به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « تنش دمایی » در نشریات گروه « زراعت »

تکرار جستجوی کلیدواژه «تنش دمایی» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • عبدالحسین رضایی، فرشید قادری فر*، حمیدرضا صادقی پور
    سابقه و هدف

    گونه های وحشی گلرنگ دارای درجات مختلفی از خواب فیزیولوژیکی غیر عمیق هستند که این موضوع بر قابلیت جوانه زنی بذرها تحت شرایط محیطی مختلف اثرگذار است. پس رسی (ذخیره سازی خشک) بذرهای دارای خواب فیزیولوژیک غیر عمیق می تواند از طریق رفع خواب بذر، قابلیت جوانه زنی آن ها را افزایش دهد. همچنین، مشخص شده است که با توجه به طول دوره پس رسی، پاسخ جوانه زنی برخی گونه ها به دما و پتانسیل آب تغییر می کند. گونه های وحشی گیاهان به واسطه کاربرد آن ها به عنوان منابع ژنتیکی در برنامه های به نژادی از اهمیت بالایی برخوردار می باشند. از طرفی، شناخت خصوصیات و نیازهای جوانه زنی آن ها تحت شرایط محیطی مختلف منجر به تسهیل در تکثیر و حفظ این منابع ژنتیکی ارزشمند می شود. بنابراین، پژوهش حاضر به منظور بررسی پاسخ جوانه زنی بذرهای گونه های وحشی گلرنگ به دما و پتانسیل آب در طی زمان های مختلف پس رسی انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه بذرهای دو گونه وحشی Carthamus oxycanthus و Carthamus glaucus به مدت 0، 2، 4، 6 و 12 ماه در دمای 25 درجه سانتی گراد پس رسی شدند. پس از هر دوره پس رسی، درصد و سرعت جوانه زنی بذرها در دماهای 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 35 درجه سانتی گراد بررسی و دماهای کاردینال جوانه زنی محاسبه شد. همچنین، پاسخ جوانه زنی به سطوح مختلف پتانسیل آب شامل صفر، 2/0-، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال بررسی شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که پس رسی بذرها به مدت 6-2 ماه باعث افزایش درصد جوانه زنی بذرها در مقایسه با شاهد شد، درحالی که در تیمار 12 ماه پس رسی درصد جوانه زنی کاهش یافت. به علاوه، بذرهای دو گونه C. oxycanthus و C. glaucus به نور و کاربرد جیبرلیک اسید حساس بودند و در حضور این تیمارها، درصد جوانه زنی افزایش یافت. این یافته ها نشان داد که هر دو گونه دارای درجات مختلفی از خواب فیزیولوژیک غیر عمیق هستند. با این حال گونه C. glaucus از خواب بالاتری برخوردار بود. همچنین، دوره های مختلف پس رسی منجر به افزایش دماهای پایه، مطلوب و سقف جوانه زنی در مقایسه با بذرهای تازه شدند. بررسی پاسخ جوانه زنی بذرهای دو گونه مورد بررسی نشان داد که در هر دو گونه با افزایش طول دوره پس رسی پتانسیل آب پایه برای 50 درصد جوانه زنی (ψb50) منفی تر شد و از این رو، تحمل به تنش خشکی در طی پس رسی افزایش پیدا کرد.

    نتیجه گیری

    به طور خلاصه، پس رسی بذرها در گونه های وحشی گلرنگ در طی یک بازه زمانی مناسب (6-2 ماه) می تواند منجر به بهبود خصوصیات جوانه زنی آن ها تحت شرایط مختلف دمایی و رطوبتی شود. به علاوه، باید توجه داشت که انبارداری طولانی مدت بذرها می تواند منجر به کاهش کیفیت بذرها شود.

    کلید واژگان: پس رسی, تنش خشکی, تنش دمایی, خواب اولیه, خواب ثانویه
    Abdolhosein Rezaei, Farshid Ghaderi-Far *, Hamid Reza Sadeghipour
    Background and objectives

    The wild species of safflower have different degrees of non-deep physiological dormancy, which affects the seeds germinability under different environmental conditions. Afterripening (dry storage) of seeds with non-deep physiological dormancy can increase their germination by releasing of seed dormancy. Also, it has been found that according to the afterripening period, the germination response of some species changes to temperature and water potential. Wild species of plants are of great importance due to their use as genetic resources in breeding programs. On the other hand, knowing the characteristics and needs of their germination under different environmental conditions leads to facilitating the reproduction and preservation of these valuable genetic resources. Therefore, the present study was conducted to investigate the germination response of safflower wild species to temperature and water potential during different afterripening period.

    Materials and methods

    In this study, the seeds of two wild species, C. oxycanthus and C. glaucus, were Afterripened for 0, 2, 4, 6, and 12 months at 25°C. After each afterripening period, the percentage and rate of seed germination at temperatures of 5, 10, 15, 20, 25, 30 and 35 ℃ were checked and the cardinal temperatures of germination were calculated. Also, the response of germination to different water potential levels including zero, -0.2, -0.4, -0.6 and -0.8 MPa was investigated.

    Results

    The results showed that afterripening the seeds for 2-6 months increased the germination percentage of the seeds compared to the control, while the germination percentage decreased in the treatment of 12 months afterripening. In addition, the seeds of C. oxycanthus and C. glaucus species were sensitive to light and gibberellic acid application, and in the presence of these treatments, the germination percentage increased. These findings showed that both species have different degrees of non-deep physiological dormancy. However, the species C. glaucus had higher dormancy. Also, different afterripening periods led to an increase in basic, optimum and germination ceiling temperatures compared to fresh seeds. Examination of the germination response of the seeds of the two studied species showed that in both species, with the increase in the duration of the afterripening period, the base water potential for 50% germination (ψb50) became more negative, and hence, tolerance to drought stress increased during the afterripening period. Nevertheless, afterripening for 12 months significantly increased the hydrotime coefficient (θH) and actually decreased the germination rate compared to other treatments.

    Conclusion

    In summary, afterripening of seeds in safflower wild species during a suitable period of time (2-6 months) can lead to the improvement of their germination characteristics under different temperature and humidity conditions. In addition, it should be noted that long-term storage of seeds can lead to a decrease in the quality of seeds.

    Keywords: afterripening, Drought stress, temperature stress, primary dormancy, Secondary dormancy
  • هادی خرسندی*، سعید زهتاب سلماسی، رامین لطفی، کاظم قاسمی گلعذانی
    کشاورزی حفاظتی از راهبردهای موفق کشاورزی پایدار در شرایط تغییرات اقلیمی به ویژه کاهش بارندگی می باشد. در سیستم کشاورزی حفاظتی با حفظ بقایا دمای خاک کاهش می یابد و این موضوع ممکن است روی رشد محصول در اقلیم سرد موثر باشد. برای این منظور، آزمایشی در سال های زراعی 98-1397 و 99-1398 در دو شرایط کنترل شده و مزرعه ای در موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور روی ارقام مختلف گندم دیم اجرا شد. در شرایط کنترل شده، ارقام گندم (سرداری، باران، ریژاو، ساجی‏، گردیش و راسکون) در اتاقک رشد در معرض دماهای مختلف سرد و یخبندان (4+، 5-، 10- و 15- درجه سانتی گراد) قرار گرفتند و در شرایط مزرعه ارقام گندم در سه تاریخ مختلف کاشت (اواخر شهریور، اواخر مهر و اواخر آبان) در تناوب با نخود در سیستم کشاورزی حفاظتی و مرسوم در قالب طرح اسپلیت- اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. نتایج شرایط کنترل شده نشان داد که ارقام سرداری و باران با دارا بودن بیشترین میزان کلروفیل و آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کمترین میزان پراکسیداسیون لیپیدی غشا از ارقام متحمل به سرما بودند. در مقابل میزان پراکسید هیدروژن ارقام ریژاو و ساجی (حساس به سرما) در دمای 15- درجه سانتی گراد بیشتر از سایر ارقام بود. تمامی ارقام در شرایط مزرعه و در تیمار بدون خاکورزی بیشترین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کمترین میزان H2O2 و MDA را داشتند، با این وجود سرداری و باران نسبت به سایر ارقام از کارایی بیشتری در تحمل به تنش سرما برخوردار بودند. بنابر نتایج بدست آمده در سیستم کشاورزی حفاظتی در اراضی دیم مناطق سرد‏، تاریخ کاشت و مراحل فنولوژیکی گیاه در برخورد با سرما در زمستان و بهار از اهمیت بالایی برخوردار بوده و انتخاب ارقام متحمل به سرما با بهبود ویژگی های فیزیولوژیکی تحت تنش سرما میتواند آسیبهای تنش سرمایی را به شدت کاهش دهد.
    کلید واژگان: آنزیم آنتی اکسیدان, دیم, فتوسنتز, کشاورزی حفاظتی, تنش دمایی
    Hadi Khorsandi *, Saeid Zehtable-Salmasi, Ramin Lotfi, Kazem Ghassemi-Golezani
    Conservation agriculture is one of the successful strategies of sustainable agriculture in the context of climate change. Conservation agriculture with residues mantanance systems, could decrese soil temperature and this may affect crop growth in cold regions. For this purpose, an experiment was conducted during 2018-2019 and 2019-2020 in two controlled and field conditions in Dryland Agricultural Research Institute of Maragheh. Under controlled conditions, wheat genotypes (Baran, Saradri, Rizhav, Saji, Rascon, Gerdish) were exposed to different cold and frost temperatures (+4, -5, -10 and -15 ° C) and under field conditions, those genotypes were planted inthree different dates (late shahrivar, late mehr and late aban) in chickpea rotation under conservation tillage (no till) and conventional tillage conditions. Results of controlled conditions showed that Sardari and Baran cultivars are cold tolerant cultivars due to having the highest amount of chlorophyll and Superoxide dismutase (SOD) and the lowest content of malondialdehyde (MDA). In contrast, H2O2 content in Rizhav and Saji genotypes at -15 ° C was higher than other genotypes. In conservation tillage conditions, all of the genotypes had the highest antioxidant enzymes activity and the lowest content of H2O2 and MDA. However, Sardari and Baran were more effective genotypes under cold stress conditions, compared toother genotypes. According to the results, in cold drylands regions, planting date can affect phenological stages of the plants in dealing with cold stress in winter and spring, and selection of cold-tolerant genotypes can improve physiological characteristics of plants especially in conservation agriculture system under cold stress conditions.
    Keywords: Antioxidant enzyme, Dryland, Photosynthesis, conservation agriculture. Temperature stress
  • علی قاطعی *، عبدالمهدی بخشنده، علیرضا ابدالی مشهدی، سید عطاءالله سیادت، خلیل عالمی سعید، محمدحسین قرینه

    به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف نیتروژن و محلول پاشی هورمون سیتوکینین بر عملکرد و اجزاء عملکرد دانه گندم در شرایط بهینه و تنش گرمای پایان دوره، پژوهشی در سال زراعی 1390-1389 در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. این پژوهش در دو آزمایش مستقل هر یک به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. آزمایش اول کاشت گندم در تاریخ کاشت توصیه شده منطقه (اول آذر ماه) و آزمایش دوم، تاریخ کاشت دیر هنگام 30 دی ماه بود. در هر آزمایش، ترکیب های مختلف چهار سطح نیتروژن (صفر، 75، 150 و 225 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و سه سطح محلول پاشی هورمون سیتوکینین (صفر، 50 و 100 میکرومولار) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در هر دو شرایط بهینه و تنش گرمای انتهای فصل، افزایش سطوح نیتروژن عملکرد دانه را (به ترتیب 1/5652 و 7/3874 کیلوگرم در هکتار) به طور معنی داری در سطح احتمال یک درصد افزایش داد. هم چنین اثر نیتروژن بر عملکرد بیولوژیک، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد سنبلک در سنبله و تعداد دانه در سنبله در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود، اما بر وزن هزار دانه اثر معنی دار نشان نداد. سیتوکینین در شرایط بهینه باعث افزایش معنی دار در سطح احتمال یک درصد عملکرد دانه (7/4856 کیلوگرم در هکتار) و وزن هزار دانه (41 گرم) گردید و در شرایط تنش فقط بر وزن هزار دانه (30/2 گرم) در سطح احتمال یک درصد اثر معنی دار بر جای گذاشت. اثر متقابل نیتروژن و سیتوکینین در هر دو شرایط تاریخ کاشت توصیه شده و تاریخ کاشت با تاخیر (تنش) در سطح احتمال پنج درصد بر عملکرد دانه و در تاریخ کاشت توصیه شده بر وزن هزار دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید. به طورکلی با کاربرد مقدار مناسب نیتروژن و محلول پاشی سیتوکینین در مناطق گرمسیر مانند اهواز، می توان اثر نامطلوب تنش گرمای انتهای فصل بر عملکرد گندم را تا حدودی کاهش داد.

    کلید واژگان: هورمون گیاهی, تنظیم کننده رشد, تنش دمایی, کود نیتروژن
    A. Ghatei, A. Bakhshandeh, A. Abdali Mashhadi, S. A. Siadat, Kh. Alami Saeid, M. Gharineh

    Grain yield of bread wheat (Triticum aestivum L.) is reduced by heat stress، particularly when occurs in reproductive phase، in many countries worldwide، including Iran. In order to study the effects of different levels of nitrogen and cytokinin on wheat yield and yield components at normal and heat stress conditions in Khuzestan، Iran، this research was conducted at Ramin Agriculture and Natural Resources University in 2010-2011. This study was carried out in two separate factorial experiments in randomized complete block design with four replications. The first experiment was planted in a normal date and the second experiment was planted late (Terminal heat stress). In both experiments، nitrogen (N) was applied in four levels (0، 75، 150، and 225 kgha-1) and Cytokinin (Ck) sprayed in three levels (0، 50 and 100 µM). The results of both experiments (normal and stress conditions) showed that by increasing the N rate، the grain yield (5652. 1 and 3874. 7 Kg/ha respectively)، biological yield، number of spikes per m2، spikelet’s per spike، grains per spike were significantly (p<0. 01) increased. Application of Ck at normal sowing date increased the grain yield (4856. 7 kg/ha) and 1000 grain weight (41 gr) significantly (p<0. 01) and at late sowing date only increased 1000 grain weight (30. 2 gr) significantly (p<0. 01). Application of N and Ck in both experiments significantly increased grain yield (p<0. 05) and only at late sowing date increased 1000 grain weight significantly (p<0. 01). Based on our findings، application of N and Ck may lead to the amelioration of terminal heat stress effects on bread wheat in hot regions such as Ahwaz.

    Keywords: Phytohormon, Growth Regulator, Heat stress, Nitrogen Fertilizer
  • حمیدرضا روستا، عبدالرضا سجادی نیا
    تنش سرما باعث کاهش زیادی در تولید محصولات گلخانه ای می شود. به منظور مطالعه آسیب ناشی از تنش سرما در چند محصول گلخانه ای این آزمایش بصورت فاکتوریل با دو فاکتور دما در دو سطح 4 و 21 درجه سانتیگراد و گونه گیاهی در 4 سطح ریحان سبز، ریحان بنفش، گوجه فرنگی و کاهو و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی اجرا شد. جهت ایجاد تنش گیاهان به مدت 12 ساعت در تنش سرمای 4 درجه سانتیگراد و در شرایط تاریکی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان فلورسانس کلروفیل حداقل در تیمار شاهد در گیاه ریحان سبز به طور معنی داری بیش از گیاهان تحت تنش بود، اما در مورد کاهو میزان فلورسانس کلروفیل حداقل در گیاهان تحت شرایط تنش به طور معنی داری بیشتر از گیاهان شاهد بود. همچنین در این آزمایش مشاهده شد که میزان فلورسانس کلروفیل حداکثر، فلورسانس کلروفیل متغیر و حداکثر بازده کوانتومی فتوسیستم II در گیاهان ریحان سبز، ریحان بنفش و گوجه فرنگی در شرایط تنش سرما به طور معنی داری کمتر از گیاهان شاهد بود. اما در کاهو این پارامترها نه تنها کاهش نیافتند بلکه افزایش نیز نشان دادند. این مسئله نشان دهندهء مقاومت کاهو به تنش سرما و تحریک این گیاه به افزایش بازده کوانتومی فتوسیستم II در شرایط دمای پایین می باشد.
    کلید واژگان: تنش دمایی, سبزی ها, سرمازدگی, Lycopersicon esculentum, Ocimum basilicum, Lactuca sativa
    H.R. Roosta, A. Sajjadinia
    Cold stress causes great yield reduction in greenhouse crops. In order to study the damage of cold stress in some greenhouse crops, a factorial experiment based on CRD was conducted with two factors including temperature in two levels (4 and 21 ºC) and plant species in four levels (green basil, violet basil, tomato and lettuce) with 3 replications. To apply the cold stress, these plants were placed under 4°C and dark condition for 12 hrs. The results showed that minimal chlorophyll fluorescence of basil plants was significantly higher in control plants compared to the cold-stressed ones, whereas in lettuce it was significantly higher in cold-stressed plants. In this experiment, it was also observed that maximal fluorescence (Fm), variable fluorescence (Fv) and maximum quantum efficiency of photosystem II (Fv/Fm) of green basil, violet basil and tomato plants were significantly lower under cold stress compared to the control. In contrast, these parameters were increased by cold stress in lettuce. These findings confirm the resistance of lettuce to cold stress and stimulating this plant to increase the maximum quantum efficiency of photosystem II under low temperature conditions.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال