جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "barnyardgrass" در نشریات گروه "زراعت"
تکرار جستجوی کلیدواژه «barnyardgrass» در نشریات گروه «کشاورزی»-
برای ارزیابی کارایی علف کش بیس پیریباک سدیم SC42% (ریزین) در کنترل علف های هرز برنج در روش کشت نشایی و مقایسه آن با چند علف کش ثبت شده برنج، آزمایشی در دو منطقه گیلان (رشت) و مازندران (ساری) در سال 1398 اجرا شد. تیمارها شامل بیس پیریباک سدیم SC42% در چهار دز 50، 54، 58 و 62 میلی لیتر در هکتار، بیس پیریباک سدیم OF10% به میزان 250 میلی لیتر در هکتار، بیس پیریباک سدیم SC40% به میزان 65 میلی لیتر در هکتار، اکسادی آرژیل EC30% به میزان 5/3 لیتر در هکتار، مخلوط تریافامون + اتوکسی سولفورون WG30% به میزان 150 میلی لیتر در هکتار، پرتیلاکلر EC50% به میزان دو لیتر در هکتار و دو شاهد کنترل و بدون کنترل علف هرز بودند. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که علف کش جدید ریزین کارایی مطلوبی در کنترل علف های هرز برنج داشت و حتی در بالاترین دز استفاده شده نیز موجب گیاه سوزی برنج نشد. کارایی این علف کش در سه دز 54، 58 و 62 میلی لیتر در هکتار در ساری بین 91-85 درصد در کنترل سوروف (Echinochloa crus galliL.)، 66-90 درصد در کنترل اویارسلام (Cyperus difformisL.) و 95-97 درصد در کنترل بندواش (Paspalum distichumL.) و در رشت، 93-60 درصد در کنترل سوروف، 100-60 درصد در کنترل اویارسلام و 77-30 درصد در کنترل بندواش متغیر بود. زیست توده علف های هرز در مزرعه آزمایشی ساری کم تر از رشت بود که علت نتایج متفاوت کنترلی را توصیف می کند. علف کش ریزین در سه دز بالاتر مورد بررسی، کارایی مشابهی با علف کش های ثبت شده در کنترل علف های هرز داشت و در دز 62 میلی لیتر در هکتار دارای اجزای عملکرد (مانند تعداد پنجه و خوشه، زیست توده و عملکرد شلتوک) بسیار مطلوب و مشابه با شاهد کنترل علف هرز بود.
کلید واژگان: اویارسلام, بندواش, سوروف, علف کش پس رویشی, علف کش پیش رویشیTo evaluate the efficacy of bispyribac sodium SC42% herbicide (Rissin) on rice weeds control in transplanting method and comparing it with some registered herbicides, an experiment was carried out in two regions, Guilan (Rasht) and Mazandaran (Sari), Iran, in 2019. Treatments consisted as bispyribac sodium SC42% at four doses (50, 54, 58 and 62 ml.ha-1), bispyribac sodium OF10% at 250 ml.ha-1, bispyribac sodium SC40% at 65 ml.ha-1, oxadiargyl EC30% at 3.5 L.ha-1, triafamon + ethoxysulfuron WG30% at 150 g.ha-1, pertilachlor EC50% at 2 L.ha-1, together with two check treatments (weed free and unweeded treatment). The experiment was performed in randomized complete block design with three replications. The results showed that Rissin had good efficacy on weed control and did not cause rice damage even at the highest used dose. The efficacy of Rissin for weed control at three doses of 54, 58 and 62 ml.ha-1 was 85-91% for barnyardgrass (Echinochloa crus galli L.), 66-90% for nutsedges (Cyperus difformis L.) and 95-97% for crowngrass (Paspalum distichum L.) in Sari and 60-93% for barnyardgrass, 60-100% for nutsedges and 30-77% for crowngrass in Rasht. Weed biomass in the experimental field in Sari was lower than in Rasht, which explains the reason of the different control results. Rissin at the three higher doses had similar efficacy to commercial doses of the registered herbicides for weed control and in term of rice yield components (such as tiller and panicle number, biological yield and grain yield), the best result was obtained at 62 ml.ha-1 of Ressin and was similar to weed free treatment.
Keywords: Barnyardgrass, Crowngrass, Pre-emergence herbicide, Post-emergence herbicide, Nutsedges -
آزمایشی دو ساله جهت مطالعه واکنش برنج و علف های هرز شالیزار به علف کش جدید دو منظوره پنوکسولام در مقایسه با برخی علف کش های انتخابی رایج برنج طی سال های 1389 و 1391 در موسسه تحقیقات برنج کشور اجرا شد. تیمارهای سال اول شامل پنوکسولام در غلظت های 24، 30، 36، 42 و 48 (گرم ماده موثره در هکتار)، بوتاکلر+ بن سولفورون متیل، بوتاکلر+سینوسولفورون و آنیلوفوس+اتوکسی سولفورون و تیمارهای سال دوم پنوکسولام در دو سطح 30 و 40 (گرم ماده موثره در هکتار)، اکسادیارژیل+بن سولفورون متیل، تیوبنکارب+بن سولفورون متیل و تیوبنکارب بود. تیمارهای علف کشی رایج در غلظت توصیه شده بررسی شدند. نتایج نشان داد که گیاه سوزی پنوکسولام بر روی برنج در 2 و 4 هفته پس از نشاءکاری (WAT) به ترتیب مشابه و بیشتر از علف کش های رایج بود. کارایی پنوکسولام در کنترل سوروف در سال اول و دوم آزمایش به ترتیب مشابه و کمتر از علف کش های رایج و در کنترل «جگن ها و پهن برگ ها» در هر دو سال اجرای آزمایش کمتر از آن ها بود. کاهش کارایی پنوکسولام در کنترل سوروف در سال دوم احتمالا به دلیل کمبود آب و فقدان غرقاب دائم بود. متوسط کارایی بوتاکلر+بن سولفورون متیل یا سینوسولفورون در سال اول در کنترل «جگن ها و پهن برگ ها» به طور متوسط به ترتیب 99، 89 و 85 درصد در 2، 4 و 10 WAT و کارایی پنوکسولام در حداکثر دز توصیه شده و زمان های مشابه به ترتیب 61، 40 و 57 درصد بود. در سال دوم اجرای آزمایش و در 4-WAT کارایی پنوکسولام در کنترل «پیزور و گوشاب» حداکثر 31 درصد و «بن سولفورون متیل در اختلاط با باریک برگ کش ها» حداقل 90 درصد بود. بیشترین عملکرد شلتوک در سال نخست اجرای آزمایش در تیمار بوتاکلر+سینوسولفورون 3650 (kg/ha) و تیمار بوتاکلر+ بن سولفورون متیل به مقدار 2913 (kg/ha) با شاهد وجین دستی و دز توصیه شده پنوکسولام از نظر آماری مشابه بود. علف کش آنیلوفوس+اتوکسی سولفورون فاقد کارایی کافی در کنترل تمام علف های هرز و عملکرد آن با شاهد بدون وجین مشابه بود. اختلاط تیوبنکارب یا اکسادیارژیل با بن سولفورون متیل در سال دوم دارای بیشترین عملکرد شلتوک (3666≤) و پنوکسولام در حداقل و حداکثر دز مورد بررسی در مقایسه به ترتیب دارای 25 و 48 درصد عملکرد کمتری بود. به طور کلی بر اساس نتایج این تحقیق پنوکسولام در مقایسه با علف کش های رایج دارای دوام بیشتر گیاه سوزی بر روی برنج، طول دوره کارایی کمتر در کنترل علف هرز سوروف و فاقد کارایی کافی در کنترل دو علف هرز مهم پیزور و گوشاب بود.
کلید واژگان: برنج, پیزور, سوروف, گوشاب, گیاه سوزی, علف هرزA two year study was carried out at Rice Research Institute of Iran in 2010 and 2012 in order to study the response of rice and paddy weeds to a new dual purpose herbicide penoxsulam in comparison with current used herbicides. First year treatments included penoxsulam doses in 24, 30, 36, 42 & 48 (gr.ai.ha-1), butachlor+bensulforunmethyl (BSM), butachlor+cinosulfuron and anilofos+Cinosulfuron and the second year treatments were penoxsulam at two levels (3 & 40 gr.ai.ha-1), oxadiargyl+BSM, thiobencarb (TB) and TB+BSM. All common herbicides were studied in recommended doses. Results showed penoxsulam phytotoxicity on rice 2 & 4 WAT was similar and more than current used herbicides respectively. Penoxsulam efficacy on barnyardgrass control in first and second year of trial was similar and less than current used herbicides. Also penoxsulam efficacy on sedges and broadleaf control was less than current used herbicides in both years. Decreased efficacy of penoxsulam in barnyardgrass control in the second year of study was probably because of water shortages and lack of permanent flooding. In first year of study average efficacy of butachlor+BSM or cinosulfuron to control “sedges and broadleaf” was 99, 89, and 85 % in 2, 4 and 10 WAT and penoxsulam in max recommended dose and similar rating times 61, 40 and 57 respectively. In second year of experiment penoxsulam max efficacy on ricefield bulrush (Schoenoplectus maritimus) and pondweed (Potamogeton nodusus) control was 31% and BSM in mixture with graminicides decreased their biomass more than 90% in 4-WAT. The highest grain yield 3650 kg/ha recorded in butachlor+cinosulfuron in first year. Butachlor + BSM yielded 291 kg/ha, statistically similar to hand weeded and recommended dose of penoxsulam. Dual purpose herbicide anilofos+ethoxysulfuron lacked enough efficacy on all weeds control and yielded similar to infested treatment statistically. Also the second year results confirmed the first year’s one, and showed mixture of graminicides (thiobencarb or oxadiargyl) with BSM had the highest grain yield (3666 kg.ha-1) and penoxsulam in two investigated doses showed 25 and 48% less yield in comparison respectively. Based on results of this study penoxsulam in comparison with current used herbicides had more durable toxicity on rice, less consistency on barnyardgrass control and also lacked enough efficacy on two important perennial weed pondweed and ricefield bulrush.Keywords: Barnyardgrass, Phytotoxicity, Pondweed, Rice, Rice field bulrush, Weed -
به منظور بررسی کارایی استفاده توام علف کش و کونوویدر بر جمعیت علف های هرز، شاخص های رشدی و عملکرد برنج، آزمایشی در سال 1389 بصورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ایستگاه تحقیقات برنج آمل به اجرا در آمد. تیمارهای اصلی در سه سطح کنترل مکانیکی شامل عدم کاربرد، یکبار و دوبار کاربرد کونوویدر و تیمار فرعی در هفت سطح کنترل شیمیایی شامل مصرف علف کش های بنتازون، بن سولفورون متیل، اگزادیازون، بوتاکلر، تیوبنکارب، وجین دستی و عدم مصرف علف کش بودند. نتایج نشان داد که بیشترین تراکم و وزن خشک علف های هرز در تیمار شاهد بدون کنترل علف های هرز و کمترین آن در تیمار وجین دستی و تیمار دوبار کاربرد کونوویدر بدست آمد. بین تیمارهای آزمایشی، سه تیمار وجین دستی، دوبار کاربرد کونوویدر بدون مصرف علف کش و تیمار دوبار کونوویدر به همراه مصرف علف کش های مختلف بیشترین عملکرد دانه برنج را تولید نمودند و بین آنها اختلاف آماری معنی دار مشاهده نشد. در این بین تیمار کاربرد دوبار کونوویدر بدون مصرف علف کش بهترین از نظر کنترل علف های هرز و عملکرد دانه برنج بود.
کلید واژگان: عملکرد, بوتاکلر, کنترل مکانیکی, سوروفIn order to investigating the effects of herbicides and cono-weeder application on weeds population، growth indices and rice yield، an experiment was conducted in Rice Research Station at Amol، Mazandaran province، Iran، during 2010 growing season. The experiment has been set in a split-plot which arranged in a Randomized Complete Block Design (RCBD) with three replications. Main treatments were mechanical weed control at three levels including without (control)، one and two times application of cono-weeder. The second treatments were herbicides application at seven levels including application of recommended dose of bentazon، bensulfuron-methyl، oxadiazone، butachlor، thiobencarb، hand weeding and weed infested control. Based on weeds density and dry matter، the maximum control of weeds was observed in plots which treated by hand weeding control and two times of con-weeder application. The maximum of grain yield was harvested in three treatments including hand weeding control، two times of cono-weeder application without or with herbicides application. Between three mentioned treatments had no significant different for economic yield. In general، based on the results of weed control and grain yield، two times application of con-weeder was the best treatment.Keywords: yield, Butachlor, Mechanical Control, Barnyardgrass -
سوروف همواره به عنوان مهمترین علف هرز برنج در دنیا مطرح بوده است. بعلاوه پیدایش گونه های جدید و سازگارتر سوروف در اکوسیستم شالیزار سبب افزایش خسارت این جنس به محصول برنج شده است. این آزمایش به منظور ارزیابی اثر تداخل دو گونه علف هرز سوروف بر روی شاخص های رشد، عملکرد و اجزای عملکرد برنج، در موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) در سال زراعی 87-1386 به اجرا درآمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با آرایش افزایشی جزئی و با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دوگونه علف هرز (سوروف معمولی و سوروف برنج) و تراکم علف هرز (0، 10، 20 و 40 بوته در متر مربع) بود. برنج رقم هاشمی با تراکم ثابت 20 کپه در متر مربع به صورت خالص و مخلوط با دو گونه علف هرز در تراکم های مذکور نشاءکاری گردید. با نمونه گیری تخریبی از دو هفته پس از کاشت تا زمان برداشت، روند تجمع ماده خشک، روند توسعه سطح برگ، سرعت رشد گیاهی، سرعت رشد نسبی و در آخرین مرحله نمونه گیری، عملکرد و اجزاء عملکرد برنج اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اثر تداخل علف هرز و تراکم علف هرز بر عملکرد دانه، اجزاء عملکرد، عملکرد بیولوژیک و شاخص های رشد برنج معنی دار ولی اثر گونه ها معنی دار نگردید. متوسط کاهش عملکرد برنج در تداخل با تراکم های مختلف سوروف معمولی و سوروف برنج به ترتیب 60 و 65 درصد بود. تجزیه رگرسیونی داده ها و برازش مدل کاهش عملکرد هیپربولیک بر داده های عملکرد دانه برنج در برابر تراکم های مختلف دو گونه علف هرز نشان داد که همواره شیب کاهش عملکرد در گونه سوروف برنج بیشتر از سوروف معمولی بود، اما دو گونه از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری نبودند. به عبارت دیگر میزان خسارت گونه جدید سوروف مشابه گونه قدیم این علف هرز است. شباهت مورفولوژیک و برتری های اکولوژیکی گونه جدید سوروف از جمله مقاومت به غرقاب و تشابه به گیاه زراعی که امکان وجین دستی آنرا دشوار می سازد، سوروف برنج را به عنوان تهدیدی جدید برای زراعت برنج در شمال کشور مطرح می سازد. بررسی بیولوژی این گونه به منظور ارائه راهکاری عملی برای مدیریت آن ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: تراکم, نشاء کاری, بیوماس, شاخص رقابت, تک کشتی, تداخلBarnyardgrass has always been considered as the most important weed of rice all over the world. Meanwhile, establishment of new species of this genus which is more adaptable to paddy ecosystem will increase the importance of this genus as a new threat to rice. In order to evaluate the competition of two species of barnyardgrass with rice, an experiment was conducted at Rice Research Institute of Iran (Rasht) in 2007. The experimental design was a randomized complete block with three replications arranged in a partial additive series. The treatments included two barnyardgrass species (E. crus-galli and E. oryzoides), and species density at four levels (0, 10, 20 and 40 plant.m-2), transplanted with Hashemi land races cultivar rice in local normal density (20 bunches.m-2) and each bunch included three seedlings. Destructive samples were taken two weeks after transplanting up to harvesting, that is, 5 times by 10 days interval in 0.25 m-2. Rice total dry matter accumulation (TDM), Leaf area index (LAI), crop growth rate (CGR), relative growth rate (RGR), yield and yield components were measured. Results showed that yield, yield components and growth indices were affected by both weed species significantly and no interaction between species occurred. Fitting the hyperbolic yield loss model to rice grain yield in barnyardgrass density showed that two weed species were not significantly different. Morphological similarity and ecological adaptability of new barnyardgrass species including resistance to flooding and also high similarity to crop plant that makes its hand weeding less efficient, implies E. oryzoides as a new threat for rice cultivation in northern paddy field of Iran. More investigation on biology of this species is suggested in order to present an applied integrated method for E. oryzoides management.Keywords: Barnyardgrass, Density, Competition index, Biomass, Monoculture, Transplanting -
هدف از انجام این آزمایش، بررسی واکنش ارقام با توانایی رقابتی کم و زیاد به تراکم های مختلف علف هرز سوروف بود. بدین منظور آزمایشی در سال 1389 در ایستگاه تحقیقاتی برنج کشور- تنکابن، واقع در استان مازندران، انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک-های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. عامل های آزمایش شامل شش تراکم سوروف (صفر، 8، 16، 24، 32 و 40 بوته در در متر مربع) و دو رقم برنج (خزر و لاین 843) بود. نتایج نشان داد که با افزایش تراکم سوروف از صفر به چهل بوته در مترمربع، میزان عملکرد دانه برنج، تعداد خوشه در مترمربع و تعداد دانه در خوشه کاهش یافت، هر چند که با افزایش تراکم سوروف از صفر به چهل بوته در متر مربع، درصد کاهش عملکرد دانه، تعداد خوشه در متر مربع و تعداد دانه در خوشه در رقم خزر سریع تر از لاین 843 بود. از طرف دیگر، با افزایش تراکم سوروف از هشت به چهل بوته در متر مربع، میزان زیست توده و بذر تولیدی سوروف در تداخل با رقم خزر در مقایسه با مقدار آنها در تداخل با لاین 843 سریع تر افزایش یافت. به عبارت دیگر، تحت شرایط رقابت، لاین 843 در مقایسه با رقم خزر توانست میزان زیست توده و بذر تولیدی سوروف را به طور معنی داری کاهش دهد.
کلید واژگان: برنج, توانایی رقابتی, سوروف, کاهش عملکردThe aim of this research was to investigate the response of more and less competitive rice cultivars to different densities of barnyardgrass. A field experiment was conducted in 2010 in Tonekabon’s rice research station in Mazandaran province. The experiment layout was a factorial design with four randomized complete blocks. The experimental factors were six densities of barnyardgrass (0, 8, 16, 24, 32 and 40 plant per square meter) and two rice cultivars (Khazar and Line 843). Results showed that rice grain yield, fertile tiller number m-2 and grain number per panicle were decreased as barnyardgrass density increased from 0 to 40 plants m-2. However, the percentage reduction in grain yield, fertile tiller number and grain number per panicle increased more sharply in Khazar cultivar than in Line843 as barnyardgrass density increased from 0 to 40 plants m-2. On the other hand, biomass and seed production of barnyardgrass was increased more sharply in Khazar cultivar than in line 843 as barnyardgrass density increased from 8 to 40 plants m-2. In other words, line 843 compared to Khazar cultivar, could significantly reduce biomass and seed production of barnyardgrass under competitive conditions.Keywords: Rice, Competitive ability, Barnyardgrass, Yield loss -
بعضی از ارقام برنج توان اللوپاتیک خوبی بر روی بسیاری از علفهای هرز مزاحم شالیزارهای برنج از خود نشان داده اند. تاثیر عصاره پوسته 46 رقم برنج با غلظتهای مختلف در آزمایشهای زیست سنجی بر رشد گیاهچه های سوروف مورد بررسی قرار گرفتند. عصاره پوسته رقمهای دشتی سرد و دیناردو بیشترین تاثیر بازدارندگی و ارقام علی کاظمی و سپیدرود کمترین اثر بازدارندگی را بر روی رشد ریشه سوروف نشان دادند. ارقام دینورادو و ندا بیشترین اثر بازدارندگی را روی رشد اندامهای هوایی نشان دادند در حالی که عصارهای لاین 229 و رقم یواس ای ان بیشترین اثر تحریک کنندگی رشد را بر اندامهای هوایی گیاهچه های سوروف نشان دادند. ریشه های سوروف نسبت به عصاره های پوسته برنج حساستر از اندامهای هوایی بودند. در مجموع، عصاره های پوسته 5 رقم برنج بیشترین خاصیت اللوپاتیک را بر سورف نشان دادند که از میان آنها ارقام دینورادو، ندا، دشتی سرد و آی آر- 60 دارای پتانسیل بازدارندگی و لاین 229 پتانسیل تحریککنندگی رشد داشتند. ویژگی بازدارندگی پوسته برنج می تواند برای غربال سازی ارقام اللوپاتیکبرنج مورد استفاده قرار گیرد. ارقام دارای پوسته با توان بازدارندگی بیشتر می تواند ما را به یافتن ارقام با ویژگی علفکشی طبیعی رهنمون سازد. تفاوت های ژنتیکی بین ارقام برنج، تنوع اثرات اللوپاتیکبر روی سوروف را نشان می دهد. به نژادی ارقام برنج با توان اللوپاتیک بالا ممکن است علفکشهای طبیعی را برای کنترل علفهای هرز فراهم سازد.
کلید واژگان: توان اللوپاتیک, سوروف, پوسته برنج, رشد گیاهچهSome rice cultivars have demonstrated allelopathic potential against most of the troublesome weed species in paddy fields. Hull extracts from 46 rice cultivars at various concentrations were used in bioassay tests to evaluate their effects on seedling growth of barnyardgrass. Hull extracts of cultivars Dashtisard and Dinorado showed higher inhibitory effects on root growth than the others while Alikazemi and Sepidrood had low inhibitory effects. Dinorado and Neda had high inhibitory effects on shoot growth, whereas hull extracts of Line-229 and USEN showed high stimulatory effects on shoot growth of barnyardgrass seedlings. The barnyardgrass roots were more sensitive to hull extracts than the shoot extracts. Hull extracts of five rice cultivars were identified with the highest inhibitory effect on barnyardgrass seedling growth, from which Dinorado, Neda, Dashtisard and IR-60 had inhibitory activities and Line- 229 had stimulatory potential. Inhibitory activity of rice hulls can be used to screen allelopathic rice cultivars. The cultivars with more hull allelopathic effects can lead us to cultivars with a natural source of herbicides. The genetic differences among rice cultivars exhibit variation in allelopathic effects on barnyardgrass growth. Breeding of Correspondence to: J. Asghari, Jafarasghari@yahoo.com J.Asghari et al 32 rice cultivars with greater allelopathic potential may provide natural herbicides for controlling weeds.
Keywords: Allelopathic potential, Barnyardgrass, Rice hulls, Seedling growth
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.