به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « leaf area duration » در نشریات گروه « اکولوژی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «leaf area duration» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • وحید فتحی رضایی*، محمدرضا شکیبا، عادل دباغ محمدی نسب، محمود تورچی
    اهداف

    این مطالعه به منظور ارزیابی عملکرد دانه و برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی لوبیا متاثر از تنش کم آبی و اثرات بهبودبخش محلول پاشی مولیبدن در این شرایط انجام گردید.

    مواد و روش ها:

     آزمایش به صورت اسپلیت پلات-فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو فصل زراعی سال های 92-1391 در محل مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام گرفت. عامل اصلی شامل سه سطح مختلف تنش کم آبی (شاهد: آبیاری پس از 60- 55، تنش ملایم: 95- 90 و تنش شدید: 130- 125 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و عامل فرعی ترکیب فاکتوریل سطوح مولیبدن، کاربرد (+Mo) (به میزان 80 کیلوگرم در هکتار از منبع سدیم مولیبدات) و عدم کاربرد مولیبدن (-Mo) و ژنوتیپ ها (شامل لوبیا قرمز اختر و لوبیا چیتی COS16) بودند. اعمال تنش کم آبی از مرحله تکمیل سومین سه برگچه شروع و تا زمان قطع آبیاری تمام تیمارها ادامه یافت.

    یافته ها: 

    نتایج نشان داد که تنش کم آبی باعث کاهش مقدار نسبی آب برگ (RWC) (بطور متوسط 8 و 14 درصد به ترتیب در تنش متوسط و شدید نسبت به شاهد) و کاهش دوام سطح سبز برگی LAD (بطور متوسط حدود 15 و 31 درصد به ترتیب در تنش متوسط و شدید نسبت به شاهد) گردید. در حالیکه محلول پاشی مولیبدن با کاهش اثرات منفی تنش کم آبی، در اثر حفظ مقدار نسبی آب برگ، افزایش دوام سطح برگ و همچنین تعداد نیام، باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه ژنوتیپ های لوبیا به میزان 26 درصد (7/77 گرم در متر مربع) شد.

    نتیجه گیری:

     کاهش مقدار نسبی آب برگ، دوام سطح برگ و عملکرد دانه و اجزای عملکرد در اثر تنش کم آبی، به طور معنی داری (با افزایش 3، 15، 39 و 11 درصد به ترتیب برای هر کدام از صفات فوق) با محلول پاشی مولیبدن بهبود یافت. در نتیجه می توان بکارگیری مولیبدن را برای کاهش اثرات تنش کم آبی لوبیا مورد توصیه قرار داد.

    کلید واژگان: دوام سطح برگ, عملکرد دانه و اجزای آن, کم آبی, مقدار نسبی آب, مولیبدن}
    Vahid Fathirezaee *, MohammadReza Shakiba, Adel Dabbagh Mohammadi Nassab, Mahmoud Toorchi
    Background & Objective

    This study was conducted to evaluate the yield and some physiological characteristics of leaves and yield of dry bean affected by water deficit stress and foliar application of molybdenum.

    Materials & Methods

    This experiment was conducted as a split plot - factorial based on randomized complete blocks design with three replications during the two years 2012-2013 at the Research Farm of Faculty of Agriculture, University of Tabriz. The main factor includes three different levels of irrigation (control: irrigation after 55-60, mild stress: 90-95 and severe stress: 125-130 mm evaporation from Class A evaporation pan) and sub-factor includes factorial composition of molybdenum levels, foliar application (+ Mo (80 kg.ha-1 from the source of sodium molybdate) and non-applicatin (-Mo) and genotypes (including AKHTAR (red bean) and COS16 (pinto beans)).

    Results

    The results showed that water deficit reduced RWC (on average, 8 and 14% in moderate and severe stress, compared to the control, respectively) and LAD (on average, 15 and 31% in moderate and severe stress, compared to the control, respectively). While molybdenum foliar application by reducing the negative effects of water deficit, due to maintaining the leaf relative water content, increasing green area continuity and pods number per plant, increased biological yield and grain in bean genotypes.

    Conclusion

    Reduction of relative water content (RWC), leaf area duration (LAD) and grain yield and yield components due to water deficit were significantly amolirated (with an increase of 3, 15, 39 and 11% for each of the above traits, respectively) by molybdenum foliar application. As a result, the use of molybdenum can be recommended to reduce the effects of drought stress in plants, especially beans.

    Keywords: Leaf area duration, Molybdenum, Ralative Water Content, Water Deficit, Grain Yield, Yield Components}
  • رامین بالجانی، فرید شکاری
    سالیسیلیک اسید ازجمله هورمون های گیاهی است که اثرات بهبود دهنده ای روی رشد و عملکرد گیاهان تحت شرایط مختلف محیطی دارد و می تواند بعنوان یک تنظیم کننده رشد جهت بهبود رشد گیاه در شرایط تنش آب مورد استفاده قرار گیرد. به منظور بررسی تاثیر سالیسیلیک اسید روی شاخص های رشد و عملکرد در گیاه گلرنگ آزمایشی به صورت اسپیلت، اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تنش خشکی به عنوان کرت اصلی در دو سطح آبیاری منظم و قطع کامل آبیاری بعد از گلدهی، ژنوتیپ های گلرنگ (رقم محلی اصفهان، Gilla، Lesaf، Dincer) بعنوان کرت فرعی و سطوح پیش تیمار (در 5 سطح شامل سطوح صفر، 700، 1400، 2100، 2800 میکرومولار) به عنوان کرت فرعی فرعی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد گیاهانی که به صورت منظم آبیاری شده بودند دارای بیشترین شاخص سطح برگ (LAI)، دوام سطح برگ (LAD)، سرعت جذب خالص (NAR)، عملکرد دانه و شاخص برداشت دانه و روغن نسبت به گیاهانی بودند که بعد از شروع گلدهی آبیاری آن ها قطع شده بود. اعمال تنش موجب زوال سریع سطح برگ و کاهش دوره سبزمانی گردید. در بین ارقام، رقمDincer و پس از آن Leasf در هر دو شرایط آبیاری منظم و تنش دارای بیشترین LAI، وزن مخصوص برگ (SLW)، LAD، NAR، عملکرد دانه، شاخص برداشت دانه و روغن بودند. در بین ارقام، رقم Dincer دارای کمترین نسبت سطح برگ (LAR) بود. در مقابل، رقم Gilla نسبت به سایر ارقام دارای بیشترین LAR و کمترین عملکرد دانه بود. در تیمار آبیاری منظم گیاهانی که بذورشان با غلظت 2800 میکرومولار سالیسیلیک اسید پیش تیمار شده بودند دارای بیشترین مقادیر شاخص های رشد و عملکرد دانه بودند. درحالیکه در شرایط اعمال تنش پس از گلدهی، گیاهان حاصل از پیش تیمار با 1400 میکرومولار سالیسیلیک اسید کارکرد بهتری را نشان دادند. احتمالا، به دلیل توسعه بیشتر سطح برگ در گیاهان تیمار شده با غلظت های بالاتر سالیسیلیک اسید، این گیاهان تعرق و تخلیه بیشتری از آب موجود در خاک را انجام داده اند که درنتیجه برای مرحله پر کردن دانه رطوبت کافی در خاک نمانده و تیمارهایی با توسعه کمتر سطح برگ در این شرایط موفق تر عمل کرده اند.
    کلید واژگان: گلرنگ, سالیسیلیک اسید, پیش تیمار, نسبت سطح برگ, دوام سطح برگ, سرعت جذب خالص}
    R. Baljain, Shekari
    Salicylic acid is a plant hormone which had enhancing effects on growth and yield of plantsunder different environmental conditions. It is proposed, salicylic acid could be used as growth regulator for improving plant growth under water stress conditions. The effects of salicylic acid on yield and growth indices on safflower plants was investigated in a split, split plot in complete randomized block design. Water stress in two levels, normal irrigation and cut off irrigation after flowering, as main plot, safflower genotypes in four levels, including Isfehan Local, Gilla, Lesaf and Dincer, as sub plots and priming in five levels, including 0, 700, 1400, 2100 and 2800 μM salicylic acid as sub, sub plot were studied. Results showed that plants in normal conditions had highest leaf area index (LAI), leaf area duration (LAD), net assimilation rate (NAR), seed yield and seed and oil harvest index compared to plants in stress conditions. Water stress leads to rapid decrease in leaf area and decrease of greenness period. Among the genotypes, Dincer and follow it, Lesaf in both irrigated and stress conditions had highest LAI, specific leaf weight, LAD, NAR, seed yield and seed and oil harvest index. Also, Dicer had lowest leaf area ratio (LAR). By contrast, Gilla had highest LAR and lowest seed yield. In irrigated plots, plants which primed with 2800 μM salicylic acid had highest seed yield and growth indices. On the other hand, under stress condition treated plants with 1400 μM salicylic acid had better performance. It is possible in higher priming levels, plants had more leaf area and because of higher transpiration and rapid loss of storage soil water, they had not enough moisture in grain filling period. Therefore, treatments with lower leaf area had better performance.
    Keywords: Leaf area duration, Leaf area ratio, Net assimilation rate, Priming, Safflower, Salicylic acid}
  • بهرام میر شکاری*
    به منظور ارزیابی واکنش تاج خروس از نظر رشد و نمو در تداخل با ارقام آفتابگردان روغنی آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه رقم آفتابگردان آذرگل، هایسان و آلستار، سه تراکم تاج خروس 3/8، 25 و 7/41 بوته در متر مربع و سه زمان سبز شدن تاج خروس شامل هم زمان، 15 و 30 روز بعد از سبز شدن آفتابگردان در طی سال های 85-1384 اجرا شد. روش مطالعه رقابت افزایشی بود. نتایج نشان داد کاهش تعداد برگ تاج خروس به ازای هر روز تاخیر در سبز شدن آن در سه رقم مورد مطالعه آفتابگردان به ترتیب 7/2%، 2/3% و 1/3% است. با افزایش تراکم و سبز شدن زودتر تاج خروس، درصد پوشش آن در هر سه رقم به ویژه رقم آلستار فزونی یافت. شاخص سطح برگ تاج خروس در سبز شدن هم زمان 7/41 بوته آن با سه رقم آفتابگردان آذرگل، هایسان و آلستار، به ترتیب 45%، 62% و 70% شاهد بدون رقیب خود بود. هم چنین سطح برگ هر بوته تاج خروس با افزایش تراکم آن از 3/8 به 25 بوته در مترمربع از 1170 به 410 سانتیمتر مربع در رقم پا بلند آذرگل، از 1630 به 571 سانتیمتر مربع در رقم نیمه پاکوتاه هایسان و از 1910 به 690 سانتیمترمربع در رقم پا کوتاه آلستار رسید. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد خصوصیات رشدی تاج خروس در آفتابگردان علاوه بر زمان سبز شدن و تراکم تحت تاثیر خصوصیات رقم نیز قرار می گیرد. بنابراین توصیه می شود کنترل علف هرز تاج خروس در آفتابگردان در اولین زمان ممکن به ویژه در ارقام پاکوتاه و با شاخص سطح برگ کمتر نظیر آلستار صورت پذیرد.
    کلید واژگان: درصد پوشش, دوام سطح برگ, تراکم, زمان سبز شدن, شاخص سطح برگ}
    B. Mirshekari*
    In order to evaluate redroot pigweed (Amaranthus retroflexus L.) growth and development at interference with sunflower (Helianthus annus L.) oil producing cultivars, a factorial experiment was conducted during 2005-2006 with three sunflower cultivars (Azarghol, Hysun and Allstar) and three redroot pigweed densities (8.3, 25 and 41.7 plants m-2) at 3 relative times of weed emergence (with sunflower, 15 and 30 days after sunflower emergence) using additive design. The results indicated that each one-day delay in weed emergence, the number of its leaves in three sunflower cultivar treatments reduced 2.7, 3.2% and 3.1%, respectively. By enhancement of weed density and earlier emergence time, weed cover increased in all 3 cultivars, especially in Allstar. Emerging 41.7 weeds/m2 with sunflower, increased weed leaf area index up to 45%, 62% and 70% compared with control, in three sunflower cultivars, respectively. With increasing of weed density from 8.3 to 25 plants/m2, weed leaf area per plant reduced from 1170, 1630 and 1910 cm2 to 410, 571 and 690 cm2 in three sunflower cultivars, respectively. In short, the results showed that the growth traits of redroot pigweed were influenced not only by the emergence time and density, but also by the cultivar traits in sunflower as well. It is suggested that redroot pigweed controlling in sunflower should be considered as soon as possible, especially in short height cultivars with less LAI such as Allstar.
    Keywords: Cover percentage, Density, Emergence time, Leaf area duration, Leaf area index}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال