به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "differential lines" در نشریات گروه "گیاهپزشکی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «differential lines» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی differential lines در مقالات مجلات علمی
  • سید طه دادرضائی*، صبا دلفان، الهام الاحسنی

    به منظور اطلاع از نژادهای جدید، تعیین پرآزاری و ژنتیک بیماری زایی عامل زنگ قهوه ای و نحوه پراکنش آن در مناطق مختلف ایران، در بهار سال های 1397 و 1398 به ترتیب 21 و 40 نمونه برگی آلوده به زنگ قهوه ای از مزارع گندم استان های خوزستان، لرستان، اردبیل، مازندران، گلستان، کرمانشاه، ایلام، سیستان و بلوچستان و فارس جمع آوری شد. واکنش جدایه های مورد نظر از طریق مایه زنی آن ها روی 38 لاین افتراقی در شرایط کنترل شده گلخانه ای بررسی گردید. هر لاین حاوی یک ژن مقاومت به زنگ قهوه ای گندم است. نتایج این تحقیق منجر به شناسایی 20 پاتوتیپ و 13 نژاد در سال اول و 28 پاتوتیپ و 11 نژاد در سال دوم شد. نژادهای PKTTS (با فراوانی 28 درصد) و PKTTT (با فراوانی 18 درصد) شایع ترین نژادهای شناخته شده بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که ارقام افتراقی حامل ژن های مقاومت Lr19 و Lr9 نسبت به تمام جدایه های مورد مطالعه مقاوم بودند و پرآزاری بر روی آن ها مشاهده نشد. رقم حامل ژن Lr2a با واکنش مقاوم نسبت به 17 جدایه، موثرترین ژن مقاومت نسبت به زنگ قهوه ای گندم پس از دو ژن مذکور بود. همچنین ارقام افتراقی حامل ژن هایLr29 ، Lr28،Lr10/Lr27+/Lr31وLr2bبا داشتن مقاومت در مقابل اکثرجدایه ها در طی دو سال موثرترین ژن های مقاومت نسبت به زنگ قهوه ای گندم پس از ژن های Lr9،Lr19و Lr2aبودند.

    کلید واژگان: ارقام افتراقی, پرآزاری, ناپرآزاری, زنگ قهوه ای, ژن های مقاومت
    Seyed Taha Dadrezaei *, Saba Delfan, Elham Allahassani

     In order to identify the new races, determine the virulence/avirulence formula and distribution of the causal agent of the wheat, in the spring of 2018 and 2019, respectively, 21 and 40 samples of leaf rust-infected leaves were collected from wheat fields in Khuzestan, Lorestan and Ardabil Mazandaran, Golestan, Kermanshah, Ilam, Sistan, Baluchistan and Fars provinces. The reaction of the isolates were evaluated by inoculating them on 38 differential lines under controlled greenhouse conditions. The results of this study led to the identification of 20 pathotypes and 13 races in the first year and 28 pathotypes and 11 races in the second year. PKTTS (28%) and PKTTT (18%) were the most prevalent races. The results of this study showed that differential cultivars carrying Lr19 and Lr9 resistance genes were resistant to all isolates and no virulence was observed on them. Lr2a gene with resistance reaction to 17 isolates was the most effective gene for resistance to wheat leaf rust after the two above-mentioned genes. Also, differential lines carrying Lr29, Lr10/Lr27+/Lr31 and Lr2b genes with resistance reaction to the majority of the isolates in two years were the most effective genes for resistance to wheat brown rust after Lr9, Lr19 and Lr2a genes.

    Keywords: Brown rust, Differential lines, Resistance genes, Virulence, Avirulence
  • سیدحسین وفایی*، سمانه جمشیدی پور

    گیاه نخود سومین لگوم غذایی مهم جهان است. برق زدگی مخربترین بیماری نخود است که توسط قارچ Didymella rabiei ایجاد می شود. شناسایی منابع مقاومت در ژرم پلاسم نخود جهت برنامه های به نژادی و مدیریت بیماری ضروری است. به منظور بررسی تاثیر غلظت اسپور و شدت پرآزاری جدایه بر واکنش ژنوتیپ های نخود به بیماری برق زدگی، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. اثر دو جدایه (A3: با پرآزاری متوسط و A6: با پرآزاری شدید) و غلظت اسپور (105، 105 × 2، 105 × 5 اسپور در هر میلی لیتر آب مقطر) بر شاخص و شدت بیماری در 20 ژنوتیپ نخود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شاخص بیماری و شدت آن تحت تاثیر غلظت اسپور، پرآزاری جدایه ها و ژنوتیپ های نخود قرار گرفت و بین ژنوتیپ ها، جدایه ها و غلظت های اسپور تفاوت معنی داری مشاهده شد. شدت بیماری با افزایش غلظت اسپور از 105 × 2 به 105 × 5 اسپور در هر میلی لیتر برای ارقام مقاوم ILC 202، ILC72، ILC3279، ICC3996 و ICC12004 افزایش یافت، در حالی که شدت بیماری ژنوتیپ های حساس تحت تاثیر همه  غلظت های اسپور بود. ارقام افتراقی نخود از جمله ILC202، ILC72، ILC3279، ICC3996 و ICC12004 در برابر تمام غلظت های اسپور جدایه A3 مقاوم بودند، در حالیکه به غلظت 105 × 2 اسپور جدایه A6 حساس بودند. غلظت اسپور 105 × 2 با جدایه A3 بیشترین تفاوت را میان ژنوتیپ های نخود بر اساس میانگین شاخص بیماری ایجاد کرد. اطلاعات به دست آمده از این تحقیق می تواند در برنامه های به نژادی ارقام نخود و مطالعات بررسی تنوع بیماری زایی جمعیت قارچ مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: ارقام افتراقی, بیوه نیج, پرآزاری, شاخص بیماری, مقاومت
    Seyyed Hossein Vafaei *, Samaneh Jamshidipoor

    Chickpea is the third most important food legume in the world. Ascochyta blight is the most destructive disease of chickpea caused by the fungus Didymella rabiei. Identification of resistance sources in germ plasm of chickpea is essential for breeding programs and management of disease. In order to investigate the effects of spore concentration and virulence severity of isolate on intensity of ascochyta blight in chickpea genotypes, a factorial experiment was conducted based on completely randomized design with three replications. Effect of two isolates (A3: moderately virulent & A6: highly virulent) and different spore concentrations (105, 2 × 105, 5 × 105 spores ml-1) were investigated on disease rate of 20 genotypes. Results showed that disease scale and its severity were affected by spore concentration, virulence severity of isolates and chickpea genotypes and there was significant difference between genotypes, isolates and spore concentrations. The disease severity increased with spore concentration from 2 × 105 to 5 × 105 spores ml-1 for resistant lines including, ILC 202, ILC72, ILC3279, ICC3996 and ICC12004, while the susceptible lines were affected by all of the conidial concentrations. The chickpea differential lines including ILC202, ILC72, ILC3279, ICC3996 and ICC12004 were resistant to all of the conidial concentrations of A3 (moderately virulent) while were susceptible to 2 × 105 spores ml-1 of A6 (highly virulent). The spore concentration of 2 × 105 spores ml-1 with A3 isolate developed the most discrimination between chickpea genotypes on the basis of mean disease scale. The obtained information can be used in breeding programs of chickpea and pathogenic diversity studies.

    Keywords: Differential lines, Bivenij, Virulence, Disease scale, Resistance
  • سیامک رحمانپور، علیرضا نبی بور، ابوالقاسم خدابنده
    بیماری زنگ آفتابگردان یکی از مهم ترین عوامل تهدید کننده این گیاه در نواحی مهم کشت در ایران بوده و منابع مقاومت به آن در ژرم پلاسم میزبان دست یافتنی می باشد. طی سال 1389 نمونه های برگ آفتابگردان آلوده به بیماری زنگ از استان های گلستان و آذر بایجان غربی جمع آوری شده و در مجموع هشت جدایه از این مناطق برای شناسایی نژادهای فیزیولوژیک روی رقم حساس رکورد مایه زنی گردیدند. سپس با روش تک پوستول کردن، عمل خالص سازی صورت گرفت. جدایه های قارچ پس از تولید انبوه در اتاقک های مجزای گلخانه بر روی سری نه تایی ارقام افتراقی آفتابگردان مایه زنی گردیدند. نتایج به دست آمده حاکی از تفاوت فیزیولوژیک جدایه های این دو منطقه و وجود دو نژاد مستقل می باشند. با توجه به تشابهات بیماری زایی روی لاین های افتراقی مشترک، نژادهای شماره 302 و 300 به ترتیب برای مناطق گلیداغ (گلستان) و خوی در استان آذربایجان غربی معرفی می شوند. بررسی های مقاومت ژرم پلاسم آفتابگردان به بیماری زنگ نیز در شرایط کنترل شده گلخانه صورت پذیرفت. این آزمایش ها با کاربرد روش مایه زنی گردپاشی با پودر تالک و استفاده از نژادهای شناسایی شده به اجرا در آمدند. نتایج حاصل نشان داد که هیبرید قاسم و لاین نگهدارنده باروری آن به نژاد 302 و هیبرید برزگر و لاین مربوطه آن به هر دو نژاد زنگ مقاوم هستند. از میان شش عدد تک بوته های مقاوم رقم گابور تنها ژنوتیپ G-445 در مقابل هر دو نژاد بیمارگر مقاومت داشت.
    کلید واژگان: جدایه, ژنوتیپ, لاین های افتراقی, مقاومت, نژادهای فیزیولوژیک
    Siamak Rahmanpour Ozan, Alireza Nabipour, Abolghasem Khodabandeh
    Introduction
    Sunflower rust is one of the most important diseases of the host in main cropping areas of Iran and resistance sources among the plant germplasm are accessible. Sunflower rust disease caused by Puccinia helianthi was reported first time at 1822 on collected samples from Eastern south areas of United States. It is considered as an important disease for sunflower cropping areas of South and North America, Argentina, Africa, India, China, and Australia and has been reported on the host worldwide. Incidence and severity of the disease on commercial hybrids had been increased up to early 1990s in Canada. Between 1988-89, the incidence on crop was reported up to 60 percent; whilst highly infected fields were appeared at the end of crop season. Puccinia helianthi has a worldwide distribution on sunflower and all species of Helianthus. There are also four other species which cause rust on cultivated and wild sunflowers. P. enceliae and P. masalis have been reported on wild sunflower and composites from southwest of United States. P. xanthi with a worldwide distribution on Xanthium Spp from Australia and Coleosporium helianthi from eastern areas of U.S. have been reported. Investigations reported some areas of Mazandaran and Golestan provinces showing infection including Behshahr, Kalaleh, Golidagh, Kalpoosh plain and Gonbad. Sunflower rust in Iran is considered as one of the important diseases which cause economic losses every few years. For instance, it caused 10 percent yield loss and 9.8 percent loss for oil yield. Genetic studies revealed that resistance is controlled by two dominant genes R1 and R2. By these identified genes, four physiological races of the pathogen became determinable. The presence of several resistant sunflower lines to rust with different origins reveals genetic variation for resistance to the disease. In this study, the variation of physiological races of sunflower rust was investigated to identify possible new races of the pathogen, Puccinia helianthi, and reaction of the host genotypes was also evaluated to the identified races.
    Materials And Methods
    Rust-infected leaf samples were collected from provinces Golestan and West Azarbayjan in 2010, and 8 isolates were inoculated on susceptible cultivar Record for physiological race identification purpose. Employing single pustule technique, the isolates were purified. The isolates after mass-production in separate chambers were inoculated on 9 standard differential lines. Inoculation and incubation methods were the same as for race identification procedure. The reaction of sunflower genotypes was evaluated by measuring pustule coverage percentage (PCP) according to computer-generated leaf diagrams depicting various percentages of leaf area covered with rust pustules. The interpreting resistance method proposed by Gulya and Masirevic (1995) was used in which three reaction patterns are defined as follows: immune (PCP= 0%), highly resistant (0.5%>PCP>0%) and susceptible (PCP.1%).
    Results And Discussion
    All collected isolates from the two main areas (i.e. Khoy and Golidagh) infected the non-resistant Perodovic cultivar indicating the pathogenicity of them. In addition, lines HA-335 and 803-1 were susceptible to all isolates. Lines RHA-265 and QHP1 demonstrated resistance to isolates collected from Golidagh, whereas the isolates of Khoy infected both lines. The results showed physiological differences between the main collection areas and presence of two dominant races. On the basis of pathogenicity similarities on common differential lines, races 302 and 300 were determined as dominant for Golidagh (Golestan) and Khoy (West Azarbayjan), respectively. Resistance evaluation of sunflower germplasm against rust disease was done under controlled greenhouse condition. The genotypes were tested by powdering the plants with mixture of the race's spore and Talc powder. The results demonstrated that 10 and 6 sunflower genotypes including hybrids Ghasem and Barzegar, their restorer lines and cultivar Gabor individuals were resistant against races 302 and 300, respectively.
    Conclusions
    Occurrence and distribution of physiological races of sunflower rust has importance in plant breeding research; as the process of breeding for resistant genotypes would be broken without considering the variation and distribution of the disease physiological races. In addition, genetic resistance to rust is controlled by dominant genes. Thus, access to new resistant sources in sunflower breeding is more likely. Among 23 lines and individuals of sunflower derived at the breeding processes, 16 resistant ones could help breeders to improve and release new hybrids or varieties containing resistance sources to the rust.
    Keywords: Differential Lines, Genotype, Isolate, Physiological Races, Resistance
  • فرزاد افشاری
    مطالعه ژنتیک بیماریزایی عامل بیماری زنگ سیاه گندم در طی دو سال زراعی 89-88 و 90-89 با استفاده از تعداد47 لاین گندم افتراقی به زنگ سیاه و همچنین بررسی واکنش 43 رقم/لاین گندم در شرایط مزرعه با آلودگی طبیعی و گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان دهنده وجود بیماریزایی برای گیاهان حامل ژن/های مقاومت در طی دو سال برای ژن های Sr7B، Sr8A، Sr8B، Sr9B، Sr9D، S9G، Sr11، Sr13، Sr16، Sr17، Sr25، Sr34، SrDP2 بود. در بررسی ژنتیک بیماریزایی دو جدایه عامل بیماری زنگ سیاه در شرایط کنترل شده گلخانه ای، جدایه کلاردشت با نژاد KRKSC روی 15 لاین افتراقی برای گیاهان حامل ژن/های Sr5، Sr8A، Sr22، Sr24، Sr26+Sr9G، Sr27، Sr28، Sr29، Sr31، Sr32، Sr33، Sr35، Sr36، SrGT، SrWLD غیر بیماریزا بود. در حالی که جدایه دشت آزادگان خوزستان با نژاد KTTSK و دارای توان بیماریزایی روی گیاهان حامل ژنSr31 به عنوان واریانتی از نژادUg99 مورد تایید قرار گرفت، و غیر ییماریزا بودن آن برای گیاهان حامل ژن های Sr5، Sr22، Sr24، Sr26+Sr9G، Sr27، SrGT تعیین گردید. ارزیابی ارقام تجاری و لاینهای امیدبخش گندم در شرایط گیاه کامل در طی دو سال تایید کننده مقاومت ارقام جدیدی مانند مروارید، سیوند و پارسی با واکنش مقاومت (10R-50M)‎ نسبت به زنگ سیاه بود.
    کلید واژگان: مقاومت, لاین های استاندارد, واریانت, نژاد, ژن
    Farzad Afshari
    Pathogenicity of wheat stem rust was investigated during two cropping seasons of the years 2010 and 2011. towards this end, 47 isogenic lines of wheat stem rust along with 43 cultivars/lines of the crop were tested in field conditions (natural infection) and also in the greenhouse conditions. The results showed, similarity of pathogenicity for plants carring gene/s Sr7B, Sr8A, Sr8B, Sr9B, Sr9D, S9G, Sr11, Sr13, Sr16, Sr17, Sr25, Sr34 and SrDP2 as for two isolates. As for the in genetic variation of two wheat stem rust isolates (in greenhouse conditions), Kelardasht isolate did not show virulence for 15 isogenic lines carrying gene/s Sr5, Sr8A, Sr22, Sr24, Sr26+Sr9G, Sr27, Sr28, Sr29, Sr31, Sr32, Sr33, Sr35, Sr36, SrGT and SrWLD. From Dashte-Azadegan isolate of Khuzestan, virulence for gene Sr31 as a variant of Ug99 race was detected, while this isolate being avirulent on plants carrying gene/s Sr5, Sr22, Sr24, Sr26+Sr9G, Sr27 and SrGT. The results of evaluation of resistance for commercial wheat cultivars and elite lines indicated that, such new released cultivars as Morvareid, Sivand and Parsi were resistant with a range of reaction of 5R-50M to stem rust diseases as observed during the two years of the study.
    Keywords: Gene, Resistance, Race, Differential lines, Variant
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال