، بهره وری نیتروژن و شاخص برداشت نیتروژن گلرنگ معنی دار بود. بیشترین درصد نیتروژن دانه (46/3)، زیست توده (05/1)، عملکرد دانه (284 گرم در مترمربع)، محتوی نیتروژن دانه (8/1138 گرم در مترمربع) و محتوی نیتروژن زیست توده (5/752 گرم در مترمربع) در تیمار کود گاوی + کود نیتروکسین به دست آمد. همچنین، بیشترین کارایی مصرف نیتروژن (3/11 گرم بر گرم) و جذب نیتروژن (91/12 گرم بر گرم) در تیمار کود گاوی + کود نانو نیتروژن مشاهده شد که با تیمار کود گاوی + کود نیتروکسین تفاوت معنی داری نداشت. در بین منابع مختلف، نیتروژن مصرف کود گاوی و کودهای زیستی نسبت به کودهای شیمیایی شاخص بهره وری و کارایی مصرف نیتروژن بیشتری داشتند، از این رو بر اساس نتایج این پژوهش، جهت دستیابی به حداکثر عملکرد و کارایی مصرف نیتروژن و متعاقب آن کاهش آلودگی های زیست محیطی می توان از کود گاوی و کودهای نیتروکسین و نانو نیتروژن جهت کشت گلرنگ در منطقه جیرفت استفاده کرد.
کلید واژگان: بهره وری نیتروژن, درصد نیتروژن, شاخص برداشت نیتروژن, کود زیستیAgroecology journal, Volume:15 Issue: 3, 2023, PP 527 -542IntroductionOne of the major factors restricting the crop production is nitrogen. Nitrogen has an important role in achieving maximum yield and it improves the yield and quality of all crops (Ullah et al., 2010). In the arid and semi-arid regions of Iran, the deficiency of organic matter in the soil as the natural resource required by the plant and the moisture tension, are the major factors of absorbing nitrogen and after moisture tension, nitrogen tension is the major limiting factor of crop production (Sadri, 2017). Nitroxin fertilizer contains nitrogen fixing bacteria that fix the air nitrogen, balance the high-consumption and micronutrient elements, synthesis and secretion of plant growth stimulants and as a result, protection of plant against pathogens, biological and non-biological stresses.One way to examine the efficiency of the fertilizers, especially nitrogen, is studying nitrogen use efficiency. This indicator shows the increase in yield by each unit increase in the input (Delbert and Ulter, 1989). One way to manage different nutritional resources is to evaluate the nitrogen use efficiency. This study aims to evaluate the function and indicators of nitrogen efficiency in manure treatments and different resources of nitrogen in safflower.
Material and MethodsThis experiment was conducted as randomized complete block design with three replications in the research farm of faculty of agriculture university of Jiroft in 2018-2019 year. The first factor included different sources of nitrogen fertilizer in six levels of urea fertilizer, urea with sulfur coating, ammonium nitrate, nitroxin, nano nitrogen and control, the second factor included animal manure in two levels of consumption and non-consumption was considered. The intra row and inter row distance was 30 and 10 cm respectively with 2×3 m2 plot size. Drip irrigation was used and during the different plant growth stages, no chemical pesticide and herbicide was used nitrogen of seed, leaf and shoot was carried out using Kjeldhal method. Data were analyzed by SAS software version 9.4. Mean values were compared according to Duncan test at P < 0.05.
Results and DiscussionThe results showed that manure and difference resource of nitrogen has significant effect on the seed yield, seed nitrogen percentage, biomass, plant nitrogen content, the efficiency of use, physiological, absorption, productivity and nitrogen harvest index in safflower. The highest nitrogen in seed (3.46%), biomass (1.05%), seed yield (284 g.m-2), seed nitrogen content (1138.8 g.m-2), and biomass nitrogen content (752.5 g.m-2) obtained in manure + nitroxin treatment. the results indicated the positive and significant effect of manure and biological fertilizer on the improvement of yield and nitrogen efficiency. The interaction of manure and different nitrogen fertilizers on seed yield was significant. The highest and lowest seed yield obtained by manure + nitroxin treatment (284 g.m-2) and not using manure and control treatment (68.3 g.m-2) respectively.In safflower, using nitrogen fertilizers can increase seed yield by affecting the branches of the plant (Weiss, 2000). The researchers reported that the use of nitrogen, compared to control (not using nitrogen) increased safflower seed yield.According to the results, manure treatment compared to not using manure treatment showed 24.3% increase in seed nitrogen. Nitroxin and nano nitrogen fertilizers have the highest seed nitrogen percentage (3.46 and 3.21, respectively) and the lowestnitrogen was in control treatment (1.9%). Manure + nitroxin treatment had the highest nitrogen in biomass and plant. In safflower, the use of manure increased the absorbed nitrogen percentage compared to control treatment (Ghanbari et al., 2016). In this regard, the researchers observed the increase in absorption efficiency and use of nitrogen in saffron through using organic fertilizers compared to chemical fertilizers. The results of this research showed that using biological fertilizers, especially nitroxin, has positive effect in increasing seed number in plant, seed yield, days to maturing, nitrogen percent, absorbed phosphorous by plant and nitrogen physiological efficiency (Arab-Niasar et al., 2019).
ConclusionThe results of this experiment showed that using manure and biological fertilizer improves nitrogen efficiency compared to not using manure condition. It seems that the combined use of manure with chemical fertilizers reduces the loss and washing nutritional elements, especially nitrogen. The use of organic fertilizers to improve soil structure, maintain water and access to required elements by plants should be considered as a priority. Regarding the highest yield in manure + nitroxin treatment, it is suggested to use nitrogen fertilizers with biological origin.
Keywords: Biofertilizer, Nitrogen harvest index, Nitrogen percentage, Nitrogen productivity -
به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای شیمیایی (نیتروژن، پتاسیم، فسفر به ترتیب 90، 70 و 60 کیلوگرم درهکتار)، ورمی کمپوست (10 تن در هکتار) و کود دامی (کود گوسفندی 10 تن در هکتار) در تلقیح با کودهای زیستی بر صفات بیوشیمیایی و رشدی این گیاه به صورت تجزیه مرکب در قالب بلوک های کامل تصادفی در دو سال (1396-1394) انجام گرفت. نتایج نشان داد که اثر سال بر همه صفات، اثر کود بر همه صفات به غیر از نشاسته و گلوکز و اثر متقابل سال در کود بر همه صفات مورد اندازه گیری به غیر از آنتی اکسیدان، نیتروژن، نشاسته و گلوکز معنی دار گردید، به طوری که در سال دوم آنتی اکسیدان، نیتروژن، نشاسته و گلوکز (به ترتیب 71/42 و 30/2 درصد، 40/0و 38/0 میلی گرم در گرم وزن تر) دارای بیشترین و در سال اول (به ترتیب 05/29، 44/1، 23/0 و 23/0) کمترین مقدار بود. بیشترین میزان اندازه (04/8 سانتی متر)، پتاسیم (88/1 و 89/1 درصد)، وزن پیاز (095/0 و 096/0 کیلوگرم)، پروتیین (05/15 و 72/15 میلی گرم در گرم وزن تر)، به ترتیب در تیمار ورمی کمپوست در تلقیح با کود زیستی و کود شیمیایی در تلقیح با کود زیستی در سال دوم، مقدار فنل (15/1 و 19/1 میلی گرم در گرم وزن تر) به ترتیب در تیمار ورمی کمپوست در تلقیح با کود زیستی در سال دوم و کود شیمیایی در تلقیح با کود زیستی در سال دوم و فلاونویید (1/107 میلی گرم در گرم وزن تر) و فسفر (623/1 درصد) در تیمار ورمی کمپوست در تلقیح با کود زیستی در سال دوم به دست آمد، هم چنین بیشترین آنتی اکسیدان (24/36) و مقدار نیتروژن (29/2) به ترتیب در تیمار ورکمپوست در تلقیح با کود زیستی در سال دوم و کود شیمیایی در تلقیح با کود زیستی در سال دوم بود و کمترین میزان اندازه (16/3)، وزن پیاز (037/0)، مقدار فنل (168/0)، فلاونویید (99/48)، پروتیین کل (81/6)، فسفر (753/0) و پتاسیم (811/0) در شاهد به دست آمد.
کلید واژگان: عملکرد کمی و کیفی, کود دامی, کود زیستی, ورمی کمپوستIntroductionIranian shallot, scientifically known as Allium hirtifolium, is an important medicinal, edible, and industrial plant that grows in different regions of Iran, especially in the Central Zagros. Since this plant is harvested from its natural environment for consumption, it is necessary to cultivate and study various factors that affect its quantitative and qualitative yield, such as the use of sustainable agriculture. Additionally, genetic and environmental factors, as well as the use of fertilizers and nutrients, affect the growth, development, and yield of medicinal and edible plants, including Iranian shallots. Therefore, creating the best substrate for cultivation, protection, and harvesting is necessary due to the use of these plants in human health. The purpose of this study was to investigate the effect of chemical and organic fertilizer in inoculation with biofertilizer in two years on the yield and biochemical traits of Iranian shallot.
Materials and MethodsIn this study (in the research farm of Islamic Azad University of Shahrekord in Chaharmahal and Bakhtiari province) investigated the effect of chemical fertilizer application (including: nitrogen, potassium, phosphorus 90, 70 and 60 kg/ha, respectively), chemical fertilizer inoculation with fertilizer Vermicompost (10 tons per hectare), Vermicompost inoculation with bio-fertilizer, manure (including sheep manure 10 tons per hectare), manure inoculation with bio-fertilizer (Including Arbuscular Mycorrhizal Fungi including: Glomus fasiculatum, Glomus intraradices and Glomus mosseae and growth-promoting bacteria including: Azospirillum spp, Pseudomonas fluorescens and Bacillus subtilis) on Iranian shallot biochemical and yields traits such as: size and weight of Bulb, Amount of phenol, Flavonoid Antioxidants, Starch, Glucose, Total protein, Nitrogen, Phosphorus, Potassium of this plant, as an randomized complete blocks design with three replications in two consecutive years (2016-2017 and 2017-2018) was conducted and The simple(year and fertilizer) and combined analysis(year* fertilizer) of variance were done. Data analysis was performed using SAS9.1 software, and LSD test at 5% probability level was used to compare the mean of treatments.
Results and DiscussionThe results of the variance analysis showed that the effect of year on all traits was significant, including size and weight of bulb, phenol, flavonoids, antioxidants, starch, glucose, total protein, nitrogen, and phosphorus, at the level of 1%. The effect of fertilizer on all traits (except starch and glucose) and their interactions (year x fertilizer) on all measured traits except antioxidant activity percent, nitrogen, starch, and glucose were also significant.In the second year, antioxidant activity percent, nitrogen, starch, and glucose had the highest amounts at 42.71%, 2.30%, 0.40, and 0.38, respectively, while in the first year, they had the lowest amounts at 29.05, 1.44, 0.23, and 0.23 mg/g fw, respectively.According to the results, the highest bulb size (8.04 cm), potassium (1.88% and 1.89%), bulb weight (0.095 and 0.096 kg), and total protein (15.05 and 15.72 mg/g fw) were obtained in the vermicompost treatment in inoculation with bio-fertilizer in the second year and chemical fertilizer in inoculation with bio-fertilizer in the second year. Additionally, the highest amount of phenol (1.15 and 1.19 mg/g fw), respectively, in the treatment of vermicompost in inoculation with bio-fertilizer in the second year and chemical fertilizer in inoculation with biofertilizer in the second year, flavonoids (107.1 mg/g fw), and phosphorus (1.623%) in vermicompost in inoculation with bio-fertilizer in the second year were obtained.Moreover, the results of comparing the means showed that the highest percentages of antioxidant activity percent (36.24) and nitrogen content (2.29%) were in vermicompost in inoculation with bio-fertilizer and chemical fertilizer in inoculation with bio-fertilizer in the second year, respectively. The lowest bulb size (3.16 cm), bulb weight (0.037 kg), phenol content (0.168 mg/g fw), flavonoids (48.99 mg/g fw), total protein (6.81 mg/g fw), phosphorus (0.753%), and potassium (0.811%) were observed in control.
ConclusionAccording to the results of this study, organic fertilizers can be used in inoculation with bio-fertilizer to increase the production of Iranian shallot as organic fertilizer and not impose a negative effect on the quantitative and qualitative characteristics of this plant instead of, excessive use of chemical fertilizers.
Keywords: Biofertilizer, Manure, quantitative, qualitative yield, Vermicompost -
اهداف
بررسی تاثیر کمپوست بقایای نیشکر، تلقیح قارچ تریکودرما و باکتری باسیلوس بر ویژگی های زراعی و عملکرد کینوا که از نظر ارزش غذایی و تحمل شراسط نامناسب محیطی دارای ارزش است، هدف این پژوهش می باشد.
مواد و روش ها:
آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان در سال زراعی 1399-1398 اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل مقدار مصرف کمپوست بقایای نیشکر در پنج سطح (صفر، 10، 20، 30 و 40 تن در هکتار) و کود زیستی در سه سطح (عدم تلقیح، تلقیح Trichoderma asperelloides و تلقیح Bacillus subtilis ) بود.
یافته ها:
بیشترین عملکرد بیولوژیک از تیمار تلقیح قارچ تریکودرما به مقدار 5152 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن از تیمار عدم تلقیح به میزان 4234 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. در رابطه با اثر مصرف کمپوست بقایای نیشکر، بیشترین عملکرد بیولوژیک از تیمار مصرف 30 تن در هکتار کمپوست بدست آمد. تلقیح قارچ تریکودرما و باکتری باسیلوس عملکرد دانه را به ترتیب 27 و 19 درصد نسبت به عدم تلقیح افزایش داد. حداکثر عملکرد دانه از تیمارهای 20 و 30 تن در هکتار به مقادیر به ترتیب 1916 و 1913 کیلوگرم در هکتار بدست آمد.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج، مصرف 20 تن از این کود آلی برای دستیابی به حداکثر عملکرد دانه کینوا توصیه می شود. همچنین تلقیح قارچ تریکودرما و باکتری باسیلوس به ویژه تریکودرما برای بهبود رشد و عملکرد کینوا پیشنهاد می گردد.
کلید واژگان: شاخص برداشت, کود آلی, کود زیستی, گیاه زراعی, عملکرد دانهBackground and objectivesThe objective of this study was to investigate the effect of Sugarecane residue compost,Trichoderma Fungi and Bacillus bacteria inoculation on some agronomic characteristics and yield of quinoa, which is valuable in terms of nutritional value and tolerance to adverse environmental conditions.
Materials and MethodsThe experiment was conducted as factorial arrangements in randomized complete block design with three replications in Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan during 2019-2020 growing season. Experimental factors included amount of sugarcane residue compost at five levels (zero, 10, 20, 30 and 40 t.ha-1) and biofertilizer at three levels (no inoculation, Trichoderma asperelloides and Bacillus subtilis inoculation).
Results :
The highest biological yield (5152 kg.ha-1) was obtained from Trichoderma inoculation treatment and the lowest (4234 kg.ha-1) from non-inoculation treatment. The highest grain yield (1908 kg.ha-1) was related to Trichoderma treatment. Inoculation of Trichoderma and Bacillus increased grain yield by 27% and 19% compared to no inoculation, respectively. Maximum grain yield was obtained from treatments of 20 and 30 t.ha-1, respectively.
ConclusionConsidering that the best treatments of this experiment in most traits were 20 and 30 tons of sugarcane residue compost per hectare, to reduce the cost, it is recommended to use 20 tons of this organic fertilizer to achieve maximum quinoa grain yield. Inoculation of Trichoderma and Bacillus bacteria, especially Trichoderma, is also recommended to improve the growth and yield of quinoa.
Keywords: Biofertilizer, Crop, Harvest Index, Grain Yield, Organic Fertilizer -
اهداف:
این پژوهش با هدف بررسی اثر کودهای بیولوژیک پتاسیم و فسفر بر خصوصیات رشدی و عملکرد یونجه رقم نیکشهری در سنین مختلف انجام گرفت.
مواد و روش هااین آزمایش براساس تجزیه مرکب و به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال متوالیتحت شرایط اقلیمی شهرستان جیرفت، استان کرمان پیاده شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل عمر یونجه (یکساله، سه ساله و پنج ساله) و کود بیولوژیک (شاهد، پتابارور، فسفاته بارورII، ترکیب توام پتابارور و فسفاته بارورII) بود. کودهای بیولوژیک به صورت محلول در آب آبیاری استفاده شد.
یافته هابررسی نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده ها نشان داد بین سنین مختلف یونجه اختلاف معنی داری از نظر برخی خصوصیات رشدی و عملکرد وجود داشت. به طوری که بیشترین میزان عملکرد و خصوصیات رشدی مربوط به یونجه های سه ساله بود و با افزایش سن یونجه به پنج سال، میزان عملکرد به طور معنی داری کاهش یافت. بررسی اثر کودهای بیولوژیک نشان داد که بیشترین میزان خصوصیات رشدی (به جز فاصله میانگره) و عملکرد مربوط به تیمار پتابارور + فسفاته بارورII بود که از نظر شاخص سطح برگ و نسبت وزن برگ به ساقه اختلاف معنی داری با تیمار پتابارور نداشت. اثر متقابل سن مزرعه و کود بیولوژیک نشان داد که کاربرد ترکیبی کودهای بیولوژیک سبب بهبود خصوصیات رشدی و عملکرد مزرعه یونجه مسن تر شد و بیشترین میزان عملکرد مربوط به مزارع سه ساله و کاربرد ترکیب دو کود بیولوژیک بود.
نتیجه گیریکاربرد توام کودهای بیولوژیک پتاس (پتابارور) و فسفر (فسفاته بارورII) می تواند راهکاری کارآمد برای کاهش افت عملکرد یونجه در سنین بالا باشد.
کلید واژگان: ارتفاع بوته, سطح برگ, عملکرد, کود بیولوژیک, یونجهBackground and ObjectiveThis study was conducted to investigate the effect of potassium and phosphorus biofertilizers on growth characteristics and yield of alfalfa (cv. ‘Nikshahri’) at different ages.
Materials and MethodsThis combined experiment was conducted as factorial based on a randomized complete block design with three replications during two consecutive years under the climatic conditions of Jiroft, Kerman, Iran. The studied factors included alfalfa age (one, three and five-years old) and bio-fertilizers (Control, Pota-Barvar, Phosphate Barvar II, Pota-Barvar + Phosphate Barvar II). The biofertilizers were used along with irrigation water.
ResultsThe results of the combined variance analysis showed that there was a significant difference between different ages of alfalfa in terms of some growth characteristics and yield. The highest yield and growth characteristics were related to three-year-old plants and the yield significantly decreased by increasing the age to 5-years old. Based on the results, the highest growth characteristics (except internode length) and yield were related to Pota-Barvar + Phosphate Barvar II treatment, which was not significantly different with Pota-Barvar treatment in term of leaf area index and leaf: stem weight ratio. The interaction effect of age and biofertilizer showed that the combined application of biofertilizers improved the growth characteristics and yield of the older alfalfa plants and the highest yield was found in 3-years old plants treated by combination of both biofertilizers.
ConclusionThe combined application of both biofertilizers (PotaBarvar + Phosphate Barvar II) can be an effective way to prevent alfalfa yield decline in old farms.
Keywords: Alfalfa, Biofertilizer, Leaf Area, Plant Height, Yield -
The use of phosphorus solubilising bacteria (PSB) as seed or soil inoculants can potentially enhance P uptake by plants and thereby enhance crop yields. A field study was conducted to investigate the effect of integrated use of PSB and chemical phosphate fertilizer on P uptake and grain yield of wheat (Triticum aestivum L., cv. Chamran). Fertilizer treatments comprised four levels of chemical fertilizer (0, 25, 50, and 75 kg P2O 5 ha-1 as ammonium phosphate) and three inoculation rates i.e. 0, 100 and 200 g per 50 kg seed, of Barvar 2 biofertilizer containing P solubilising bacteria (Pseudomonas putida and Pantoea agglomerans). An increase in grain yield and P uptake was found with the increasing rate of mineral phosphorus. Inoculation of bio-fertilizer (Barvar 2) along with lower rate of mineral phosphorus (25 kg P2O5 ha-1) produced maximum grain yield and accumulated maximum phosphorus in grain. There were significant treatment interactions, with evidence of antagonism between P fertilizer and PSB inoculation at their highest rates, particularly in case of grain yield, P uptake and harvest index.
Keywords: Biofertilizer, Grain yield, Phosphorus uptake, Wheat -
اهداف
ارزیابی تاثیر کودهای زیستی و سطوح نیتروژن بر صفات زراعی و شاخص های کارایی نیتروژن در ذرت علوفه ای.
مواد و روش ها:
آزمایش طی سال های 1395 و 1396 در مزرعه تحقیقات علوم دامی استان البرز به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل آزمایش شامل کود نیتروژن در چهار سطح (0، 50، 100، 200 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل اصلی و کود زیستی در هشت سطح (عدم تلقیح، ازتوباکتر، میکوریزا، آزوسپریلیوم، ازتوباکتر + میکوریزا، ازتوباکتر + آزوسپیریلوم، میکوریزا + آزوسپریلیوم، میکوریزا + ازتوباکتر + آزوسپریلیوم) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند.
نتایجنتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل کودهای ازته بر عملکرد علوفه معنی دار بود. افزایش مصرف نیتروژن تا 200 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش عملکرد علوفه تر شد. استفاده از کودهای زیستی، به تنهایی یا به صورت ترکیبی در تمام کاربردهای کود ازته، باعث افزایش عملکرد علوفه شد؛ اما اثر ترکیبی کودهای زیستی بیشترین تاثیر را داشت. بااین حال، افزایش عملکرد در سطوح پایین تر کود نیتروژن، به ویژه در تیمار شاهد (بدون استفاده ازت). بیشترین کارایی زراعی نیتروژن در تیمار 50 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد و در این شرایط، تفاوت بین تیمارهای کودهای زیستی آشکارتر بود، به طوری که استفاده ترکیبی از کودهای زیستی بیشترین کارایی زراعی نیتروژن را داشت.
نتیجه گیری:
استفاده ترکیبی از کودهای زیستی با کود نیتروژن کمتر (100 کیلوگرم در هکتار) می تواند ضمن دستیابی به عملکرد قابل قبول دانه و علوفه، کارایی مصرف نیتروژن را در تولید ذرت بهبود بخشد.
کلید واژگان: کود زیستی, نیتروژن, ذرت علوفه ای, عملکرد علوفه, کارایی جذب نیتروژنObjectivesTo evaluate the effect of biofertilizers and nitrogen levels on agronomic traits and nitrogen efficiency indices of corn
Materials and MethodsThis experiment was performed during 2016 and 2017 in the Animal Science Research Farm of Alborz Province as a split plot and in the form of a randomized complete block design with three replications. Experimental factors include nitrogen fertilizer at four levels (0, 50, 100, 200 kg.ha-1) as the main plots and biofertilizer at eight levels (no inoculation, Aztobacter, Mycorrhiza, Azospirillum, Aztobacter + Mycorrhiza, Aztobacter + Azospirillum, Mycorrhiza + Azospirillum, Mycorrhiza + Azotobacter + Azospirillum) as sub-plots were considered.
ResultsThe results of analysis of variance showed that the interaction effect of nitrogen fertilizers on forage yield was significant. The results showed that increasing nitrogen application to 200 kg.ha-1 increased forage yield. The use of biofertilizers, either alone or in combination in all nitrogen fertilizer applications, increased forage yield. But the combined effect of biofertilizers had the greatest effect. However, the increase in yield was higher at lower levels of nitrogen fertilizer, especially in the control treatment (no nitrogen application). The highest nitrogen agronomical efficiency was observed in the treatment of 50 kg.ha-1 and in this case, the difference between the biofertilizer treatments was more obvious, so that the combined use of biofertilizers had the highest nitrogen agronomical efficiency.
ConclusionCombined application of biofertilizers with less nitrogen fertilizer (100 kg.ha-1) can improve the nitrogen use efficiency in corn production while achieving acceptable grain and forage yield.
Keywords: Biofertilizer, Nitrogen, Forage Corn, Forage Yield, Nitrogen Uptake Efficiency -
این تحقیق به منظور بررسی اثر دو نوع کود زیستی به همراه بیوچار بر عملکرد، محتوای عناصر غذایی و ترکیبات شیمیایی برگ توتون (Nicotiana Tabacum L.) طی دو سال زراعی 1396 و 1397 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش تیرتاش به اجرا درآمد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×2×3 در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه فاکتور بیوچار در سه سطح (صفر، چهار و هشت تن در هکتار)، میکوریزا و ازتوباکتر هر یک در دو سطح (با کاربرد و بدون کاربرد) در چهار تکرار اجرا شد. با توجه به نتایج، تفاوت آماری معنی دار بین کاربرد مقادیر چهار و هشت تن بیوچار در هکتار در اکثر صفات مورد مطالعه دیده نشد. بر این اساس کاربرد چهار تن بیوچار در هکتار موجب افزایش عملکرد برگ تر به میزان 11 درصد، عملکرد برگ خشک 12 درصد، محتوای نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ به ترتیب 13، 20 و 15 درصد و محتوای نیکوتین و قند برگ به ترتیب 18 و 24 درصد گردید. کاربرد میکوریزا نیز اثر مثبت و معنی دار بر روی صفات ارزیابی شده داشت. به طوری که عملکرد تر و خشک، محتوای نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ با کاربرد میکوریزا به ترتیب 6، 24، 39 و 15 درصد افزایش یافت. تاثیر کاربرد ازتوباکتر بر بسیاری از صفات به لحاظ آماری معنی دار نبود و تنها بر محتوای نیکوتین برگ تاثیر مثبت و معنی دار داشت و موجب افزایش 32 درصدی آن گردید. نظر به عدم وجود اختلاف معنی دار بین سطوح چهار و هشت تن بیوچار در هکتار در اغلب صفات مورد ارزیابی و با لحاظ جنبه های اقتصادی، کاربرد چهار تن بیوچار در هکتار به همراه میکوریزا با هدف افزایش عملکرد کمی و کیفی توتون بدون استفاده از کودهای شیمیایی و نیز ازتوباکتر به عنوان راهکاری مطلوب در جهت افزایش محتوای نیکوتین و رفع مشکل پایین بودن آن در توتون تولید داخل در مناطق کشت توصیه می گردد.
کلید واژگان: اصلاحگر خاک, کود زیستی, نیکوتینAgroecology journal, Volume:14 Issue: 2, 2022, PP 345 -361IntroductionIn tobacco, chemical fertilizers are used to achieve the desired yield like other crops. In recent years, with the aim of maintaining soil fertility, improving physical and chemical properties, and creating a balance in environmental factors, the use of biofertilizers and compounds such as biochar has been considered in line with the goals of sustainable agriculture. Biochar improves soil's physical and chemical properties, increases microbial activity, and provides microorganisms with carbon, energy, and mineral elements. The positive effects of using biochar with some beneficial microorganisms can be intensified. In some studies, the effect of biochar on the abundance of arbuscular mycorrhizal fungi and the positive effects of these in increasing yield have been reported. Mycorrhizal fungi can be considered a suitable solution to improve the plant's nutritional status by absorbing nutrients and more water, decomposing soil organic matter and improving the growth and development of host plants. Mycorrhizal fungi can increase water uptake by entering very small pores that even the plant roots cannot penetrate. Applying other useful soil organisms such as Azotobacter in tobacco fields due to its ability to dissolve phosphates and produce vitamins can improve plant growth and development. Considering that no research has been done in Iran on tobacco production without chemical fertilizers, in this study, the possibility of economic production of tobacco using biofertilizers and modifying compounds such as biochar is evaluated.
Materials and MethodsThis experiment was carried out as a factorial based 3×2×2 on randomized complete block design including biochar (B) at three levels (0, 4, and 8 ton/ha), mycorrhiza (M), and Azotobacter (A) at two levels (without and with application) with four replications. The seedling roots of Azotobacter-containing treatments were inoculated ten days before transplanting. Also, mycorrhiza inoculum was mixed with the soil bed in a ratio of 1 to 10. The biochar was also distributed manually on the surface of the plots and mixed with field soil by a disc. The total weight of four picks of each experimental plot was calculated as fresh yield and after curing as dry plot yield. The leaf nitrogen content was measured by the Kjeldahl method, phosphorus was measured by spectrophotometer, and the amount of absorbable potassium was measured by reading potassium ions by flame photometer. Phillips and Hayman's (1970) method was used to calculate the mycorrhizal symbiosis of the root. The nicotine and sugar content was determined using the standard method Nos. 35 and 38 of the world organization of Corseta.
Results and DiscussionApplication of 4 ton/ha biochar increased fresh yield by 11%, cured yield by 12%, the leaf nitrogen, phosphorus, and potassium content by 13, 20, and 15%, respectively, and leaf nicotine and sugar content by 18 and 24% compared to zero level. The leaf nitrogen enhanced by increasing biochar consumption level. The highest amount of leaf nitrogen was obtained at the B8. The same trend was observed in leaf phosphorus content. But in terms of potassium content, the lowest amount was obtained at B0 with 2.6% and the highest at B4 with 3%. Application of mycorrhiza inoculum increased the fresh and dry yield by 6%. The positive results of this study in the simultaneous use of biochar and mycorrhiza and Azotobacter on the mycorrhizal symbiosis can be due to the positive effect of biochar in increasing the activity of other microorganisms such as mycorrhiza or reducing the negative effects of harmful chemical compounds in soil. In this study, although using Azotobacter increased the leaf yield, this increase was not significant. Also, the Azotobacter application had a positive and significant effect on nicotine content and increased it by 32%. The application of Azotobacter can be a desirable solution to increase tobacco nicotine content.
ConclusionDue to the lack of significant differences between 4 and 8 tons per hectare of biochar on the evaluated traits in terms of economic aspects, the use of 4 tons per hectare of biochar along with the use of mycorrhiza and Azotobacter to achieve acceptable yield while maintaining chemical quality in tobacco farms is recommended.
Keywords: Biofertilizer, Soil modifier, yield, nicotine -
به منظور بررسی اثر کمپوست، ورمی کمپوست و باکتری های تثبیت کننده نیتروژن بر ترکیب اسانس در کشت پایدار گیاه دارویی زوفا، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در هشت تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی شرکت کشاورزی ران در شهرستان فیروزکوه در سال 1391 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل 20 تن کمپوست در هکتار، 12 تن ورمی کمپوست در هکتار، کود زیستی (تلقیح بذر با ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، 10 تن کمپوست + 6 تن ورمی کمپوست در هکتار، 20 تن کمپوست در هکتار + کود زیستی، 12 تن ورمی کمپوست در هکتار + کود زیستی، 10 تن کمپوست + 6 تن ورمی کمپوست + کود زیستی و شاهد (عدم مصرف کود) بودند. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد اندام رویشی و درصد، عملکرد و ترکیبات اسانس بودند. استخراج اسانس توسط روش تقطیر با آب و به کمک دستگاه کلونجر انجام شد و ترکیبات اسانس به وسیله گاز کروماتوگرافی و گاز کروماتوگرافی با طیف سنج جرمی تعیین شدند. تجزیه واریانس توسط نرم افزار SAS و مقایسه میانگین ها به وسیله آزمون حداقل اختلاف معنی دار (LSD) در سطح احتمال پنج درصد انجام گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد اندام های رویشی (6/2601 کیلوگرم در هکتار)، درصد اسانس (200/0 درصد) و عملکرد اسانس (21/5 کیلوگرم در هکتار) در مصرف تلفیقی 12 تن ورمی کمپوست و کود زیستی (2 لیتر در هکتار) به دست آمد. بیشترین درصد سیس پینوکامفون (56/63%) و درصد بتافلاندرن (71/9%) و کمترین درصد ترانس پینوکامفون (50/2%) در اسانس در مصرف تلفیقی 10 تن کمپوست، 6 تن ورمی کمپوست و کود زیستی و بیشترین درصد والریانول (36/5%) و درصد فیتول (19/2%) در اسانس در کاربرد 20 تن کمپوست حاصل گردید. در مجموع بیشترین کمیت اسانس با کاربرد تلفیقی 12 تن ورمی کمپوست و کود زیستی و بیشترین کیفیت اسانس با مصرف تلفیقی 10 تن کمپوست، 6 تن ورمی کمپوست و کود زیستی حاصل شد.
کلید واژگان: سیس پینوکامفون, کمپوست, کود زیستی, ورمی کمپوستIntroductionOrganic fertilizers such as compost and vermicompost improve soil's physical and chemical properties that enhance beneficial microbe's activity in soil and nutrient availability by plants. Nitrogen-fixing bacteria such as Azotobacter and Azospirillum as biofertilizers also have the ability of nitrogen-fixing and release phytohormones which could stimulate plant growth, absorption of nutrients, and the photosynthesis process. Production of medicinal plants with using from biofertilizers leads to an increase of the quantity and quality of active substances such as essential oil. Hyssop (Hyssopus officinalis L.) is a perennial herb that grows wild and is cultivated in temperate regions of Asia, Europe, and America. The essential oil of hyssop is widely used as a traditional drug in some the parts of Asia and Europe to treat respiratory diseases. Hyssop is also used in food, pharmaceutical, flavor, and cosmetic industries throughout the world. The main constituents of hyssop essential oil have been reported as pinocamphone, pinocarvone, and phellandrene.
Materials and MethodsIn order to study the effects of compost, vermicompost, and nitrogen-fixing bacteria as sustainable nutrient management on the essential oil composition of Hyssopus officinalis, an experiment was conducted based on a randomized complete block design with eight treatments and three replications at the research field of Agriculture Company of Ran in Firouzkooh of Iran during 2012. The treatments were 20 t.ha-1 compost, 12 t.ha-1 vermicompost, biofertilizer (inoculated seeds with Azotobacter chroococcum and Azospirillum lipoferum), 10 t.ha-1 compost + 6 t.ha-1 vermicompost, 20 t.ha-1 compost + biofertilizer, 12 t.ha-1 vermicompost + biofertilizer, 10 t.ha-1 compost + 6 t.ha-1 vermicompost + biofertilizer and control (without fertilizer). Studied traits were contained herb yield and percent, yield, and composition of essential oil. The essential oil extraction was done by the hydro-distillation method in Clevenger’s apparatus, and essential oil composition was determined by gas chromatography (GC) and gas chromatography-mass spectrometry (GC/MS). Analysis of variance was conducted by SAS software, and the means were compared by the least significant difference test (LSD) at the 5% probability level.
Results and DiscussionResults showed that the highest herb yield (2601.6 kg.ha-1), essential oil percent (0.20%), and essential oil yield (5.21 kg.ha-1) were obtained in integrated application of 12 t.ha-1 vermicomposts and biofertilizer (nitrogen-fixing bacteria)(2 lit/ha). The maximum cis Pinocamphone percent (63.56%) and beta Phellandrene percentage (9.71%) and the minimum trans Pinocamphone percent (2.50%) in an essential oil by integrated using of 10 t.ha-1 compost, six t.ha-1 vermicomposts, and biofertilizer and the highest Valerianol percentage (5.36%) and Phytol percentage (2.19%) in essential oil with the application of 20 t.ha-1 compost were obtained. Integrated application of vermicompost and biofertilizer through the high ability for absorption of mineral nutrients like N, P, and K by plants and then increase of biomass amount has a positive effect on essential oil content. Increased essential oil yield in treatment of the integrated application of vermicompost (12 t.ha-1) and biofertilizer can be owing to the improvement of yield attributes such as; essential oil percentage and herb yield. Some studies have reported that the application of bio and organic fertilizers can increase the content and yield of essential oil in a few medicinal plants such as basil, chamomile, and coriander. Integrated application of bio and organic fertilizers through the improvement of biological activities of soil and nutrient elements absorption such as nitrogen and phosphorus, caused more growth and biomass production, which leads to improvement of the essential oil quality. Several studies have shown a beneficial effect on the essential oil composition of medicinal plants by the integrated application of bio and organic fertilizers.
ConclusionGenerally, the highest essential oil quantity with the integrated application of 12 t.ha-1 vermicomposts and biofertilizer and the highest essential oil quality with the integrated application of 10 t.ha-1 compost, six t.ha-1 vermicomposts and biofertilizer were obtained.
Keywords: Biofertilizer, Cis pinocamphone, Compost, Vermicompost -
Thrips tabacci Lind. (Thysanoptera: Thripidae), the onion thrips, is one of the most damaging pests to onion fields. By using biotic or abiotic stimuli or growth regulators, it is possible to induce resistance, which activates the plant's natural defense. The effect of foliar application of two growth regulators, salicylic acid and potassium silicate, separately and in combination, on onion thrips population density, fresh weight, dry weight, chlorophyll concentration, and height of onion cultivars was investigated in the Jiroft region between 2016 and 2017. The experiment was conducted as a factorial design with 12 replications. Two onion cultivars (Gardesco and Milky Way F1), salicylic acid (0, 0.25, 0.5 mM), and potassium silicate (0, 1, 2 cc. lit-1) were used in three different concentrations. The analysis of variance revealed that the effect of biological fertilizer on thrips population density, fresh and dry weight, chlorophyll concentration, and the effect of onion cultivar on plant height and thrips population density were all statistically significant (Pvalue£0.01). Additionally, the interaction between fertilizer and cultivar was significant only for the pest population density parameter at the 1% level. The treatment with potassium silicate (2 cc. lit-1) resulted in the highest fresh and dry weight values, 363.29 and 120.25, respectively. Milky Way F1 plants were taller (41.16 cm) than Gardesco plants (37.10 cm). These findings indicate that salicylic acid and potassium silicate have the potential to significantly reduce the T. tabaci populationKeywords: biofertilizer, foliar application, Growth regulator, Induce resistance, Thrips
-
اهداف
کاربرد کودهای زیستی (Biofertilizers) یکی از مهمترین ابزارها جهت افزایش تولید و بهبود کیفیت محصولات باغبانی است. هدف پژوهش حاضر، مطالعه کاربرد کودهای زیستی و آلی به عنوان جایگزین کودهای شیمیایی، بویژه در کشت های گلخانه ای با سمت و سوی کشاورزی پایدار و حفظ سلامت مصرف کننده، بود. بررسی اثرات کودهای زیستی و آلی روی عملکرد و کیفیت خیار گلخانه ای بعنوان یک محصول پر رشد با عملکرد قابل توجه از اهداف فرعی پژوهش حاضر بود.
مواد و روش هابه منظور بررسی اثر کودهای زیستی و آلی روی کیفیت و کمیت میوه خیار رقم ناگین در شرایط گلخانه ای، آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی با سه نوع کود Essential plus، Fertigofol و Stimplex در سه سطح شاهد (محلول پاشی آب)، 2 در هزار و 4 در هزار) در چهار تکرار انجام گرفت.
یافته هاکود های بکار رفته روی تمامی شاخص های رشدی مثل وزن تر و خشک هر سه بخش میوه، برگ و ریشه اثر معنی داری داشتند. تیمار های کودی مورد آزمایش توانستند بطور معنی داری (در سطح احتمال 1%) تمام پارامتر های پس از برداشت مورد مطالعه از جمله TA،TSS ، میزان ویتامین ث میوه خیار و همین طور میزان کلروفیل a، b برگ را در مقایسه با شاهد بهبود ببخشند. میزان عناصر پتاسیم و آهن نیز تحت تاثیر مثبت کودهای بکار رفته بود.
نتیجه گیریبه طورخلاصه، هر سه تیمار کودی دارای اثر مثبت روی صفات کمی و کیفی اندازه گیری شده بودند اما می توان ادعا نمود که در مجموع کارایی و اثرات مثبت کود زیستی Stimplex و کود کامل Fertifogol بیشتر از کود آلی Essential plus بود.
کلید واژگان: اسیدیته قابل تیتراسیون, کدوئیان, کود زیستی, کیفیت, ویتامین ث, محرک رشدBackgraound and objectiveApplication of biofertilizers is one of the most important tools to increase yield and improving the quality of horticultural products. The aim of this study was to investigate the application of biofertilizers and organic fertilizers as alternatives to chemical fertilizers, especially in greenhouse cultivation with sustainable agriculture potential and maintaining the consumer health. The effects of biofertilizers and organic fertilizers on yield and quality of cucumber as a highly growing greenhouse crop with considerable performance were detailed objectives of present study.
Matherials and MethodsIn order to investigate the effect of biofertilizers and organic fertilizers on the quality and quantity of cucumber fruit in greenhouse conditions, an experiment was conducted in a completely randomized design with three types of fertilizers Essential plus, Fertigofol and Stimplex at three levels(Control. Foliar application of watrer, 2 and 4 g/litr ).
ResultsThe results revealed that the used fertilizers could improved most of measured parameters including fresh and dry weight of leaf, root and fruit organs. Furthermore, tested fertilizers significantly (p≤0.01) improved all measured postharvest parameters such as TA, TSS and chlorophyll content ( a and b) and vitamin C of cucumber fruit compared to untreated plants. Potassium and iron levels were also positively affected by fertilizers.
ConclusionOveralls, based on the results from the present study, using all three fertilizers were beneficial considering the yields and quality attributes. However, Fertigofol was even more noticeable taking into account the expand shelf life and postharvest quality of fruits comparing other two biofertilizers. All in all, biofertilizers of diverse source would be advisable to test and practice instead or integrated with other chemical compounds.
Keywords: Biofertilizer, Cucurbitaceae, Growth stimulant, Quality, Titrable acidity, Vitamin C -
این آزمایش با هدف ارزیابی اثر همزیستی با میکوریزا (Glomus mosseae) بر سودمندی اکولوژیک کشت مخلوط افزایشی لوبیا چیتی با کدو پوست کاغذی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال زراعی 1395 انجام گرفت. الگوی کشت در پنج سطح شامل کشت خالص کدوی پوست کاغذی (با تراکم 22/2 بوته در واحد سطح)، کشت خالص لوبیا چیتی (با تراکم 40 بوته در واحد سطح) و کشت مخلوط سری افزایشی 20، 40 و 60 درصد لوبیا با کدو در دو حالت کاربرد و عدم کاربرد کود زیستی میکوریزا (Glomus mosseae)، تیمارهای آزمایشی بودند. نتایج نشان داد که اثر الگوهای کشت در هر دو حالت کاربرد و عدم کاربرد میکوریزا بر صفات تعداد میوه در بوته، وزن بذر، عملکرد بذر، عملکرد روغن، عملکرد معادل کدو، کارایی مصرف آب و کارایی مصرف نیتروژن کدو و همچنین تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه و عملکرد دانه لوبیا معنی دار بود. درصد روغن در کدو و درصد همزیستی در هر دو گیاه نیز در صورت کاربرد میکوریزا معنی دار بودند. بیشترین عملکرد معادل کدو (26/185 گرم بر مترمربع)، کارایی مصرف آب (72/2 کیلوگرم بر میلی متر) و کارایی مصرف نیتروژن (29/10 کیلوگرم بر کیلوگرم) از کشت مخلوط افزایشی 40 درصد لوبیا با کدو و در صورت کاربرد میکوریزا به دست آمد. نسبت برابری زمین جزیی در کدو بیشتر از لوبیا بود که بیانگر تاثیرپذیری بیشتر و مثبت کدو از کشت مخلوط با لوبیا است. بیشترین میزان نسبت برابری زمین (61/1)، مجموع ارزش نسبی (83/1)، کارایی استفاده از زمین (27/154) و شاخص بازگشت مالی (14/463) از کشت مخلوط افزایشی 40 درصد لوبیا با کدو و در حالت کاربرد میکوریزا حاصل شد که بیانگر توانایی میکوریزا در تعدیل رقابت لوبیا با کدو می باشد. در کل، با توجه به بهبود اجزای عملکرد، عملکرد معادل، کیفیت محصول تولیدی، کارایی مصرف آب و نیتروژن و نیز با عنایت به شاخص های سودمندی اکولوژیک می توان اظهار داشت که کشت مخلوط افزایشی 40 درصد لوبیا با کدو در شرایط کاربرد میکوریزا مناسب ترین تیمار است.
کلید واژگان: الگوی کشت, عملکرد معادل, کارایی مصرف آب, کارایی مصرف نیتروژن, کود زیستیAgroecology journal, Volume:13 Issue: 2, 2021, PP 271 -290Introduction
Demand for food in the world is likely to be nearly two times the current level by 2030, while the amount of new land for cultivating area is very limited (Marzban et al., 2014). Therefore, the design and implementation of systems with stability and performance are highly felt (Hosseini et al., 2016). In agriculture, there are different perspectives for imitation of nature, one example of which is sustainable agriculture. Intercropping is defined as a sustainable agricultural operation in which two or more species grow simultaneously during a season on a piece of land (Amani Machiani et al., 2018). By the way, the use of bio-fertilizers is a method to revive the natural flora of the soil and it is considered as a path to sustainable agriculture (Baqual & Das, 2006). Unfortunately, most conventional agricultural systems based on the high consumption of chemical fertilizers, are deprived of the benefits of coexistence of useful microorganisms with the plant, such as mycorrhiza coexistence. Therefore, it seems that using the intercropping and bio-fertilizer inoculation can be an effective step towards sustainable production in the agricultural lands.
Materials and MethodsThe experiment was conducted as factorial mode based on a randomized complete block design with three replications at the research farm of the Faculty of Agriculture, Bu-Ali Sina University. Using and non-using of mycorrhiza and 5 cultivation patterns including the pure crop of pumpkin, pure bean cultivation and additive intercropping of 20, 40 and 60% beans with pumpkin were the experimental treatments. The cultivation of both species was carried out on 9.3.2017. At the end of the growth period, harvest was done from each plot after removing the marginal effect, and oil percentage, oil yield, Pepo equivalent yield )PEY(, water use efficiency (WUE) and nitrogen utilization efficiency (NUE), the percentage of root clonization, as well as the usefulness indices of the intercropping were measured. The data were analyzed by SAS9.1 and the means were compared using LSD test at a probability level of 5%.
Results and DiscussionThe results indicated that the effect of crop pattern in both application and non-application of mycorrhiza were significant on the number of fruits per plant, seed weight, seed yield, oil yield, equivalent yield, water use efficiency and nitrogen use efficiency in pumpkin, as well as number of pods per plant, the weight of 100 seeds and grain yield of the bean. The percentage of oil in pumpkin and the percentage of root clonization in both plants were also significant in the case of mycorrhiza application. The highest amount of pumpkin equivalent yield, water use efficiency, and nitrogen use efficiency were obtained from additive intercropping of 40% bean with pumpkin under mycorrhiza application. The partial land equivalent ratio in the pumpkin was higher than that of bean, which can be concluded that the pumpkin cropping is influenced positively by the intercropping with the bean. The highest values of land equivalent ratio (LER(, relative value total )RVT( and Cumulativerelative efficiency index )REIc( were obtained from 40% bean incropped with pumpkin treatment. According to the results of CC, CR, and AG, it can be concluded that the bean is suitable for intercropping with pumpkin. ATER values of more than 1 were obtained in all treatments, except for the additive intercropping of 60% bean with pumpkin in both application and non-application of mycorrhiza. The highest amount of LUE and SPI in the case of application and non-application of mycorrhiza were obtained from additive intercropping of 40 and 20% bean with pumpkin, respectively, indicating the ability of the mycorrhiza to modify the competition of pumpkin with beans.
ConclusionAccording to the results of this study it was indicated that in the case of mycorrhiza application, the amount of all traits in the same treatments increased, and the 40% bean intercropped with pumpkin together with the application of mycorrhiza was determined as the superior treatment, which could be considered for the sustainable agriculture development and maintaining the ecosystem health.
Keywords: Biofertilizer, Equivalent yield, Nitrogen use efficiency, Planting pattern, Water use efficiency -
اهداف
استفاده از پتانسیل میکروب های خاک مانند قارچ های میکوریز در قالب کودهای زیستی، یکی از راه های دوستدار محیط زیست است که به کاهش استفاده از نهاده های شمیایی وکاهش خسارات وارد شده بر محیط زیست و انسان کمک می کند. بر این اساس در این تحقیق تاثیر تلقیح دوگونه قارچ میکوریز (Diversispora versiformis و Rhizophagusirregularis) و یک گونه قارچ شبه میکوریز Piriformospora indica بصورت مجزا و تلفیقی بر عملکرد و میزان جذب فسفر گیاه گشنیز بررسی شد.
مواد و روشها:
این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه ای انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل تیمار قارچ منفرد (Rhizophagus irregularis، Diversispora versiformis، Piriformospora indica)، تیمار قارچی توام (Rhizophagus irregularis + Diversispora versiformis، Piriformospora indica + Diversispora versiformis، Piriformospora indica+ Rhizophagus irregularis، Piriformospora indica + Rhizophagus irregularis + Diversispora versiformis)، تیمار شاهد مثبت (دارای کود اوره و سوپرفسفات تریپل، بدون قارچ) و تیمار شاهد منفی (بدون کود شیمیایی، بدون قارچ) بود.
یافته ها:
نتایج نشان داد که اثر هرسه گونه قارچ (میکوریز و شبه میکوریز) بر شاخص های رشدی (وزن تر وخشک اندام هوایی و ریشه) و غلظت فسفر در مقایسه با تیمار شاهد معنی دار می باشد (p<0.01). در مقایسه با شاهد منفی، میزان افزایش در وزن خشک بخش هوایی در تیمار شاهد مثبت (13/36%)، در وزن خشک ریشه تیمارهای R. irregularis ، PC و D. versiformis (بترتیب 04/48 %، 65/45 % و 94/42 %)، در شاخص کلروفیل تیمار قارچ P. indica (18/32 %) ، در درصد کلنیزاسیون، تیمار تلفیقی P. indica+ R. irregularis (75/91 %) ، در غلظت فسفر بخش هوایی تیمار P. indica (50/34 %) و غلظت فسفر بخش ریشه نیز در تیمار P. indica + R. irregularis (88/25 %) بودند.
نتیجه گیری:
طبق نتایج این تحقیق می توان در کشت سبزی ها به منظور کاهش مصرف کودهای فسفاته از قارچ های میکوریزی جهت افزایش عملکرد گیاه استفاده کرد.
کلید واژگان: کود زیستی, شاخص کلروفیل, کلنیزاسیون, زادمایه قارچی, گیاه داروییBackground & ObjectiveUsing the potential of soil microbes such as mycorrhizal fungi in the form of biofertilizers is an environmental friendly way to help reduce the use of chemical inputs and reduce the damage to the environment and humans. In this study, the effect of inoculation of coriander with two species of mycorrhizal fungi (Diversispora versiformis and Rhizophagus irregularis) and one species of mycorrhiza-like fungus (Piriformospora indica) on the yield and phosphorus uptake was investigated in a pot culture experiment.
ResultsThe results showed that the application of all three species of fungi were significant in terms of the effect on growth indices (shoot and root dry weight) and phosphorus concentration compared to the control treatment (p <0.01). Compared to the negative control, the enhancement of shoot dry weight in PC was 36.13%. Accordingly, the root dry weight in R. irregularis, PC and D. versiformis treatments (48.04%, 45.65% and 42.94%, respectively), the chlorophyll index in P. indica (32.18%), the root colonization in P. indica + R. irregularis (91.75%), the shoot phosphorus concentration in P. indica (34.50%) and root phosphorus concentration in P. indica + R. irregularis (25.88%) were higher compared to the negative control treatment.
ConclusionAccording to the results of this study, mycorrhizal fungi can be used in vegetable cultivation to reduce the use of phosphate fertilizers to increase plant yield.
Keywords: Biofertilizer, Chlorophyll Index, Colonization, Fungal Inoculum, Medicinal Plant -
اهداف تحقیق:
اهداف این آزمایش شامل تعیین زادمایه جامد مناسب از نظر زنده مانی باکتری، بهبود رشد، درصد روغن کلزا و همچنین تعیین مقدار روغن و نوع اسیدهای چرب کلزا در تیمارهای مختلف می باشد.
مواد و روشبر همین اساس این آزمایش به بررسی اثر چندین ترکیب زادمایه جامد از باکتریEnterobacter cloacae S16-3 بر گیاه کلزا (Brassica napus L.) رقم هایولا 308 پرداخته است. زادمایه جامد این باکتری در حضور حامل های مختلف شامل باگاس، پیت، هیدروچار، بایوچار، خاک اره و پرلیت به صورت منفرد و مخلوط آن ها با پرلیت (به جز پیت) با نسبت وزنی (1:1) تهیه شد و جمعیت این باکتری بعد از گذشت شش ماه شمارش شد، سپس اثر بخشی زادمایه کودهای زیستی از طریق مایه زنی بر گیاه کلزا بررسی شد. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای با در نظر گرفتن 10 تیمار مربوط به حامل جامد، یک تیمار شاهد (بدون کود و بدون باکتری)، تیمارهای کود شیمیایی 100 درصد و 70 درصد NPK انجام شد. در طول دوره رشد، رطوبت گلدان ها از طریق توزین در یک دامنه رطوبتی (FC 8/0 - 7/0) نگهداری شدند. در طول دوره رشد شاخص کلروفیل برگ اندازه گیری شد و بعد از اتمام دوره رشد، گیاهان از محل طوقه برداشت شد و وزن خورجین در بوته، تعداد دانه در بوته، ارتفاع بوته، قطر طوقه، حجم ریشه در بوته، وزن تر و خشک شاخساره، ریشه و دانه، وزن تر و خشک کل، عملکرد دانه در بوته، میزان روغن با دستگاه سوکسله و درصد اسید چرب با کروماتوگرافی گازی اندازه گیری شد.
یافته هایافته های این تحقیق نشان داد که اثر باکتریEnterobacter cloacae در قالب فرمولاسیون ده گانه سبب افزایش تعداد دانه در بوته، ارتفاع بوته، قطر طوقه، شاخص کلروفیل، حجم ریشه، وزن تر و خشک شاخساره، ریشه و دانه، وزن تر و خشک کل، عملکرد دانه و وزن خورجین شد. اثر تلقیح زادمایه های جامد انتروباکتربر وزن هزار دانه معنی دار نشد. نتایج مربوط به درصد روغن و اسید چرب نشان داد که به جز دو تیمار پیت و بایوچار که نسبت به شاهد کاهش درصد روغن داشتند، بقیه تیمارها افزایش درصد روغن را نشان دادند و در ارتباط با اسید چرب، تیمار باگاس-پرلیت سبب افزایش درصد اسیداولییک و افزایش کیفیت روغن گردید.
نتیجه گیریبراساس یافته های حاصل از آزمایش، استفاده از انتروباکتر در قالب حامل های جامد سبب بهبود بسیاری از ویژگی های زراعی، افزایش درصد روغن و اسید چرب گیاه کلزا شد. اما برای تایید نهایی کارایی این تحقیق بهتر است که علاوه بر آزمایش های درون شیشه ای و گلخانه ای، اثر بخشی آنها در شرایط مزرعه ای با میزبان های متفاوت هم مورد آزمایش قرار گیرد. با توجه به نتایج به دست آمده از میان حامل های استفاده شده، حامل های هیدروچار، بایوچار-پرلیت و باگاس-پرلیت نتایج بهتری نشان دادند و توصیه می شوند.
کلید واژگان: انتروباکتر کلوآسه, زادمایه جامد, کلزا, کود زیستیBackground and ObjectiveThe objectives of this experiment include determining the appropriate solid medium in terms of bacterial viability, growth improvement, canola oil percentage, as well as determining the amount of oil and type of canola fatty acids in different treatments.
Methods and Materials:
Accordingly, this experiment was performed to chek the effect of a few combination of solid inoculant of bacteria Enterobacter cloacae S16-3 on growth of rapeseeds (Brassica napus L.) cultivar hayola 308. Solid inoculants of this bacterium were prepared using different carriers including: bagasse, peat, hydrochar, biochar, sawdust, perlite and bagasse:perlit, hydrochar:perlit, biochar:perlit, sawdust:perlit (with ratio 1:1 w/w), then after six months, bacteria population was counted and finally the effect of biofertilizers inoculant was checked with rapeseed inoculation in a pot culture. This experiment was conducted in a completely randomized design (CRD) with three replications in greenhouse by considering 10 treatments of solid carriers, a negative control treatment, a positive control containing 100 and 70 percent of NPK. During the growth period, the pots were irrigated at 0.7-0.8 FC and during the growing season the leaf chlorophyll index was measured. At the end of the experiment, plants were harvested and number of seeds per plant were counted, then the silique height, stem diameter, root volume per plant, fresh and dry weight of shoot and root, total fresh and dry weight, silique weight per plant, the weight of one thousand seed were measured. The oil content and fatty acid analysis were measured in seeds using Soxhlet extractor and GC, respectively.
ResultsThe results of this study showed that the effect of Enterobacter cloacae in carrier-based formulation (10 formulations) increased the number of seeds per plant, plant height, stem diameter, chlorophyll index, roots volume, fresh and dry weight of shoot and root, weight of silique, total fresh and dry weight and the weight of one thousand seeds. The inoculation effect of solid inocula of Enterobacter on 1000 seed weight was not significant. The results of oil content and fatty acid analysis showed that in all treatments except for peat and bagasse:perlite, oil content increased. GC results indicated that oil quality was affected by bacterial inoculation and bagasse: perlite treatment increased the percentage of oleic acid.
ConclusionBased on the experimental findings, the use of Enterobacter in the form of solid carriers improved many agronomic characteristics, increased the percentage of oil and fatty acid of rapeseed. But to finally confirm the effectiveness of this research, in addition to in-vitro and greenhouse experiments, it is better to test their effectiveness in field conditions with different plants. According to the results obtained from the used carriers, hydrocard, biochar-perlite and bagasse-perlite showed better results and are recommended.
Keywords: Biofertilizer, Canola, Enterobacter, Solid inoculant -
اهداف
این تحقیق با هدف بررسی اثر کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروژن و پتاسیم در سطوح مختلف از کود شیمیایی نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد برگ و خصوصیات کیفی گیاه توتون رقم PVH19 انجام شد.
مواد و روش هاآزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و سه تکرار در سال زراعی 1396-1395 در مرکز تحقیقات توتون رشت انجام شد. تیمار ها عبارت بودند از: T1: شاهد T2: کودهای شیمیایی نیتروژن+ پتاسیم T3: 100% نیتروژن +75 % پتاسیم + کود زیستی پتابارور 2 T4: 100% نیتروژن +50% پتاسیم + پتابارور 2 T5: 100% پتاسیم +75 % نیتروژن + کود زیستی ازتوبارور T6: 100% پتاسیم +50% نیتروژن + ازتوبارور T7: 75% نیتروژن + 75% پتاسیم + پتابارور 2 + ازتوبارور ؛ T8: 75% نیتروژن +50% پتاسیم + پتابارور 2 + ازتوبارور T9: 50% نیتروژن + 75% پتاسیم + پتابارور 2 + ازتوبارور T10: 50% نیتروژن +50% پتاسیم + پتابارور 2 + ازتوبارور T11: پتابارور 2 + ازتوبارور.
یافته هابیشترین عملکرد برگ تر در تیمار T4 به مقدار 47867 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. تیمار T10 بیشترین عملکرد برگ خشک با مقدار 5/6695 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. نتایج صفات کیفی نشان داد که بیشترین درصد نیکوتین، قندهای احیا و درصد نیتروژن در تیمار T7 به دست آمد. بیشترین درصد پتاسیم برگ در تیمار T9 بود.
نتیجه گیرینتایج این تحقیق نشان داد که امکان کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی و زیستی بدون کاهش معنی دار عملکرد برگ توتون وجود دارد و می توان مصرف کودهای شیمیایی و اثرات مخرب ناشی از آن بر محیط زیست را بدون کاهش قابل ملاحظه در عملکرد کمی و کیفی کاهش داد. با توجه به نتایج این آزمایش به منظور افزایش صفات کمی و کیفی گیاه توتون رقم PVH19 تیمار50% نیتروژن +50 % پتاسیم + پتابارور 2 + ازتوبارور نسبت به بقیه تیمارها در شرابط آب و هوایی شهرستان رشت پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: توتون, عملکرد برگ, قندهای احیا, کود زیستی, نیکوتینObjective & BackgroundThe aim of this study was to investigate the effect of the combined application of nitrogen and potassium biofertilizer at different levels of nitrogen and potassium chemical fertilizer on leaf yield and qualitative characteristics and of tobacco PVH19 cultivar.
Materials & Methodsa field study was done in 2016-2017 cropping seasons. A randomized complete block design with 11 treatments and three replications was used at Tobacco Research Institute in Rasht. Treatments were combined of nitrogen and potassium fertilizer, potassium biofertilizer (Potabarvar2= BK) and nitrogen biofertilizer (Azetobarvar= BN). Treatments include: T1: control, T2:FK100+ FN100T3:FN100+FK75+BKT4:FN100+FK50+BKT5:FK100+FN75+BNT6:FK100+FN50+BNT7:FN75+BN+FK75+BKT8:FN75+BN+FK50+BKT9:FN50+BN+FK75+BK T10: FN50+BN+FK50+BK T11: BK+BN.
ResultsMean comparison showed that maximum yield of green leaf (47867 kg.h-1) was obtained from FN100+FK50+BK treatment. Maximum dry matter income FN50+BN+FK50+BK treatment was 6695.5 kg.ha-1. Result of qualitative analysis showed that the highest percentage of nicotine, reducing sugars and nitrogen percentage treatments were in FN75+BN+FK75+BK combined treatment. Result showed that maximum of percentage of potassium in leaves was obtained from FN50+BN+FK75+BK treatment.
ConclusionResults of this experiment showed that, using integrated biofertilizer and chemical fertilizer without significant decline in leaf yield of tobacco, could be reduce chemical fertilizer and its impacts on environment. Based on the results obtained from this study in order to increasing leaf yield and qualitative characteristics and of tobacco PVH19 cultivar was obtained from FN50+BN+FK50+BK treatment and was suggested in Rasht reign conditions.
Keywords: Biofertilizer, Leaf Yield, Nicotine, Reducing Sugars, Tobacco -
به منظور بررسی اثر مدیریت تلفیقی حاصلخیزی و الگوی کاشت بر عملکرد کمی و کیفی نخود (Cicer arietinum L.) و بزرک (Linum usitatissimum L.) در شرایط دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار درسال زراعی 96-1395 در مزرعه ای واقع در استان آذربایجان غربی- شهرستان نقده به اجرا در آمد. عامل الگوی کاشت در شش سطح شامل: کشت خالص نخود، کشت خالص بزرک، کشت مخلوط جایگزین با نسبت یک ردیف بزرک و یک ردیف نخود، کشت مخلوط ردیفی با نسبت دو ردیف بزرک و دو ردیف نخود، کشت مخلوط ردیفی با نسبت دو ردیف بزرک و چهار ردیف نخود، کشت مخلوط ردیفی با نسبت چهار ردیف بزرک و دو ردیف نخود، وکود در چهار سطح شامل: عدم کاربرد کود (شاهد)، 100% کود شیمیایی (دارای NPK)، کود زیستی (فسفاته بارور 2 + ازتو بارور 1 + پتا بارو2 + سولفوبارور -1) و ورمی کمپوست (10 تن در هکتار) بود. صفات مورد مطالعه برای گیاه نخود و بزرک شامل کلروفیل a، کلروفیل b، کاروتنویید، پرولین، قندهای محلول، نیتروژن، فسفر و پتاسیم، زیست توده میکروبی خاک و تنفس میکروبی خاک بود. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار کلروفیل a (93/2 میلی گرم در گرم وزن تر برگ)، میزان کلروفیل b (59/1 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ) و کاروتنویید (59/1 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ) نخود به ترتیب از تیمار یک ردیف نخود + یک ردیف بزرک و کشت چهار ردیف نخود + دو ردیف بزرک به دست آمد، اما بیشترین مقدار کلروفیل a (57/2 میلی گرم در گرم وزن تر برگ) بزرک از کشت مخلوط دو ردیف نخود + دو ردیف بزرک، کلروفیل b (41/1 میلی گرم در گرم وزن تر برگ) و کاروتنویید (39/1 میلی گرم در گرم وزن تر برگ) بزرک مربوط به الگوی کشت چهار ردیف نخود + دو ردیف بزرک و کمترین مقدار از کشت خالص به دست آمد. میزان پرولین و قندهای محلول در کشت خالص بالاتر از کشت مخلوط مشاهده گردید. در بین تیمارهای کودی بیشترین میزان رنگیزه های فتوسنتزی هر دو گونه نخود و بزرک از تیمار ورمی کمپوست و کمترین میزان پرولین و قندهای محلول از عدم مصرف کود حاصل شد. بیشترین درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم دانه هر دو گونه نخود و بزرک در کشت مخلوط بالاتر از کشت خالص بود. در بین تیمارهای کودی، بیشترین درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم دانه هر دو گونه از کود ورمی کمپوست به دست آمد. همچنین، استفاده از کشت مخلوط منجر به افزایش تنفس و زیست توده میکروبی خاک گردید. نتایج به دست آمده از این آزمایش نشان داد که استفاده از الگوهای مختلف کشت مخلوط و منابع کودی به خصوص ورمی کمپوست توانست اثرات منفی کمبود آب در شرایط دیم را کاهش و فعالیت های بیولوژی خاک را افزایش دهد که می تواند به نوبه خود موجب بهبود چرخش عناصر غذایی و حاصلخیزی خاک گردد.
کلید واژگان: پرولین, تنفس خاک, زیست توده میکروبی خاک, عناصر غذایی, کود زیستیAgroecology journal, Volume:12 Issue: 2, 2020, PP 241 -264IntroductionThe use of organic fertilizers such as vermicompost is a major component of organic farming practices. Vermicompost can provide the essential plant nutrients and enhance crop productivity, but also leave a beneficial residual effect on succeeding crops. Intercropping is the cultivation of two or more crops in such a way that they interact agronomically. Intercropping legumes with non-legumes is particularly important in organic farming because it enhances yield stability, concentrations and uptake of nutrients and on the other hand reduces disease and weed pressure. There is no information available about the effects of fertilizer source in intercropping system on the ecophysiological characteristics of linseed and chickpea in dry conditions. Therefore, the purpose of the present study was to contribute to a better understanding of the eco-physiology responses of linseed and chickpea plants to fertilizer source and cropping pattern.
Materials and MethodsThe field experiments were conducted at Agricultural Experimental in a farm located in Naqadeh, West Azerbaijan, Iran (longitude 45°24' E, latitude 38°52' N, altitude 1318 m) in 2017. The first factor included six cropping patterns consist of 1 row chickpea + 1 row lineseed, 2 rows chickpea + 2 rows linseed, 4 rows chickpea + 2 rows linseed, 2 rows chickpea + 4 rows linseed and monocropping of each crop and the second factor was included four levels control (no use fertilizer), 100% chemical fertilizers (NPK), biofertilizers (Azoto Barvar -1+ PhosphateBarvar -2+ PotaBarvar-2+ Sulfur Barvar -1) and vermicompost (10 t.ha1-). In order to measure different elements in seed of linseed and chickpea, dry ash method was used. Concentration of potassium (K) was analyzed by a flame photometer. Nitrogen measurements by Kjeldahl and phosphorus were calculated by yellow method, in which vanadate–molybdate is used as an indicator. Phosphorus (P) content was determined at 430 nm using a spectrophotometer. To measure the microbial respiration of the soil, the Anderson and Dumasuch methods were used and microbial biomass carbon was determined by fumigation- extraction method.
Results and DiscussionChickpea: According to the results of the experiment, intercropping and fertilizer source had a significant effect on improving nutrients uptake of linseed and chickpea plants. The highest amounts of chlorophyll a, chlorophyll b and carotenoids were obtained from 1 row chickpea + 1 row lineseed and four row chickpea + two rows of lineseed, respectively and the lowest amount was related to sole cropping. The results of fertilizer treatments showed that the highest amounts of chlorophyll a and chlorophyll b and carotenoid were obtained from vermicompost treatment and the lowest amount of these photosynthetic pigments was obtained in non-fertilized conditions. In addition, the results showed that nutrients uptake were affected by cropping pattern and fertilizer treatments. Among the fertilizer treatments, the highest percentage of nitrogen and phosphorus in chickpea were achieved from vermicompost fertilizer and these values were obtained from control treatment.Linseed: Mean comparison of data showed that photosynthetic pigments were affected by different fertilizer treatments. So that the highest amounts of chlorophyll a, chlorophyll b and carotenoids were obtained from vermicompost treatment and the least amount of these photosynthetic pigments were achieved from control treatment. Among the applied fertilizer treatments, the highest amount of phosphorus and potassium were obtained from biofertilizer treatment and the lowest values were recorded from control (non-usage of fertilizer. Soil microbial respiration and microbial soil biomass were only affected by cropping patterns and fertilizer source. The highest Soil microbial respiration and soil microbial biomass were recorded in two rows of chickpea + two rows of linseed with vermicompost application.
ConclusionThe use of fertilizer source plays an effective role in increasing the uptake nutrients of chickpea and linseed, which is probably due to the supply of water and improved activity of beneficial microorganisms in the soil. Soil respiration and microbial biomass increased under the influence of fertilizer treatments (both biofertilizer and organic fertilizer), however the activity of soil microorganisms was the main reason for the increased soil respiration under application of vermicompost fertilizer.
Keywords: Biofertilizer, Nutrients, Proline, Soil microbial respiration, Soil microbial biomass
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.