به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "مدیریت مزرعه" در نشریات گروه "زراعت"

تکرار جستجوی کلیدواژه «مدیریت مزرعه» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • پیمان حصادی، حمید مظفری*، سعید صادق زاده حمایتی، پیام معاونی، بهزاد ثانی
    تعیین عوامل محدودکننده ی عملکرد و تعیین سطح بهینه عامل محدودکننده برای کاهش فاصله بین عملکرد واقعی و قابل دستیابی در افزایش عملکرد محصولات زراعی نقش مهمی دارد. این مطالعه با استفاده از روش تحلیل مقایسه کارکرد Comparative Performance Analysis, CPA) با هدف تعیین عوامل محدودکننده ی اجزای عملکرد چغندرقند (شامل عملکردریشه و عیارقند) و تعیین سهم نسبی این عوامل در سال 1399 انجام شده است. این مطالعه از طریق تکمیل پرسش نامه در سطح 220 مزرعه چغندرقند بهاره در کل کشور اجرا شد. همه داده های گردآوری شده پس از ثبت با استفاده از روش رگرسیون گام به گام و روش (CPA) به طور جداگانه برای دو صفت عملکردریشه و عیارقند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس مدل های تولیدی منتج از این مطالعه، خلاء عملکرد ریشه معادل81/98 تن در هکتار (یا 57/2 درصد) و خلاء عیارقند معادل 4/88 واحد (یا 21/7 درصد) برآورد شد. در این میان، دو عامل فیزیوگرافیکی شامل ارتفاع از سطح دریا و طول جغرافیایی به ترتیب 14/1 و 30/1 درصد از خلاء عملکردریشه و عیارقند و یک عامل اجتماعی (میزان تحصیلات کشاورز) حدود 11/9 درصد از خلاء عیارقند را به خود اختصاص داد. در میان عوامل مربوط به مدیریت زراعی موثر بر خلاء عملکردریشه، 8/85 درصد به عواملی نظیر میزان مصرف بذر، تراکم نهایی بوته، روش آبیاری، تاریخ کاشت، پراکندگی بوته، تسطیح زمین، مدت ماندن ریشه در مزرعه، تنش خشکی و مقدار نیتروژن پایه به ترتیب با سهمی معادل 24/7، 11/3، 10/3، 9/8، 9/7، 8/8، 5/2، 4/1 و 1/9 درصد از مجموع خلاء عملکردریشه (81/98 تن در هکتار) را تبیین می کند و 14/2 درصد مربوط به عوامل دیگر بود. در ارتباط با خلاء عیارقند نیز عوامل مدیریتی شامل تعداد آبیاری، تاریخ قطع آبیاری، میزان کربن آلی موجود در خاک و میزان خسارت بیماری ها به ترتیب 24، 19، 10/3 و 4/6 درصد و در مجموع 57/9 درصد از 21/7 درصد از خلاء عیار قند (4/88 واحد) را تبیین می کنند.
    کلید واژگان: خلاء عملکرد, روش CPA, عملکرد قابل دستیابی, عملکرد واقعی, مدیریت مزرعه
    Peyman Hesadi, Hamid Mozafari *, Saeed Sadeghzadeh Hemayati, Payam Moaveni, Behzad Sani
  • ابوالفضل فرجی*، مجتبی سوخته سرایی، حمید نجفی خان ببین، ثمانه ملک شاهکویی، حسین عجم نوروزی، محمدرضا داداشی، کمال پیغام زاده، مریم غزاییان

    در چهار دهه گذشته، عارضه اختلال در غلاف بندی یکی از مهمترین عوامل موثر درکاهش عملکرد دانه و تولید سویا در استان گلستان بوده است. به‏منظور بررسی تاثیر عوامل مدیریتی بر پیشگیری از عارضه اختلال در غلاف بندی و کاهش عملکرد دانه سویا، 80 مزرعه سویا در دو منطقه گرگان و علی آباد که رقم کتول را کشت کرده بودند، در سال های 1397 و1398 ، انتخاب شدند. تجزیه رگرسیونی گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای مختلف، مدل عملکرد دانه با سه متغیر و به صورتYield = -442.5 + 6.9 X1 + 180.2 X2 + 866.2 X3  بود، که در آن X1 مصرف کود پتاسیم، X2 تعداد دفعات آبیاری و X3 تعداد دفعات سمپاشی علیه آفات می باشند. از بین اجزای شکاف عملکرد دانه، سهم مصرف پتاسیم 19/2درصد، تعداد دفعات آبیاری 18/7درصد و تعداد دفعات سمپاشی علیه آفات 62/1درصد بود که نشان دهنده درجه اهمیت عوامل ذکر شده جهت بهبود عملکرد دانه بود. از 80 مزرعه مورد بررسی، 15 مزرعه دچار عارضه اختلال در غلاف بندی کامل و 18 مزرعه نیز دچار درصدهایی از عارضه شده بودند. میانگین عملکرد دانه در مزارع سالم 3039 کیلوگرم در هکتار و در مزارع با درصدهایی متفاوت از عارضه 848 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج این مطالعه نشان دهنده اهمیت مدیریت صحیح آفات در کنترل و پیشگیری از عارضه اختلال در غلاف بندی سویا بود.

    کلید واژگان: سویا, مدیریت مزرعه, کود پتاسیم, کنترل آفات, شکاف عملکرد
    A. Faraji *, M. Souktehsaraei, H. Najafi Khanbebin, S. Malek Shahkouei, H. Ajamnourouzi, M. R. Dadashi, K. Peyghamzadeh, M. Ghazaeian

    Over the past four decades, pod anormaly disorder has been one of the most important factors affecting soybean seed yield and production in Golestan province in Iran. To assess the role of crop management factors on soybean pod anormaly and seed yield, 80 soybean fields were selected randomly during 2018 and 2019 in Gorgan and Aliabad in Glestan province. Stepwise regression analysis showed that seed yield model (Yield = -442.5 + 6.9 X1 + 180.2 X2 + 866.2 X3) was determined with three factors of potassium fertilizer (X1), number of irrigation (X2) and insect pest management (X3). Potassium fertilizer, number of irrigation and insect pest management explained 19.2%, 18.7% and 62.1% of the yield gap components, respectively, and reflected the importance of these factors for increasing soybean seed yield. Among 80 soybean fields, 15 and 18 fields had full and partial pod anomaly disorder symptoms, respectively. The mean soybean seed yield for fields without and partial pod anomaly disorder was 3039 and 848 kg ha-1, respectively. The results of this study showed the importance of optimum insect pest management to prevent and control the incidence of soybean pod anomaly disorder in Goletan province in Iran.

    Introduction

    Over the past four decades, pod anomaly disorder has been one of the most important factors affecting soybean seed yield and production in Golestan province in Iran (Payghamzadeh, 2017; Malek Shahkouei et al., 2019; Faraji et al., 2023). This conditions has led to disorders in the flower and pod system of the soybean plant which ultimately causes no or low pod set, modified of pods shape, stay-green plants, and so called by the farmers, fodder plants In fact, in the affected plants, a mechanism prevents the transfer of assimilates from leaves to seeds, hence the leaves remain green and the plants continue vegetative growth. In 2015, about 13765 hectares out of the total of 35107 hectares (about 39% of the soybean growing areas) suffered from this disorder. Due to luck of adequate quantitative information on the role of each of the factors in the incidence of this disorder and seed yield reduction, it would be necessary to investigate the effect of each of these factors on reduction of the soybean seed yield to enable farmers to overcome these limiting disorders by adopting appropriate crop management strategies.
     

    Materials and methods

    In order to investigate the role of management factors affecting the seed yield and incidence of pod abnormality disorder in soybean, during the years 2018 and 2019, 80 soybean fields in the two cities of Gorgan and Aliabad, were determined and investigated. These fields included good, medium and poor fields and even seed production ones. Soybean variety cultivated in all investigated fields was Katul. During the growing season, the stages of development, including the date of planting, emergence, beginning and end of flowering, podding, seed filling, physiological maturity and harvest maturity were determined (Fehr et al., 1971). For data analysis, the collected information was normalized (SAS, 1997). To determine the yield model, qualitative variables were coded as zero and one. Then, the relationship between all quantitative and qualitative measured variables with yield was investigated through step wise regression method and data analysis was performed using the statistical method of yield comparison analysis (Soltani et al., 2009). Finally, using the yield model and parameter values, potential yield, yield gap and the contribution of each factor causing the yield gap were determined.
     

    Results and Discussion

    Out of 80 studied soybean fields, 47 fields had completely normal soybean plants and no pod anomaly disorder, 18 fields had moderate pod anomly disorder and 15 fields had completely affected by pod anomaly disorder. Mean seed yield in fields without disorder, with moderate disorder and complete disorder was 3039, 848 and 0 kg ha-1, respectively, indicating considerable sedd yield reduction of 72% and 100% in fields with moderate and complete disorder in comparison with fields without disorder. These results reflected the importance of pod anomaly disorder in reducing soybean seed yield. The seed yield model estimated the average and maximum seed yields as 2003 and 4792 kg ha-1, respectively. The estimated yield gap was 2789 kg ha-1 that with approperiate crop management particularly effective insect pest control, adequate potassium fertilizers application and adequate number of irrigations can be narrowed and even closed. The results of this two-year field study showed that under the conditions of Golestan province, it is possible to significantly increase soybean seed yield by application and adoption of appropriate crop management startegies and techniques.

    Keywords: Soybean, crop management, insect pest management, potassium fertilizer, yield gap
  • ابوالفضل فرجی*

    به‏ منظور بررسی نقش عوامل مدیریت مزرعه موثر بر عملکرد دانه سویا و کمی سازی روابط بین آنها، 120 مزرعه سویا در منطقه گرگان در سال های 1395، 1396 و 1397 که در دامنه متفاوتی از مدیریت‏های زراعی کشت شده بودند انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه رگرسیونی گام به گام نشان داد از بین متغیرهای مورد بررسی، مدل عملکرد با دو متغیر مستقل انتخاب و تعیین شد. این مدل 81 درصد از کل تغییرات عملکرد دانه را در سطح احتمال یک درصد توجیه کرد. نتایج مدل نشان دهنده اهمیت دو عامل تاریخ کاشت و آبیاری جهت بهبود عملکرد دانه در مزارع سویای منطقه گرگان بود. بین تاخیر در کاشت از اول خرداد با عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه رابطه خطی منفی معنی دار وجود داشت. به طوریکه به ترتیب 64 و 70 درصد تغییرات عملکرد دانه بیولوژیک و عملکرد دانه توسط تاخیر در کاشت توجیه شد. شیب کاهش عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه سویا به ازای هر روز تاخیر در کاشت از اول خرداد به ترتیب برابر 130 و 56 کیلوگرم در هکتار بود. میانگین عملکرد دانه در مزارع سویای مورد بررسی در شرایط صفر، 1، 2، 3، 4، 5 و 6 نوبت آبیاری به ترتیب برابر با 955، 883، 1066، 1995، 1990، 2665 و 3769 کیلوگرم در هکتار بود. در منطقه گرگان کشت سویا عمدتا از اواخر خرداد و بعد از برداشت محصولات پاییزه نظیر گندم و کلزا انجام می شود. در چنین شرایطی، مدیریت زراعی مناسب بویژه تاریخ کاشت وآبیاری بهینه در مراحل حساس رشد محصول برای دستیابی به عملکرد دانه بالا و پایداری تولید این محصول مهم بسیار اهمیت دارد.

    کلید واژگان: سویا, مدیریت مزرعه, عملکرد بیولوژیک, اجزای عملکرد دانه, شکاف عملکرد
    A. Faraji *

    To quantify the role of crop management practices on seed yield of soybean in Gorgan, 120 soybean farmers’ fields with different sowing dates and different management practices were randomly selected in Gorgan region in the north of Iran, in 2016, 2017 and 2018. Qualitative information was transformed to quantitative data. By using stepwise regression analysis a seed yield model was selected with two parameters including; delay in sowing date and number of irrigation during soybean growing season. The selected model explained 81% of the variation for seed yield. The model showed the importance of sowing date and irrigation for increasing seed yield of soybean in farmers’ fields in Gorgan region. There was negative significant linear relationship between biological and seed yield with delay in sowing date that explained 64% and 70% of the variation for these two characteristics, respectively. Each day delay in sowing date from May 22, biological and seed yield decreased 130 and 56 kg ha-1, respectively. The mean seed yield of farmers’ fields, with 0, 1, 2, 3, 4, 5 and 6 irrigation during growing season, was 955, 883, 1066, 1995, 1990, 2665 and 3769 kg ha-1, respectively. In Goragan region, soybean is planted usually from late may following harvest of winter crops such as wheat and canola. Under these environmental conditions, optimum crop management practices are required in soybean farmers’ fields to achieve high seed yield and sustainable production.

    Keywords: soybean, field management, Biological yield, Seed yield components, yield gap
  • محمدرضا میرزایی*
    محیط و ژنوتیپ گیاه مادری بر صفات کمی و کیفی بذر چغندرقند تاثیر می گذارد. در این تحقیق اثر پایه ‏مادری و عوامل محیطی بر درصد وزنی عملکرد در طبقات اندازه های مختلف بذر، جوانه زنی و پوکی بذر 12 سینگل کراس چغندرقند مطالعه شد. سینگل کراس ها از تلاقی دوازده پایه مادری نرعقیم با یک پایه پدری تهیه شدند. این تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی سال های 1393 و 1394در کرج انجام شد. نتایج نشان داد که علاوه بر ژنوتیپ، شرایط نامناسب محیط تولید بذر باعث افزایش وزن هزار دانه می شود. این افزایش در اثر رشد بیشتر وزن پریکارپ بود. اثر ژنوتیپ بر وزن جنین بذر موثر بود. همچنین وزن جنین و نسبت وزن جنین به پریکارپ بذر چغندرقند، تحت تاثیر شرایط محیط تولید بذر قرار گرفت. وزن جنین درسال 1393 و 1394 به ترتیب 2/91 و 2/26 میلی گرم بود. در نتیجه نسبت وزن جنین به پریکارپ در سال 1393 با 0/49 به 0/29 در سال 1394 کاهش یافت. علاوه بر ژنوتیپ، شرایط محیط تولید بذر در افزایش درصد پوکی بذر چغندرقند تاثیر مثبت داشت. میانگین پوکی بذور تولیدی در کرج در سال 1393 و 1394 به ترتیب 10 و 32 درصد بود. با کاهش وزن خشک پریکارپ، افزایش وزن جنین و نسبت وزن جنین به پریکارپ، سرعت جوانه زنی و میانگین زمان جوانه زنی بذر چغندرقند به ترتیب افزایش و کاهش یافت.
    کلید واژگان: کیفیت بذر, ژنوتیپ, مدیریت مزرعه, خطای معیار میانگین
  • ابراهیم حبیبی، یوسف نیک نژاد*، هرمز فلاح، سلمان دستان، داود براری تاری

    مستندسازی فرآیند تولید در کشاورزی شامل تهیه کلیه اطلاعات و فعالیت هایی است که سیر تولید یک محصول از مرحله تهیه بستر بذرتا برداشت را نشان می دهد. لذا، هدف از این پژوهش، برآورد خلا عملکرد ارقام محلی برنج به روش تحلیل مقایسه کارکرد (CPA) بود. در این پژوهش تمامی عملیات های مدیریتی انجام شده از مرحله تهیه بستر بذر تا برداشت برای ارقام محلی برنج از طریق مطالعات میدانی در منطقه آمل واقع در استان مازندران و منطقه رشت در استان گیلان طی سال های 1395 و 1396 ثبت شد. برای تعیین مدل عملکرد (تولید)، رابطه بین تمامی متغیرها و عملکرد شلتوک از طریق رگرسیون گام به گام بررسی شد. خلا عملکرد نیز از تفاضل پتانسیل عملکرد و عملکرد واقعی به دست آمد. نتایج نشان داد از حدود 155 متغیر مورد بررسی، مدل نهایی در منطقه آمل و رشت به ترتیب با هفت و شش متغیر مستقل انتخاب شد. متوسط عملکرد واقعی ثبت شده در دو منطقه آمل و رشت به ترتیب برابر 4821 و 4467 کیلوگرم در هکتار بود. در معادله تولید منطقه آمل، متوسط و حداکثر عملکرد به ترتیب 4798 و 6505 کیلوگرم در هکتار تخمین زده شد که کل خلا عملکرد برابر 1707 کیلوگرم در هکتار بود. در معادله تولید منطقه رشت، متوسط و حداکثر عملکرد به ترتیب 4443 و 6377 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که کل خلا عملکرد برآورد شده برابر 1934 کیلوگرم در هکتار بود. در منطقه آمل، میزان افزایش عملکرد مربوط به متغیرهای تاریخ نشاکاری، تعداد دفعات مصرف سرک و نیتروژن بعد از گلدهی به ترتیب برابر 364، 292 و 416 کیلوگرم در هکتار سهمی معادل 21، 17 و 24 درصد از کل خلا عملکرد را شامل شدند. همچنین، متغیرهای تناوب زراعی، ضدعفونی بذر و برداشت با کمباین از نظر خلا عملکرد در رتبه های بعدی قرار گرفتند. در منطقه رشت، میزان افزایش عملکرد مربوط به متغیرهای مصرف پتاسیم، نیتروژن قبل از نشا و نیتروژن بعد از گلدهی به ترتیب با 644، 325 و 730 کیلوگرم در هکتار خلا عملکرد سهمی معادل 33، 17 و 38 درصد از کل را نشان دادند. بنابراین، بر اساس برازش رابطه بین عملکرد مشاهده شده و عملکرد پیش بینی شده می توان بیان کرد که دقت مدل (معادله تولید) مناسب بوده و می تواند برای برآورد میزان خلا عملکرد و تعیین سهم هر یک از متغیرهای محدود کننده عملکرد به کار گرفته شود.

    کلید واژگان: پتانسیل عملکرد, رقم, عملکرد نسبی, مدیریت مزرعه, مستندسازی
    Ebrahim Habib, Yosoof Niknezhad *, Hormoz Fallah, Salman Dastan, Davood Barari Tari
    Background and Objectives

    Rice (Oryza sativa L.) is the staple food of more than half of the world’s population and has an important role in feeding, income and job creation in the world, especially Iran. Yield gap analysis provides little estimation of increased production capacity which is an important component in designing food-providing strategy in regional, national and global scales. The existing heated discussions regarding food security have increased the number of necessary studies that estimate the quantity of yield gap and the reasons behind it through appropriate statistical methods in Iran and the rest of the world. It seems that by defining the effectiveness of each management parameter regarding the amount of presented yield gap and, consequently, the farmer’s knowledge on that matter the distance between actual yield and attainable yield can be reduced. In this research, estimation of potential yield, yield gap, and determining yield restricting factors and each of their portions in creating rice yield gap have been investigated.

    Materials and Methods

    Research was done in 100 paddy fields in Amol and Rasht regions in 2016 and 2017. All managerial practices from nursery preparation to harvest for local rice cultivars were recorded through fields monitoring. Field selection was done in a way that included all main production procedures with variation in management viewpoint. To define yield model, the relationship between all measured variables and the final model was designed by controlled trial and error method, which could quantify the effect of yield limitations. The average yield was calculated by placing the observed average variables (Xs) in the fields under study in the yield model. Thereafter, by putting the best observed value of the variables in the yield model the maximum obtainable yield was calculated. The difference between these two has been considered yield gap. Different procedures of the software SAS version 9.1 were used for analysis.

    Results

    Data analysis revealed that from 155 variables under study, the final model in Amol and Rasht regions with seven and six independent variables was chosen. In Amol yield model, maximum and average yield were 4798 and 6505 kg ha-1, respectively that estimated yield gap was 1707 kg ha-1. In Rasht yield model, maximum and average yield were 4443 and 6377 kg ha-1, respectively, which estimated that yield gap was 1934 kg ha-1. In Amol region, the amount of increased yield related to transplanting date, top-dressing and nitrogen after flowering variable was 364, 292 and 416 kg ha-1 which equals to 21, 17 and 24 percent of total yield increase. In Rasht region, the yield increase related to the effect of potassium and nitrogen before transplanting, and N after flowering was 644, 325 and 730 kg ha-1 which equals to 33, 17 and 38 percent.

    Discussion

    According to the findings, we suggest that the model precision is appropriate and can be applied for both estimating the quantity of yield gap and determining the portion of each constraints yield variables. Furthermore, considering the fact that the calculated yield potential is reached through actual data in each paddy field, it is suggested that this yield potential is attainable.

    Keywords: Cultivar, Documentation, Field management, Potential yield, Relative yield
  • بهرام اندرزیان*
    استان خوزستان دارای سطح قابل توجهی گندم دیم است که به علت ناپایداری شرایط آب و هوایی و مدیریت نامطلوب میانگین عملکرد دانه آن کمتر از یک تن در هکتار است. به منظور پهنه بندی دیم زارهای استان خوزستان بر اساس زمان کاشت، پتانسیل عملکرد و شکاف عملکرد و تحلیل خطر تولید از مدل های AquaCrop و CERES-Wheat استفاده شد. داده های آب و هوایی شهرستان های دیم خیز بعد از داده گواری همراه با بافت خاک غالب هر منطقه، به مدل معرفی تا زمان کاشت و پتانسیل عملکرد دانه را برای هر منطقه شبیه سازی نماید. عملکردهای شبیه سازی شده برای مناطق توسط نرم افزار RAINBOW مورد آنالیز خطر قرار گرفتند. سپس همه نتایج به محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، منتقل و پهنه بندی انجام شد. نتایج نشان داد که آغاز کاشت در مناطق دیم خیز مرکزی (شوشتر) و شمالی شرقی (ایذه) معمولا زودتر از مناطق شمالی (دزفول) و جنوب شرقی (بهبهان) شروع می شود و یک تفاوت 15 روزه (اواخر آبان تا 15 آذر) بین آغاز کاشت گندم دیم در مناطق مختلف استان خوزستان وجود دارد. طول دوره رشد از مناطق مرکزی به سمت مناطق شمالی، شمال شرقی و جنوب شرقی افزایش می یابد. بیشترین طول دوره رشد گندم 164 روز (2190 درجه روز رشد) مربوط به ایذه در شمال شرقی استان و کمترین طول دوره رشد گندم 124 روز (1860 درجه روز رشد) مربوط به شهرستان شوشتر در مرکز استان است. نتایج نشان داد که میانگین پتانسیل عملکرد دانه از 2/4 تن در هکتار (ایذه) تا 7/1 تن در هکتار (شوشتر) متغیر بود. پتانسیل عملکرد دانه مناطق از جنوب به سمت شمال، شمال شرق و جنوب شرق دارای روند افزایشی بود و پتانسیل عملکرد دانه هر یک از پهنه ها در سال های مختلف نیز متفاوت بود. نتایج تجزیه خطر نشان داد که خطر تولید در پهنه های مختلف متفاوت بود و پهنه های با پتانسیل عملکرد دانه بالا دارای خطر تولید کمتر بودند. نتایج تجزیه شکاف عملکرد نیز نشان داد که شکاف عملکرد در پهنه های مختلف از 88 درصد (ایذه و بهبهان) تا 66 درصد (شوشتر و دزفول) متغیر بود. به طورکلی، تاریخ کاشت مناسب گندم دیم در خوزستان در دامنه تاریخ کاشت مناسب گندم آبی 20 آبان لغایت 25 آذر قرار می گیرد، اگرچه زمان کاشت گندم دیم در مقایسه با گندم آبی با 10 روز تاخیر آغاز می شود. پهنه های دارای پتانسیل عملکرد دانه بیشتر دارای شکاف عملکرد بیشتری نیز هستند. برای کمی سازی سهم هر یک از عوامل موثر در ایجاد شکاف عملکرد و به کارگیری راهکارهای مناسب مدیریت مزرعه برای کاهش شکاف عملکرد دانه پژوهش های تکمیلی برای ارزیابی مدل در شبیه سازی اثر آب، عناصر غذایی و علف های هرز ضرورت دارد.
    کلید واژگان: گندم, پهنه بندی, زراعت دیم, زمان کاشت, مدیریت مزرعه
    S. B. Andarzian *
    Khuzestan province has large areas of rainfed wheat where the average grain yield, due to annual variability in weather conditions and poor management, is less then one ton per hectare. To zoning rainfed wheat areas in Khuzestan based on planting time, yield potential and yield gap as well as production risk the AquaCrop and CERES-Wheat models were used. Long-term daily weather data of each region, after processing, and the dominant soil texture were arranged as models inputs to simulate planting time and yield potential for each region. Risk analysis was performed for models outputs using RAINBOW software. All results moved to Geographical Information System (GIS) for zoning. The results showed that the commencement of sowing time in central (Shushtar) and northeast (Izeh) regions starts 15 days earlier than north (Dezful) and southeast (Behbehan) regions. The longest cropping season with 164 days (2190 GDD) and shortest with 124 days (1860 GDD) belonged to northeast (Izeh) and central (Shushtar) regions, respectively. The results also showed that the average grain yield potential varied from 4.2 (Izeh) to 1.7 (Shushtar) tons per hectare. Average grain yield potential of south to north, northeast and southeast had an increasing trend and it was proportional to the amount of rainfall. The results of risk analysis revealed that production risk varied in different zones, and zones with higher yield potential have lower production risk. The results indicated that yield gap varied from 88% (Izeh and Behbahan) to 66% (Shushtar and Dezful). Areas with higher yield potential had more yield gaps. Overall, suitable sowing time window of wheat in rainfed areas of Khuzestan (from 11 November to 16 December) is the same as sowing time window for irrigated wheat. To quantify the contribution of each factor affecting the yield gap and recommendation of appropriate crop management practices to reduce the gap, further researches are required for evaluating the model for simulating the effects of water, fertilizers and weeds.
    Keywords: Wheat, zoning, Rainfed, sowing time, crop management
  • احسان الله جلیلی*، فرناز گنج آبادی، امید شریفی، جلال کارخانه، ملیحه نعل چگر، مهدی ملکی

    شناسایی علف های هرز مزارع به عنوان اساسی ترین اقدام در مدیریت علف های هرز محصولات زراعی محسوب می شود. براساس سطح زیر کشت و مساحت مزارع در شهرستان اشتهارد، طی 5 سال با شمارش علف های هرز به تفکیک جنس وگونه در هر پهنه در نقاط نمونه برداری، شاخص های جمعیتی آنها محاسبه گردید. در هر پهنه طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا مکان مورد اندازه گیری توسط دستگاه GPS ثبت شد. نتایج نشان داد که در شهرستان اشتهارد 49 گونه علف هرز وجود دارد. فراوان ترین گونه های مختلف علف های هرز این شهرستان به ترتیب غالبیت شامل: اسفندک یا قیچ، جو موشی ، خارشتر ، پیچک ، علف شور، سلمه تره ، ترشک، مرغ ، علف شور ، جودره بودند. علاوه بر این مهمترین علف های هرز، این مهمانان ناخوانده شهرستان اشتهارد را چچم (Lolium rigidum)، گاو چاق کن (Scariola orientalis (Boiss.) Sojak)، تلخه (Acroptilon repens)، جغجغک (Vaccaria grandiflora)، بومادران (Achillea wilhelmsii C. Koch)، تلخ بیان (Sophora alopecuroides)، توق (Xanthium strumarium) و علف های هرز دیگر با درصد فراوانی کمتر تشکیل می دادند. نکته قابل تامل در این آزمایش افزایش غالبیت علف شور و جودره (11 و 9%) طی پنج سال بود که این نگرانی را به وجود می آورد که با توجه به اقلیم و شرایط آب و خاک منطقه، این دو علف هرز مستعد تبدیل شدن به علف هرز غالب منطقه را دارند. گونه های جدیدالورود خارلته (Circium arvense)، کاتوس (Cynanchum acutum) و کاهوک (Lactuca scariola) هر چند در تراکم پایین در منطقه مشاهده شدند اما می تواند تهدید جدی برای مزارع شهرستان باشد که می تواند در آینده به مناطق مجاور هم گسترش یابد.

    کلید واژگان: شاخص فراوانی, مدیریت مزرعه, میانگین تراکم, یکنواختی
    Ehsan Olah Jalili *, Farnaz Ganj Abadi, Omid Sharifi, Jalal Karkhane, Malihe Nalchegar, Mehdi Maleki

    Field weed identification is considered as the most important step in weed management of crops. Based on the area under cultivation and the area of the farms in the city of Eshtehard, during 5 years , weeds were counted by weed number by species and species in each area at the sampling points. In each area of latitude and longitude, and altitude from the sea level, the place of measurement was recorded by the GPS device. The results showed that there are 47 weed species in Eshtehard. The most abundant species of weeds in this city, respectively, include: Syrian beancaper ,Mouse barley , Camel thorn ,Black bindweed ,Russian thistle ,Common lambsquarter ,Woodsorrel ,Bermudagrass ,Barley grass .In addition to the most important weeds, the uninvited guests of the city of Eschidar are Wimmer ryegrass (Lolium rigidum), Prickly lettuce ,Russian knapweed,Corn cockle (Vaccaria grandiflora), Common yarrow (Achillea wilhelmsii), Sophora (Sophora alopecuroides), Burdock (Xanthium strumarium) and other weeds with a lower frequency. The most noticeable point in this experiment was the increase in the prevalence of weed and goatmeat (11 and 9%) over the past five years, which gives rise to the concern that, due to the climatic conditions and soil and soil conditions,These weeds are prone becoming the dominant weed of the region.New species of Creeping thistle (Circium arvense), Swallow wort (Cynanchum acutum) and Prickly lettuce (Lactuca scariola), although found at low densities in the area, could be a serious threat to the city's farms, which could further expand to adjacent areas.

    Keywords: Abundance Index, Farm Management, Mean Density, Uniformity
  • بتول صمدانی *، حکمت اسفندیاری، محمد علی باغستانی

    پیچک صحرایی، یکی از علف های هرز چند ساله دارای ریشه عمیق و مقاوم به خشکی در ایران است. مصرف علف کش ها عدم کنترل کافی این علف هرز را نشان می دهند. تحقیقات اندکی در زمینه بکارگیری متوالی علف کش های پس رویشی در کنترل پیچک در مرحله گلدهی در ایران انجام گرفته است. در این راستا، این طرح در استان های تهران و اصفهان و در قالب طرح کاملا تصادفی با 13 تیمار و چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: علف کش های گلایفوسیت (رانداپ، 41% SL) به همراه سولفات آمونیوم، گلایفوسیت جدید (ویدمستر، 35% SC)، آمیترول+ تیوسیانات آمونیوم+ گلایفوسیت (ایلیکو، 9/30% SL)، تریکلوپیر (گارلون،60% EC)، فلوروکسی پیر (استارن، 25%EC) و شاهد بدون علف کش که علف کش ها در مرحله گلدهی و به صورت لکه ای روی پیچک ها استفاده شدند. پس از رشد مجدد تا دو مرتبه دیگر در مرحله گلدهی، استفاده از علف کش ها تکرار شد. نتایج، نشان دهنده کنترل 100 درصدی پیچک صحرایی در استان تهران، پس از کاربرد این علف کش ها در پاییز و در مرحله گلدهی بود. همچنین ساقه ها تا سه الی چهار ماه بعد از سمپاشی، دوباره رشد نکردند. ارزیابی های نظری در استان اصفهان نشان داد که علف کش های فلوروکسی پیر و تریکلوپیر، بین 94 تا 97 درصد پیچک صحرایی را کنترل کردند. همچنین علف کش ها در پایان آزمایش، وزن خشک و تعداد ساقه های پیچک صحرایی را تا 93 درصد کاهش دادند.

    کلید واژگان: شاخص فراوانی, مدیریت مزرعه, میانگین تراکم, یکنواختی
    Batol Samadani *, Mohammad Ali Baghestani

    Field bindweed is a deep rooted prenial weed that is resistant to drought in Iran. Herbicide applications indicates the low control of this weed. However, little data are available to verify efficacy with repeated treatments in flowering stage in the orchards in Iran. These experiments were conducted in the completely randomized designe with four replications and 13 treatments in Tehran and Isfahan. Treatments were post emergence applications of glyphosate (Roundup, SL 41%) at 2%, 3% and 4% plus amonium sulphate, new glyphosate (Weedmaster, SC 35%) at 0.75% and 1%, amitrol+ ammonium thiocyanate+ glyphosate (Illico, Sl 30.9%) at 4%, 5% and 6%, triclopyr (Garlon, EC 60%) at 1% and 1.5%, fluroxypyr (Starane, EC 25%) at 0.5% and 0.75% and control (without herbice). Treatments in Tehran reduced field bindweed growth 100%. However, 3 to 4 months after the treatments, stem regrowth was 0%. In Isfahan, fluroxypyr and triclopyr controlled field bindweed by 94 -97% on visual injury estimation. Furthermore, some herbicides reduced up to 93% field bindweed stem biomass and densities at the end of second year.

    Keywords: Garlon, glyphosate, Illico, visual injury, weedmaster
  • امیر محتشم امیری، محمدرضا داداشی *، ابوالفضل فرجی

    عارضه اختلال در غلاف بندی سویا نوعی از رشد است که در آن گیاهان سویا همراه با ناهنجاری های رویشی از جمله ریزش شدید گل ها و غلاف ها، تغییر ریخت شناسی برگ‏ها و غلاف‏ها می‏ باشند. در حالات حاد، گیاهان سبز باقی می مانند و منجر به کاهش شدید عملکرد و تاخیر در برداشت محصول می گردند. به منظور بررسی علل تظاهر عارضه اختلال در غلاف بندی سویا در رقم کتول در منطقه گرگان، آزمایشی به صورت بررسی های پیمایشی مزرعه ای انجام شد. در بررسی های پیمایشی مزرعه ای، 40 مزرعه از رقم کتول به طور تصادفی انتخاب و کلیه صفات مرتبط با عملکرد و اجزای عملکرد، عوامل مدیریتی و اقلیمی در دو سال زراعی 1394 و 1395 یادداشت برداری شدند. نتایج بررسی داده ها نشان داد که از نظر مدیریتی به غیر از تعداد آبیاری، رابطه معنی داری بین این عارضه با سایر عوامل مدیریتی مشاهده نشد به گونه ای که با کاهش تعداد آبیاری تظاهر این عارضه نیز به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین، با تظاهر این عارضه در گیاهان، درصد ریزش گل ها به طور قابل توجهی افزایش یافت در حالی که تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه به طور معنی داری کاهش یافت. بررسی داده های هواشناسی و مدیریت مزرعه نشان داد که تنش های غیرزیستی مانند تنش های حرارتی و رطوبتی و نیز مدیریت نامطلوب آبیاری مزرعه نقش مهمی در بروز عارضه اختلال در غلاف‏بندی سویا داشتند. همچنین، تحلیل داده های مربوط به عناصر غذایی نشان داد که تغذیه خوب گیاه نیز ممکن است درصد خسارت عارضه اختلال در غلاف بندی را کاهش دهد.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, رقم کتول, عملکرد و اجزای عملکرد, مدیریت مزرعه
    Amir Mohtasham Amiri, Mohhamad Reza Dadashi *, Abolfazl Faraji

    Soybean pod abnormality is a kind of growth in which soybean plant accompanied with growth disorders including sever pod and flower abscission as well as leaves and pod morphological modifications. In an acute status, these kinds of plants stays green; therefore, the yield decreases and harvest time delay, dramatically. To investigate the reasons of pod distortion abnormality in Katul cultivar, a field assay based on roving method was performed. In the field experiment based on roving method 40 fields of Katul were selected randomly and traits like yield and yield component as well as managemental and climatic parameters were recorded in two successive growing years, 2015 and 2016. Result indicated that all field management factors didnot have any effect on PDS, except frequency of irrigation. In such a way that decreasing frequency of watering increased incidence of PDS significantly. Furthermore, percent of flower abscissions as well as shoot dry weight were increased; meanwhile, number of pod per plant, number of grain per pod, number of grain per plant, 1000-grain weight, harvest index, biological yield and grain yield dwindled extraordinary in PDS plants. Taken together, these results indicated that abiotic stresses such as heat and drought stresses as well as undesirable field irrigation might play an important role in soybean pod distortion abnormality incidence. In addition, interpreting of mineral nutrient indicated that well nutrition plants might decrease damage percentage of soybean pod abnormality.

    Keywords: Field management, Katul cultivar, Sowing date, Yield, yield component
  • سیف الله حلالخور، سلمان دستان*، افشین سلطانی، حسین عجم نوروزی
    مستندسازی فرآیند تولید در کشاورزی شامل تهیه کلیه اطلاعات و فعالیت هایی است که سیر تولید یک محصول از مرحله تهیه بستر بذر تا برداشت را نشان می دهد. به این منظور در این پژوهش کلیه عملیات های مدیریتی انجام شده از مرحله تهیه بستر بذر تا برداشت برای ارقام محلی برنج از طریق مطالعات میدانی در منطقه بابل واقع در استان مازندران طی سال های 1394 و 1395 ثبت شد. نتایج نشان داد که از حدود 155 متغیر مورد بررسی، مدل نهایی با شش متغیر مستقل انتخاب شد. در مدل عملکرد، متوسط و حداکثر عملکرد به ترتیب 4572 و 6489 کیلوگرم در هکتار تخمین زده شد که با متوسط و حداکثر عملکرد مشاهده شده (4512 و 6100 کیلوگرم در هکتار) قابل مقایسه هستند. کل خلاء عملکرد تخمین زده شده برابر 1977 کیلوگرم در هکتار بود. میزان افزایش عملکرد ناشی از تفاضل عملکرد حالت بهترین و متوسط دو متغیر مشکل آفات و مشکل علف هرز به ترتیب برابر هفت و سه درصد از کل افزایش عملکرد (140 و 59 کیلوگرم در هکتار) بود. میزان افزایش عملکرد مربوط به متغیر آیش برابر 62 کیلوگرم در هکتار معادل سه درصد از کل افزایش عملکرد بود. بنابراین، بر اساس یافته ها می توان بیان کرد که دقت مدل (معادله تولید) مناسب بوده و می تواند برای برآورد میزان خلاء عملکرد و تعیین سهم هر یک از متغیرهای محدودیت کننده عملکرد به کار گرفته شود.
    کلید واژگان: برنج, پتانسیل عملکرد, خلاء عملکرد, مدیریت مزرعه, مستندسازی
    Seyfollah Halalkhor, Salman Dastan *, Afshin Soltani, Hossein Ajam Norouzi
    Documentation process in agricultural production includes providing all information and activities that show the production route of one crop from providing stage of seed laying to harvest. For this purpose, in this research all finished managing operation from providing stage of seed preparation to harvest for local cultivars of rice was recorded trough fields studies in Mazandaran, Babol in 2015e2016. Result showed that from 155 variables under research, the final model with six independent variables was chosen. In yield model, maximum and average yield were 6489 and 4572 kg ha-1, respectively that estimated is comparable to observed average and maximum yield (4572 and 6489 kg ha-1). All estimated yield gap was equivalent to 1977 kg ha-1. The amount of yield increase result from yield difference of two variables of the best and average pest and weed problems were equals 7.3 per cent of total yield increase (140 and 59 kg ha-1), respectively. The amount of increase yield related to fallow variable equal’s 62 kg ha-1 includes three per cent of total yield increase. The quantity of yield increase related to the effect of Amrollahi cultivar and plant density was 375 and 367 kg ha-1, respectively which equals to 19 per cent of total yield variation. Therefore, on the basis of findings, we can state that the precision of the model was appropriate and can be applied for both the evaluation of the amount of yield gap and determining the portion of each restricting yield variables.
    Keywords: Documentation, potential yield, Field management, rice, yield gap
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال