به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « cereals » در نشریات گروه « اکولوژی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «cereals» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • جواد حمزه ئی*، مجتبی زارعی
    اهداف
    کشت مخلوط یکی از شیوه های اکولوژیک کشاورزی پایدار است که به منظور افزایش بهره وری و تولید محصولات زراعی اجرا می شود. بنابراین، با توجه به لزوم استفاده از سیستم های کشاورزی پایدار و ایجاد تنوع در سیستم های کشاورزی، این آزمایش با هدف بررسی رشد، محصول تولیدی از نظر کمی و کیفی و کارایی استفاده از زمین در کشت مخلوط گندم، سویا وذرت اجرا شد.
    مواد و روش ها
    آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینا در سال زراعی 99-1398 به صورت بلوک-های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کشت های مخلوط 4w:2s (دو ردیف سویا: چهار ردیف گندم)، 4w:2s:1c (یک ردیف ذرت: دو ردیف سویا: چهار ردیف گندم)، 4w:2s:2c، 6w:3s، 6w:3s:1c، 6w:3s:2c و کشت های خالص هر سه گونه تیمارهای آزمایش بود. شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، عملکرد دانه و بیولوژیک، کیفیت دانه و کارایی استفاده از آب، نیتروژن و زمین ارزیابی شدند.
    یافته ها
    اثر الگو ی کشت بر شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم، سویا و ذرت معنی دار بود. بالاترین میزان این ویژگی ها از کشت خالص هر سه گونه به دست آمد. با این وجود، ارزیابی شاخص نسبت برابری زمین حاکی از برتری تمام الگو های کشت مخلوط نسبت به کشت خالص داشت. به طوری که بیشترین میزان LER (16/2) و کارایی مصرف آب از تیمار 6w:3s:2c به دست آمد.
    نتیجه گیری
    به طور کلی، کشت مخلوط 6w:3s:2c علاوه بر بهبود عملکرد کل و کارایی مصرف آب می تواند به پایداری اکوسیستم و حداکثر بهره وروی از زمین منجر شود.
    کلید واژگان: چند کشتی, عملکرد, غلات, کارایی استفاده از منابع, لگوم, نسبت برابری زمین
    Javad Hamzei *, Mabaojt Zarei
    Background and Objectives
    Intercropping is an ecological way of sustainable agriculture used to increase land productivity and crops. Therefore, while considering the necessity of using sustainable agriculture systems and creating diversity in agriculture, this experiment was done with the aims of investigating of growth, yield performance in terms of quantity, and quality and resource utilization efficiency in wheat, soybean and corn intercropping system.
    Materials and methods
    The experiment was conducted as a randomized complete blocks design with three replications at the Research Farm of Bu–Ali Sina University in the 2019–2020 growing season. Intercropping treatments included 4w:2s (4 rows wheat: 2 rows soybean), 4w:2s:1c (4 rows wheat: 2 rows soybean: 1 row corn), 4w:2s:2c, 6w:3s, 6w:3s:1c, 6w:3s:2c, along with sole plot of wheat, soybean and corn. Leaf area index, crop growth rate, grain yield, biological yield, grain quality, and nitrogen, water and land use efficiency, were evaluated.
    Results
    The effect of different planting patterns on leaf area index (LAI), crop growth rate (CGR), biological yield and grain yield of wheat, soybean and corn were significant. The highest amount for these properties was achieved from sole cropping of these crops. Nevertheless, the evaluation of intercropping indices showed that all the intercropping patterns had an advantage compared to sole cropping system. So that the highest LER (2.23) and the highest water use efficiency were achieved from 6w:3s:2c treatment.
    Conclusion
    In general, 6w:3s:2c treatment can lead to the improvement of total grain yield and WUE as well as ecosystem sustainability and maximum land productivity.
    Keywords: Cereals, Land Equivalent Ratio, Legume, Polyculture, Resource Utilization Efficiency, Yield
  • نسیم زاده دباغ، سید مسعود منوری*، نرگس کارگری، لعبت تقوی، سعید پیراسته

    دستیابی به پایداری کشاورزی برای نسل فعلی و آینده حیاتی است. اندازه گیری ردپای اکولوژیک به عنوان ابزار مناسبی در راستای دستیابی به اصول پایداری، در بوم نظام های مختلف ضرورت دارد. این مطالعه با هدف تعیین سطح پایداری اکولوژیکی دو نظام تولید گندم آبی (Triticum) و ذرت دانه ای (Zea mays) با استفاده از ارزیابی ردپای اکولوژیکی در سطح حوضه آبریز دز در استان خوزستان در سال زراعی 1399- 1398 انجام گردید. به این منظور، تعداد 400 پرسشنامه بر اساس روش نمونه برداری تصادفی ساده برای کشاورزان تکمیل شد. ارزیابی ردپای اکولوژیک بر اساس مصرف انرژی نهاده ها برای کشت گندم و ذرت در منطقه مطالعاتی در سطح یک هکتار به ترتیب 50/3 و 66/4 هکتار جهانی به دست آمد، این نتایج نشان داد، هر دو کشت از نظر زیست محیطی در وضعیت ناپایداری قرار دارند و علی رغم اینکه بین ردپای اکولوژیکی دو محصول زراعی تفاوت معنی داری وجود ندارد، ولی در این مطالعه کشت گندم از ناپایداری زیست محیطی کمتری برخودار است. همچنین هر دو کشت بیش از ظرفیت اکولوژیکی یک هکتار زمین مولد بهره برداری می شوند، به طوری که زمین مورد نیاز برای جبران اثرات زیست محیطی این دو کشت کافی نیست. از کل نهاده های مصرفی؛ کود شیمیایی نیترات (بیش از 40 درصد)، سوخت گازوییل (بیش از 17 درصد) و آب (بیش از 14 درصد) بیشترین تاثیر را بر ناپایداری زیست محیطی در منطقه مطالعاتی داشته است. در نتیجه، مصرف بالای نهاده ها به ویژه مصرف کودهای شیمیایی و سوخت گازوییل باعث آلودگی های زیست محیطی در منطقه شده است. بنابراین، ردپای اکولوژیکی زراعت به طرز چشمگیری در سیستم های کشاورزی منطقه مطالعاتی افزایش یافته و نگران کننده است.

    کلید واژگان: انرژی, غلات, کشاورزی پایدار, نهاده, هکتار جهانی
    Nasim Zadeh Dabagh, Seyed Masood Monavari *, Nargess Kargari, Lobat Taghavi, Saeid Pirasteh
    Introduction

    Wheat and maize are important and strategic crops in Iran. These crops are widely grown in the Dez catchment area. Therefore, due to climate change, recent droughts, water bankruptcy in the country, low water consumption efficiency in agriculture, and the excessive consumption of input which pose a serious threat to agriculture and food security, it is necessary to achieve a correct understanding of the sustainable production of crops in the region. Improper use of chemical fertilizers, pesticides, fossil fuels, machinery causes irreversible damage to the environment. To reduce these adverse environmental effects of methods the idea of sustainable agriculture and the transformation of agriculture from high-input to low-input consumption is very important. The footprint index determines the amount of pressure on nature caused by man or other man-made systems. The carbon uptake criterion is used as a basis for assessing the ecological footprint. Ecological footprint estimates the amount of productive land needed to compensate for the environmental impacts of a particular activity by calculating resource consumption and carbon dioxide production. According to studies, each hectare of land can absorb 1.8 tons of carbon. The carbon uptake criterion is used as a basis for assessing the ecological footprint.

    Materials and Methods

    The method of the present study has a practical approach because it is in line with achieving sustainable agricultural development. This research was carried out in the cropping year of 2019-2020 at the Dez catchment. To determine the environmental sustainability of agriculture we used the modified ecological footprint method presented by Kissinger and Gottlieb (2012) and Guzman et al (2013). In this study, the ecological footprint was determined based on a place-oriented approach by obtaining energy consumption of the inputs, and the amount of crop and land energy. All the variables were collected in the form of a questionnaire and through interviews with 400 farmers of wheat and maize in the study area. Equivalent factors were also selected from similar studies. Independent samples t-test was performed between the two crops to determine whether there are differences in evaluation of EF.

    Results and Discussion

    The results of evaluating the ecological footprint method of wheat and maize cultivation in the study area at the level of one hectare were 3.50 and 4.66 global hectares, respectively. The results of the ecological footprint assessment for wheat and maize showed that both cropping systems are in an unsustainable state in terms of the environment. These systems produce 1.7 tons and 2.86 tons of excess carbon to produce wheat and maize, respectively which are more than the ecological capacity of one hectare to absorb environmental pollution. For both wheat and maize crops, nitrate fertilizer with 40.85% and 49.36%, diesel fuel with 18.57% and 17.60%, and water consumption with 14.57% and 16.31%, respectively, had the greatest impact on environmental instability in the study area. Mean comparison of the ecological footprint between the two crops showed that there was no significant difference between wheat and maize. The high ecological footprint of traditional agriculture was consistent with previous studies (Naderi Mahdei et al, 2015; Kissinger and Gottlieb, 2012; Bevec et al, 2011). Also, the important role of nitrate fertilizer and fossil fuels in increasing environmental hazards and ecological unsustainability was consistent with Fallahpour et al, (2012). It should be noted that No study was found to contradict the findings of the current study.

    Conclusion

    Both wheat and maize cropping systems were not environmentally sustainable and the total consumption inputs for both crops; chemical fertilizers, especially nitrate fertilizer and then diesel fuel have had the greatest impact on environmental instability in the study area. As a final result, the ecosystem of irrigated wheat production is more desirable than grain maize in terms of environmental sustainability, therefore, the production of both crops, especially maize, must be done with the highest accuracy and consider environmental considerations in the region.

    Keywords: Cereals, energy, global hectare, Input, Sustainable agriculture
  • صفورا جافرنوده، افشین سلطانی*، رامتین جولایی، شهرزاد میرکریمی، ابراهیم زینلی

    با توجه به وقوع کم آبی در آینده، احتمال می رود بخشی از زمین های آبی و باغی فعلی کشور، امکان کشت محصولات آبی را نداشته باشند، ولی احتمال دارد بتوان در این اراضی تولیدات دیم به عمل آورد. اما این که با توجه به نوع خاک و اقلیم چه پتانسیلی برای کشت محصولات دیم وجود دارد، نامشخص است. بنابراین، در این مطالعه پتانسیل تولید محصولات گندم (Triticum aestivum)، جو (Hordeum vulgare L.)، نخود (Cicer arietinum L.)، عدس (Lens culinaris Medik) و کلزا (Brassica napus) به صورت کشت دیم در اراضی آبی (زراعی و باغی) فعلی مدل سازی شد. برای تعیین عملکرد از مدل SSM-iCrop2 و برای رسم نقشه ها از ArcGIS استفاده شد. عملکرد کشاورزان در این اراضی به دو صورت 50 و 70 درصد پتانسیل عملکرد در نظر گرفته شد. همچنین عملکردهای حاصله به چهار گروه عالی، خوب، متوسط و نامناسب طبقه بندی شدند. این طبقه بندی بر اساس صرفه اقتصادی - زراعی برای برداشت محصول می باشد. چنانچه با مدیریت مطلوب عملکرد کشاورزان به 70 درصد پتانسیل برسد برای گندم دیم همه استان ها در گروه متوسط به بالا (3، 18 و 10 استان در گروه عالی، خوب و متوسط) قرار می گیرند، برای جو دیم 30 (3، 10 و 17 استان در گروه عالی، خوب و متوسط) و نخود دیم 30 (3، 6 و 21 استان در گروه عالی، خوب و متوسط)، عدس دیم 31 (13 و 18 استان در وضعیت خوب و متوسط) کلزا 30 استان (4، 5 و 21 استان در گروه عالی، خوب و متوسط) در گروه متوسط به بالا قرار خواهند گرفت. بر اساس 70 درصد پتانسیل عملکرد کلزا، جو و نخود فقط یک استان در گروه نامناسب قرار گرفته است. از طرفی، اگر با مدیریت نامناسب، عملکرد کشاورزان به 50 درصد عملکرد پتانسیل برسد برای گندم دیم 30 (2، 2 و 26 استان در گروه عالی، خوب و متوسط)، برای جو دیم 28 (4 و 24 استان در گروه خوب و متوسط) و نخود دیم 18 (4 و 14 استان در گروه خوب و متوسط)، عدس دیم 28 (3 و 25 استان در وضعیت خوب و متوسط) کلزا 25 استان (5 و 20 استان در گروه خوب و متوسط) در گروه متوسط به بالا قرار خواهند گرفت. بر اساس 50 درصد پتانسیل عملکرد گندم، جو، کلزا، نخود و عدس دیم به ترتیب 1، 3، 6، 13 و 3 استان در گروه نامناسب قرار گرفتند. طبق نتایج این مطالعه، در صورتی که مدیریت نامناسبی صورت گیرد، بخش عمده ای از استان های کشور از نظر عملکرد در گروه متوسط و نامناسب قرار خواهند گرفت و تولیدات کشاورزی پاسخگوی نیاز کشور نخواهد بود. بنابراین، لازم است برای کشت محصولات دیم به مدیریت های زراعی توجه ویژه ای اختصاص یابد، زیرا تنها در صورتی که 70 درصد پتانسیل عملکرد حاصل شود، تولیدات کشاورزی کشور در وضعیت قابل قبولی قرار خواهد گرفت.

    کلید واژگان: پروتکل گیگا, حبوبات, عملکرد قابل دستیابی, غلات, مدل سازی
    Safora Jafarnodeh, Afshin Soltani *, Ramtin Joolaie, Shahrzad Mirkarimi, Ebrahim Zeinali
    Introduction

     Occurrence of drought and reduction of rainfall in the future will limit the cultivation of irrigated crops. Thus, it is probable that a part of the present irrigated lands and orchards of Iran may be unavailable for the cultivation of irrigated crops, but it is possible to cultivate rainfed crops in these lands. However, the available potential for cultivation of rainfed crops with respect to the soil type, climate and other factors is not known. Limited water resources, on the one hand, and the growing population along with increasing the need to produce food, on the other, make it necessary to have a comprehensive, practical and accurate program. Therefore, research on this issue is essential. In this study, production potential of rainfed wheat (Triticum aestivum), barley  (Hordeum vulgare L.), chickpea (Cicer arietinum L.), lentil (Lens culinaris Medik) and canola (Brassica napus)  in irrigated lands (fields and orchards) was modeled.

    Materials and Methods

      Weather stations (position and distribution), long-term weather data (15 to 30 years), HC27 soil map, crop management data plant parameters were used to determine the yield in this study using SSM-iCrop2 model. In each zone, the yield was determined and compared with the actual data. In other words, the model output were compared with the actual current rainfed yields of each province and then it was determined that whether the model precision was sufficient for this study. Other calculations (determining the average yield of provinces) and generation of maps were done using ArcGIS V.10.2. The yield obtained by farmers in these lands was considered as 50 and 70 percent of yield potential. Also, the yields were categorized into four classes of excellent, good, medium and non-suitable. This classification is based on economic- agronomic profit of crop harvest.

    Results and Discussion

     The results of this study showed that the conditions of rainfed production in each province of the country is suitable/appropriate for some crops and unsuitable/inappropriate for some other. In case the yield of farmers reached 70 percent of yield potential by optimum management, all provinces will be classified into the upper average group (3, 18 and 10 provinces in excellent, good and medium groups) for wheat. For barley 30 (3, 10 and 17 provinces in excellent, good and medium groups), for chickpea 30 (3, 6 and 21 provinces in excellent, good and medium groups), for lentil 31 (13 and 18 and 10 provinces in good and medium groups) and for canola 30 (4, 5 and 21 provinces in excellent, good and medium groups) provinces will be placed in the upper average group. Based on 70 percent of yield potential of canola, barley and chickpea, only on province is placed in non-suitable group. On the other hand, in case the yield of farmers reaches 50 percent of yield potential due to improper management, for wheat 30 (2, 2 and 26 provinces in excellent, good and medium groups), for barley 28 (4 and 24 provinces in good and medium groups), for chickpea 18 (4 and 14 provinces in good and medium groups), for lentil 28 (3 and 10 provinces in good and medium groups) and for canola 25 (5 and 20 provinces in good and medium groups) will be classified into the upper average group. Based on 50 percent of yield potential of rainfed wheat, barley, canola, chickpea and lentil, 1, 3, 6, 13 and 3 provinces were placed in non-suitable group, respectively.

    Conclusion

     According to the results of this study, a major part of the provinces will be placed in medium and non-suitable groups in case of improper management, and agricultural productions will not satisfy the needs of the country. Therefore, it is necessary to pay a special attention to agronomic management of rainfed crops, as the agricultural production of the country will not be acceptable unless 70 percent of yield potential is achieved.

    Keywords: Attainable yield, Cereals, GYGA protocol, Modeling, Pulses
  • زهرا رضایی، محمدعلی بهدانی*، عباس خاشعی سیوکی، علیرضا صمدزاده

    در سال های اخیر، مصرف بی رویه نهاده های کشاورزی به ویژه کودهای شیمیایی و روش های رایج تولید محصولات زراعی مشکلاتی را به وجود آورده که موجب توجه بیشتری به کشاورزی پایدار شده است. زیولیت ها از جمله کانی های طبیعی هستند که دارای ارزش غذایی نیز بوده و می تواند گامی در راستای دستیابی به کشاورزی پایدار محسوب شود. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر نوع و مقدار زیولیت طبیعی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارزن معمولی (رقم پورسو) (با هدف برداشت دانه) در سال زراعی 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار نوع زیولیت (کلسیک گرانول، کلسیک پودری، پتاسیک گرانول و پتاسیک پودری) در سه سطح (صفر، 5 و 10 تن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد، کاربرد انواع مختلف زیولیت سبب افزایش معنی دار صفات وزن هزار دانه و تعداد دانه در خوشه در سطح احتمال پنج درصد و عملکرد دانه، کارایی مصرف آب در سطح احتمال یک درصد در مقایسه با شاهد (عدم کاربرد زیولیت) شد. افزایش کاربرد زیولیت از 5 به 10 تن در هکتار موجب افزایش معنی دار تعداد خوشه در هر بوته، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و کارایی مصرف آب شد، لذا با کاربرد بهینه این کود تا حدودی از اثرات تنش خشکی بر گیاهان کاسته می گردد و جهت معرفی در مناطق خشک توصیه می گردد.

    کلید واژگان: اندازه زئولیت, غلات, کشاورزی پایدار
    Zahra Rezaei, -Mohammad Ali -Behdani *, Abbas Khashei-Siuki, Alireza Samad Zadeh
    Introduction

    In recent years, due to the excessive consumption of agricultural inputs, especially chemical fertilizers and common methods of crop production, problems have arisen that have led to more attention to sustainable agriculture.Zeolite is one of the natural minerals that also has nutritional value and can be considered a step towards achieving sustainable agriculture.

    Materials and methods

    In order to investigate the effect of type and amount of zeolite on the yield of common millet, an experiment was conducted in the crop year of 2017-17 at the research farm of the Faculty of Agriculture of Birjand University. This factorial experiment was performed using randomized complete block design with 3 replications. Experimental treatments included two types of calcium and potash zeolites in two forms of powder and granules, which were considered at two levels (5 and 10 tons per hectare) with a control treatment without zeolite. In this study, common millet (Pursu) was used for cultivation.

    Results and discussion

    Number of clusters per plant: Analysis of variance of data showed that the effect of treatment on this trait was not statistically significant at the level of 5% probability. However, the control treatment had fewer clusters than the potassium powder and granular treatments of 10 tons per hectare and the calcic powder and granule treatments of 10 tons per hectare. Also, the control treatment had more clusters than the calcium granular and powder treatments of 5 tons per hectare and the potassium granular and powder treatments of 5 tons per hectare. Comparison of the average effect of zeolite content on the number of clusters per plant showed that increasing the application of zeolite from 5 tons per hectare to 10 tons per hectare caused a significant increase in the number of clusters per millet plant at a probability level of 5%.
    Thousand-grain weight: Analysis of variance of 1000-grain weight data as a treatment, to compare with the zeolite control treatment showed that the effect of zeolite treatment on millet 1000-grain weight was significant at 5% probability level. The results of factorial analysis of variance showed that the simple effect of zeolite type on 1000-grain weight was significant at 5% probability level. But the simple effect of zeolite content as well as the interaction effect of type and amount of zeolite on this trait was not significant.
    Grain yield: The results of analysis of variance of grain yield data to compare treatments containing zeolite with control treatment without zeolite showed that the effect of zeolite treatment on grain yield was significant at the level of 1% probability. The results of factorial analysis of variance showed that the simple effect of zeolite content at 1% probability level and the effect of type and amount of zeolite at 5% probability level on grain yield were significant. But the simple effect of zeolite type had no significant effect on this factor. The results of comparing the average amount of zeolite on grain yield showed that increasing the amount of zeolite increased millet grain yield at a probability level of 5%.
    Water use efficiency: The results showed a significant effect of zeolite treatment on water use efficiency at a probability level of 1%. The results of variance for water use efficiency showed that this trait was significantly affected by the simple effect of zeolite content and the interaction between type and amount of zeolite at 5% level but the effect of zeolite type on it was not significant. The results of comparing the average amount of zeolite on water use efficiency showed a statistically significant difference between the application of 5 and 10 tons per hectare of zeolite at the level of one percent.

    Conclusion

    The results showed that the application of different types of zeolite caused a significant increase in 1000-grain weight and number of grains per panicle at a probability level of 5% and grain yield, water use efficiency at a probability level of one percent compared to control treatment (no application of zeolite). Increasing the application of zeolite from 5 to 10 tons per hectare significantly increased the number of spikes per plant, number of seeds per spike, 1000-seed weight, biological yield, grain yield and water use efficiency. Therefore, with the optimal using of this fertilizer, the effects of drought stress on plants are somewhat reduced and it is recommended for using in dry areas.

    Keywords: Cereals, Sustainable agriculture, Zeolite size
  • نسیم زاده دباغ، سید مسعود منوری*، نرگس کارگری، لعبت تقوی، سعید پیراسته

    اهداف:

     سیستم های تولید غلات در ایران اغلب با هزینه بالا و بهره وری پایین همراه است و به واسطه مصرف و کاربرد بی-رویه نهاده ها، صدمات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد می نمایند. یکی از مهمترین مسایل مدیریت کارآمد در مزارع، دستیابی به عملکرد پایدار است. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه پایداری اکولوژیکی دو بوم نظام تولید گندم آبی و ذرت-دانه ای با استفاده از تحلیل امرژی انجام گردید.

    مواد و روش ها

    این مطالعه در سطح حوضه آبریز دز در سال زراعی 1399-1398 به اجرا درآمد. مصاحبه با 400 زارع گندم کار و ذرت کار بر اساس پرسشنامه جهت جمع آوری داده های مربوط به فرآیندهای تولید درون مزارع کشاورزی صورت پذیرفت. در این بررسی ابزار تحلیل امرژی برای اندازه گیری پایداری محصولات کشاورزی مورد نظر انتخاب گردید. نهایتا با استفاده از مقدار شاخص های امرژی پایداری سیستم ها مورد ارزیابی قرار گرفت.

    یافته ها

    مجموع امرژی های ورودی برای بوم نظام تولید گندم و ذرت به ترتیب 16+E60347/1 و 16+E54883/2 ام ژول خورشیدی در هکتار در سال بدست آمد. نتایج ارزیابی مقایسه دو کشت زراعی این مطالعه نشان داد که هر دو نظام کشت از نظر زیست محیطی در شرایط ناپایداری قرار داشتند و از کل نهاده های مصرفی؛ کودهای شیمیایی بویژه کود نیترات و فسفات و سپس سوخت مصرفی گازوییل بیشترین تاثیر را بر ناپایداری زیست محیطی در منطقه مطالعاتی داشته اند.

    نتیجه گیری

    مشخص گردید که بوم نظام تولید گندم از لحاظ عملکرد، تجدیدپذیری و پایداری محیطی از بوم نظام تولید ذرت مطلوب تر است و تولید گندم در منطقه نظام برتر برای دستیابی به پایداری نسبت به تولید ذرت است.

    کلید واژگان: ارزیابی اثرات زیست محیطی, حوضه آبریز دز, شاخص های امرژی, غلات, کشاورزی پایدار
    Nasim Zadehdabagh, Seyed Masood Monavari *, Nargess Kargari, Lobat Taghavi, Saeid Pirasteh
    Background and objective

    Cereal production systems in Iran are often associated with high costs and low productivity, improper use of inputs causes irreversible damage to the environment. Efficient farm management is one of the most important issues in achieving sustainable performance. This study aimed to determine and compare the ecological sustainability of two production ecosystems of irrigated wheat and grain maize using emergy analysis.

    Material and methods

    This research was carried out in the cropping year of 2019-2020 in Dez catchment. Interviews were conducted with 400 farmers of wheat and maize based on a questionnaire to collect data on production processes in farms. In this study, the emergy analysis method was selected to measure the sustainability of the desired agricultural products. Finally, the sustainability of the systems was evaluated using the value of emergy indicators.

    Results

    The total emergy inputs for the irrigated wheat and maize production ecosystems were 1.60347E+16 and 2.54883E+16 sej ha-1 per year, respectively. The results indicated the production of both crops is in an environmentally unsustainable condition, and of all consumption inputs; chemical fertilizers, especially nitrate and phosphate, and then diesel have the most impact on environmental unsustainability in the study area.

    Conclusion

    As a final result, the ecosystem of irrigated wheat production is more desirable than grain maize in terms of yield, renewability, and environmental sustainability, and wheat production in the region is the superior system for achieving sustainability compared to maize production.

    Keywords: Cereals, Dez catchment, Emergy Indicators, Environmental Impact Assessment, Sustainable Agriculture
  • FARHAD REZAEI*, BIJAN HATAMI, SAYED HABIBOLLAH NORBAKHSH, ALIREZA JALALIZ

    In this study population dynamics of dominant leafhoppers of Shahrekord cereal fields in Chaharmahal va Bakhtiyari in four fields was evaluated in a randomized complete block design. Among all fields’ leafhoppers P. alienus had the highest average abundance and E. decipiens had the lowest average abundance between dominant leafhoppers. Leafhopper M. laevis in early-sowing wheat field two peaks of population activity in fourth week of October and fourth week of April respectively were obseved, in late-sowing wheat field one peak of population activity in second week of July, in barley field one peak of population activity in third week of June and in maize field one peak of population activity in first week of July were recorded. Leafhopper P. alienus in early-sowing wheat field three peaks of population activity in first week of November, third week of April and fourth week of June respectively, in late-sowing wheat field one peak of population activity in first week of July, in barley field one peak of population activity in second week of July and in maize field two peaks of population activity in second week of July and third week of September respectively were recorded. Results showed that in late-sowing wheat field, leafhoppers because of cold winter could not settled in this field and were not observed until the end of overwintering. Planting of wheat in early to mid-November can prevent infection by leafhoppers population and thus reduces more damage to crop and decreases viral diseases.

    Keywords: Leafhopper, Vector, Population Dynamics, cereals
  • احمد زارع فیض آبادی، حمیدرضا رستم زاده
    به منظور مطالعه پویایی جمعیت علف های هرز گندم تحت تاثیر تناوب های زراعی مختلف در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی جلگه رخ در سال زراعی 89- 1388 روی پروژه پنج ساله با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار شامل هشت نظام تناوبی: 1) کشت مداوم گندم 2) گندم– گندم– گندم- کلزا – گندم 3) گندم– چغندرقند– گندم– چغندرقند– گندم 4) گندم– سیب زمینی– گندم– سیب زمینی– گندم 5) گندم– سیب زمینی– گندم– کلزا – گندم 6) گندم– چغندرقند– گندم– سیب زمینی– گندم 7) گندم– ذرت علوفه ای– گندم– سیب زمینی– گندم 8) گندم– ذرت علوفه ای– گندم– چغندرقند– گندم انجام شد. به منظور مقایسه جمعیت و زیست توده علف های هرز از تیمار های مورد آزمایش نمونه برداری در چهار مرحله رشدی گندم شامل آغاز: پنجه دهی، ساقه دهی، سنبله دهی و مرحله شیری دانه به همراه یادداشت برداری های لازم شامل شناسایی علف های هرز در سطح گونه، تعداد علف های هرز، وزن تر و وزن خشک علف های هرز و همچنین عملکرد دانه گندم برای تیمار های تناوب زراعی به صورت جداگانه انجام شد. نتایج تجزیه واریانس تناوب زراعی بر تراکم علف های هرز و وزن زیست توده علف های هرز در هر چهار مرحله نمونه برداری درسطح یک درصد معنی دار بود. بیشترین وزن زیست توده علف های هرز در مرحله سوم هم زمان با سنبله دهی گندم بود و بیشترین وزن خشک علف های هرز در هر چهار مرحله در تناوب زراعی، کشت مداوم گندم و کمترین آن در تناوب 5 و بالاترین تراکم علف-های هرز طی چهار مرحله نمونه برداری در تناوب های زراعی 7، 3 و 6 مشاهده شد. عملکرد دانه گندم کلیه تیمارهای تناوبی از افزایش معنی داری نسبت به کشت مداوم گندم بر خوردار بودند و عملکرد تک کشتی گندم، کمتر از عملکرد دانه گندم در شرایط تناوبی آن بود. تراکم، تنوع و وزن زیست توده بیشتر علف های هرز تناوب زراعی کشت مداوم گندم در مقایسه با سایر تناوب های زراعی می تواند تا حد زیادی در کاهش عملکرد دانه گندم این تناوب موثر باشد.
    کلید واژگان: غلات, فراوانی نسبی علف های هرز, نظام های زراعی, وزن خشک
    A. Zareafeizabadi, H.R. Rostamzadeh
    In order to study the weed populations in wheat, under different crop rotations an experiment was carried out at Agricultural Research Station of Jolgeh Rokh, Iran. During growing season this project was done in five years, based on Randomized Complete Bloch Design with three replications, on Crop rotations included: wheat monoculture for the whole period (WWWWW), wheat- wheat- wheat- canola- wheat (WWWCW), wheat- sugar beet- wheat-sugar beet- wheat (WSWSW), wheat- potato- wheat- potato- wheat (WPWPW), wheat- potato- wheat- canola- wheat (WPWCW), wheat- sugar beet- wheat- potato- wheat (WSWPW), wheat- maize- wheat- potato- wheat (WMWPW), wheat- maize- wheat- sugar beet- wheat (WMWSW). Data analysis was done in fifth year. Weed sampling was done at four growth stages of wheat, including tillering, shooting, heading and soft dough stage of grains. Density, dry and fresh weight of each weed species per unit area, besides wheat grain yield were determined. All analysis of variances for traits related to weed were statistically significant (p≤0.01). The highest weed biomass was obtained in heading stage of wheat, and the greatest weed dry matter in all four growth stages was achieved in WWWWW rotation and the least one in WMWSW rotation. The highest weed density in different growth stages was achieved in rotations 7, 3, and 6. Wheat grain yield in all crop rotation treatments had a significant increase compared to monoculture. It seems that, yield reduction of wheat monoculture is related to weed density, its population and higher weed biomass in this treatment.
    Keywords: Cereals, Cropping systems, Dry matter, Weed relative frequency
  • رضا قربانی، سید وجیه الله میرعلوی، مژگان ثابت تیموری *

    علف های هرز در مزارع گندم (Triticum aestivum L.) ایران و جهان مشکل ساز بوده و بایستی با روش های غیرشیمیایی و مخصوصا روش های زراعی مدیریت گردند. آزمایشی در سال زراعی 86-1385 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در زمینی به وسعت 1000 متر مربع واقع در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل دو فاکتور تراکم کاشت گندم در سه سطح 400، 600 و 800 گیاه در متر مربع و سه تاریخ کاشت 10 آبان، 30 آبان و 10 آذر بودند. مشاهدات بیانگر حضور 16 گونه علف هرز با غالبیت شلمی (Rapistrum rogosum L.)، خاکشیر (Descurainia sophia L.)، فالاریس (Phalaris elongata Braun-Blanq.)، دم روباهی (Alopecurus myosurides Huds.) و جوموشی (Hordeum murinum L.) بود. نتایج نشان داد که کاشت تاخیری گندم باعث افزایش تراکم نسبی علفهای هرز شد. کمترین فراوانی نسبی علف های هرز در تاریخ کاشت 10 آبان مشاهده شد. افزایش تراکم کاشت گندم باعث کاهش معنیدار زیست توده علفهای هرز شد، اما تاثیری بر روند تغییرات تراکم علفهای هرز نداشت. اثر تاریخ کاشت گندم نیز بر زیست توده علفهای هرز معنیدار بود. بیشترین زیست توده علفهای هرز در تاریخ کاشت 10 آذر تولید شد. بر اساس نتایج این آزمایش، کاشت تاخیری گندم فرصت و فضای بیشتری برای استقرار علفهای هرز فراهم کرده و لذا برای حصول کمترین خسارت علفهای هرز، کاشت زودتر و تراکم بیشتر (600 گیاه در متر مربع) پیشنهاد میشود.

    کلید واژگان: روش های زراعی, غلات, فراوانی نسبی علفهای هرز, مدیریت علفهای هرز
    R. Ghorbani, S.V. Miralavi, M. Sabet Teimouri

    Weeds in wheat (Triticum aestivum L.) fields have always been a big problem in Iran and worldwide and must be managed by non-chemical especially cultural methods. A field experiment as factorial based on a randomized complete block design with four replications in a 1000 m2 field in Research Farm of Shirvan College of Agriculture was conducted during 2007-2008. Treatments included wheat densities of 400، 600 and 800 plants. m-2and planting dates of 1st of Nov.، 20th of Nov.، and 1st of Dec 2007. The results represented that the presence of Rapistrum rogusum، Phalaris spp.، Descurainia sophia، Alopecurus myosurides and Hordeum murinum dominance. Delay in planting of wheat increased relative density of weeds. The lowest relative frequency of weeds was observed in planting date of 1st of November. Increase in crop density significantly decreased weed biomass، while it showed little effect on weed density trend. Effect of planting date was also significant on weed biomass. The highest weed biomass occurred in the planting date of Dec. the 1st. In conclusion، delay in planting of wheat create more chance and space for weed establishment، and therefore planting dense (600 plants. m-2) and early in season of wheat is recommended for lower weed damage.

    Keywords: Cereals, Cultural methods, Weed management, Weed relative frequency
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال