به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "raini goat" در نشریات گروه "علوم دام"

تکرار جستجوی کلیدواژه «raini goat» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی raini goat در مقالات مجلات علمی
  • رضا آقایی پور، محمدمهدی شریفی حسینی*، رضا طهماسبی، امید دیانی

    به منظور مقایسه تاثیر سیلاژهای ذرت، سورگوم و ارزن بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی، و فراسنجه های شکمبه ای از شش راس بز رایینی نر دو ساله با میانگین وزن 5/6±37 در یک طرح مربع لاتین 3×3 در دو تکرار استفاده شد. مصرف ماده خشک و دیگر مواد مغذی در جیره سیلاژ ذرت بیشتر از دو جیره آزمایشی دیگر بود و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از ارزن بود (05/0<p). قابلیت هضم ماده آلی در سیلاژ ذرت بیش از سیلاژ ارزن بود (05/0<p). در ساعت های دو، چهار، شش و هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، غلظت نیتروژن آمونیاکی در جیره سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0<p)، اما بین جیره های دارای سیلاژهای ذرت و سورگوم تفاوت معنی داری وجود نداشت. هشت ساعت بعد از مصرف خوراک، pH شکمبه ای در جیره سیلاژ سورگوم کم تر از دو جیره آزمایشی دیگر بود (05/0<p). جمعیت پروتوزوای هولوتریش، سلولایتیک، انتودینیوم و کل پروتوزوآء در جیره دارای سیلاژ ذرت بیش از جیره دارای سیلاژ سورگوم و در جیره دارای سیلاژ سورگوم بیش از جیره دارای سیلاژ ارزن بود (05/0<p). نوع سیلاژها در جیره های آزمایشی بر تولید پروتیین میکروبی در شکمبه تاثیر معنی داری نداشتند. تولید اسید والریک و ایزووالریک در جیره دارای سیلاژ ارزن بیش تر از جیره دارای سیلاژ سورگوم بود (05/0<p). نتایج آزمایش نشان دهنده کیفیت مناسب تر سیلاژ ذرت بود، اما کمبود آب و خشکسالی های اخیر کاشت علوفه های با مصرف کم تر آب را ناگزیر می کند.

    کلید واژگان: اسیدهای چرب فرار, بز رائینی, پروتوزوا, پروتئین میکروبی, نیتروژن آمونیاکی شکمبه
    Reza Aghaeipoor, MohammadMahdi Sharifi Hosseini *, Reza Tahmasbi, Omid Dayani

    In order to compare the effect of corn, sorghum and millet silages in experimental diets on nutrient intake, digestibility, and ruminal parameters, six two-year-old male Rainy goats were used with an average weight of 37±6.5 in a 3×3 Latin square design. Dry matter and other nutrients intake was higher in corn silage diet than the other two experimental diets and in sorghum silage diet was higher than millet silage diet (P<0.05). The organic of matter digestibility was higher in corn silage than millet silage diet (P<0.05). The rumen NH3-N concentration in corn silage diet was higher than millet silage diet at two, four, six and eight hours after feeding (P<0.05), but there was no significant difference between diets containing corn silage and sorghum silage at any time. The ruminal pH in sorghum silage was lower than the other two experimental diets at Eight hours after feed intake (P<0.05). The population of Holotrich, Cellolytic, entodinium protozoa and the total population of protozoa were higher in corn silage than sorghum silage diet and in sorghum silage diet were higher than the diet millet silage diet (P<0.05). The type of silages in the experimental diets had no significant effect on the production of ruminal microbial protein. But the production of valeric and isovaleric acid was higher in the millet silage diet than the sorghum silage diet (P<0.05). The experimental results showed a better quality of corn silage, but water shortages and recent droughts make it necessary to plant fodder with lower water consumption.

    Keywords: Microbial protein, protozoa, Raini goat, Ruminal ammonia nitrogen, volatile fatty acids
  • مهرداد تقی زاده، یوسف روزبهان، کامران رضا یزدی، رامین حبیبی
    این تحقیق، با استفاده از 20 راس بز نر رائینی با وزن اولیه 5/2 30 کیلوگرم با سن 18 ماه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 جیره آزمایشی و 5 تکرار برای مطالعه اثر سطوح مختلف پروتئین عبوری بر رشد و خصوصیات لاشه بز نر رائینی به مدت 84 روز انجام گردید. میزان پروتئین عبوری جیره های 1(جیره پایه) 2، 3، 4 به ترتیب 2/75، 4/86، 5/91 و 6/97 درصد در ماده خشک و سطح انرژی قابل متابولیسم (ME) در تمام جیره ها برابر 04/10 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک بود. جیره پایه بزها براساس جداول (AFRC (1998 تنظیم شد. بزهای تیمار 2، 3 و 4 علاوه بر جیره پایه به ترتیب روزانه 50، 75 و 100 گرم پودر ماهی دریافت نمودند. میزان خوراک مصرفی بزها روزانه اندازه گیری ودام ها هر دوهفته یکبار توزین شدند. میانگین افزایش وزن روزانه تیمارها به ترتیب 68، 87/3، 99/5، 117 گرم در روز و ضریب تبدیل غذایی به ازای هر راس بز در گروه های آزمایشی به ترتیب 18/38، 13/86، 12/21، 10/56 بود که اختلاف معنی داری بین سطوح مختلف پروتئین عبوری (پودر ماهی) نسبت به تیمار شاهد وجود داشت (0/05 > P) اما اختلاف معنی داری برای ماده خشک مصرفی تیمارهای مختلف وجود نداشت (0/05 >P). بعد از اتمام دوره (84 روز)، از هر تیمار 3 بز و در مجموع 12 بز ذبح شدند، که اختلاف معنی داری در وزن لاشه سرد تیمارهای مختلف مشاهده شد (0/05 > P) اما اختلاف معنی داری برای درصد گوشت، چربی، استخوان وجود نداشت. به طور کلی افزایش پروتئین عبوری جیره سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بزها می شود. بررسی اقتصادی نتایج نشان داد که افزایش سطح پروتئین عبوری جیره بیشتر از مقادیر توصیه شده در جداول AFRC از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست.
    کلید واژگان: پروتئین عبوری, پودر ماهی, رشد, خصوصیات لاشه, بز رائینی
    Mehrdad Taghizadeh, Yousef Rozbehan, Kamran Rezayazdy, Ramin Habibi
    Twenty male Raini goats with an average live weight of 30 ± 2.5 kg and 18 month of age., were used in a completely randomized design with 4 experimental diets and 5 replications to study effect of different levels By-Pass(UDP) protein(2.75, 4.86, 5.91 and 6.97 percent in dry matter) on growth and carcass characteristics. Metabolismable Energy (ME) level of the all diets were similar (10.04 MJ ME/Kg DM). The control treatment diet was offered the level of Undegradable protein (2.75 % DM) which recommended by AFRC (1998). The goats were weighted at fortinightly intervals during the 84 days experimental period. The average of daily live weight gain of treatment were respectivelity 68, 87.3, 99.5 and 117 g/days and feed conversion were respectvelity18.38, 13.86, 12.21 and 10.56. The result indicated that high levels By-Pass protein significantly (P<0.05) increased daily live weight gain and improvement feed conversion compared with control group (UDP = 2.75). But there was no such a significantly for dry matter Intake in different treatment (P>0.05). After completion of this period (84 days), in each treatment 3 goats and 12 goats all together were slaughtered, the high levels By-Pass protein diet had significantly increased warm and cold carcass weight compared with control diet (p < 0.05) The results indicated that growth rate and carcass gain were highest in goats fed the greater levels Bypass protein (higher than advised in AFRC). But it is not economically reasonable.
    Keywords: By, Pass protein, Fish meal, Growth, Carcass characteristic, Raini Goat
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال