جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Coefficient of Variation » در نشریات گروه « آبخیزداری، بیابان، محیط زیست، مرتع »
تکرار جستجوی کلیدواژه « Coefficient of Variation » در نشریات گروه « کشاورزی »-
سابقه و هدف
تعیین حداقل تعداد واحد نمونه برداری و حداقل پارامترهای مورد اندازه گیری؛ از ملزومات اساسی اندازه گیری پوشش گیاهی است. روش های مختلفی برای این منظور، بکار برده می شود. روش های ترسیمی و شاخصه های آماری، از رایج ترین روش ها می باشند که بر اساس آن، با اندازه گیری یک یا تعدادی از صفات گیاهی گونه غالب؛ تعداد واحدهای نمونه برداری، مشخص می گردد. از اینرو، در پژوهش حاضر، دو روش مذکور، در اکوسیستم های بیابانی زیرکوه خراسان جنوبی با غالبیت گونه های Salsola richteri و Ammotamnus lehmannii، مورد مقایسه قرار گرفت.
مواد و روش هابرای انجام پژوهش، محدوده ای از رویشگاه، به وسعت 100 هکتار، به عنوان توده معرف، انتخاب شد و جهت تعیین تعداد واحدهای نمونه بردای، با استناد به مطالعات قبلی و پراکندگی پوشش گیاهی؛ تعداد 10 پلات اولیه به اندازه 10×10 متر، به صورت تصادفی در داخل توده معرف، مستقر شد. سپس با اضافه کردن تعداد پلات ها و برآورد میانگین درصد پوشش تاجی و تعداد پایه های گیاهی گونه Salsola richteri در دفعات مختلف؛ تعداد مناسب واحد نمونه برداری، به روش ترسیمی رایج در مطالعات مرتعداری و کاربرد منحنی تجمع گونه ای (SAC)، مشخص گردید. همچنین با محاسبه آماره های اول و دوم کوکران، یامن، حدود اطمینان و ضریب تغییرات؛ تعداد مناسب واحد نمونه برداری نیز به روش آماری، تعیین گردید. برای این منظور، تمامی محاسبات آماری، در بسته biotools در محیط نرم افزار R ، انجام شد.
نتایجبر مبنای کاربرد روش های ترسیمی، تعداد مناسب واحد نمونه بردای، بر مبنای کاربرد منحنی تجمع گونه ای (SAC)، 40 عدد و بر اساس روش رایج در مطالعات مرتعداری، 50 عدد، تشخیص داده شد. با استفاده از آماره های اول و دوم کوکران و ضریب اصلاحی با میزان خطای قابل قبول 10 درصد، به ترتیب 78 تا 92 واحد نمونه بردای، ، برای رویشگاه مورد پژوهش، مناسب است که اگر نمونه برداری اولیه تا سطح توان 100 درصد، ادامه داده شود؛ در نتیجه، حدود 200 واحد نمونه برداری، لازم خواهد بود. تعداد واحد نمونه برداری قابل محاسبه توسط آماره دامنه تغییرات (حداقل: 53، حداکثر: 160 و بهینه: 75)، به تعداد محاسبه شده توسط رابطه کوکران، نزدیک تر است. ضعیف ترین آماره برای محاسبه تعداد واحد نمونه برداری، ضریب تغییرات است که بر اساس آن، تعداد 10 پلات با کمترین ضریب تغییرات، مناسب ترین تعداد واحد نمونه بردای برای رویشگاه، تشخیص داده شد. مناسب ترین تعداد پلات در منطقه مورد مطالعه 75 عدد پیشنهاد شد، چرا که تعداد بهینه پلات با حداقل تلاش نمونه برداری (از لحاظ هزینه و زمان) اطلاعات بیشتری را فراهم می کند.
نتیجه گیرینتایج پژوهش، نشان داد که بر مبنای کاربرد روش های ترسیمی، بیش از 40 واحد نمونه بردای، برای اندازه گیری پوشش گیاهی، مناسب است که به لحاظ آسان بودن شمارش پایه های گیاهی در روش منحنی تجمع گونه ای نسبت به تخمین درصد پوشش تاجی در روش ترسیمی رایج در مطالعات مرتعداری و همچنین، هزینه کمتر روش منحنی تجمع گونه ای، به واسطه کاربرد تعداد کمتری واحد نمونه برداری؛ روش منحنی تجمع گونه ای، برای محاسبه تعداد مناسب واحد نمونه برداری برای اکوسیستم های بیابانی منطقه، پیشنهاد می گردد. همچنین بر مبنای نتایج، رابطه معنی داری بین ضریب تغییرات (CV) و تعداد واحد نمونه بردای اولیه، وجود ندارد. یعنی افزایش تعداد واحد نمونه برداری (پلات)، لزوما منجر به کاهش انحراف معیار داده ها نمی شود، از اینرو، پیشنهاد می شود در مطالعاتی که تعداد نمونه اولیه کمتر از 40 عدد انتخاب می شود؛ از روش ترسیمی یا رابطه ضریب تغییرات با تعداد پلات، برای تعیین تعداد واحد نمونه برداری، استفاده نشود.
کلید واژگان: شدت نمونه برداری, منحنی تجمع گونه ای, روابط کوکران, ضریب تغییرات}Background and ObjectivesMountainous habitats are sensitive areas with lower plant diversity, and degradation caused by human activities has resulted in vegetation loss or reduction. This study aimed to investigate the impact of different intensities of degradation on soil biological indicators in the Mirkola region of Kojoor district, Mazandaran Province, Iran, focusing on Crataegus and Berberis, which are the dominant shrubs in the mountainous habitats of northern Iran.
MethodologyFour sites with different percentages of cover (90-100, 70-60, 40-30, and 10-0 percent) were selected as non-degraded and degraded habitats with light, moderate, and heavy degradation intensities. Three one-hectare plots were established in each habitat, and five soil samples were taken from each plot at depths of 0-10, 10-20, and 20-30 cm. In total, 45 soil samples were collected and analyzed for soil biomass, carbon, nitrogen, phosphorus, calcium, magnesium, and enzymatic activity.
ResultsThe non-degraded habitat had the highest biomass of coarse and fine roots, carbon content, and nitrogen and phosphorus content in roots. The highest calcium values were observed in the fine roots of non-degraded and low degraded habitats, while the non-degraded habitat had the highest calcium values in coarse roots. Magnesium values were lowest in the coarse and fine roots of habitats with heavy degradation. The highest activity of urease enzyme was observed in non-degraded habitats and the upper soil layers, while arylsulfatase and invertase enzyme activities decreased significantly with increasing degradation intensity.
ConclusionThe study findings suggest that vegetation degradation has a significant impact on soil ecological activities. Protection of natural vegetation can have positive effects on soil quality and health, and the study provides valuable information for natural resource managers to evaluate the ecological capacity and nutrient cycles of natural vegetation in mountainous areas of northern Iran.
Keywords: sampling intensity, species accumulation curve, Cochran's sample size formula, coefficient of variation} -
در دهه های گذشته نقش فرسایش خاک مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده، به طوری که آگاهی از عامل های موثر در آن و تغییرات گسترده این عوامل از نیازهای اولیه مدیریت سرزمین است. هدف از این پژوهش، بررسی ضریب تغییرات زمانی و مکانی متغیرهای فرسایشی و عامل های هیدرولیکی در شیارهای حاصل از شخم در زراعت دیم گندم در دامنه های با شیب 20 درصد است. در این رابطه، ابتدا شخم رایج منطقه از بالا به سمت پایین شیب انجام و شیارهای 10، 20 و 30 متری ایجاد شد. پس از اعمال دبی های 10، 15 و 20 لیتر بر دقیقه به مدت 10 دقیقه، متغیرهای هیدرولیکی و غلظت های رسوب در سه فاصله زمانی و مکانی مساوی اندازه گیری و نرخ جدایش و انتقال ذرات محاسبه شد. به منظور بررسی ضریب تغییرات عامل های یاد شده نیز شاخص خطای نسبی محاسبه شد. نتایج نشان داد که خطای نسبی نرخ جدایش، انتقال و غلظت رسوب اختلاف معنی داری در سطح یک درصد را با عامل های هیدرولیکی دارند. این اختلاف بین قدرت جریان خطای نسبی نرخ جدایش و انتقال در سطح پنج درصد معنی دار شد. بررسی زمانی هدرروی خاک نیز نشان داد که ضریب تغییرات در بازه زمانی انتهایی و ابتدایی بیشتر از بازه میانی است، ولی بین این بازه ها تفاوت معنی دار مشاهده نشد. علت آن را می توان به وجود رسوبات فراهم در مراحل اولیه و زیرخوردگی و ریزش دیواره ها در مراحل پایانی نسبت داد. بررسی مکانی مقدار ضریب تغییرات نرخ جدایش نشان داد که این عامل در مقطع ابتدایی شیارها از مقاطع بعدی در سطح یک درصد بوده و بیشتر است، در حالی که بین مقاطع دوم و سوم اختلاف معنی داری وجود نداشت.
کلید واژگان: تنش برشی, خطای نسبی, قدرت جریان, متغیرهای فرسایشی, نرخ جدایش خاک}In the past decades، the study of soil erosion has gained considerable attention by many researchers. This was thorough understanding of soil erosion processes and variable factors affecting it which is essential for making land management decisions. The aim of this study was to investigate the spatial-temporal coefficient of variation of soil erosion and flow hydraulic parameters in top-down conventional ploughing rills with 20 percent average slope. The artificial rills were produced with a length of 10، 20 and 30 meters. Hydraulic parameters and sediment concentration were measured at three equal time and distance intervals after applying 10، 15 and 20 Lmin-1 inflow rates for 10 minutes. Consequently، sediment detachment and transport rates were calculated. In addition، relative errors (RE) of these parameters were calculated in order to investigate the coefficient of variations. The results showed that there was a significant difference (P<0. 01) between sediment (soil detachment rate، transport rate and sediment concentration) and hydraulic parameters. Stream power was significantly different with sediment detachment and transport rates (P<0. 05). Temporal evaluation revealed that coefficient of variations in the first and final time intervals of RE values of detachment and transport rates were more than middle time slot. This is perhaps due to stochastically movement of available sediment in the first step and undercutting and bank failure of rills in final stage. Spatial variability showed that the RE in the primary section is significantly (P<0. 01) greater than following sections، whereas there was no significant difference between second and third sections.Keywords: Coefficient of Variation, Detachment Rate, Relative Error, Shear Stress, Stream Power} -
هدف از مطالعه حاضر، بررسی تنوع گونه های درختی در یک منطقه جنگلی است که در آن هیچ گونه عملیات مدیریتی انجام نگرفته و معرفی شناساگر های محاسبه شده به عنوان سنجه و همچنین مقایسه شناساگر های مختلف اندازه گیری تنوع گونه ای است. به منظور اندازه گیری شناساگر های تنوع گونه ای، شبکه آماربرداری به ابعاد 100 در 75 متر طراحی شد و قطعات نمونه 1000 مترمربعی و دایره ای شکل در منطقه مور دنظر پس از تصحیح شیب پیاده شد. در هر قطعه نمونه، نام گونه و قطر برابر سینه تمام درختان و همچنین موقعیت آنها از لحاظ اشکوب ثبت شد. تعداد گونه به منظور بررسی غنای گونه ای، شناساگر های یکنواختی سیمپسون، اسمیت و ویلسون، به منظور بررسی فراوانی نسبی گونه ها و شناساگر های سیمپسون، شانون- وینر و N2 به منظور بررسی ناهمگنی گونه ای مورداستفاده قرار گرفت. مقادیر این شناساگر ها در منطقه و همچنین در هر اشکوب محاسبه شد. شناساگر غنا از اشکوب سوم به اشکوب دوم و سپس به اشکوب اول کاهش می یابد. شناساگر های ناهمگنی نیز از اشکوب سوم به اشکوب دوم افزایش یافته و از اشکوب دوم به اشکوب اول، کاهش دارد. به منظور تشخیص مناسب ترین شناساگر ها در اندازه گیری ناهمگنی و یکنواختی گونه ای، از درصد ضریب تغییرات استفاده شد. شناساگر های اسمیت - ویلسون و N2 بیشترین درصد ضریب تغییرات را به ترتیب در میان شناساگر های یکنواختی و ناهمگنی، دارا می باشند. از آنجاکه یکی از معیارها در ارزیابی پایداری جنگل، همانندی تنوع گونه ای جنگل های مدیریت شده با جنگل های طبیعی است، بنابراین پیشنهاد می شود برای جوامع گیاهی رایج در جنگل های شمال مقادیر شناساگر های تنوع در مناطق جنگلی که در آنها کمترین دخالت انسانی صورت گرفته و حالت طبیعی دارند، محاسبه شود و به عنوان سنجه، به منظور ارزیابی تاثیر فعالیت های مدیریتی بر تنوع زیستی جنگل مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: اشکوب های درختی, تنوع زیستی, شناساگر های تنوع گونه ای, ضریب تغییرات}The aim of this study is to investigate the tree specie's diversity in a region with no management planning and introduce the calculated indices as the norm for sustainability assessment. DBH of all tree individuals, and their stories were recorded in the inventory grid (75 m × 100 m) sample plots. Subsequently, richness, evenness (Simpson, Smith & Wilson) and heterogeneity (Simpson, Shannon-wiener and N2) indices were calculated. The richness index shows decreasing trend from the third story to first one. The heterogeneity indices increase from the third story to second and then decreases to first layer. These indices were calculated for the study area and also for each story, separately. Among the evenness and heterogeneity indices, Smith & Wilson and N2 showed the highest CV, respectively. Since one of the criterions in assessing forest sustainability is comparability of specie's diversity in managed forest and natural woodlands, so, specie's indices in the unmanaged region with natural state are proposed as a tool to evaluate forest sustainability.
Keywords: biodiversity, Coefficient of Variation, Hyrcanian forests, Iran, species diversity indices, Tree layers}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.