جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "زمان روانی" در نشریات گروه "هنر و معماری"
جستجوی زمان روانی در مقالات مجلات علمی
-
«ویدئو-پروجکشن» به عنوان پدیده ای فناورانه، متشکل از دو واژه «ویدئو» و «پروجکشن» است. تبار این دو واژه در فرهنگ های لغت لاتین به ترتیب، «دیدن تصاویر و اصوات ضبط شده» و «پرتاب کردن تصویر بر سطح» آمده است. آرنسون (1911-1998)، تئاتر را هنری می داند که دو بال اصلی دارد یکی زمان و دیگری فضا. امروزه در تئاتر غرب، خلق عنصر زمان در صحنه بشدت وابسته به فناوری های ویژه بصری، شده است. پژوهش حاضر با اتکاء بر آراء و نظرات گامبریج (1909-2001) در باب زمان در هنرهای دیداری، در صدد تبیین نقش پدیده ویدئو-پروجکشن در خلق زمان های فیزیکی، روانی و داستانی در صحنه پردازی است. روش تحقیق اتخاذ شده توصیفی-تحلیلی بوده و در گردآوری اطلاعات از کلیه منابع کتابخانه ای معتبر بهره جسته شده است. مقاله حاضر ضمن تبیین کلیات پژوهش، در پنج بخش به بررسی: آراء گامبریج درباره وهم، زمان و تصویر؛ مفهوم زمان و چیستی آن؛ زمان در نمایش؛ درباره ویدئو آرت؛ زمان و ویدئو-پروجکشن، پرداخته است. نتایج نشان می دهد: رابطه معناداری بین ویدئو-پروجکشن و تبدیل زمان های گذشته و آینده به زمان حال وجود دارد؛ ویدئو-پروجکشن، نظریه گامبریج مبنی بر وهم بودن زمان گذشته و آینده را در قالب تصویر، در زمان حال امکان پذیر کرده است؛ خلق زمان فیزیکی، روانی و داستانی به ترتیب به زمان تمرین، شیوه اجرایی و تکنیک تصویری بستگی دارد.کلید واژگان: ویدئو پروجکشن, زمان فیزیکی, زمان روانی, زمان داستانی, صحنه پردازی تئاتر معاصر غرب, خلق زمانVideo Projection, as a technological phenomenon, is comprised of two words: video and projection. According to the Oxford Dictionary, video is a system for recording audio and moving visual images on video tapes or other data storage hardware and is etymologically derived from the Latin word videre (to see). In the same dictionary, projection is defined as the act of presenting an image of something on a surface. Arnold Aronson (1911 1998), an American scenographer and professor at Columbia University, views theater as an art with two main wings: time and space. Accordingly, with the help of the available special visual tools and equipment, the contemporary theater director and scenographer tries to create the time and space required for the play. The theoretical framework of the present study was based on the viewpoints and ideas of Ernst Gombrich (1909-2001), the British historian. This study was mainly aimed at explaining the role of video projection in creating physical, psychological and narrative times in the scenography of contemporary Western theater. The article also tries to reach its goal using the analytical-descriptive method referring to library resources and images. In this article, the research overview was presented in the introduction and five sections were assigned to investigate five areas including: Gombrichs views on illusion, time, and image; the concept of time and its essence from the perspective of Western thinkers; time in drama; about video art; time and video projection. The results showed that there was a significant relationship between video projection and the transformation of the past and future into the present. They also confirmed Gombrichs theory about the past and future being illusions and proved that it was possible to transform the past and future into the present through images. In addition, the results indicated that creation of physical, psychological, and narrative times depended on the practice time, the performance method, and the visual techniques, respectively.Keywords: Physical Time, Psychological Time, Narrative Time, Scenography of Contemporary Western Theater, Creation of Time
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.