به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « میگوی وانامی » در نشریات گروه « شیلات »

تکرار جستجوی کلیدواژه «میگوی وانامی» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • عبدالرزاق سیاهویی، سراج بیتا*، جواد قاسم زاده

    امروزه رهاسازی مداوم آلاینده های زیست محیطی به بوم سازگان های آبی، این محیط ها را به شدت آسیب پذیر نموده و آن ها را به انباری برای این مواد سمی مبدل ساخته است، بنابراین بررسی اثرات این آلاینده ها بر آبزیان ضروری می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان سمیت نیترات نقره و مشاهده تغییرات رفتاری میگوی وانامی طی مواجهه با آن انجام شد. برای تعیین سمیت از روش استاندارد سازمان همکاری و توسعه اقتصادی استفاده شد. در ابتدا توان زیستی و بقاء میگوی وانامی پس از دو هفته سازگاری با شرایط آزمایشگاه بررسی شد، سپس با انجام آزمایشات مقدماتی، مقادیر واقعی حدکشندگی نیترات نقره بدست آمد. به منظور تعیین غلظت کشندگی میانی، میگوها به مدت 96 ساعت در معرض غلظت های  025/0، 05/0، 1/0، 2/0، 4/0 و 8/0 میلی گرم در لیتر نیترات نقره قرار گرفتند و تلفات آن ها به صورت روزانه هر 24 ساعت ثبت شد و میزان غلظت کشندگی میانی، غلظت بدون اثر بازدارنده، حداقل غلظت موثر و حداکثر غلظت مجاز بر اساس میزان تلفات محاسبه شد. طی آزمایش توان زیستی و بقاء هیچ گونه تلفاتی تا 96 ساعت مشاهده نشد و مقدار بقاء میگوها 100% بود. میزان غلظت کشندگی میانی، غلظت بدون اثر بازدارنده، حداقل غلظت موثر و حداکثر غلظت مجاز به ترتیب برابر با 084/0، 02/0، 025/0 و 0084/0 میلی گرم در لیتر تعیین شد. در غلظت های مختلف نیترات نقره، میگوها رفتارهایی از قبیل شنای غیر طبیعی، حرکات سریع پاهای شنا، آمدن به سطح آب، پیچیدن بدن به دور خود و در نهایت از دست دادن تعادل نشان دادند.

    کلید واژگان: فلزات سنگین, سمیت, نیترات نقره, میگوی وانامی}
    Abdolrazaq Siyahoei, Seraj Bita*, Javad Ghasemzadeh

    Today, the continuous release of environmental pollutants into aquatic ecosystems has made these environments extremely vulnerable and turned them into a storage sites for these toxic substances, so it is necessary to investigate the effects of these pollutants on aquatic life. The present study was conducted with the aim of determining the toxicity of silver nitrate and observing the behavioral changes of Litopenaeus vannamei during its exposure. To determine the toxicity, the standard method of OECD was used. At first, the viability and survival of Litopenaeus vannamei were checked after two weeks of acclimatization to laboratory conditions, then by conducting preliminary tests, the actual lethality values ​​of silver nitrate were obtained. In order to determine the median lethal concentration, shrimps were exposed to concentrations of  0.025, 0.05, 0.1, 0.2, 0.4 and 0.8 mg/L of silver nitrate for 96 h and their mortality were recorded daily every 24 h. The LC50, LOEC, NOEC and MATC were calculated based on shrimp mortality. During the viability and survival test, no mortality were observed up to 96 hours, and the survival rate of shrimps was 100%. The value of LC50, NOEC, LOEC and MATC were determined as 0.084, 0.02, 0.025 and 0.0084 mg/liter, respectively. In different concentrations of silver nitrate, shrimps showed behaviors such as abnormal swimming, fast movements of swimming legs, coming to the surface of the water, twisting the body around itself and eventually losing balance.

    Keywords: Heavy metals, Toxicity, Silver nitrate, Litopenaeus vannamei}
  • حسین هوشمند، مینا آهنگرزاده*، سید رضا سید مرتضایی، مهرداد محمدی دوست، شاپور کاکولکی، لفته محسنی نژاد

    با هدف پیشگیری از بیماری لکه سفید میگو با استفاده از جلبک گراسیلاریا کورتیکاتا (Gracilaria corticata)، تعداد 300 عدد میگوی پیش مولد وانامی در دو گروه با عصاره جلبک (A) و دو گروه با غذای تجاری بدون عصاره (کنترل) به مدت 14 روز تغذیه شدند. درپایان روز چهاردهم یک گروه از میگوهایی که با عصاره تغذیه شده بودند (AV) و یک گروه از میگوهای کنترل (کنترل مثبت) با ویروس لکه سفید مواجه شدند. پس از روز چهاردهم طی روزهای 0، 3، 9، 18 و 25 میزان بازماندگی و فاکتورهای ایمنی میگوها بررسی گردید. بر اساس نتایج میگوهای تغذیه شده با عصاره جلبک در مواجهه با ویروس لکه سفید (AV) در مقایسه با میگوهای تغذیه شده با غذای تجاری بدون عصاره در مواجهه با ویروس (کنترل مثبت) به طور معنی داری (05/0P<) از بقا بیشتری برخوردار بودند (b 5/0 ± 5/22). افزایش فاکتورهای ایمنی از روز اول تا روز 25 مشاهده و بیشترین میزان فاکتورهای ایمنی THC، TPP، SOD، POD و PO در گروه A در روز 25 آزمایش مشاهده شد. این وضعیت برای گروه AV نیز صادق بوده ولی میزان آن به نسبت گروه A کمتر و با هم اختلاف معنی دار داشتند (05/0P<). با توجه به عملکرد جلبک در تحریک سیستم ایمنی، به نظر می رسد می توان در طول دوره پرورش از مکمل جلبک در جیره غذایی به عنوان راهکاری پیشنهادی در کنترل بیماری لکه سفید استفاده نمود.

    کلید واژگان: بیماری لکه سفید, جلبک گراسیلاریا, ایمنی, میگوی وانامی}
    Hossein Houshmand, Mina Ahangarzadeh *, Seyed Reza Seyedmortezaei, Mehrdad Mohammadidust, Shapoor Kakoolaki, Lefteh Mohseninejad

    In order to investigate the resistance of shrimp against white spot disease by Gracilaria corticata algae, 300 Vannamei shrimp in two groups were fed with and without algae extract for 14 days. At the end of the experiment, half of the shrimp of each group were exposed to the white spot virus. After the challenge, during days 0, 3, 9, 18 and 25, the survival rate and immune factors of shrimp were examined. According to the results, survival rate of shrimp fed with algae extract was higher than the shrimp were fed by commercial pellet without the algae extract (positive control) significantly (P < 0.05). Immune system enhancement from the first to twenty fifth day and the highest levels of THC, TPP, SOD, POD and PO were observed in group Algae on twenty fifth day of the experiment. This condition was also observed in group AV, but less than group A with a significant difference (P <0.05). Considering the function of algae in stimulating the immune system, it seems that during the culture period, algae supplementation in the diet can be used as a proposed strategy to control white spot disease.

    Keywords: White spot disease, Gracilaria corticata, Algae, Immunity, vannamei}
  • کیومرث روحانی قادیکلایی*، عیسی عبدالعلیان، مریم معزی، محمدرضا زاهدی، محمد گرگیج جاسکی، فریبرز احتشامی، شهرام دادگر

    جهت بررسی اثرات تغذیه ای از لارو مگس خانگی به عنوان جایگزین کرم پرتار نرییس (Perinereis nuntia) بر میزان هماوری مولدین و تکامل لاروی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)، تعداد 30 جفت مولد میگوی وانامی در 3 مخزن 5 تنی از جنس فایبرگلاس حاوی آب دریای فیلترشده، تحت شرایط یکسان ذخیره سازی گردیدند. مولدین با 3 رژیم غذایی شامل غذای مرسوم کارگاه های تکثیر (کرم پرتار، اسکویید، گوشت صدف و پلت غذایی) به همراه 5 درصد از لارو مگس خانگی به عنوان مکمل (رژیم غذایی A)، غذای مرسوم کارگاه های تکثیر به همراه 10 درصد لارو مگس خانگی به عنوان جایگزین کرم پرتار (رژیم غذایی B) و غذای مرسوم کارگاه های تکثیر نیز به عنوان شاهد (رژیم غذایی C) تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که هنگامی که مولدین میگو از غذای مرسوم کارگاهی به همراه 5 درصد از لارو مگس خانگی به عنوان مکمل (رژیم غذایی A) استفاده نمودند، میزان هماوری، اختلاف معنی داری با دو تیمار دیگر نشان داد (05/0>p). میزان تفریخ تخم ها در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0<p). تکامل لارو میگوی وانامی حاصل از تخم ریزی مولدین نشان داد که درصد بیشتری از لاروهایی حاصل از مولدین تغذیه شده با رژیم غذایی مرسوم کارگاهی به همراه 5 درصد از لارو مگس خانگی (رژیم غذایی A)  نسبت به سایر تیمارها سریع تر به مرحله بعدی تکامل پیدا نمودند که به ویژه در مراحل پست لاروی، اختلاف معنی داری نیز نشان داد (05/0>p). به هرحال، استفاده از مگس خانگی به صورت مکمل غذای مرسوم کارگاهی می تواند باعث افزایش میزان هماوری مولدین میگو و تکامل سریع تر لاروها شود، اما به عنوان جایگزین کرم پرتار(P. nuntia)  در ترکیب غذای مرسوم در کارگاه های تکثیر میگو، دارای کارایی لازم نمی باشد.

    کلید واژگان: پست لارو, میگوی وانامی, کرم پرتار, مگس خانگی}
    Kiuomars Rohani-Ghadikolaei*, Eeesa Abdolalian, Maryam Moezzei, Mohammadreza Zahedi, Mohammad Gorgij Jaski, Fariborz Ehteshamei, Shahram Dadgar

    In order to evaluate the dietary effects of housefly larvae (Musca domestica) as an alternative to Perinereis nuntia, on fecundity rate and larval stages development of Pacific white leg shrimp Litopenaeus vannamei, 30 pairs of L. vannamei shrimp were stocked in 3 fiberglass tanks of 5 tones containing filtered seawater under identical conditions. The brooders were fed with 3 diets including conventional diets of hatchery (P. nuntia, squid, oysters and food pellets), along with 5% of housefly larvae as a supplement (Diet A), conventional diets of hatchery along with 10% of housefly larvae as an alternative to P. nuntia (Diet B) and conventional diets of hatchery as a control (Diet C). The experiment results showed that diet A presented significant differences in promoting fecundity rates of shrimp broodstocks with the other treatments (p<0.05). The number of hatching eggs (hatching) in the treatments did not show any significant difference (p>0.05). The larval development stages of hatched eggs produced with different treatments showed that a greater percentage of larvae from broodstocks fed with diet A have developed faster to the next stage than the other two treatments, which has shown a significant difference (p<0.05), especially in post-larvae stages. However, the use of housefly larvae diet as a supplement to conventional diets of hatchery can increase the fecundity rates of shrimp broodstocks and result in faster larval development; but as an alternative to the polychaete worm (P. nuntia) in conventional diets of the hatchery, have no effect on shrimp broodstock hatcheries.

    Keywords: Post larvae, Vannamei shrimp, Polychaete worm, Housefly}
  • لاله رومیانی*، فاطمه شماعی

    در مطالعه حاضر تاثیر اسانس نعناع فلفلی (Mentha piperita)  در غلظت های 0، 5/0 و 1 درصد و در دماهای 4، 3- و 10- درجه سانتی گراد روی ماندگاری میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) طی 15 روز نگهداری، با استفاده از تحلیل سطح پاسخ، مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه ترکیب اسانس با استفاده از دستگاه GC-MS، منتول را به عنوان فراوان ترین ترکیب موجود در اسانس نشان داد. در مورد شاخص های میزان کل باکتری های زنده (TVC)، میزان کل بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)، پراکسید (PV) ، تیوباربیتوریک اسید (TBA)  و اسیدهای چرب فرار (FFA) غلظت اسانس با سطح بالای F -Value در مقایسه با زمان و دما، به عنوان مهم ترین عامل موثر بر ماندگاری میگو بود .(p <0.05) میگوهای نگهداری شده در دمای 10- درجه سانتی گراد در روزهای هفتم و پانزدهم نگهداری، به ترتیب در غلظت های 5/0 و 1 درصد، در محدوده مجاز برای مصارف انسانی قرار داشتند. بر اساس نتایج میزان کل باکتری های زنده و سپس میزان کل بازهای نیتروژنی فرار مهم ترین فاکتورها در تعیین ماندگاری میگو بودند. ضریب تعیین یا همبستگی رگرسیونی (R2, R2-adj) نشان داد که مدل رگرسیونی به خوبی قادر به تشریح روابط بین متغیرهای زمان، دما و غلظت اسانس و متغیرهای وابسته مورد بررسی است و مدل های بدست آمده مقادیر نزدیک به واقعیت را پیش بینی کردند که می توان از آنها به عنوان روشی جهت کاهش هزینه آزمایش استفاده کرد.

    کلید واژگان: مدل سازی, نعناع فلفلی, ماندگاری, روش سطح پاسخ, میگوی وانامی}
    Laleh Roomiani *, Fatemeh Shamaei

    In the present study, the effect of alcoholic essential oil of Mentha piperita at concentrations of 0, 0.5 and 1% and at 4, -3 and -10 °C on the shelf-life of Litopenaeus vannamei during 15 days of storage, using by response surface method was analyzes. Essential oil analysis using GC-MS showed the menthol as the most abundant compound in essential oil. About total viable count (TVC), the total volatile nitrogen bases (TVB-N), peroxide value (PV), thiobarbituric acid (TBA) and free fatty acid (FFA) concentration of essential oil, with high level of F-value compared to time and temperature, was the most important factor affecting the shelf life of shrimp (p < 0.05). Shrimp kept at -10°C on the 7 and 15th days of storage at 0.5 and 1% concentrations, respectively, were within the allowable range for human consumption. Based on the results, TVC and then TVB-N were the most important factors in determining the shelf life of shrimp. The regression coefficient (R2, R2-adj) showed that, the regression model was able to describe the relationships between the various variables of time, temperature and essential oil concentration and the dependent variables and the obtained models predicted near-realistic values that could be they used it as a way to reduce the cost of testing.

    Keywords: modelling, Modelling, Mentha piperita, shelf-life, Response Surface Method, Litopenaeus vannamei}
  • صفورا مشهدی، مهران لقمانی*، پروین صادقی

    با توجه به اهمیت مطالعه آلاینده های فلزات سنگین به خصوص در آبزیانی که مصرف خوراکی دارند، میزان آلودگی میگوهای پرورشی وانامی در مزارع پرورش گواتر در جنوب سیستان و بلوچستان در دو استخر در سال 1397 بررسی گردید. نمونه برداری (108 نمونه) در سه مقطع زمانی35، 65 و 95 روزه به صورت تصادفی با سه تکرار از دو مزرعه و دو استخر از فروردین لغایت خرداد ماه صورت پذیرفت. پس از زیست سنجی، بافت عضله جداسازی و پس از آماده سازی با دستگاه جذب اتمی غلظت فلزات اندازه گیری گردید. در بازه زمانی 35 روزه میانگین طول (سانتی متر) و وزن (گرم) 65/0 ± 15/80،6/0 ± 4، 65 روزه 73/0 ± 65/10، 63/1± 61/9 ، 95 روزه 51/0±33/12، 33/1±04/16 ثبت گردید. طبق نتایج بین غلظت فلزات روی، کادمیوم، نیکل و سرب در بافت عضله در سه بازه زمانی اختلاف معنی داری وجود داشت (05/ 0 p <) و غالبا یک روند افزایشی را در تجمع فلز در بافت عضله نشان می دهد. آزمون آماری اختلاف معنی داری میان استخرها را در هر بازه زمانی نشان نداد (05/ 0 p >). میانگین غلظت فلزات در کل سه دوره زمانی برای فلز مس 42/0±52/11، روی 65/6±95/82، کادمیوم 47/0±54/3، نیکل 31/0±18/2 و سرب 19/0±85/1 میکروگرم برگرم وزن خشک بوده است. در مقایسه با برخی از استانداردهای جهانی به جز نیکل که نزدیک به حد مجاز WHO  بود، سایر فلزات از حد استاندارد بین المللی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و حد مجاز تعیین شده سازمان بهداشت جهانی (WHO) پایین تر بودند.

    کلید واژگان: میگوی وانامی, vannamei Litopenaeus, فلزات سنگین, خلیج گواتر}
    Safoura Mashhadi, Mehran Loghmani*, Parvin Sadehi

    We studied the accumulation of heavy metals (Zn, Cd, Ni and Pb) in muscle tissue of Whiteleg shrimp (Litopenaeus vannamei) sampled from shrimp farms in the Sistan Baluchistan, Iran. Sampling were conducted in April to June 2018 at three-time points of 35, 65 and 95 days after stocking in ponds randomly with three replications from two farms and two pools. After biometry, muscle tissue was isolated and the amount of metal accumulation was measured using flame atomic absorption apparatus. Results showed that the mean length (cm) and weight (g) were 6.15±0.65 and 4±0.8 in 35 days after stocking,10.63±0.73 and 9.61±1.63 in 65 days after stocking and 12.33 ± 0.51 and 16.04±1.33 in 95 days after stocking. The results showed a significant difference between the concentrations of zinc, cadmium, nickel and lead in sampling pools (p<0.05).The results did not show a significant difference between the pools at each time interval (p>0.05).The trend in heavy metal accumulation muscle tissue was increasing after stocking. The mean concentration of metals was 11.52±0.42 for copper, 82.95±6.65 for zinc, 3.54±0.47 for cadmium, 2.18±0.31 for nickel and 1.85±0.19 for lead (μg/g dry weight).  With the exception of nickel, which was  near the WHO standard, other metals were lower than the standard values reported by International Food and Drug Administration (FDA) and the World Health Organization (WHO).

    Keywords: Vannamei shrimp, Litopenaeus vannamei, Chahbahar, Heavy metals}
  • مهدی نیکو*، میثم ملکیان، کاوه رحمانی فرح، فرزانه نوری

    میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) یکی از گونه های مهم اقتصادی صنعت آبزی پروری است. خمیر میگو می تواند در تولید فرآورده های آماده و نیمه آماده شیلاتی مورد استفاده قرار گیرد و یا به شکل خام جهت مصارف خانگی عرضه گردد. در این مطالعه، تاثیر عصاره آنتی اکسیدانی پودر ادویه میکس چینی و یا پودر هریک از ادویه های آن به شکل مجزا (دارچین، آنیسون ستاره ای، زنجبیل، رازیانه، جوز هندی، لیکوریس، زیره، پوست خشک پرتقال) بر اکسایش  چربی و پروتئین خمیر در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 8 روز  مورد بررسی قرار گرفت. مقدار ترکیبات فنولیک کل بین 7/669 تا 4/1538 میکروگرم معادل اسید گالیک بر میلی لیتر عصاره بود. خمیر حاوی لیکوریس، دارچین و ادویه میکس پس از 8 روز نگهداری دارای بهترین ویژگی حسی از لحاظ بو، رنگ و پذیرش کلی دارا بودند. این نمونه ها همچنین دارای مقدار بالاتر گروه های سولفیدریل کل و پروتئین کربونیلی کمتر بوده و اکسایش چربی در آنها در مقایسه با نمونه کنترل کاهش یافت. در خمیر حاوی زیره و رازیانه پس از 8 روز نگهداری بوی فساد به همراه میزان بالاتر TBARS و پروتئین کربونیلی مشهود بود. با این وجود، خمیر حاوی عصاره زنجبیل دارای تعداد باکتری های سرمادوست کمتری در بین تمامی نمونه ها بود. عصاره ادویه میکس دارای فعالیت آنتی اکسیدانی در مهار رادیکال های DPPH، ABTS و هیدورکسیل با IC50 معادل 10/15، 13/92 و 4/72 پی پی ام بود. این نتایج نشان داد که عصاره ادویه میکس در ثبات اکسیداتیو خمیر میگوی وانامی در مدت 8 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد موثر است.

    کلید واژگان: میگوی وانامی, خمیر, نگهداری در یخچال, عصاره ادویه, اکسایش}
    Mehdi Nikoo *, Meisam Malekian, Kaveh Rahmanifarah, Farzaneh Noori

    Pacific white shrimp (Litopenaeus vannamei) is an important economic species in aquaculture industry. Effect of cinnamon, star anise, ginger, fennel, nutmeg, licorice, dried apple peel and spice mix on lipid and protein oxidation of shrimp mince during refrigerated storage at 4 ºC for 8 days was evaluated. Total phenolic contents in all spices were between 669.7 and 1538.4 mg gallic acid equivalents /g dry matter. Licorice, cinnamon and spice mix at 100 µg gallic acid equivalent/ g mince led to the best odor and color in samples after 8 days of storage (P < 0.05). These minces showed lower protein carbonyls and higher total sulfhydryl groups with the coincidental lower lipid oxidation (P < 0.05). In minces incorporated with nutmeg or fennel extracts, rancid odor was noticeable with higher formation of protein carbonyls and TBARS. Ginger-treated mince showed the lowest bacterial count (4.16 log CFU/g) at day 8. Spice mix extract showed antioxidant activity in scavenging free radicals (DPPH, ABTS, and hydroxyl) with IC50 of 15.1, 92.1 and 72.4 ppm, respectively. Results indicated the effect of spice mix in oxidative stability of vannamei shrimp mince during 8 days of refrigerated storage.

    Keywords: Pacific white shrimp, Mince, Refrigerated storage, Spice extract, oxidation}
  • اکبر عباس زاده*، وحید یاوری، سیدجواد حسینی، محمود نفیسی بهابادی

    هدف این تحقیق بررسی تاثیر بایوفلاک (با منابع قندی شیره ضایعات خرما و ملاس) بر کارایی رشد، بار باکتری های آب و بافت روده میگوی وانامی ((Litopenaeus vannamei با استفاده از سطوح مختلف پروتئینی بود. چهار تیمار بایوفلاک مشتمل بر بایوفلاک خرما+جیره با پروتئین 25% (P25)، بایوفلاک ملاس+جیره با پروتئین 25% (M25)، بایوفلاک خرما+جیره با پروتئین 15% (P15) و بایوفلاک ملاس+جیره با پروتئین 15% (M15) و یک تیمار شاهد (حاوی 38% پروتئین) با 3 تکرار بود. در یک دوره 35 روزه 35 قطعه میگوی جوان (33/0±37/5 گرم) به طور تصادفی در 15 تانک 300 لیتری (تراکم 175 قطعه در متر مکعب) ذخیره سازی گردید. بالاترین میزان پارامترهای رشد (وزن به دست آمده، ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد و بازماندگی) در میگوهای تیمار P25 و کمترین آنها در تیمار شاهد دیده شد (05/0p<). بالاترین درصد شاخص وزن بدن، کارایی غذا و نرخ رشد ویژه در تیمار P25 و کمترین آن در تیمار M15 دیده شد (05/0p<). نتایج حاکی از افزایش تعداد باکتری های هتروتروف در طول پژوهش بود که در همه تیمارهای بایوفلاک از شاهد بیشتر بودند. بیشترین و کمترین تعداد قارچ ها، ویبریو و باسیلوس به ترتیب در تیمار P25 و شاهد مشاهده گردید. طول سلول های اپی تلیال در بافت روده در همه تیمارهای بایوفلاک نسبت به شاهد افزایش یافت اما این اختلاف فقط در اولین بند شکمی معنی دار بود. نتایج حاکی از برتری شیره خرما نسبت به ملاس بود که می تواند به دلیل حضور ترکیبات مفیدی چون محرک های رشد و ایمنی باشد.

    کلید واژگان: میگوی وانامی, بافت روده, بایوفلاک, شیره ضایعات خرما, بار باکتریایی}
    A Abbaszade*, V Yavari, S.J Hosseini, M Nafisi Bahabadi

    The aim of this study was to evaluate the effects of biofloc (with addition of spoilage date palm extract (SDE) and molasses as sugar sources) on bacterial load of water, growth performance and intestine of Litopenaeus vannamei using diets containing different protein levels. Four biofloc treatments were designated including the biofloc treatment with SDE + a diet containing 25% protein (P25), biofloc treatment with molasses + a diet containing 25% protein (M25), biofloc treatment with SDE + a diet containing 15% protein (P15), biofloc treatment with molasses + a diet containing 15% protein (M15) and the control treatment with a diet containing 38% protein (Control). All treatments were conducted in triplicates. A 35-day study was conducted on 35 juvenile shrimp (with average weight of 5.37±0.33 g) which randomly stocked in fifteen tanks (each 300 L) at a stocking density of 175 shrimp m−3. The highest amounts of growth parameters (weight gain, Feed Conversion Ratio (FCR), growth rate and survival) were observed in P25 treatment and the lowest amounts of growth parameters were observed in the control (P<0.05). Moreover, the highest percentages of body weight index, feed efficiency and specific growth rate were observed in P25 and the lowest percentages of those were observed in M15 treatment (P<0.05). Results showed that the number of total heterotrophic bacteria was increased during the study and the numbers of total heterotrophic bacteria in all biofloc treatments were higher than that of the control. The highest and the lowest numbers of fungi, vibrio and bacillus were found in P25 treatment and the control treatment, respectively. The length of the epithelial cells of the intestine was increased in all biofloc treatments as compared to the control but this difference was significant in the first abdominal segment, only. The result demonstrated that the effects of SDE were better than molasses, which could be due to the presence of useful compounds such as the growth and immunity promoters in it.

    Keywords: Litopenaeus vannamei, Intestinal tissue, Biofloc, Spoilage date palm extract, Bacterial load}
  • سارا احمدی*، مهدی سلطانی، مهدی شمسایی مهرجان، هومن رجبی اسلامی، رحیم پیغان
    تاثیر پروبیوتیک های Pediococcus acidilactici و Lactococcus lactis بر نرخ بازماندگی و برخی فاکتورهای ایمنیمیگوی وانامی(L. vannamei) در یک دوره ی پرورش 3 ماهه ارزیابی گردید. تیمارها شامل تیمار شاهد، تیمار پدیوکوکوس و تیمار لاکتوکوکوس بود که پروبیوتیک ها در تیمارهای پروبیوتیکی، با دوز 10 به توان 9 در جیره غذایی استفاده شد. . نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیک ها باعث افزایش نرخ بازماندگی گردید که بیشترین میزان در تیمار پدیوکوکوس و پس از آن لاکتوکوکوس بود (05/0P≤). بهترین عملکرد ایمنی در تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک ها مشاهده شد، فعالیت فنول اکسیداز، میزان پرتئین تام و گلوبولین همولنف در تیمارهای پروبیوتیکی دارای اختلاف معنی داری با تیمار شاهد بودند (05/0P≤)، در حالی که دارای تاثیر قابل ملاحظه ای بر فعالیت لیزوزیم نداشت (05/0P≥). در مجموع پروبیوتیک پدیوکوکوس بهترین عملکرد را در افزایش پاسخ های ایمنی و نرخ بازماندگی میگو نشان داد.
    کلید واژگان: Pediococcus acidilactici, Lactococcus lactis, نرخ بازماندگی, فاکتورهای ایمنی, میگوی وانامی}
    Sara Ahmadi *, Mehdi Soltani, Mehdi Shamsaei Mehrjan, Houman Rajabi Islami, Rahim Peyghan
    The effects of Pediiococcus acidilactici and Lactococcus lactis was evaluated on survival rate and some immunological parameters of L. vannamei during three months of cultivations. Treatments included control group, Pediococcus and Lactococcus treatments and probotic treatmentsfed at 1×109 cfu g-1. The results indicated that probiotics increased the survival rate (P
    Keywords: Pediococcus acidilactici, Lactococcus lactis, survival rate, immunological parameters, Litopenaeus vannamei}
  • S.M.V. Farabi, A.A. Salehi, R. Pourgholam, M. Ghanei Tehrani
    Litopenaeus vannamei (Boone, 1931) post-larvae 12 were obtained from Bushehr province and reared at the Caspian Sea Ecological Research Iinstitute (Mazandaran, Iran) in summer 2012 using brackish water of the Caspian Sea. Prior to start of the experiment, post-larvae were gradually adapted to brackish water. The shrimp was stocked in a 1000 m2 earthen pond with a stocking density of 31 individual/m2. The earthen pond was in quarantine without discharge valve. During the rearing period, there was no water exchange. The shrimp was reared for 85 days. The average daily growth, final mean weight, feed conversion ratio and final yield were 0.31±0.04 g, 21.11±0.71 g, 0.79 and 531 kg, respectively. The results showed that L. vannamei can growth well in brackish water of Caspian Sea (salinity of 11.1±0.7 ppt and temperature of 28.67±0.72 °C) in Mazandaran province from July to September.
    Keywords: Litopenaeus vannamei, Caspian Sea, Brackish water, Culture}
  • محمدحسین پور، ولی الله جعفری، عبدالمجید حاجی مرادلو، عباسعلی زنده بودی
    تاثیر یک مکمل پروبیوآنزیمی شامل 6 نوع آنزیم هضمی و 4 نوع باکتری پروبیوتیکی در چهار سطح صفر (شاهد)، 25/0، 5/0، و 1گرم در کیلوگرم جیره میگوی جوان وانامی ودر سه تکرار، باهدف سنجش استفاده همزمان باکتری های پروبیوتیکی و آنزیم های هضمی جیره بر فعالیت آنزیم های گوارشی (روده) بررسی شد. در هر آکواریوم 15 قطعه میگو با میانگین وزنی (39/0±04/5) گرم به طور تصادفی توزیع و به مدت 30 روز تغذیه شدند. نتایج در پایان دوره بیانگر تفاوترشد معنی دار )05/0(p <میگوی تغذیه شده با 5/0گرم مکمل نسبت به سایر تیمارها بود. همچنین، فعالیت آمیلاز و لیپاز بیشتری در تیمار5/0گرم مکمل نسبت به سایر گروه ها مشاهده شد. از لحاظ فعالیت ویژه پروتئاز، تفاوت معنی داری )05/0(p < در تیمار 1گرم مکمل نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. نتایج نشان داد لزوما با افزایش غلظت باکتری های پروبیوتیکی و آنزیم های هضمی مکمل ، فعالیت همه آنزیم های هضمی افزایش نمی یابد. بنابر این، پروبیوتیک و آنزیم در غلظت های معینی دارای تاثیر مثبت بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیم های هضمی میگو می باشد.
    کلید واژگان: پروتئاز, لیپاز, آمیلاز, پروبیوآنزیم, میگوی وانامی}
    Mohammad Hosseinpour, Valiollah Jafari, Abdolmajid Abdolmajid, Abbasali Zendebodi
    The effect of simultaneous application of probiotic and digestive enzyme on the intestinal digestive activity of the whiteleg shrimp, Litopenaeus vannamei, was evaluated. For this purpose, the juvenile shrimps were fed for 30 days with a dietary probio-enzyme (containing a combination of six exogenous enzymes and four probiotic bacterial strains) at four concentrations of 0, 0.25, 0.5, and 1 g kg-1 feed. Shrimps (5.04±0.39 g ind-1) were randomly distributed in 12 aquaria (4 treatments × 3 replications); each aquarium contained 15 individual shrimps. Results indicated significantly (p≤0.05) higher growth performance, amylase and lipase activity at 0.5 g kg-1 treatment as compared to other treatments. Protease activity was, however, significantly (p≤ 0.05) higher at 1.0 g kg-1treatment as compared to other groups. Results also indicated that increase in the concentration of probiotic and enzymes supplementation was not associated with increase in all the digestive enzyme activity. In other words, probiotics and enzymes onlywithin specific range can have positive effect on growth performance and digestive enzyme activity of L. vannamei, above or below.
    Keywords: protease, lipase, Amylase, probio enzyme, Litopenaeus vannamei}
  • اسماعیل تازیکه میاندره
    به منظور بهره برداری بهینه از مزارع مجتمع پرورش میگوی گمیشان و توسعه آن، پروژه پایش مدیریت مزارع پرورش میگوی وانامی در سایت گمیشان استان گلستان با هدف بررسی میزان شاخص های رشد، ضریب تبدیل غذایی، تولید نهایی میگوی وانامی و محاسبه هزینه و درآمد یا سود ناخالص نقدی هر مزرعه، درسال 1391 انجام گرفت. جمع آوری اطلاعات از طریق میدانی و به صورت حضوری از مدیران مزارع طی دوره پرورش و با هماهنگی اداره میگو- اداره کل شیلات گلستان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد متوسط تولید مزرعه خزر آبزی که به روش نیمه متراکم پرورش داده شد به مقدار 3/1389 کیلوگرم در هکتار با میانگین وزنی 3/15گرم و ضریب تبدیل غذایی 87/0 و میزان بقا 5/92 درصد بدست آمد که هزینه پرورش و سود حاصل از فروش هر کیلوگرم میگوی پرورشی بدون هزینه استهلاک سازه ها و تجهیزات سرمایه گذاری شده بترتیب 34525 ریال و 55475 ریال محاسبه شد. متوسط تولید مزرعه 13 پرشین کیان پاد نیز که به روش متراکم پرورش داده شد به مقدار 3903 کیلوگرم در هکتار با میانگین وزنی 6/14 گرم و ضریب تبدیل غذایی 25/1 و میزان بقا 3/74 درصد بدست آمد که هزینه پرورش و سود حاصل از فروش هر کیلوگرم میگو بترتیب 50402 ریال و 39598 ریال محاسبه شد. بطور کلی از نتایج حاصله می توان چنین استنباد کرد که در مزارع مورد پایش عدم مدیریت کارآمد و پویا وجود داشته است.
    کلید واژگان: میگوی وانامی, تولید, گمیشان, گلستان}
    The monitoring of the Management of vannamei shrimp Farms in the Gomishan shrimp Site in the best way and to its development. The objectives of the project were the calculation of growth indices, Food Conversion Ratio.The Final production of vannamei, benefit-cost or gross benefit of each Farm.This study carried out in in 1391(2012).Data collection done through questionaries personally from Farm executive managers during culture period with the arrangment of shrimp department of the Golestan fisheries organization. Results indicated that, the average production of Khazar-Abzi Farm Semi-intensive system was 1389.3 kg/ha; The average weight(gr), FCR and Survival Rate(%) were 15.3, 0.87 and 92.5 respectively. The cost of Farming and the benefit of each kilograms of shrimp produced without the calculation of the depreciation of capital assets and construactions were 34525 and 55475 Rials respectively. The average production of Farm number 13(Persian kian pad) with intensive system was 3903 kg/ha. The average weight(gr), F.C.R and Survival Ratio(%) were 14.6, 1.25 and 74.3 respectively. The Farming cost and the benefit of each kg cultured shrimp were 50402and 39598 Rials respectively.
    Keywords: littopenaeus Vannamei, Cost, benefit, culture, the Gomishan Site}
  • حامد زارع، سید عباس حسینی، محمد سوداگر، عباس زنده بودی
    این مطالعه به منظور تعیین اثرات عصاره سیر بر شاخص های رشد و تحمل استرس های شوری و pH روی پست لارو میگوی وانامی با میانگین وزنی gr 01/0±1/0 انجام گرفت. آزمایش براساس طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار غذایی شامل مقادیر صفر، 1، 2، 4 و 8 سی سی به ازای هر 100 گرم غذا در 3 تکرار اجرا گردید و 1500 میگو به طور تصادفی در 15 تانک معرفی شدند. میگوها چهار وعده در روز بر اساس وزن بدن به مدت 7 هفته در دمای تغذیه شدند. در پایان دوره پرورش شاخص های رشد، تغذیه و بازماندگی اندازه گیری شد و تنش شوری و pH انجام گرفت. نتایج نشان داد استفاده از 4 و 8 سی سی عصاره سیر باعث بهبود شاخص های رشد در میگوهای تغذیه شده نسبت به تیمار کنترل گردید. شروع تلفات در شوری 70 و 80 ppt تیمار 2 با تیمار شاهد و کنترل و تیمار 3 و 4 با تیمارهای کنترل،1 و 2 اختلاف معنی داری دارد(05/0>P) و در شوری 90ppt تیمارهای 2، 3 و 4 با کنترل اختلاف معنی دار نشان دادند(05/0>P). در تنش pH در pH 9 و 10 اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد ولی در pH5/10 تیمار 2 با کنترل و تیمار 3 و 4 با کنترل و 1 اختلاف معنی داری نشان دادند(05/0>P). نتایج این مطالعه نشان می دهد استفاده از جیره حاوی cc4 عصاره سیر به دلیل صرفه اقتصادی می تواند در ساخت جیره های غذایی برای پست لارو میگو وانامی در نظر گرفته شود.
    کلید واژگان: تنش شوری, تنش pH, عصاره سیر, میگوی وانامی, شاخص رشد}
    This study investigates the effects of garlic extract on salinity and PH stress resistance of white leg shrimp post larvae (0.1±0.01 g). The experiment was carried out on the basis of completely random model with 5 dietary treatments which include 0 (control treatment), 1cc (treatment 1), 2cc (treatment 2), 4cc (treatment 3) and 8cc (treatment 4) per 100g food in triplicate. 1500 shrimps were randomly stocked in 15 tanks (100 shrimps in each tank). Shrimps were fed 4 times a day for 7 weeks. At the end of this period, growth and nutritional indices were measured. Salinity and PH stress experiment was done. The results showed that use of 4cc and 8cc of garlic extract for each 100 gr in White leg shrimp’s post larvae improve growth indices of shrimps with regard to control treatment. Results showed that mortality started in 70 and 80ppt salinity, treatment 2 showed significant difference with control, and treatments 3 and 4 had significant difference with control and treatments 1 and 2. In 90ppt salinity treatments 2, 3 and 4 showed significant difference with control treatment. In PH stress, at pH 9 and 10 significant difference was not observed among treatments but in PH 10.5 significant difference showed between treatment 2 and control and treatments 3 and 4 with control and treatment 1. The results show that the economy could be due to diets containing garlic extract 4cc making diets for shrimp larvae posts be considered.
    Keywords: Garlic extracts, pH challenge, Salinity challenge, White leg shrimp, Growth index}
  • داریوش عبداللهی، حجت الله جعفریان، مهدی سلطانی، حسنی قلی پور کنعانی
    تاثیر دو پروبیوتیک وارداتی و بومی بر عوامل رشد، تغذیه، بقا و مقاومت نسبت به آزمایشهای تنش زا در پست لارو میگوی پا سفید (Litopenaeus vannamei) با میانگین وزنی 54/6±50 میلی گرم بررسی شد. پست لارو میگو در 4 تیمار آزمایشی به ترتیب، با جیره های مکمل شده با باکتری های پروبیوتیکی وارداتی، بومی- وارداتی (با نسبت برابر)، بومی با غلظت یکسان 106×5/1 (واحد کلنی در گرم غذا) و جیره بدون مکمل (گروه شاهد) به مدت 60 روز تغذیه و در قالب یک طرح کاملا تصادفی بررسی شدند. تغذیه سه بار در روز به میزان 7 درصد توده زنده انجام شد. پست لارو تغذیه شده با غذای حاوی پروبیوتیک عملکرد بهتری در وزن و طول نهایی، ضریب تبدیل غذایی، بازماندگی و مقاومت در برابر شرایط تنش زا در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0 p<)، و بهترین عملکرد در پروبیوتیک وارداتی مشاهده گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که جیره های مکمل شده با هر دو نوع پروبیوتیک، به ویژه پروبیوتیک وارداتی می تواند رشد و بقای میگوی پا سفید غربی را بهبود بخشد و همچنین باعث افزایش تحمل میگو در برابر شرایط استرس شود.
    کلید واژگان: پروبیوتیک, میگوی وانامی, مکمل سازی, تست استرس, رشد}
    Dariush Abdollahi, Hojatolla Jafaryan, Mehdi Soltani, Hosna Gholipour Kanani
    The effect of an imported and an indigenous probiotics on growth, feeding parameters and survival of whiteleg shrimp (Litopenaeus vannamei) postlarvae (50±6.54 mg) was investigated during 60 days feeding trial. The shrimp was fed three times daily at 7 percent of biomass with three feeds supplemented with probiotics (an imported and an indigenous ones, and an equal amount of both (, plus a blank feed as control. Probiotic supplemented feed brought about a higher final weight and final length, specific growth rate, better feed conversion ratio and a higher resistance to stress (p
    Keywords: probiotic, Litopenaeus vannamei, Supplementation, stress, growth}
  • محب علی سیستانی، مازیار یحیوی، امیرهوشنگ بحری، اشکان اژدهاکش
    در این تحقیق، اثرات جیره غذایی حاوی آرتمیای غنی شده با اسیدهای چرب بلند زنجیره غیراشباع و مقادیر مختلف ویتامین C روی فاکتورهای رشد و بازماندگی میگوی سفید غربی (وانامی) در 4 گروه مختلف (3 تیمار و یک شاهد) و با 3 تکرار برای هر تیمار به مدت 15 روز در مرحله پست لاروی یک تا 15 روزه مورد بررسی قرار گرفت. پست لاروهای یک روزه بصورت تصادفی انتخاب و در تانکهای 300 لیتری ذخیره سازی شدند و در 4 تیمار با جیره های غذایی حاوی آرتمیای غنی نشده (تیمار شاهد)، آرتمیای غنی شده با روغن کبد ماهی کاد (تیمار 1)، آرتمیای غنی شده با روغن کبد ماهی کاد و 10 درصد ویتامین C (تیمار 2) و آرتمیای غنی شده با روغن کبد ماهی کاد و 20 درصد ویتامین C (تیمار 3) تغذیه گردیدند. از بررسی میزان رشد پست لاروهای تغذیه شده (میانگین وزن و متوسط طول کل) در هر 3 تیمار، اختلاف معنی دار نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد ولی از این نظر اختلاف معنی داری بین پست لاروهای تیمار 2 و 3 مشاهده نگردید. مقایسه درصد بازماندگی بین تیمارهای (1، 2 و 3) با تیمار شاهد نشان داد که فقط تیمارهای 2 و 3 تفاوت معنی دار با تیمار شاهد دارند. بالاترین میزان رشد و درصد بازماندگی در بین تیمارهای فوق مربوط به تیمار 3 بود که پست لاروها میگو با جیره غذایی حاوی آرتمیای غنی شده با روغن کبد ماهی کاد و 20 درصد ویتامین C تغذیه گردیدند و کمترین میزان رشد و درصد بازماندگی مربوط به تیمار شاهد بود که پست لاروها با جیره غذایی حاوی آرتمیای غنی نشده تغذیه شدند.
    کلید واژگان: تغذیه, میگوی وانامی, مکمل غذایی, ویتامین C}
    M.A. Sistani, M. Yahyavi, A.H. Bahri, A. Azhdehakosh
    The effects of diets containing enriched Artemia with highly unsaturated fatty acids and different amounts of vitamin C on the growth factors and survival rate of Litopenaeus vannamei larvae was studied. We used four different groups (three treatments and one control) with 3 replicate for each treatment during 15 days. All post larvae were randomly selected and fed with four diets containing normal Artemia (control treatment), Artemia enriched with cod liver oil (treatment 1), Artemia enriched with cod liver oil and 10 percent of vitamin C (treatment 2) and Artemia enriched with cod liver oil and 20 percent of vitamin C (treatment 3). Farming of shrimp larvae from PL1 to PL15 was completed in 300 liters tanks each containing around 150 liters of water. At the end of the experiment, the growth factors and survival rate of stage PL15 in treatments 1, 2 and 3 improved in comparison with control treatment. The survival rate at PL15 in treatments 2 and 3 showed a significant difference from control due to the synergistic properties of unsaturated fatty acid and vitamin C. No significant difference was found for survival rate between treatment 1 and the control treatment in PL15 stage. Also, no significant difference was seen for growth rate between treatments 2 and 3 in PL15. The highest growth factors and survival rate among different treatments in stage PL15 was observed in treatment 3 (diets containing Artemia enriched with cod liver oil and 20 percent vitamin C) and the lowest was associated with control treatment, diets containing un-enriched Artemia.
    Keywords: Diet, Nutrition supplement, Litopenaeus vannamei}
  • ابوالفضل عسکری ساری، عباس متین فر، عبدالحمید عابدیان
    این تحقیق در زمستان 1384 در ایستگاه بندرگاه پژوهشکده میگوی کشور در شهرستان بوشهر انجام شد. در این تحقیق میگوی جوان وانامی با پنج جیره غذایی با سطوح پروتئین 20، 25، 30، 35 و 40 درصد در سه محدوده شوری 15 تا 17، 27 تا 30 و40 تا 45 گرم در لیتر پرورش داده شد. پانزده تیمارآزمایشی، هر یک با 3 تکرار در 45 عدد تانک 300 لیتری استفاده شد. میانگین وزن اولیه میگوها حدود 2 گرم بود که به مدت 60 روز پرورش داده شدند. نتایج این بررسی نشان داد که میانگین رشد توده میگو در شوری 15 تا 17 قسمت در هزار 97/4 گرم، در شوری 27 تا 30 قسمت در هزار 89/4 گرم و در شوری 40 تا 45 قسمت در هزار 48/3 گرم بود. رشد میگوها در شوری 15 تا 17 قسمت در هزار بالاتر از دو شوری دیگر بود که با رشد در شوری 40 تا 45 قسمت در هزار اختلاف معنی داری داشت. اما با رشد در شوری 27 تا 30 قسمت در هزار اختلاف معنی داری نداشت. میزان بقاء در شوری 15 تا 17 قسمت در هزار کمتر از دو شوری دیگر و برابر 03/97 درصد بود. میزان بقاء در شوری 27 تا 30 قسمت در هزار و 40 تا 45 قسمت در هزار برابر 33/99 درصد بود. بالاترین رشد میگوها در جیره های مختلف مربوط به جیره 5 با 40 درصد پروتئین بود که اختلاف معنی داری با رشد در سایر جیره ها داشت. (P≤ 0. 05) هزینه جیره های مختلف غذایی برای تولید یک کیلوگرم میگو با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشت. میزان بقاء نیز در جیره های مختلف پروتئینی با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشت.
    کلید واژگان: میگوی وانامی, Litopenaeus vannamei, جیره غذایی, شوری, پروتئین, رشد, بازماندگی}
    A. Askari sari, A. Matinfar, A. Abedian
    This study was conducted in the Shrimp Reseach Center of Bushehr in winter 2005. We treated reared White Leg Shrimp (Litopenaeus vannamei Boone 1931) with five diets containing 20%, 25% ,30%, 35% and 40% protein levels and three salinity levels 15-17ppt, 27-30ppt, and 40-45ppt. We focused on growth, survival, food conversion ratio, hemolymph osmolality, hemolymph protein and corpse protein content. We applied 15 treatments each with three replicates in 45 tanks with 300 liter capacity. Shrimps average weight was about 2 grams at the start and reared after 60 days of culture. Shrimp biomass growth in 15-17 salinity was higher than other salinities showing statistically significant difference with those grew in 40-45ppt salinity (P>0.05). No statistically significant difference was found between growth of the shrimp in 15-17ppt and in 27-30ppt water. Survival in 15-17ppt salinity was 97.03, lower than other salinities, while those in 24-30ppt and 40-45ppt salinities had the highest survival 99.33%. The highest growth was seen in diet number 5 with 40 percent protein content which showed a meaningful difference to that of other diets (P<0.05). No statistically significant differences were found between diets in terms of production costs and survival rates.
    Keywords: Litopenaeus vannamei, DIET, Protein, Salinity, Growth, survival}
  • محمدسعید گنجور
    این تحقیق جهت تعیین اثر نیمه کشندگی داروی ویرکن-اس بر میگوی سفید هندیانجام شد. این دارو دارای اثرات ضدعفونی کنندگی است و در پیشگیری و کنترل برخی بیماری های عفونی در صنایع مختلف دامداری، طیور و آبزیان بکار می رود. برای انجام آزمایش بر روی پودر خالص ویرکن- اس، پنج تیمار آزمون و یک تیمار شاهد هر یک با سه تکرار در نظر گرفته شد. میگوهای وانامی از ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه (متعلق به پژوهشکده میگوی کشور) تهیه و در شرایط آزمایشگاهی ایستگاه با حمام فرمالین ضد عفونی شدند. میگوها حداقل یک هفته در ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه نگهداری شدند تا به شرایط آزمایشگاه سازگار شوند. سی عدد میگو بصورت تصادفی صید و وزن آنها با ترازو به دقت 01/0 گرم توزین و میانگین وزنی آنها محاسبه گردید (جدول1). جمعا تعداد 18 تانک مورد استفاده قرار گرفت. میزان آبگیری 70 لیتر بود. آبگیری با آب تصفیه و ضدعفونی شده دریا با شوری 37 گرم در لیتر انجام شد.
    کلید واژگان: میگوی وانامی, LC50 96h, Litopenaeus vannamei, ضدعفونی کننده, ایران}
    M. Ganjor
    The LC50 of Virkon-S which is an antimicrobial agent for the shrimp Litopenaeus vannamei juveniles with mean body weight 2.39g was determined. The study was conducted in Iran Shrimp Research Centre in Bushehr City, south Iran in 2006. The LC50 96h value of Virkon-S was 43.23 mg/lit corresponding to 43.23ppm. All of important physicochemical parameters of sea water were monitored and maintained at a constant value so that temperature was 28-33 degrees centigrade, pH was between 7.2-7.9, dissolved oxygen was £4.8 and salinity was around 37ppt. Five treatments and three replicates were run for each treatment. The software used was LC50ModelSystem version 1.0 that let the estimation of LC50 values by Spearman-Karber rule with (P£0.05).
    Keywords: Litopenaeus vannamei, LC50 96H, VIRKON-S, Iran}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال