به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "آپولونی" در نشریات گروه "هنر و معماری"

جستجوی آپولونی در مقالات مجلات علمی
  • حمیدرضا محبوبی آرانی*
    یونانیان باستان و نیز اندیشمندان مدرن، آن گونه که نیچه در نخستین اثر منتشرشده اش، زایش تراژدی از درون روح موسیقی (1872)، متذکر می شود، برای هنر حماسه برون گرای هومری و شعر غنایی درون گرای آرخیلوخوس شان و جایگاهی به یکسان ارزشمند و والا قائل بودند. اما، اگر بر وفق نظر فیلسوفان زیبایی شناسی مدرن همچون کانت، شلینگ، هگل و شوپنهاور، تنها هنر واقعی، یا دست کم هنری که از ارزش بیشتری برخوردار است، هنر برون گراست، در این صورت چگونه می توان شعر غنایی شاعری چون آرخیلوخوس را که یکسره بر تجربه های شخصی وی استوار است در کنار شعر حماسی قرار داد؟ نیچه به یاری نکته ای که شیلر در یکی از نامه های 1796 خود به گوته بیان داشته می کوشد تا با استفاده از نظریه موسیقی شوپنهاور و جرح و تعدیل آن بر حسب زیبایی شناسی خودش در زایش تراژدی راه حلی برای برون رفتن از این مشکل بیابد. در این مقاله، و پس از توضیح دقیق و مفصل مساله و معرفی شعر و شاعری آرخیلوخوس، می کوشم تا پاسخ نیچه را تبیین و از برخی ابهامات موضع وی در زایش تراژدی، به ویژه به یاری برخی یادداشت های چاپ نشده وی در همان زمان، گره گشایی کنم، به گونه ای که راه را برای توصیف نیچه متاخر از الهام باز می کند.
    کلید واژگان: آپولونی, برونگرا, درونگرا, دیونوسوسی, شعر غنایی
    Hamidreza Mahboobi Arani*
    Both the ancient Greeks and the moderns, Friedrich Nietzsche notes in his first published work The Birth of Tragedy out of the Spirit of Music (1872), held Homer’s objective art of epics and Archilochus’s subjective art of lyric poetry in equally high esteem. However, if a work of art, according to the modern aesthetics of such figures as Kant, Schelling, Hegel and Schopenhauer, must be “objective,” how should the subjective artist, who, like Archilochus, creates his art form his own subjective experience, be understood? Guided by a clue from one of Schiller’s letters to Goethe in 1796, Nietzsche utilizes Schopenhauer’s theory of music in his consideration of the subjective artist, modifying it to meet the requirements of a modern aesthetics for the lyric poetry. In this article, after explicating the nature of the problem in details and introducing the poet Archilochus, I will attempt to clarify Nietzsche’s take on the matter, and, using some early unpublished notes, to explain some of the ambiguities of his position in The Birth of Tragedy, so that his late description of inspiration makes sense in this regard.
    Keywords: Apollonian, Dionysian, lyric poetry, subjective, objective
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال